Αυθόρμητες κινητοποιήσεις που οργανώνονται στα social media. Μαζικές συνελεύσεις φοιτητών με αγωνιστικές αποφάσεις συμμετοχής στις απεργίες που καλούν τα συνδικάτα. «Αλυσίδες» αλληλεγγύης, πλακάτ κατά του Μακρόν, αντιφασιστικά συνθήματα και διαρκείς ζυμώσεις και συζητήσεις για την εξέλιξη του κινήματος. Η «έκρηξη» των διαδηλώσεων στη Γαλλία κατά του συνταξιοδοτικού είναι μια υπόθεση που αφορά και τη νέα γενιά.
«Δεν είμαστε διατεθειμένοι να θυσιαστούμε», λέει στην «Εποχή» η 23χρονη Καμίγ, δασκάλα. Η ίδια πήρε την απόφαση να κατέβει για πρώτη φορά σε πορεία στις 23 Μαρτίου, στη μεγάλη απεργία που κάλεσαν τα συνδικάτα μετά την ενεργοποίηση της διάταξης 49.3 από την κυβέρνηση. Ένας από τους λόγους που ώθησε την Καμίγ να βρεθεί στους δρόμους ήταν η συνέντευξη που είχε παραχωρήσει μια μέρα πριν ο Μακρόν. «Ήμουν τόσο οργισμένη που δεν μπορούσα να τον ακούσω. Ο Μακρόν συμπεριφέρεται σαν κακομαθημένο παιδί, σαν ένας βασιλιάς που ζει απομονωμένος από την κοινωνία». Στο ίδιο μήκος κύματος, η Ιωάννα, Ελληνίδα, μεταπτυχιακή φοιτήτρια στο Παρίσι, η οποία συμμετέχει ενεργά στις διαδηλώσεις, αποκαλεί τον Μακρόν «εκφραστή της ολιγαρχίας» και «θιασώτη του θατσερισμού», ενώ από την πολύκροτη συνέντευξη εξέλαβε «ειρωνεία και απαξίωση».
Για ποιο λόγο, όμως, ένα σχέδιο νόμου για το συνταξιοδοτικό έχει κινητοποιήσει τόσο μαζικά νέες και νέους, όπως την Καμίγ και την Ιωάννα; «Είναι ένας νόμος που ενισχύει τους πλούσιους και διαμορφώνει συνθήκες κοινωνικής αδικίας για τους εργαζόμενους», λέει η Καμίγ, η οποία ταυτόχρονα σημειώνει πως η γαλλική κοινωνία αντιμετωπίζει πολλά προβλήματα, όπως «η ακρίβεια, η ενεργειακή κρίση και το περιβαλλοντικό».
Και η Καμίγ και η Ιωάννα θεωρούν «αντιδημοκρατική» την παράκαμψη της Εθνοσυνέλευσης μέσω του 49.3, ενώ η Ιωάννα επισημαίνει ότι το μέτωπο που έχει ανοίξει ο Μακρόν με την κοινωνία είναι και ταξικό και έμφυλο. Αναδεικνύει, μάλιστα, μια άγνωστη πτυχή που αφορά τα νέα βάρη που επιφέρει η «μεταρρύθμιση» στις εργαζόμενες, και ιδιαιτέρως στις προερχόμενες από λαϊκά στρώματα, γυναίκες.
Κι ενώ το κλίμα στη Γαλλία παραμένει εκρηκτικό, η διεθνής κοινότητα παρακολουθεί εκτός από τις μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις και την αντιδραστική κρατική καταστολή. Η Ιωάννα κάνει λόγο για σχέδια «παγίδευσης» των διαδηλωτών στα σοκάκια του Παρισιού, μιλά για «μπράβους» που συνεργάζονται με τα ΜΑΤ, ενώ καταγγέλλει κατάσχεση μασκών και κολλύριων, καθώς και ειρωνική διάθεση των δυνάμεων καταστολής ακόμα και σε πολίτες που δεν συμμετέχουν στα επεισόδια.
Καταγγελία στην «Εποχή» για αδιανόητα βάναυση και αναίτια αστυνομική βία αντικατοπτρίζει την ανεξέλεγκτη διάσταση που έχει λάβει η κρατική βία στη Γαλλία. Το θύμα του περιστατικού το οποίο επιθυμεί να παραμείνει ανώνυμο, περιγράφει ότι στο τέλος μιας μεγάλης κινητοποίησης, ενώ περπατούσε για να ξανασυναντήσει τους διαδηλωτές, έπεσε πάνω στις δυνάμεις των ΜΑΤ (CRS), από τις οποίες δέχτηκε αναίτια χτυπήματα στα πόδια.
Στη συνέχεια οδηγήθηκε μερικά μέτρα πιο μακριά, όπου χτυπήθηκε στο κεφάλι με τις δυνάμεις των ΜΑΤ να το σωριάζουν στο έδαφος. Ενώ βρισκόταν κάτω, δέχτηκε επίθεση στα γεννητικά όργανα, του τοποθετήθηκαν χειροπέδες, την ώρα που οι δυνάμεις των CRS έβριζαν χυδαία και απειλούσαν. Την ίδια στιγμή οι καταγγελίες και για άλλα περιστατικά διώξεων και ωμής αστυνομικής βίας πληθαίνουν, όσο οι κινητοποιήσεις στη χώρα συνεχίζονται.
Και ως προς την επόμενη μέρα των κινητοποιήσεων; Η Καμίγ υποστηρίζει πως η κυβέρνηση πρέπει να ανοίξει ξανά διάλογο με τα συνδικάτα. Από την πλευρά της η Ιωάννα πιστεύει ότι αυτοί οι μήνες έχουν συντελέσει σε μια επαναστατική στροφή των νέων ανθρώπων προς τα αριστερά, σε μια κατεύθυνση αμφισβήτησης του κοινωνικού αυτοματισμού που προτάσσει ο Μακρόν και ο καπιταλισμός, ενώ στέκεται στον κομβικό ρόλο που διαδραμάτισε η ενότητα των συνδικάτων. «Ζούμε την εμβάθυνση των Κίτρινων Γιλέκων», λέει χαρακτηριστικά στην «Εποχή» και εκφράζει την ελπίδα αυτό να είναι μόνο η αρχή σε μια πορεία ριζοσπαστικοποίησης της γαλλικής κοινωνίας.
Στις νέες απεργιακές κινητοποιήσεις που πραγματοποιήθηκαν την Τρίτη 28 Μαρτίου, η παρουσία των νέων ήταν ακόμα πιο έντονη. Η Καμίγ και η Ιωάννα βρέθηκαν ξανά στους δρόμους του Παρισιού. Κι αν οι εικόνες από τους φλεγόμενους κάδους και από τις συγκρούσεις με τα ΜΑΤ αναδεικνύουν το εύρος της οργής και το μεγάλο χάσμα μεταξύ της κρατικής εξουσίας και των διαδηλωτών, τα πολύχρωμα νεανικά μπλοκ, τα συνθήματα που κραύγαζαν με πάθος φοιτητές και μαθητές, αλλά κυρίως η διάχυτη αίσθηση συλλογικότητας, ενότητας και αλληλεγγύης, που μας μετέδωσαν οι δύο κοπέλες, αποτελούν, τη μεγαλύτερη παρακαταθήκη για την επόμενη μέρα των κινητοποιήσεων.