Η Σαν Λορέντζο και ο αιδεσιμότατος Λορέντζο Μάσσα
Ήταν αρχές της δεκαετίας του ’40 όταν ο Χόρχε Λουίς Μπόρχες, ένας από τους μεγαλύτερους λογοτέχνες της Αργεντινής εργαζόταν σε μια βιβλιοθήκη στο Μπουένος Άιρες. Εκεί λοιπόν όλοι οι συνάδελφοί του μιλούσαν συνέχεια για ποδόσφαιρο. Παρ’ όλα αυτά ο Μπόρχες ήταν από αυτούς που αδιαφορούσαν! Η βιβλιοθήκη βρισκόταν δίπλα σε μια περιοχή στην οποία το ποδόσφαιρο είναι κάτι παραπάνω από ένα απλό παιχνίδι. Είναι τρόπος ζωής. Πρόκειται για το Μποέδο, μια γειτονιά στην οποία οι κάτοικοι της ζούσαν και ανέπνεαν για την Σαν Λορέντζο. Η “κυανέρυθρη” ομάδα του Μποέδο ιδρύθηκε μια τέτοια μέρα, 1η Απριλίου του 1908 και από τότε οι κάτοικοι της περιοχής γεννιούνται...και πεθαίνουν υποστηρίζοντας την ομάδα της γειτονιάς τους. Δεν είναι τυχαίο ότι οι οπαδοί της Σαν Λορέντζο θεωρούνται από τους πιο πιστούς και τους πιο φανατικούς στο ποδόσφαιρο της Αργεντινής.
Η ιστορία της Σαν Λορέντζο μοιάζει με ποδοσφαιρικό παραμύθι με πρωταγωνιστή τον καθολικό ιερέα Λορέντσο Μάσσα. Ο ιερέας έβλεπε τα παιδιά της γειτονιάς που αυτοαποκαλούνταν “Οι Δυνατοί του Αλμάγκρο” να παίζουν μπάλα στους δρόμους ανάμεσα στα άλογα και το τραμ, κάτω από μία λάμπα αερίου, πολλές φορές με κίνδυνο να χτυπήσουν. Το ποδόσφαιρο είχε έρθει από τους Άγγλους στη χώρα και ενώ αρχικά ήταν προνόμιο των πλουσίων, γρήγορα εξαπλώθηκε και στους φτωχότερους. Οι “Δυνατοί” ήταν φτωχόπαιδα, γιοι εργατών, καλαθοποιών, βυρσοδεψών, πολλοί εξ αυτών δούλευαν ήδη μεταφέροντας κάρβουνο. Ο αστικός μύθος λέει ότι μια μέρα που έπαιζαν τα παιδιά, ο πιτσιρικάς Χουάν Αμποντάνσα, που οι ιστορίες της εποχής τον παρουσιάζουν ως έναν πολύ γρήγορο παίκτη, δεν πήρε χαμπάρι το τραμ 27 που ερχόταν και σώθηκε τελευταία στιγμή χάρη στα αντανακλαστικά του οδηγού του. Ο πατέρας Μάσα έτυχε να είναι μάρτυρας του γεγονότος. Έτσι αποφάσισε να προστατεύσει τα παιδιά και συμφώνησε να παίζουν στην αυλή της εκκλησίας του Αγίου Αντωνίου και αυτά για αντάλλαγμα θα παρακολουθούσαν τις κυριακάτικες λειτουργίες και το κατηχητικό. Η συμφωνία έκλεισε, τα παιδιά έπαιζαν ποδόσφαιρο με ασφάλεια. Κάπως έτσι την 1η Απριλίου του 1908 ζητήθηκε από τον ιερέα ένας χώρος ώστε να γίνει η πρώτη συνέλευση και να ιδρυθεί ο σύλλογος. Όπως σε όλες αυτές τις περιπτώσεις υπήρχαν διαφωνίες και τελικά συμφωνήθηκε ο σύλλογος να ονομαστεί με το όνομα του ιερέα, παίρνοντας όμως και το όνομα της περιοχής.
Από τότε η Σαν Λορέντζο, έχει μεγάλη ιστορία με λύπες και χαρές. Λύπες όταν αναγκάστηκε από τη Χούντα του Βιντέλα να πουλήσει το γήπεδο της (στη θρυλική γειτονιά του Μποέδο) για να γίνει σούπερ μάρκετ και χαρές όπως το πρωτάθλημα του 2013, το οποίο κατέκτησε λίγους μήνες ύστερα από την ενθρόνιση του πάπα Φραγκίσκου. Ο πάπας Φραγκίσκος, ο Χόρχε Μάριο Μπεργκόλιο συνδέθηκε με την Σαν Λορέντζο απ’ τα παιδικά του χρόνια καθώς ο μικρός τότε Χόρχε πήγαινε για να δει τον πατέρα του που ήταν αθλητής μπάσκετ της Σαν Λορέντζο. Ο Χόρχε δεν έχανε αγώνα και είναι χαρακτηριστικό ότι το 1946 που η ομάδα κατέκτησε το πρωτάθλημα, ο ίδιος δεν είχε χάσει ματς της, κάτι που είχε δηλώσει χρόνια αργότερα σε συνέντευξη του. Για τον λόγο αυτό και το 2008 η Σαν Λορέντζο τον τίμησε με κάρτα μέλους (αριθμός 8235) και μια φανέλα, ενώ όταν λίγα χρόνια αργότερα κατέκτησε το Κόπα Λιμπερταδόρες η ομάδα πέταξε από το Μπουένος Άιρες ως το Βατικανό για να δώσει στον πάπα Φραγκίσκο την χαρά να σηκώσει και αυτός το τρόπαιο. Ο Πάπας έχει δηλώσει ότι ο σύλλογος είναι μέρος της πολιτιστικής του ταυτότητας. Και το ευχαριστώ της Σαν Λορέντζο ήρθε άμεσα. Ο σύλλογος αποφάσισε να τιμήσει τον ποντίφικα δίνοντας το όνομά του στο γήπεδο της ομάδας.
Αρκετά χρόνια μετά ο Χόρχε Λουίς Μπόρχες άλλαξε την άποψή του για το ποδόσφαιρο και σε μια συνέντευξη του είπε: “Κάποια φορά με ρώτησαν ποια ομάδα προτιμώ. Τότε τους είπα ότι δεν ήξερα απολύτως τίποτα για το ποδόσφαιρο και μου είπαν ότι αφού βρισκόμασταν στο “μπάριο” του Μποέδο και του Σαν Χουάν έπρεπε να λέω ότι ήμουν με τη Σαν Λορέντζο. Απομνημόνευσα αυτή την απάντηση και πάντα έλεγα ότι ήμουν Σαν Λορέντζο για να μην προσβαλω τους φίλους μου. Γρήγορα όμως διαπίστωσα ότι η Σαν Λορέντζο δεν κέρδιζε σχεδόν ποτέ. Τους μίλησα τότε γι’ αυτό και μου απάντησαν ότι το αν κερδίζεις ή χάνεις είναι δευτερεύον γι’ αυτούς.”