Από την προεκλογική καμπάνια του Pheu Thai.
Οι εκλογές της 14ης Μαΐου στην Ταϊλάνδη δεν θα είναι ελεύθερες, λέει στην Εποχή η Πατκχάνε Κούμνακ, ακτιβίστρια για τα εργατικά δικαιώματα και τη δημοκρατία και μέλος της οργάνωσης Socialist Workers Thailand. Παράλληλα, μιλάει για την ανάγκη ενός νέου Συντάγματος, για την καταστολή κάθε επικριτικής φωνής από το στρατιωτικό καθεστώς και για τις προτάσεις των κομμάτων υπέρ της δημοκρατίας.
Ποια είναι σήμερα η κατάσταση στην Ταϊλάνδη;
Το κίνημα υπέρ της δημοκρατίας έχει ζητήσει την ανάκληση του Συντάγματος του 2017 επειδή γράφτηκε σύμφωνα με τους στρατιωτικούς κανόνες και είναι αντιδημοκρατικό, επομένως πρέπει να συντάξουμε ένα νέο που να γραφτεί από τον λαό. Από όταν η χούντα ήρθε στην κυβέρνηση με επικεφαλής τον στρατηγό Πραγιούθ Τσαν Ότσα, χάνουμε το μέλλον μας. Οι εργαζόμενοι και οι φτωχοί έχουν βρεθεί σε πολύ δύσκολες στιγμές, πέρα από κάθε φαντασία, λόγω της πανδημίας του Covid-19 και των οικονομικών της επιπτώσεων. Η επιβίωση του λαού κινδυνεύει εξαιτίας της αντιλαϊκής πολιτικής της κυβέρνησης. Μέχρι σήμερα εξακολουθούμε να υπερασπιζόμαστε τα δικαιώματα και την ελευθερία μας. Ελπίζουμε τα αντιδικτατορικά κόμματα, όπως το Move Forward, το Pheu Thai και το Commoners, να κερδίσουν συντριπτικά στις εκλογές της 14ης Μαΐου, επειδή σήμερα όλοι ξέρουν πολύ καλά το τι έχει κάνει η φιλική προς τον στρατό κυβέρνηση.
Καθώς συνεχίζεται η καταστολή από το καθεστώς, υπάρχουν πολλοί νεαροί ακτιβιστές που είναι πολιτικοί κρατούμενοι, είτε βρίσκονται στη φυλακή είτε περιμένουν τη δίκη τους με εγγύηση. Το μόνο «έγκλημά» τους ήταν ότι επέκριναν τον στρατό και τη μοναρχία. Σύμφωνα με την έκθεση των Ταϊλανδών Δικηγόρων για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, τον περασμένο χρόνο έγιναν πάνω από 2.000 διώξεις εναντίον 1.161 διαδηλωτών, και ορισμένοι από αυτούς αντιμετωπίζουν πολλαπλές κατηγορίες, ενώ ανάμεσά τους είναι και 143 ανήλικοι. Οι περισσότεροι άνθρωποι αντιμετωπίζουν διάφορα «αδικήματα» που αφορούν τη διαμαρτυρία, υπάρχουν όμως και 124 άτομα που έχουν κατηγορηθεί βάσει του δρακόντειου νόμου Lèse-majesté (σημ: απαγορεύει την προσβολή της μοναρχίας και η ποινή φτάνει στα 15 χρόνια φυλάκισης). Το Σύνταγμα του 2017 διαμορφώνει την πολιτική της Ταϊλάνδης με τρόπο που οδηγεί σε συνεχιζόμενες πολιτικές συγκρούσεις μεταξύ των στρατιωτικών, που υποστηρίζονται από τη μοναρχία, και του λαού. Ανησυχούμε πάρα πολύ για το πώς μπορούμε να πετύχουμε απελευθέρωση των πολιτικών κρατουμένων, κατάργηση του Lèse-majesté, προοδευτική φορολογία των πλουσίων, μεταρρύθμιση της μοναρχίας, του στρατού και του δικαστικού συστήματος.
Κατά πόσο οι εκλογές αυτές θα είναι δίκαιες και ανόθευτες;
Οι εκλογές βασίζονται στους κανόνες της στρατιωτικής δικτατορίας και σε ένα δικτατορικό Σύνταγμα. Το κοινοβούλιο αποτελείται από 750 μέλη, 500 βουλευτές που μένουν τέσσερα χρόνια στη Βουλή των Αντιπροσώπων και 250 γερουσιαστές που έχουν πενταετή θητεία. Στη Βουλή των Αντιπροσώπων υπάρχουν δύο ομάδες βουλευτών: 400 βουλευτές από εκλογικές περιφέρειες και 100 από το σύστημα των κομματικών λιστών. Αλλά το πρόβλημα είναι ότι από τους 250 γερουσιαστές οι 194 έχουν επιλεγεί από το κυβερνών Εθνικό Συμβούλιο για την Ειρήνη και την Τάξη, που προέκυψε από το στρατιωτικό πραξικόπημα του 2014. Άλλοι 6 προορίζονται για τους αρχηγούς των ενόπλων δυνάμεων, τον ανώτατο διοικητή, τον μόνιμο γραμματέα της Άμυνας και τον αρχηγό της εθνικής αστυνομίας (σημ: υπάρχουν και 50 γερουσιαστές που εκπροσωπούν διάφορες επαγγελματικές και κοινωνικές ομάδες). Επομένως δεν θα είναι καθόλου ελεύθερες εκλογές, επειδή η εξουσία των διορισμένων γερουσιαστών έχει σχεδιαστεί για να ωφελήσει τον στρατό. Δεν θα είναι μόνο οι 500 εκλεγμένοι βουλευτές που θα επιλέξουν τον επόμενο πρωθυπουργό, αλλά και οι γερουσιαστές. Έτσι, μπορούμε να καταλήξουμε σε έναν πρωθυπουργό που θα έχει συντριπτική υποστήριξη από τη διορισμένη Γερουσία και θα είναι ξανά υπέρ του στρατού, εάν τα υπέρ της δημοκρατίας κόμματα δεν κερδίσουν πάνω από 250 έδρες.
Οι δημοσκοπήσεις τι δείχνουν;
Σε μια πρόσφατη έρευνα που έγινε στην Μπανγκόκ, προηγείται ο Πίτα Λιμτζαροενράτ, ηγέτης του Move Forward, ακολουθούμενος από την επικεφαλής του Pheu Thai, Παετονγκτάρν Σιναουάτρα (σημ: μερικές από τις τελευταίες δημοσκοπήσεις δείχνουν την αντίθετη σειρά). Πιο κάτω είναι ο πρωθυπουργός Πραγιούθ Τσαν Ότσα του United Thai Nation Party, το Thai Sang Thai Party με επικεφαλής τον Σουνταράτ Κεουραπχάν και το Φιλελεύθερο Κόμμα του Σερεπισούθ Τιμεάβες (www.thaipbsworld.com/move-forward-party-leader-first-choice-in-bangkok-for-next-pm-nida-poll). Το Pheu Thai, το Move Forward, το Thai Sang Thai και το Φιλελεύθερο Κόμμα μπορούν να κάνουν έναν συνασπισμό και να σχηματίσουν κυβέρνηση, εάν μπορέσουν να κερδίσουν μαζί πάνω από 250 έδρες. Ελπίζουμε ότι θα καταφέρουν να κερδίσουν τη δικτατορία και να κάνουν έναν συνασπισμό μεταξύ τους σε πρώτη φάση.
Η Αριστερά και οι άνθρωποι που διαδήλωσαν στις μεγάλες κινητοποιήσεις του 2020 πως κινούνται σε αυτές τις εκλογές;
Οι ακτιβιστές υπέρ της δημοκρατίας, οι ΜΚΟ και οι εργαζόμενοι προσπαθούν για να αναδειχτούν τα πολιτικά και οικονομικά ζητήματα και κάνουν στους υποψήφιους βουλευτές αιτήματα για την ευημερία του λαού και τη δημοκρατία. Βλέπουν ότι μπορούν να εκμεταλλευτούν αυτή την ευκαιρία κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας για να ασκήσουν πίεση στα πολιτικά κόμματα να τηρήσουν τις υποσχέσεις τους. Τα φιλοδημοκρατικά κόμματα προτείνουν τη σύνταξη ενός νέου συνταγματικού νόμου, την αύξηση των μισθών, την ενίσχυση της κοινωνικής πρόνοιας, μέτρα για την τόνωση της οικονομίας, τη μείωση της επιρροής του στρατού με την ανάκληση της υποχρεωτικής στράτευσης και την τροποποίηση του νόμου Lèse-majesté. Αυτές οι πολιτικές ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις του λαϊκού κινήματος. Στην οργάνωσή μου, την SWT, βλέπουμε ότι οι επερχόμενες εκλογές δεν θα μπορέσουν να δημιουργήσουν μια πιο δημοκρατική κοινωνία. Αυτό αποδεικνύεται από το γεγονός ότι ο Lèse-majesté δεν θα καταργηθεί και οι πολιτικοί κρατούμενοι δεν θα απελευθερωθούν, ανεξάρτητα από το αν θα είναι το Pheu Thai ή το Move Forward το κόμμα που θα κερδίσει στις εκλογές. Ο Lèse-majesté παίζει σημαντικό ρόλο στο μπλοκάρισμα της δημοκρατίας, επειδή ο στρατός και οι αντιδραστικοί κύκλοι τον χρησιμοποιούν για να επιτεθούν σε όποιον θέλει να αλλάξει την κοινωνία διεκδικώντας μια καλύτερη ζωή. Το γεγονός ότι χρησιμοποιούν το ψευδές πρόσχημα πως οι προοδευτικές ιδέες και προτάσεις είναι «παράνομες», είναι ένας άλλος λόγος που ο νόμος αυτός παίζει ρόλο στην κατάπνιξη της δημοκρατίας. Σύμφωνα με αυτόν οι πολίτες δεν έχουν το δικαίωμα να ελέγχουν τα δημόσια πρόσωπα. Το γεγονός ότι ο λαός δεν μπορεί να ασκήσει κριτική στα δικαστήρια οδηγεί στην περιφρόνηση των δικαστικών αποφάσεων. Οι εκλογές δεν θα μπορέσουν επίσης να οδηγήσουν σε πραγματική μείωση της ανισότητας. Όμως μια κοινωνία με οικονομική ανισότητα και ανισότητα στην εξουσία, είναι μια κοινωνία στην οποία η πλειονότητα των πολιτών δεν είναι σε θέση να συμμετάσχει πλήρως στην πολιτική. Ακόμη και το αίτημα για αύξηση του κατώτατου μισθού δεν ακούγεται από τα κυρίαρχα πολιτικά κόμματα, γιατί έχουν καπιταλιστικές αντιλήψεις. Αντιλαμβανόμαστε πολύ καλά τα όρια του κοινοβουλίου της αστικής τάξης της Ταϊλάνδης, στο οποίο απαγορεύονται να συμμετέχουν τα αριστερά κόμματα.
Η στρατιωτική χούντα τι προσδοκά από τις εκλογές; Και ποια είναι η στάση του βασιλιά Μάχα Βατζιραλονγκορν;
Ο στρατός και οι φίλοι του αναμένουν να κερδίσουν και να βρίσκονται συνεχώς στην εξουσία μέσω των φιλοστρατιωτικών κομμάτων τους, όπως το United Thai Nation Party και το Palang Pracharath Party, καθώς έχουν μαζί τους τους 250 διορισμένους γερουσιαστές και έχουν τοποθετήσει τους δικούς τους ανθρώπους σε διάφορες θέσεις μέσα στο κρατικό γραφειοκρατικό σύστημα. Όσο για το βασιλιά, μπορούμε να συμπεράνουμε τη στάση του μέσω ορισμένων ενεργειών του υπέρ των κομμάτων που είναι φιλικά στον στρατό. Όλοι αυτοί έχουν έναν πολύ ισχυρό δεσμό, στον οποίο συμπεριλαμβάνονται και μεγάλες εταιρείες όπως ο όμιλος Charoen Pokphand. Ποτέ δεν διαπραγματεύονται με το νεολαιίστικο κίνημα και το εργατικό κίνημα. Για αυτό και η δημοκρατία εξακολουθεί να είναι ασταθής.