Φωτογραφία: Νικόλας Κοκοβλής
Συνεχίζοντας να δίνουμε λόγο στους υποψήφιους και υποψήφιες βουλευτές και βουλεύτριες του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, αυτή την εβδομάδα η «Εποχή» ζήτησε από άλλα τρία άτομα που κατέρχονται στις εκλογές να περιγράψουν κάποια από τα μείζονα θέματα για τη χώρα και το όραμά τους για το αύριο.
Συμβόλαιο αλλαγής και για τον Πολιτισμό
«Ας συμφωνήσουμε, λοιπόν, ότι η ισχύς δεν δημιουργεί δίκαιο
και ότι δεν οφείλουμε υπακοή παρά μόνο στις έννομες δυνάμεις».
Ζαν-Ζακ Ρουσό
Η ιδέα του Κοινωνικού Συμβολαίου έρχεται από την αρχή της νεωτερικότητας ως πολιτική και ηθική θεωρία της κοινωνικής χειραφέτησης. Σε μια εποχή πολλαπλών κρίσεων και αμφισβήτησης των προσταγμάτων του Διαφωτισμού, η Αριστερά είναι η μόνη πολιτική δύναμη που μπορεί και οφείλει να διεκδικήσει ένα νέο Συμβόλαιο. Η ιδέα του Συμβολαίου Αλλαγής καθιστά τους πολίτες συμμέτοχους, ενεργά υποκείμενα των συλλογικών αποφάσεων και των νομοθετικών πρωτοβουλιών. Τα 11 άρθρα του Συμβολαίου είναι προϊόντα ζύμωσης και διαλόγου με τη βάση, τα κινήματα και τις συλλογικότητες. Συγχρόνως αποτελούν δεσμεύσεις και οδικό χάρτη πραγμάτωσης του στόχου για Δικαιοσύνη παντού.
Το άρθρο 9 του Συμβολαίου αφορά τον (πολύπαθο) Πολιτισμό. Στο κεντρικό προεκλογικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, ο Πολιτισμός καταλαμβάνει τη θέση που του αρμόζει, σύμφωνα με την αξιακή κλίμακα της Αριστεράς. Ενώ ανέκαθεν διακηρύσσαμε ότι ο Πολιτισμός για εμάς αποτελεί ταυτοτικό στοιχείο και δημόσιο αγαθό, για πρώτη φορά εμφανίζεται σε ισότιμη προγραμματική θέση με την Υγεία και την Παιδεία. Το γεγονός αυτό δεν είναι ανεξάρτητο του μεγάλου κινήματος των ανθρώπων της Τέχνης και του Πολιτισμού, στο οποίο κίνημα μετείχαμε ενεργά και ως πολίτες και ως πολιτικός σχηματισμός, συμπορευτήκαμε μαζί του και δεσμευτήκαμε απέναντί του. Τα αιτήματα αυτού του κινήματος εξάλλου είναι και χρόνια αιτήματα του τμήματος Πολιτισμού του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ. Η ενσωμάτωση τους στους κεντρικούς άξονες της επόμενης προοδευτικής κυβέρνησης αποτελούν συγχρόνως νίκη του τετραετούς κινήματος των καλλιτεχνών και ήττα της νεοφιλελεύθερης, εργαλειακής, ολιγοπωλιακής θεώρησης του Πολιτισμού από τη Νέα Δημοκρατία.
Για τον Πολιτισμό ισχύει απόλυτα το ότι η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη ήταν η χειρότερη δεξιά κυβέρνηση της Μεταπολίτευσης και η υπουργεία της κ. Μενδώνη η καταστροφικότερη των τελευταίων χρόνων. Η εξυπηρέτηση εργολαβικών και άλλων ιδιωτικών συμφερόντων και η περιφρόνηση της αυταξίας των μνημείων οδήγησαν στο τσιμέντωμα της Ακρόπολης, την καταστροφή της Μέσης Οδού στη Θεσσαλονίκη και την ιδιωτικοποίηση των πέντε εμβληματικών μουσείων της χώρας. Η αναλγησία και η περιφρόνηση απέναντι στους ανθρώπους του σύγχρονου πολιτισμού, με αφετηρία την απαξίωση τους κατά την περίοδο της πανδημίας, κορυφώθηκε με το διαβόητο Προεδρικό Διάταγμα 85/22, που υποβίβασε τα πτυχία των καλλιτεχνών των Παραστατικών Τεχνών. Η περιφρόνηση που εξέφραζε το ΠΔ δεν ήταν παράπλευρη συνέπεια, ήταν στοχευμένη ρεβανσιστική κίνηση απέναντι στους support art workers και το κίνημα του MeToo, που οδήγησε στην αποκαθήλωση του εκλεκτού του Μαξίμου Δημήτρη Λιγνάδη, από τη θέση του καλλιτεχνικού διευθυντή του Εθνικού και εν συνεχεία την ποινική καταδίκη του ως παιδοβιαστή.
Με το άρθρο 9 του Συμβολαίου Αλλαγής αποκαθιστούμε την αξιοπρέπεια των καλλιτεχνών και των εργαζομένων στον χώρο του Πολιτισμού, καταργώντας άμεσα το ΠΔ85/22 και εντάσσοντας τα καλλιτεχνικά επαγγέλματα στην βαθμίδα ΤΕ, διαβαθμίζουμε τους τίτλους σπουδών και ιδρύουμε Ανώτατη Σχολή Παραστατικών Τεχνών. Θωρακίζουμε τον δημόσιο χαρακτήρα της πολιτιστικής μας κληρονομιάς. Αυτό σημαίνει ότι επαναφέρουμε τα μεγάλα μουσεία στην Αρχαιολογική Υπηρεσία και καταργούμε την κατάπτυστη σύμβαση που νομιμοποιεί την αμφιλεγόμενης προέλευσης συλλογή Στερν. Αυτές οι δεσμεύσεις αποτελούν τις κυρίαρχες προτεραιότητες, αλλά είναι μόνον μέρος της συνολικής πολιτιστικής μας προγραμματικής πρότασης που θέτουμε στη κρίση των πολιτών. Κλείνοντας, θα ήθελα να τονίσω τη σημασία που δίνουμε στην ανάπτυξη της Περιφερειακής Πολιτικής για τον Πολιτισμό. Έχουμε ευθύνη να ολοκληρώσουμε το όραμα για την πολιτισμική δημοκρατία σε όλη τη χώρα, έχουμε χρέος και απέναντι στη μνήμη της Μυρσίνης Ζορμπά, που μας άφησε σημαντική παρακαταθήκη τρία νομοσχέδια που δεν πρόφτασαν να γίνουν νόμοι.
Άννα Χατζησοφιά,
συγγραφέας-ηθοποιός, συντονίστρια τμήματος Πολιτισμού ΣΥΡΙΖΑ,
υποψήφια βουλεύτρια Β1 Βόρειου Τομέα Αθηνών
Το διακύβευμα της 21ης Μαΐου
για την «αθέατη» μειονότητα της Θράκης
Η τετραετής διακυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας χαρακτηρίστηκε από τις πολιτικές καταστρατήγησης βασικών ατομικών δικαιωμάτων και ελευθεριών που άσκησε και με αυτόν τον τρόπο επέλεξε να απαξιώσει το ίδιο το πολίτευμά μας, θεμέλιο του οποίου είναι τα δικαιώματα. Το σκάνδαλο των παρακολουθήσεων, το αρνητικό ρεκόρ στην ελευθερία του Τύπου, η καταστολή, η δυσανάλογη περιστολή ατομικών ελευθεριών υπό τον κίνδυνο μετάδοσης του κορονοϊού και παράλληλα η αδυναμία του κράτους να εξασφαλίσει το κοινωνικό δικαίωμα στην υγεία και την παιδεία σε όλους τους πολίτες του, είναι μόνο μερικά από τα κατορθώματα της Νέας Δημοκρατίας.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, υπάρχουν και κάποιες «αθέατες» κοινωνικές ομάδες, οι οποίες ανέκαθεν αντιμετωπίζουν προβλήματα ισότητας και κοινωνικής δικαιοσύνης. Μια από αυτές είναι η μειονότητα της Θράκης, που έχει κατακριθεί επανειλημμένα και έχει χαρακτηριστεί ως το «μαύρο πρόβατο» της περιοχής. Η Θράκη αποτελεί πράγματι, όπως διακηρυκτικά συνηθίζουμε να λέμε, παράδειγμα αρμονικής συμβίωσης πολιτών και πολιτισμών. Ωστόσο, αυταπατάται όποιος δεν αναγνωρίζει ότι αποτελεί ακόμα ζητούμενο για εμάς η ουσιαστική ισότητα, μιας και βασικά ατομικά δικαιώματα τα οποία προστατεύονται από τις παρεμβολές του κράτους, στην περίπτωση της μειονότητας ρυθμίζονται ευθέως από αυτό. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η άσκηση της θρησκευτικής ελευθερίας, όπου οι θρησκευτικοί ηγέτες διορίζονται από το κράτος, η αδυναμία αυτοδιαχείρισης της βακουφικής περιουσίας, η δυνατότητα απόκλισης από την αρχή του φυσικού δικαστή στην περίπτωση της Σαρία και η τραγική κατάσταση στην οποία βρίσκεται η μειονοτική εκπαίδευση με δεκάδες μαθητές στοιβαγμένους σε προπολεμικές αίθουσες, χωρίς την παροχή ποιοτικής εκπαίδευσης.
Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ ήταν η μόνη που έστρεψε το βλέμμα προς τη μειονότητα. Η κατάργηση της υποχρεωτικότητας της Σαρία, η αποσυμφόρηση του Μειονοτικού Γυμνασίου-Λυκείου Ξάνθης και το πιλοτικό πρόγραμμα για τα νηπιαγωγεία αποτέλεσαν σημαντικές μεταρρυθμίσεις για τη μειονότητα, καίτοι θα έπρεπε να θεωρούνται αυτονόητες.
Η ημερομηνία της 21ης Μαΐου, επομένως, είναι κομβικής σημασίας για το σύνολο των πολιτών και δη για τη μειονότητα. Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, χωρίς τους περιορισμούς των μνημονίων, έχει την ευκαιρία να θέσει ως προτεραιότητά του τη θωράκιση των δικαιωμάτων που τόσο τσαλαπατήθηκαν, να δώσει «φωνή» σε όσους τόσα χρόνια δεν ακούγονται και να κυβερνήσει με «Δικαιοσύνη Παντού».
Χουσεΐν Ζεϊμπέκ,
φαρμακοποιός, υποψήφιος βουλευτής Ξάνθης με τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ
Γιατί ΣΥΡΙΖΑ
Στις επικείμενες εκλογές συγκρούονται δύο κόσμοι οι οποίοι μεταξύ τους έχουν χαοτικές διαφορές. Από τη μια πλευρά είναι οι κοινωνικές ανάγκες και τα συμφέροντα των πολλών και από την άλλη είναι οι εταιρείες που μέσα στην τετραετία αποκόμισαν δισεκατομμύρια κερδών, χάρη στις πολιτικές που εφάρμοσε η ΝΔ. Από τη μια πλευρά είναι το δημόσιο συμφέρον και τα κοινωνικά αγαθά που πρέπει να προστατευθούν και να διευρυνθούν κι από την άλλη είναι οι υπηρέτες των αφεντάδων που μοιράζουν τη δημόσια περιουσία ωσάν να ήταν κληρονομιά της οικογένείας τους.
Οι κοινωνικές ιεραρχήσεις της ΝΔ ξετυλίχθηκαν σε αυτά τα τέσσερα χρόνια με τον πλέον εμφανή τρόπο. Μια κοινωνία που ζει με κουπόνια και μια οικονομία που η μεγαλύτερη της ανάπτυξη είναι η αγορά ακίνητης περιουσίας από ξένα funds.
Οι κοινωνικές ανάγκες που έφεραν τον ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση το 2015, και μάλιστα σε δύο συνεχόμενες εκλογικές αναμετρήσεις, είναι παρούσες και σήμερα και ίσως έχουν ενταθεί ακόμα περισσότερο.
Η τετραετία της ΝΔ πέρα από τη διαφθρά και την καταρράκωση σημαντικών θεσμών έχει αφήσει πίσω της και μια σειρά κοινωνικών προβλημάτων που όση προπαγάνδα κι αν υπάρξει δεν μπορούν να κρυφτούν. Πιστή στο δόγμα της αγοράς που ρυθμίζει τα πάντα, εξαέρωσε εργατικά δικαιώματα, παρέδωσε δημόσιο πλούτο σε ημέτερους, αντιμετώπισε με άκρατη βία τις κοινωνικές ομάδες που την αμφισβήτησαν. Είναι βέβαιο πως ακολουθήσει τον ίδιο και σκληρότερο τρόπο διακυβέρνησης αν καταφέρει να νικήσει ξανά.
Και για να συνεννοηθούμε. Ως ΣΥΡΙΖΑ ζητάμε την ψήφο της κοινωνίας όχι γιατί το πρόσωπο του Μητσοτάκη μας είναι αντιπαθές ή γιατί δεν ταιριάζει στο πρωθυπουργικό κάδρο ως εικόνα και πρέπει να φύγει.
Ζητάμε την ψήφο σας για να σωθούν τα σπίτια των πολιτών που βρίσκονται με τη θηλιά του ηλεκτρονικού πλειστηριασμού στον λαιμό.
Ζητάμε την ψήφο σας για να μπορούν οι νέοι και οι νέες να ζήσουν σ’ αυτή τη χώρα έχοντας αξιοπρεπείς μισθούς και προοπτικές που θα τους δίνουν το δικαίωμα να ζήσουν πέρα από το οικογενειακό τους σπίτι.
Ζητάμε την ψήφο σας για να υπάρξει μια κυβέρνηση που θα υπηρετήσει τη Δημοκρατία και όχι τη Νέα Δημοκρατία.
Σε αυτές τις εκλογές, λοιπόν, ή θα υπάρξει προοπτική και δυνατότητα μιας αριστερής διακυβέρνησης της χώρας χωρίς μνημόνια ή θα νομιμοποιηθεί μια διεφθαρμένη κυβέρνηση που οδηγεί την κοινωνία στον απόλυτο μαρασμό.
Από μια πόλη, όπως η Δράμα, που το 2019 δεν ήταν εύκολο να μιλήσεις για τον ΣΥΡΙΖΑ, καθώς τα εθνικά μίση που είχαν καλλιεργήσει τα στελέχη της ΝΔ είχαν κάνει τον τότε προεκλογικό αγώνα εξαιρετικά επικίνδυνο, έχουμε περάσει σε μια πόλη που πριν δεκαπέντε μέρες γνώρισε τη μεγαλύτερη συγκέντρωση του ΣΥΡΙΖΑ με πάνω από 600 άτομα να παρακολουθούν την ομιλία Τσίπρα.
Το κλίμα έχει αλλάξει…
Χρήστος Καραγιαννίδης,
ηχολήπτης, υποψήφιος βουλευτής στη Δράμα με τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ