Με τις ντρίπλες των «επικοινωνιολόγων» και των «δημοσιογράφων» κοντεύουμε να ξεχάσουμε και το νόημα των λέξεων. Θυσία: Περιέχει την έννοια μιας προγραμματισμένης καταστροφής, θανάτου, για την επίτευξη ενός ανώτερου στόχου: Θυσία για τη δημοκρατία, την ελευθερία, τη δικαιοσύνη. Για να είναι μια καταστροφή, ένας θάνατος θυσία πρέπει αυτός που θυσιάζεται να το έχει επιλέξει ή κάποιοι άλλοι να αποφασίζουν να θυσιάσουν συγκεκριμένα άτομα για την επίτευξη ενός σκοπού. Ο στρατός θυσιάζει στρατιώτες για την ελευθερία της πατρίδας. Φαντασιακά ο θάνατος ανθρώπου ή ανθρώπων ελευθερώνει μία μεταφυσική δύναμη που ανατρέπει φυσικά δεδομένα και πετυχαίνει τον στόχο της θυσίας.
Έτσι η γυναίκα του πρωτομάστορα στέριωσε το γεφύρι της Άρτας και ο κόκορας που έσφαξε η μάνα μου στα θεμέλια στέριωσε το σπίτι μας. Υπάρχει λοιπόν μία άβυσσος ανάμεσα στον άδικο χαμό και την θυσία. Ο πρώτος είναι άδικος, η δεύτερη είναι δικαιολογημένη και προς όφελος της κοινωνίας. Επιπλέον αυτός που θυσιάζεται παίρνει και τον χαρακτηρισμό του ήρωα, αυτού δηλαδή που έχασε την ζωή του για το κοινό καλό. Σε αυτόν τον χαρακτηρισμό προσπάθησαν να καταφύγουν οι Τσίμας, Πορτοσάλτε και Μητσοτάκης. Από τη πρώτη στιγμή φάνηκε πως ο θάνατος 57 ανθρώπων ήταν άδικος: ότι έδειξε με τρανταχτό τρόπο την ασχετοσύνη, τη λαμογιά, την αδιαφορία, την ανικανότητα των κυβερνώντων. Φόβος και τρόμος. Το αίσθημα δικαίου έχει ανατρέψει κυβερνήσεις και καθεστώτα, είναι μοχλός ιστορικών αλλαγών. Άρα τι σκέφτηκαν οι επικοινωνιολόγοι μας;
Στην θέση του άδικου χαμού θα βάλουμε την λέξη θυσία. Ο πρώτος προξενεί θυμό ενώ, αν πούμε πως αυτοί οι 57 άνθρωποι θυσιάστηκαν για να έχουμε καλύτερα τρένα, τότε ο θάνατος τους είναι δικαιολογημένος! Έφεραν και παράδειγμα: Με την θυσία τόσων μαθητών στο λεωφορείο στα Τέμπη φτιάχτηκαν οι σήραγγες στο πέταλο του Μαλιακού. Μήπως λοιπόν θα είναι καλό να πνίξουμε, συγγνώμη, να θυσιάσουμε μερικούς επιβάτες στο θαλασσινό νερό που πλημμυρίζει την σήραγγα στον Πειραιά για να φτιαχτεί το μετρό; Ψάχνω λέξεις για να χαρακτηρίσω την γραμμή που ακολούθησαν Τσίμας, Πορτοσάλτε, Μητσοτάκης. Λέω: απάνθρωποι, τυμβωρύχοι, χυδαίοι, γελοίοι αλλά πάλι δεν ταιριάζουν. Μπορείτε να βοηθήσετε;