«Όμορφη πόλη», αυτό που λέμε πόλη καθαρή, με κτίρια που της δίνουν έναν χαρακτήρα, πόλη πράσινη η Αθήνα δεν ήταν ποτέ. Ποτέ τα τελευταία εβδομήντα χρόνια, έστω. Όμορφη δεν ήταν, αλλά είχε τις στιγμές της.
Ιδιότροπη πόλη
Ναι, όμορφη δεν ήταν, μα ούτε και άσχημη την έλεγες. Θα την πω “ιδιότροπη” εγώ. Είναι χτισμένη πάνω σε μπαζωμένα ποτάμια, αγρίως εξευρωπαϊσμενη μετά την οθωμανική αυτοκρατορία με μερικά νεοκλασικά κτίρια σκορπισμένα στο κέντρο της, πλέον να παρακμάζουν, αστικοποιήθηκε βάναυσα κι η χούντα ήρθε και την διέλυσε. Αλλά είχαμε λόγους να την αγαπάμε την Αθήνα. Οι γειτονιές της, οι νερατζιές της την άνοιξη -πάντα γινόταν πιο όμορφη την άνοιξη- τα κτίρια που δε μαράζωσαν, που σώθηκαν, ας πούμε.
Πολύχρωμη, βαλκάνια και φασαριόζα.
Σα να σαπίζει
Τώρα σα να σαπίζει, όμως. Σα να παρακμάζει βιαίως. Ξεκίνησε με το Μεγάλο Περίπατο του Μπακογιάννη, είναι εδώ και τέσσερα χρόνια σκαμμένη παντού, έχει χάσει τον χαρακτήρα της. Δε σε αφήνει να την ζήσεις, ειδικά με τις λακκούβες και τα χώματα να σε εμποδίζουν.
Κι οι ανοιξιάτικες ρασινάδες του κεντρου, οι νερατζιές, οι ακακίες όλες τις άφησαν κούτσουρα, τις έκοψαν ως τον κορμό τους. Τα νεοκλασικά της ρημάζουν ακόμη πιο πολύ κι οι δρόμοι της βρωμάνε κάτουρο όσο ποτέ πιο πριν.
Είχαν μείνει -κάπως- οι γωνιές της, όμως. Κομμάτια πολιτισμού και ιστορίας να σου δίνουν μια αίσθηση πως ανήκεις σε αυτήν την πόλη, την πόλη των αντιθέσεων.
Όλη η πόλη ένας δρόμος
Αν ξεκινήσεις να περπατάς από την Πανεπιστημίου ως την Ομόνοια, μέσα σε ένα χιλιόμετρο θα δεις όλη την πραγματική Αθήνα. Την πλούσια Αθήνα της Βουκουρεστίου, την Αθήνα της Τέχνης και του Πανεπιστημίου μετά, με τα θέατρα τα σινεμά της, ακολουθούν τα φτηνά τυροπιτάδικα, οι φτωχοδιάβολοι και στο τέλος της, η πρέζα. Όλη η πόλη ένας δρόμος.
Και τώρα της στερούν ακόμη ένα κομμάτι. Τώρα παίρνουν το Ιντεάλ, τον θρύλο της Αθήνας και το κάνουν ξενοδοχείο. Θα επωφεληθούν, φυσικά, οι εργολάβοι -ακούγεται τόσο ξύλινη η λέξη “μίζα”.
Αλλά στα ειλικρινά, πόσα ξενοδοχεία χρειάζεται πια αυτή η πόλη; Ειδικά το κέντρο της, η πρωτεύουσα των air’b’nb πόσα ξενοδοχεία χρειάζεται; Ποιοι θα θέλουν να την επισκεφτούν, τέλος πάντων; Κι αυτός ο Παρθενώνας από μόνος του τι παραπάνω να προσφέρει…
Να έρθεις να ζήσεις μέσα στον θόρυβο, στη σκόνη, στους φοίνικες μες στις γλάστρες; Στην βρώμα; Στους παρατημένους ανθρώπους; Καλύτερα να πας στο Ναύπλιο και να πεταχτείς μια βόλτα, να δεις τον Παρθενώνα και να ξαναγυρίσεις σε μια πόλη πραγματικά όμορφη.
Διάτρητες φλέβες
Το θέμα, βασικά, είναι ότι ασχημαίνουν την Αθήνα. Ξεριζώνουν τα δέντρα από τις πλατείες, χαρίζουν την καθαριότητα σε ιδιώτες, πουλάνε τον πολιτισμό σε επιχειρηματίες.
Μια πόλη δεν είναι μόνο τα αρχαία της μνημεία, ούτε τα νεοκλασικά. Μια πόλη είναι η καρδιά της που στέλνει αίμα στις φλέβες της κι από εκεί, το παίρνουν οι κάτοικοι και θέλουν να συνεχίσουν να (την) ζούνε.
Από την άλλη, της Αθήνας οι φλέβες είναι διάτρητες τέσσερα χρόνια τώρα. Σκαμμένες και γεμάτες χώματα.