Ένας άνδρας κλεισμένος σε ένα διαμέρισμα προσπαθεί να απελευθερωθεί από τους εφιάλτες του. Μια γυναίκα στο εδώλιο της κατηγορουμένης προσπαθεί να καταλάβει γιατί έκανε ό,τι έκανε! Δύο άνθρωποι αντιμέτωποι με το πεπρωμένο, στέκουν μετέωροι ενώπιον της αλήθειας. Και ποια είναι εντέλει η αλήθεια;
Ο ιρανός Βαχίντ Τζαλιλβάντ και η γαλλίδα Αλίς Ντιόπ σκηνοθετούν δύο από τις καλύτερες ταινίες αυτής της εβδομάδας.
Ένας άνδρας κλεισμένος πίσω από τους τοίχους. Ένας άνδρας βυθισμένος στο σκοτάδι καθώς έχει χάσει το μεγαλύτερο ποσοστό της όρασής του. Ένας άνδρας απελπισμένος που αποπειράται να αυτοκτονήσει. Αυτός είναι ο Αλί, ο ήρωας του Βαχίντ Τζαλιλβάντ στην ταινία «Πέρα από τον τοίχο» (Shab, dakheli, divar), τον οποίο βλέπουμε στην αρχή να προσπαθεί να θέσει τέρμα στη ζωή του. Δεν θα τα καταφέρει και σε λίγο θα χτυπήσει η πόρτα του και ο θυρωρός θα τον ενημερώσει πως μια γυναίκα δραπέτευσε και κρύφτηκε κάπου στο κτίριο. Ο τυφλός άνδρας θα διαπιστώσει πως η γυναίκα που ψάχνει η αστυνομία, η Λεϊλά, έχει κρυφτεί στο διαμέρισμά του. Αποφασίζει να μην την παραδώσει και μαθαίνει ότι σε μια διαδήλωση που δέχτηκε τη βίαιη επίθεση της αστυνομίας, η Λεϊλά συνελήφθη και μέσα στον πανικό έχασε τον 4χρονο γιο της. Σιγά-σιγά και ενώ το κτίριο πολιορκείται από την αστυνομία ξετυλίγονται τα γεγονότα που έχουν προηγηθεί, ενώ ο Αλί έχει αποφασίσει να βοηθήσει τη γυναίκα με κάθε τρόπο.
Κλειστοφοβική ατμόσφαιρα που θυμίζει καφκικό εφιάλτη με διαρκή ένταση που κρατά την αδρεναλίνη στο κόκκινο. Τι ακριβώς όμως συμβαίνει; Πόσο αληθινά είναι όσα βλέπουμε; Η απάντηση δίνεται αρκεί ο θεατής να έχει υπομονή καθώς έρχεται η ανατροπή στο φινάλε. Ο Βαχίντ Τζαλιλβάντ σκηνοθετεί με ιδιαίτερα δυναμικό τρόπο μια αγωνιώδη ταινία, στο επίκεντρο της οποίας βρίσκονται δύο άνθρωποι πολιορκημένοι, κλεισμένοι πίσω από τοίχους. Όπου οι άνθρωποι στερούνται δικαιωμάτων, μεταξύ των οποίων και της έκφρασης των συναισθημάτων τους. Γιατί είναι ολοφάνερη η έλξη που νιώθει ο τυφλός άνδρας για την καταδιωγμένη γυναίκα, που όμως απαγορεύεται να εξωτερικευτεί. Είναι μία από τις ελάχιστες φορές που υπαινικτικά μεν, ολοφάνερα δε, ο ιρανικός κινηματογράφος αναδεικνύει το ερωτικό στοιχείο. Η ταινία συμμετείχε στο διαγωνιστικό τμήμα του Φεστιβάλ Βενετίας αν και ποτέ δεν πήρε άδεια για να προβληθεί, όπως ούτε και στο Ιράν.
Περνάμε στη δεύτερη ταινία, το «Saint Omer» της Αλίς Ντιόπ, μια ταινία η οποία άντλησε την έμπνευσή της από την αληθινή ιστορία της δολοφονίας ενός βρέφους από τη σεναγαλέζικης καταγωγής μητέρα του.
Η Ραμά, μια νεαρή γαλλοσενεγαλέζα συγγραφέας και καθηγήτρια φιλοσοφίας, αποφασίζει να παρακολουθήσει τη δίκη μιας άλλης γαλλοσενεγαλέζας, της Λορένς Κολί, η οποία κατηγορείται πως εγκατέλειψε το παιδί της στην παραλία και πνίγηκε από την παλίρροια. Η Ραμά είναι έγκυος και παρακολουθεί τη δίκη αναζητώντας κάποιες προσωπικές απαντήσεις. Απαντήσεις όμως, όπως λέει στο δικαστήριο, αναζητά και η κατηγορούμενη θέλοντας να καταλάβει γιατί έκανε ό,τι έκανε! Η οποία είναι μια γυναίκα που σπούδασε φιλοσοφία αλλά απετράπη από την καθηγήτριά της στο να μελετήσει τον Βιντγκενστάιν ώστε να διαλέξει κάτι πιο κοντινό στη δική της κουλτούρα! Και ενώ η δίκη προχωρά, η Ραμά αρχίζει να αντιλαμβάνεται και να αμφισβητεί: Τι σημαίνει σήμερα να είσαι γυναίκα και μαύρη; Τι σημαίνει να είσαι «ξένη», όπως και η Μήδεια του αρχαιοελληνικού μύθου; Πώς η δική σου κουλτούρα μπορεί να ενσωματωθεί στην κουλτούρα ενός άλλου πολιτισμού; Χαρακτηριστικό είναι πως ο σύντροφος της Ραμά είναι λευκός, όπως και ο εραστής της Λορένς και πατέρας του παιδιού της. Τελικά τι ήταν εκείνο που ώθησε τη νεαρή μητέρα να σκοτώσει το παιδί της;
Η Ντιόπ χτίζει ένα υπόγειο, υπαινικτικό δράμα στο επίκεντρο του οποίου βρίσκονται ο ρατσισμός και η έννοια της πολιτιστικής ταυτότητας αλλά και η ίδια η γυναίκα και ο ρόλο της ως μητέρας. Η ταινία αμφισβητεί τον κυρίαρχο τρόπο σκέψης και προσπαθεί να μας κάνει να σκύψουμε και να κοιτάξουμε τον κόσμο από διαφορετική σκοπιά, από πιο χαμηλά. Και ίσως εκεί συναντήσουμε το βλέμμα του άλλου, όπως συμβαίνει και στην ταινία όταν τα βλέμματα των δύο γυναικών συναντιούνται, και νιώσουμε απελευθερωμένοι.