Το βασικό χαρακτηριστικό σε αυτήν την προεκλογική περίοδο είναι ότι πηγαίνουμε προς τις εκλογές μέσα σε συνθήκες επιδείνωσης της κρίσης του καπιταλισμού όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά σε παγκόσμια κλίμακα.
Αυτό δημιουργεί προβλήματα στους «από πάνω» και δυνατότητες για το κίνημα, αλλά και για την αντικαπιταλιστική Αριστερά για να κάνει πολύ χειροπιαστό το τι σημαίνει πάλη ενάντια στον καπιταλισμό όχι σαν κάτι μακρινό και αόριστο, αλλά σαν άμεσο καθήκον.
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ δίνει τη μάχη των εκλογών και ζητάει την ψήφο απ’ όλο τον κόσμο που παλέψαμε και κινηθήκαμε μαζί για να φτάσουμε στην κορύφωση του εκρηκτικού Μάρτη και συνεχίζουμε.
Από τους εργαζόμενους στο Δημόσιο ενάντια στην αξιολόγηση Βορίδη, μέχρι τους εργαζόμενους στα μουσεία που παλεύουν ενάντια στην ιδιωτικοποίηση του πολιτισμού και από τις αντιφασιστικές συγκεντρώσεις στις γειτονιές, μέχρι την υπεράσπιση της 12χρόνης θύμα των κυκλωμάτων παιδεραστίας των πλούσιων (εκ)βιαστών φίλων της κυβέρνησης της ΝΔ, η «επίσημη» προεκλογική περίοδος, έχει πρωταγωνιστή τον κόσμο του αγώνα που διεκδικεί το δίκιο και παλεύει για να το κερδίσει χωρίς να περιμένει αν ποτέ θα γίνουν πράξη οι προεκλογικές υποσχέσεις. Πίσω από τις δημοσκοπήσεις και τις ανούσιες προεκλογικές αντιπαραθέσεις, υπάρχει διάχυτη η αντικυβερνητική και αντισυστημική οργή, η ριζοσπαστικοποίηση και η αλληλεγγύη.
Στις εκλογές η πιο «χρήσιμη ψήφος» για να μαυρίζουμε τη κυβέρνηση της ΝΔ, για να «κάψουμε τα σενάρια» της συναίνεσης, είναι η ψήφος στην αντικαπιταλιστική Αριστερά, στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
Η ΝΔ είναι το κόμμα της άρχουσας τάξης, το κόμμα που υπηρετεί τις πολιτικές που βάζουν τα κέρδη των λίγων πάνω από τις ζωές μας. Είναι το κόμμα των ιδιωτικοποιήσεων των δημόσιων αγαθών, της φτώχειας, του ρατσισμού, του σεξισμού, του εθνικισμού, του πολέμου, της περιβαλλοντικής καταστροφής και της καταστολής. Το έγκλημα στα Τέμπη έδειξε με τον πιο τραγικό τρόπο τι σημαίνουν ιδιωτικοποιήσεις. Η διάλυση του δημόσιου συστήματος Υγείας οδήγησε στον θάνατο χιλιάδων ανθρώπων, έξω από τις ΜΕΘ, μέσα στην πανδημία. Η ρατσιστική της πολιτική πνίγει μετανάστες στο Αιγαίο, βάζει φράκτες στον Έβρο και τρέφει τους φασίστες. Η πολεμοκάπηλη της πολιτική δαπανά δισεκατομμύρια σε εξοπλισμούς που οξύνουν τον αντιδραστικό ελληνοτουρκικό ανταγωνισμό, την ίδια στιγμή που δίνει «γη και ύδωρ» στα σχέδια του ΝΑΤΟ και εμπλέκει την Ελλάδα στον ιμπεριαλιστικό και άδικο πόλεμο ΝΑΤΟ – Ρωσίας στην Ουκρανία.
Η δεξιά προσαρμογή του ΣΥΡΙΖΑ υπογραμμίζει τα αδιέξοδα του κοινοβουλευτικού δρόμου και των δήθεν «προοδευτικών κυβερνητικών λύσεων» με το χρεωκοπημένο ΠΑΣΟΚ. Απέναντι στην πιο μισητή κυβέρνηση και στη μεγαλύτερη κρίση του συστήματος, δεν τολμάει ούτε να υποσχεθεί ένα βήμα σύγκρουσης με αυτή την καταστροφική πολιτική που ορίζουν οι «από πάνω».
Γι' αυτό χρειαζόμαστε να είναι δυνατή η αντικαπιταλιστική Αριστερά, που παλεύει και έχει εναλλακτική προοπτική πέρα από τα αδιέξοδα όρια του κοινοβουλευτικού δρόμου.
Η Αριστερά που έχει εμπιστοσύνη στη δύναμη της εργατικής τάξης, που δεν περιμένει πότε θα «αλλάξουν οι συσχετισμοί», αλλά παλεύει ώστε η εργατική τάξη να επιβάλλει τις διεκδικήσεις στο τώρα και με τις δικές της δυνάμεις.
Η Αριστερά που συνενώνει αυτές τις διεκδικήσεις των αγώνων σε ένα μεταβατικό αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα με κέντρο τις ανάγκες μας και τον εργατικό έλεγχο.
Η Αριστερά που παλεύει για να μετατρέψει την αντισυστημική οργή σε οργανωμένη πάλη, για να τελειώνουμε με το καταστροφικό σύστημα του καπιταλισμού.
Στις κάλπες θα ψηφίζουμε τους αγώνες μας. Θα ψηφίσουμε ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Για να συνεχίσουμε τους αγώνες μας και μετά τις κάλπες, απέναντι σε όποια κυβέρνηση και αν προκύψει, για να ανοίξουμε τον δρόμο της αντικαπιταλιστική ανατροπής.