Το ΚΚΓ πραγματοποίησε το 39ο συνέδριό του στη δεύτερη μεγάλη πόλη, τη Μασσαλία, από τις 7 μέχρι τις 10 Απριλίου, με τη συμμετοχή 700 και πάνω αντιπροσώπων από όλες τις περιφέρειες. Το συνέδριο πραγματοποιήθηκε σε μια κρίσιμη περίοδο όπου οι κοινωνικοί αγώνες με τις τεράστιες διαδηλώσεις, τις εκτεταμένες απεργίες – που ξεκίνησαν από τον Ιανουάριο – εξακολουθούν να συγκλονίζουν τη Γαλλία.
Η τελευταία κινητοποίηση ήταν αυτή της 14ης Απρίλη, ημέρα συζήτησης – εξέτασης του ν/σ για τη μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού, στο Συμβούλιο του κράτους (σ.σ. το κρατικό συμβούλιο, με πρόεδρο τον πρώην πρωθυπουργό Λοράν Φαμπιούς, αποτελείται από εξέχοντες παράγοντες του δημόσιου βίου και εξετάζει όχι μόνο τη νομιμότητα αλλά και την κοινωνική διάσταση των κρίσιμων νομοσχεδίων). Οι κινητοποιήσεις αυτές έχουν προκαλέσει ανησυχίες και αβεβαιότητες στο κυβερνητικό στρατόπεδο. Ο πρόεδρος Μακρόν και η πρωθυπουργός Ελιζαμπέτ Μπορν – που μοιάζουν δυο ξένοι στο ίδιο σπίτι – παρά τα αδιέξοδα που οι ίδιοι έχουν δημιουργήσει, συνεχίζουν την αρνητική τους πολιτική, περιμένοντας την απόφαση «των σοφών» του κρατικού συμβουλίου. Το ερώτημα είναι εάν, τελικά, το συμβούλιο αυτό θα έρθει σε αντίθεση με τις λαϊκές προσδοκίες.
Όπως και να έχουν τα πράγματα, αυτές τις ιστορικές στιγμές, όπου εκατομμύρια Γάλλοι βγήκαν στους δρόμους, τα συνδικάτα και οι οργανώσεις της νεολαίας, με την ενωτική τους δράση, έχουν κερδίσει την εμπιστοσύνη της κοινωνίας και, συνεπώς, έχουν τη δυνατότητα να παρέμβουν επηρεάζοντας τις εξελίξεις και στο πολιτικό επίπεδο. Την εκτίμηση αυτή εξέφρασε ο Φαμπιέν Ρουσέλ, ο οποίος επανεξελέγη γ.γ. του ΚΚΓ με το 80% των ψήφων, μιλώντας στο συνέδριο. Πιο συγκεκριμένα, κάλεσε τις δυνάμεις της αριστεράς και της οικολογίας καθώς και τις κοινωνικές και πολιτικές συλλογικότητες και κινήματα, ασφαλώς και το συνδικαλιστικό κίνημα – διατηρώντας πάντα την ανεξαρτησία και την αυτονομία του – να συγκροτήσουν ένα νέο Λαϊκό Μέτωπο. Ένα μέτωπο που θα μετατρέψει το τεράστιο κίνημα κατά της μεταρρύθμισης σε ένα πολιτικό πλειοψηφικό ρεύμα, ικανό να αλλάξει σελίδα στη χώρα. Με την ήττα της πολιτικής Μακρόν, την καταπολέμηση της ακροδεξιάς που απειλεί τη χώρα και την ανάδειξη στην εξουσία των δυνάμεων της οικολογίας και της αριστεράς. Με αυτές τις προϋποθέσεις είναι δυνατή η νίκη στις εκλογές, προεδρικές και βουλευτικές, το 2027 «για μια Γαλλία ελεύθερη, δυνατή κι ευτυχισμένη», παραπέμποντας έτσι ο ομιλητής στις ευτυχισμένες μέρες της συμμαχίας Ντε Γκώλ και Μόρις Τορέζ – τότε δηλαδή που τέθηκαν τα θεμέλια για το κοινωνικό κράτος, αμέσως μετά τον β’ παγκόσμιο πόλεμο.
Φεμινισμός και οικολογία
Στο συνέδριο τέθηκαν και συζητήθηκαν όλα τα μεγάλα προβλήματα, ιδιαίτερη όμως έμφαση δόθηκε στο εργασιακό, το φεμινιστικό –με τη μεγάλη συμμετοχή γυναικών στο συνέδριο– και το οικολογικό. Κυριάρχησαν, μάλιστα, συνθήματα για την ισότητα σε όλους τους τομείς της κοινωνικής ζωής και την προστασία – διάσωση του περιβάλλοντος.
Όμως, στο επίκεντρο των συζητήσεων βρέθηκαν οι θέσεις – γενικές κατευθύνσεις του κόμματος, ιδιαίτερα η στρατηγική των συμμαχιών, η συμμετοχή, η δράση και το μέλλον της Νέας Λαϊκής και Οικολογικής Ενότητας (NUPES), στη συμμαχία δηλαδή που μετέχουν η Ανυπότακτη Γαλλία, το ΣΚ, οι Οικολόγοι και το ΚΚΓ. Σημειώνεται ότι οι σχέσεις ανάμεσα στις δυνάμεις αυτές δεν είναι πάντα οι καλύτερες, ιδιαίτερα μεταξύ της Ανυπότακτης Γαλλίας και του ΚΚΓ. Αλλά και στο εσωτερικό του κάθε κόμματος οι σχέσεις δεν είναι ανέφελες, όπως φάνηκε και στα συνέδρια του ΣΚ, των Οικολόγων και της Ανυπότακτης Γαλλίας – με τα εσωτερικά της προβλήματα – και τις διαφορετικές απόψεις που αναδείχτηκαν στο συνέδριο του ΚΚΓ.
Ωστόσο, παρά τις διαφορετικές απόψεις, είναι βασική διαπίστωση πως επικρατεί η πολιτική της ενότητας, η οποία θεωρείται αναγκαία και θα πρέπει να προχωρήσει. Πώς, όμως; Με ποιες διαδικασίες; Εδώ φαίνεται πως υπάρχουν διαφορετικές προσεγγίσεις. Η Ανυπότακτη Γαλλία θεωρεί ότι θα πρέπει να υπάρχει «έλεγχος» παντού, ενώ το ΚΚΓ διατηρεί την αυτονομία του και συνεχίζει να παίρνει πρωτοβουλίες, χωρίς να έρχεται σε αντίθεση – όπως υποστηρίζει – με τις βασικές αρχές της ενότητας. Από αυτή την άποψη, είναι χαρακτηριστική η θέση που διατύπωσε ο Φ. Ρουσέλ στο περιοδικό Express, ότι δηλαδή η NUPES είναι ξεπερασμένη και ότι η ενότητα θα πρέπει να προχωρήσει πέρα από αυτήν, χωρίς να αποκλείεται εκ των προτέρων κανείς. «Ούτε ο πρωθυπουργός, επί προεδρίας Ολάντ, Μπερνάρ Καζνέφ;», ρωτήθηκε από το ίδιο περιοδικό. «Δεν είναι δουλειά μας να κλείνουμε την πόρτα, όποιος κι αν είναι», απάντησε ο Ρουσέλ. Αυτή η φράση προκάλεσε την κριτική από τα’ αριστερά κατά του γ.γ. του ΚΚΓ. Όμως, ο Ρουσέλ επέμεινε ότι «μιλάμε με όλη την αριστερά και θα ήταν αδιανόητο να αποκλείσουμε τον οποιοδήποτε μπορεί να συμβάλει στη νίκη». Και πρόσθεσε, «αυτή τη στιγμή, η Λεπέν παρουσιάζεται από τα μίντια ως η ήρεμη δύναμη που μπορεί να σώσει τη χώρα. Απέναντι στην Λεπέν πρέπει να προτάξουμε την πιο ευρεία ενότητα και να μιλήσουμε σε αυτούς που δεν πάνε στην κάλπη, σε αυτούς που ψηφίζουν Λεπέν και στον κόσμο της περιφέρειας. Σε αυτήν έχουν τη θέση τους και οι συνδικαλιστές, όπως ο πρώην πρόεδρος της CGT Φιλίπ Μαρτινέζ, ο Λοράν Μπερζέ της CFDT και πολλοί άλλοι».
Οι απόψεις του Φαμπιέν Ρουσέλ έχουν πολλές φορές προκαλέσει αντιδράσεις. Όμως, από το 38ο συνέδριο του ΚΚΓ, έχει περάσει πολύς χρόνος, «ποιος μπορούσε να φανταστεί, πριν από τέσσερα χρόνια, ότι ένας άγνωστος στο κοινό θα αναδεικνυόταν σε μια προσωπικότητα της αριστεράς, με αρκετές συμπάθειες στους Γάλλους, και μάλιστα ποιος θα στοιχημάτιζε ότι το αποδυναμωμένο από τις δεκαετίες της παρακμής ΚΚΓ, θα αποκτούσε ξανά την ικανότητα να παρεμβαίνει στη δημόσια ζωή και να προβάλει σημαντικά ζητήματα όπως η εργασία, η καλή διατροφή για όλους, η ανοικοδόμηση των δημοσίων υπηρεσιών;”,, αναρωτιέται η εφημερίδα Μαρσεγιέζ.