Η απλή αναλογική ήταν το διαχρονικό αίτημα της Αριστεράς, ως το δικαιότερο εκλογικό σύστημα που μοιράζει αναλογικά τις έδρες του κοινοβουλίου, χωρίς να αφαιρεί έδρες από τα μικρότερα κόμματα και να τις προσθέτει στο πρώτο κόμμα όπως γίνεται κατά κόρον στα πλειοψηφικά συστήματα. Στις εκλογές, λοιπόν, που έχουμε μπροστά μας, θα πρέπει όλοι να απαντήσουμε και σε ένα κεφαλαιώδες ερώτημα: θέλουμε να διατηρηθεί η απλή αναλογική ως το σύστημα που θα οδηγεί σε κυβερνήσεις συνεργασίας ή θα επιστρέψουμε στα καλπονοθευτικά μπόνους των δεκάδων εδρών πρώτο κόμμα που θα βγάζουν μονοκομματικές κυβερνήσεις; Και πρώτοι από όλους πρέπει να απαντήσουν με σαφήνεια οι δυνάμει σύμμαχοι στην κάλπη της απλής αναλογικής κι όχι να βάζουν ο καθένας τους δικούς του όρους, προσπαθώντας να φέρουν την απλή αναλογική στα μέτρα τους και παραποιώντας πολλαπλώς την ουσία του δικαιότερου εκλογικού συστήματος.
Αφορμή για τις παραπάνω σκέψεις είναι οι απόψεις που έχουν εκφραστεί από τον Αλέξη Τσίπρα γι’ αυτό το θέμα. Εδώ και μήνες, από τον Σεπτέμβρη στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ δήλωσε ότι δεν θα επιδιώξει μια κυβέρνηση ηττημένων, βάζοντας μια προϋπόθεση που δυναμιτίζει τα θεμέλια της απλής αναλογικής: αν είμαι πρώτος θα πάμε σε κυβέρνηση συνεργασίας, αλλιώς θα πάμε σε δεύτερες εκλογές. Κι αν η διαφορά των δύο πρώτων κομμάτων είναι οριακή, ποια είναι η σημασία του ποιος είναι πρώτος και ποιος δεύτερος; Κι αν ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ είναι οριακά δεύτερος και βγαίνουν τα νούμερα σχηματισμού κυβέρνησης, έστω με ανοχή, ο Αλέξης Τσίπρας θα παραδώσει την εντολή καίγοντας την απλή αναλογική κι ανοίγοντας το δρόμο για τη δικομματική σφαγή των δεύτερων εκλογών και την παγίωση των πλειοψηφικών εκλογικών συστημάτων; Όπως φαίνεται, τον τόνο δίνει η ηγεμονική αντίληψη ότι πάνω από όλα είναι η πρωτιά κι οι υπόλοιποι να ακολουθήσουν όχι ως ισότιμοι εταίροι αλλά ως συμπληρωματικοί ουραγοί. Αν προετοιμάζεται, λοιπόν, μια λεόντιος συμμαχία, γιατί να την ακολουθήσουν οι δυνάμει σύμμαχοι που έχουν κι αυτοί τα κρατήματα και τις αντιρρήσεις τους; Και σ’ αυτό το ερώτημα έρχεται να απαντήσει με ηγεμονική σιγουριά και αυτοπεποίθηση ο Αλέξης Τσίπρας, σε πρόσφατη τηλεοπτική του συνέντευξη: τα μικρά κόμματα, είναι βέβαιο ότι θα συνθλιβούν στις συμπληγάδες του δικομματισμού και της πόλωσης των δεύτερων εκλογών. Οπότε, θέλοντας να αποφύγουν τις δεύτερες εκλογές και τη συντριβή τους, θα μπουν αναγκαστικά στην κυβέρνηση συνεργασίας που θα τους προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ. Από τη μια, με την παραδοχή της τακτικής του δικομματισμού, το επιχείρημα του προέδρου είναι ρεαλιστικό από την άλλη, όμως, φαίνεται και ολίγον εκβιαστικό. Αντί να ξεκινήσει έγκαιρα, συνθετικά και διακριτικά η συζήτηση προγραμματικής σύγκλησης, ο Αλέξης Τσίπρας φαίνεται να διαμηνύει στους δυνάμει συμμάχους το γνωστό «σας έχω»…
Στην Αριστερά, δεν έχει γίνει κατανοητό ότι οι εκλογές στις 21 Μάη έχουν ως πρώτο και κύριο διακύβευμα την απλή αναλογική. Αν κάψουν αυτή την ιστορική ευκαιρία θα είναι ασυγχώρητοι και τότε δικαίως θα τους εγκαταλείψει οριστικά ο κόσμος. Η απλή αναλογική δεν είναι σημαία ευκαιρίας ούτε αντιμετωπίζεται α λα καρτ όπως συμφέρει τον καθένα. Προϋποθέτει υπομονή, υπευθυνότητα, υποχωρήσεις και συνθετική αντίληψη από όλους, γενναιότητα, τόλμη και υποχωρήσεις από τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ ως μεγαλύτερο εταίρο όπως και σοβαρότητα, ενωτική διάθεση και όχι μικρομεγαλισμούς από τους υπόλοιπους. Η εξίσωση είναι δύσκολη αλλά απαιτείται να λυθεί, γιατί αλλιώς θα συνεχίσουμε να ζούμε τον μητσοτακικό μεσαίωνα. Κι όποιος κλωτσήσει την καρδάρα με το γάλα θα είναι υπόλογος απέναντι στη χειμαζόμενη κοινωνία.
ΥΓ. Για να διευκολύνω τη συντακτική επιτροπή της εφημερίδας ώστε να μην έρχεται στη δυσάρεστη θέση να αφαιρεί κάποια φράση, όπως στο περασμένο φύλλο, ή να απαντά με σημειώματα όταν διαφωνεί με απόψεις που εκφράζονται στα κείμενα της στήλης, από εδώ και πέρα η στήλη θα υπογράφεται με το όνομα του συντάκτη της. Συνεπώς, «τα ενυπόγραφα κείμενα εκφράζουν το συντάκτη τους και δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας».
Πάνος Δημητρούδης