Η Πέμπτη 16 Μάρτη ήταν η μέρα της γενικής απεργίας, μιας και η ΓΣΕΕ, η τραγική συνομοσπονδία «σφραγίδα», εδέησε να προκηρύξει 24ωρη απεργία, αφού ολοκλήρωσε το χλιδάτο συνέδριό της σε πολυτελές ξενοδοχείο στο Καβούρι. Κι ενώ θα περίμενε κάποιος καλόπιστος να επαναληφθούν οι ενωτικές διαδηλώσεις των προηγούμενων ημερών, το μέγεθος του κρατικού εγκλήματος των Τεμπών επέβαλε την ενωτική παρουσία της κοινωνίας στις συγκεντρώσεις, δυστυχώς επιστρέψαμε ξανά στα παλιά ήθη. Οι κεντρικές διαδηλώσεις στην Θεσσαλονίκη χώρισαν σε δύο, μεγάλες μεν αλλά ξανά χωριστές. Στην μεγαλύτερη, στο άγαλμα του Βενιζέλου, αντιμετωπίσαμε πάλι την κλασική καπελωτική τακτική του ΚΚΕ. Φαίνεται ότι, ακόμη και μπροστά στο μαζικό έγκλημα των Τεμπών που έχει συνταράξει την κοινωνία, το ΚΚΕ προτάσσει την κομματική του τακτική και προσπαθεί να μονοπωλήσει και να πιστωθεί τις εντυπώσεις των μεγάλων κινητοποιήσεων. Χρησιμοποιώντας την ασαφή και συγκαλυμμένη υπογραφή «Εργατικά Σωματεία – Φοιτητικοί Σύλλογοι» έστησε εξέδρα, μπήκε με ελιγμούς στην κεφαλή της πορείας μαζί με ένα βανάκι με μεγάφωνα και επέβαλε τους δικούς του ομιλητές και τα δικά του συνθήματα, με κεντρικό το «ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ / Αυτό το έγκλημα έχει ιστορία». Αν η σημειολογία παίζει κάποιο ρόλο, ίσως δεν είναι τυχαίο που ο ΣΥΡΙΖΑ προτάσσεται στην σύνταξη του συνθήματος. Είναι ξεκάθαρο ότι αυτό το σύνθημα υποδηλώνει μία εξίσωση των ευθυνών, τους βάζει όλους στο ίδιο κάδρο και, βέβαια, εξυπηρετεί απολύτως το κυβερνητικό αφήγημα που προσπαθεί να μοιράσει τις ευθύνες του εγκλήματος στους προγενέστερους.
Για τα χάλια των σιδηροδρόμων, σαφώς μπορείς να μιλήσεις και για τις ευθύνες των προηγούμενων κυβερνήσεων. Για το έγκλημα των Τεμπών, όμως, απόλυτη ευθύνη έχει η κυβέρνηση Μητσοτάκη κι αντί αυτό να είναι το κύριο σύνθημα, αντί να ζητείται η άμεση παραίτησή της, η γραμμή που προσπάθησε το ΚΚΕ να περάσει στις κινητοποιήσεις του κόσμου είναι ότι φταίνε όλοι εκτός από το ίδιο. Δεν τους προβληματίζει το γεγονός ότι ο Μητσοτάκης ζήτησε συγνώμη εκ μέρους όλου του πολιτικού συστήματος, καθιστώντας όλους συνένοχους ώστε να επιμεριστούν, να κατακερματιστούν και τελικά να θολώσουν οι ευθύνες, βγάζοντας «λάδι» τον ίδιο και την κυβέρνησή του; «Το Σύστημα είναι ένοχο / μα δεν το δίκασε κανείς», τραγουδούσε παλιότερα ο Στέλιος Καζαντζίδης και το ολοκληρωτικό, ένοχο Σύστημα σήμερα, που ελέγχει απόλυτα τους θεσμούς, τα ΜΜΕ και την δικαστική εξουσία, είναι το Σύστημα Μητσοτάκη.
Την ίδια μέρα στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του ΑΝΤ1 παρουσιάστηκε δημοσκόπηση του Στράτου Φαναρά, πάλαι ποτέ εκλεκτού δημοσκόπου του Σημίτη. Αν οι δημοσκοπήσεις του Θωμά Γεράκη της Marc, του λεγόμενου δημοσκόπου του Μαξίμου, πουσάρουν ξεκάθαρα την Νέα Δημοκρατία, οι μετρήσεις της Metron Analysis διαμορφώνουν, με πλάγιο κι ομολογουμένως έξυπνο τρόπο, την κοινή γνώμη στην κατεύθυνση της υπεροχής Μητσοτάκη και της νίκης του στις επερχόμενες εκλογές. Παρά το ότι οι δημοσκοπικές εταιρίες, μετά το στραπάτσο τους στις κυπριακές εκλογές, φοβούμενες ότι θα πάθουν κάτι αντίστοιχο και στις ελληνικές εκλογές και μπροστά στο έγκλημα των Τεμπών, άρχισαν να κλείνουν την ψαλίδα μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ κοντά στο 3%, ο Στράτος Φαναράς ρίσκαρε ακόμη και την έωλη αξιοπιστία των μετρήσεων κι έγινε βασιλικότερος του βασιλέως. Έδωσε διαφορά κοντά στο 6% και έψεξε εμμέσως τις άλλες εταιρίες που δίνουν μόνο πτώση της ΝΔ ενώ ο ίδιος επιχειρηματολόγησε ότι αντίστοιχη πτώση θα έχει κι ο ΣΥΡΙΖΑ. Επίσης με τα αποτελέσματά του έσπευσε να «κάψει» τις πρώτες εκλογές με απλή αναλογική, υποστηρίζοντας ότι είναι αδύνατη η δημιουργία προοδευτικής κυβέρνησης συνεργασίας και είναι δυνατή μόνο κυβέρνηση με τα δυο μεγάλα κόμματα. Με λογικές ακροβασίες και πιασάρικες δολιχοδρομίες, παρακολουθήσαμε ένα υπόγειο σπεκουλάρισμα της απλής αναλογικής και ταυτόχρονα την επαναφορά του προβοκατόρικου αφηγήματος για κυβέρνηση των δύο μεγάλων που ισοπεδώνει τις διαφορές και εξισώνει την Αριστερά με την ακροδεξιά κυβέρνηση Μητσοτάκη. Όπως φαίνεται, λοιπόν, κάθε δημοσκοπική εταιρία έχει έναν ρόλο να παίξει σ’ αυτό το ισοπεδωτικό μητσοτακικό σκηνικό της κατευθυνόμενης επικοινωνίας. Η αξιοπιστία τους είναι διάτρητη κι οι επιδιώξεις τους σαφείς. Απλά εμείς δεν θα πρέπει να φοβόμαστε να κρίνουμε και ξεσκεπάζουμε αυτούς τους επικίνδυνους διατεταγμένους ρόλους.