Η συνέντευξη του πρωθυπουργού στην εκπομπή «Πρωταγωνιστές» δέχθηκε σφοδρή κριτική. Πρόκειται για την πρώτη συνέντευξη του πρωθυπουργού μετά την πολύνεκρη σύγκρουση στα Τέμπη, από έναν δημοσιογράφο ο οποίος μέχρι την προηγούμενη βουλή ήταν αρχηγός κόμματος, με στελέχη του Ποταμιού να αξιοποιούνται από την παρούσα κυβέρνηση. Η συνέντευξη παρουσιάστηκε ως «ο Κυριάκος Μητσοτάκης απαντά στα ερωτήματα των νέων», υπονοώντας πως επιζήσαντες του τροχαίου θα απευθυνθούν στον πρωθυπουργό. Εν τέλει, ο δημοσιογράφος είχε κάνει επιλογή ερωτήσεων και τις μετέφερε στον πρωθυπουργό, κάνοντας τον Κ. Μητσοτάκη όπως ορίζει και ο τίτλος της εκπομπής πρωταγωνιστή ενός μονολόγου.
Επί μία ώρα ο Κ. Μητσοτάκης καθόταν αντικριστά από τον συνομιλητή του και με ήρεμο τόνο συζητούσαν για την πολύνεκρη τραγωδία. Το πρώτο σχόλιο είναι πως μια συνέντευξη έχει ως βασικό κανόνα τις ερωτήσεις, οι οποίες συνεχίζονται επίμονα μέχρι να βρουν απαντήσεις. Το επεισόδιο που είδαμε δεν είχε ερωτήσεις είχε ρητορικά ερωτήματα, είχε παύσεις, είχες μισοτελειωμένες φράσεις, είχε πάσες. Ας αφήσουμε όμως τον κ. Θεοδωράκη στην καριέρα που έχει επιλέξει να κάνει. Η στάση του πρωθυπουργού έχει την πολιτική σημασία, διότι εκείνος θα έπρεπε να κουβαλά και όλο το βάρος των ευθυνών.
Για ποια θυσία μιλάμε;
Το Σάββατο 18 Μαρτίου οργανώθηκε περιοδεία του Κ. Μητσοτάκη στο Μαρούσι, «για να πιει καφέ» και για να δείξει ότι είναι κοντά στην κοινωνία και ότι έχει λαό που τον στηρίζει. Η περιοδεία έγινε σε ζωντανή τηλεοπτική μετάδοση. Οι δρόμοι ήταν αποκλεισμένοι, μία γυναίκα βρέθηκε εκεί, φώναξε «Μητσοτάκη κάθαρμα» και απομακρύνθηκε σηκωτή, τα χαμόγελα ήταν διάπλατα και τα χειροκροτήματα πολλά. Εκεί τόλμησε να πει ότι «η καλύτερη δικαίωση για τη θυσία αυτών των παιδιών είναι να εξασφαλίσουν ότι αυτό που έγινε στα Τέμπη δεν θα ξαναγίνει ποτέ στη χώρα μας». Για ποια δικαίωση μιλάμε; Για ποια θυσία; Τα παιδιά που σκοτώθηκαν επειδή ταξίδεψαν με τρένο δεν «θυσιάστηκαν», δεν είχαν αυτή την επιλογή ούτε εκείνα, ούτε οι συγγενείς τους, ούτε κάποιες «ανώτερες δυνάμεις». Ο θάνατός τους δεν δικαιώνεται. Έχει επισυμβεί. Και δυστυχώς, θα υποχρεώσει την κυβέρνηση να λειτουργήσει το σιδηροδρομικό δίκτυο με ασφάλεια, όταν η ίδια δεν έκανε τίποτα από το 2019 να επαναλειτουργήσει την τηλεδιοίκηση.
Ο πρωθυπουργός προσπάθησε να μαζέψει δύο φορές το βάρβαρο ατόπημα της «θυσίας». Προέβη σε δεύτερο ατόπημα όταν απάντησε σε γραπτή ερώτηση της Ευδοκίας Τσαγκλή, θύματος της σύγκρουσης, η οποία σκέφτεται να φύγει από τη χώρα: «θα της έλεγα ότι πρέπει τελικά να επιμείνει. Να βάλει και αυτή πλάτη για να αλλάξει αυτή η χώρα». Ή θα θυσιάζονται οι πολίτες ή θα βάζουν πλάτη, δηλαδή.
Η ερώτηση της Ευδ. Τσαγκλή χρησιμοποιήθηκε ως ευκαιρία για τον πρωθυπουργό να αναφερθεί στο γεγονός ότι είναι οικογενειάρχης και ότι καταλαβαίνει. Αυτή ήταν η πρώτη συμβουλή των επικοινωνιολόγων: να δείξει ενσυναίσθηση, να νιώσει ο πολίτης που ταυτίζεται με τα θύματα ότι και ο πρωθυπουργός ταυτίζεται. Υπήρξαν και άλλες πολλές εξόφθαλμες παρεμβάσεις επικοινωνιακές, όπως να μας μιλήσει για το πώς αισθάνθηκε την πρώτη νύχτα, να κάνει σαφές ότι βρέθηκε αμέσως στον τόπο της σύγκρουσης, να δείξει αποφασιστικότητα να μην ξανασυμβεί.
Ιδεολογία, ιδεοληψία, στρατηγική
Η συνέντευξη είχε και άλλα μηνύματα, πέρα από την επικοινωνία, πιο ουσιαστικά. Είχε ιδεολογία, ιδεοληψίες, στρατηγική. Μάθαμε, λοιπόν, ότι δεν παραιτήθηκε γιατί θα κριθεί από τον λαό αν έπραξε σωστά (η κάλπη δηλαδή θα είναι για τον Κ. Μητσοτάκη απόδοση ευθυνών. Δεν υπάρχει περίπτωση ανάληψης). Μάθαμε ακόμα ότι η γραμμή «φταίμε όλοι» και «όλοι έχουμε ένα μερίδιο ευθύνης» θα διατηρηθεί έως τέλους, καθώς ο Κ. Μητσοτάκης θα εμφανιστεί ως πρώτη φορά πρωθυπουργός και όχι ως πρόεδρος ενός κόμματος που κυβερνά από το 1974 έως το 1981, από το 1990 έως το 1993, από το 2004 έως το 2009, από το 2012 έως το 2015 και από το 2019 έως σήμερα. Στόχος είναι να συγκριθούν δύο θητείες, η θητεία του Τσίπρα με τη θητεία του Μητσοτάκη: «νομίζω συγκρίνονται οι τετραετίες, από τη στιγμή που ο βασικός μας αντίπαλος είναι το κόμμα που κυβέρνησε για τέσσερα χρόνια πριν από εμάς». Μάθαμε, επίσης, ότι τα μνημόνια ήταν αυτά που έβαλαν «ένα πάρα πολύ βαθύ μαχαίρι» στο «βαθύ κράτος», με τον Κ. Μητσοτάκη να ορίζει ως «βαθύ κράτος» την κατασπατάληση δημόσιου χρήματος. Τέλος, μάθαμε σημεία του προεκλογικού προγράμματος του κ. Μητσοτάκη: συνταγματική αναθεώρηση με στόχο την αναθεώρηση του άρθρου 16 (τα περισσότερα θύματα ήταν φοιτητές και φοιτήτριες και ο πρωθυπουργός στη συνέντευξη που ήταν εστιασμένη στα Τέμπη δεν μπορούσε να ξεφύγει από την ιδεοληψία της ιδιωτικοποίησης της παιδείας), αξιολόγηση παντού (η υπουργός Παιδείας έκανε το ατόπημα να μας πει ότι «ένα από τα μηνύματα που βγήκαν από αυτή την τραγωδία είναι πόσο δυναμικά οφείλουμε να προχωρήσουμε στην αξιολόγηση στον δημόσιο τομέα), διορισμούς golden boys με παχυλούς μισθούς σε νευραλγικές θέσεις («στο ελληνικό δημόσιο θα πρέπει να πληρώσουμε περισσότερα, χωρίς να κινδυνεύουμε να κατηγορηθούμε ότι διορίζουμε golden boys»), επαναδιαπραγμάτευση με την Hellenic train «για να αποκτήσουμε σύγχρονα και ασφαλή τρένα», καθώς οι μετακινήσεις δεν είναι δημόσιο αγαθό για τον πρωθυπουργό, αλλά μία ακόμα επένδυση.
Το «ποιος» και το «πώς»
Κάτι ακόμα που αποκαλύφθηκε είναι η στρατηγική της ΝΔ να πάμε σε διπλές κάλπες, με την πρώτη να ορίσει το «ποιος πρέπει να κυβερνήσει τη χώρα» (όχι το κόμμα αλλά το πρόσωπο, τον Κυριάκο Μητσοτάκη) και τη δεύτερη «από ποια κοινοβουλευτική πλειοψηφία» (ανοίγοντας διάπλατα την πόρτα στις συνεργασίες, καθώς η αυτοδυναμία έχει φύγει από το παράθυρο, μετά τα Τέμπη). Δεν είναι τυχαία η επίθεση στον κ. Ανδρουλάκη πως εκείνος δεν έχει δεχτεί να τον δει δύο φορές από όταν εκλέχτηκε πολιτικός αρχηγός. Στόχος είναι η διάσπαση του ΠΑΣΟΚ και άλλων κοινοβουλευτικών κομμάτων, ενδεχομένως. Όπως επανέλαβε πολλάκις έχει αποδείξει πως μπορεί και συνεργάζεται. Προφανώς και η επιλογή να στηθούν οι κάλπες το καλοκαίρι είναι για να αυξηθεί η αποχή και δη η αποχή των νέων. Ακόμα, στόχος είναι να αυξηθεί η πόλωση, ώστε να μείνουν πολλά κόμματα εκτός βουλής, διότι όσο περισσότερα κόμματα μένουν εκτός, τόσο πιο κοντά στην αυτοδυναμία έρχεται. Με ανοιχτά χαρτιά πάμε στις εκλογές. Είναι σειρά όλων των κομμάτων να ξεδιπλώσουν τα προγράμματά τους. Διότι κυβέρνηση δεν μπορεί να σχηματίσει ένα άτομο μόνο του, όσο και να εμφανίζεται ο Κ. Μητσοτάκης ως ενός ανδρός αρχή, ακόμα έχουμε κοινοβουλευτική δημοκρατία.