Ο Ρολιχάλχα Νέλσον Mαντίμπα Μαντέλα μέλος της οικογένειας Αρχηγού της φυλής Τέμπου στη Νότιο Αφρική, μια από τις πιο σημαντικές πολιτικές προσωπικότητες του 20ού αιώνα, αφιέρωσε τη ζωή του στον αγώνα για την από-αποικιοποίηση της χώρας του με την απελευθέρωση των μαύρων Νοτιοαφρικανών από τους λευκούς και τον τερματισμό του φυλετικού διαχωρισμού μέσω των απάνθρωπων νομοθετημάτων του Απαρτχάιντ, πληρώνοντας το τίμημα: 27 χρόνια εγκλεισμού σε φυλακές υψίστης ασφαλείας. Είναι ο πατέρας της νεοσύστατης, δημοκρατικής Nότιας Αφρικής. Ο δρ Νέλσον Μαντέλα είναι το νοερό ολόγραμμα κάθε πολιτικού κρατούμενου σε ολόκληρο τον κόσμο σε κάθε θάλαμο/κελί ανάκρισης που βασανίζεται από τους ανθρωποφύλακες, η δάδα ελπίδας για κάθε ελεύθερα σκεπτόμενο άνθρωπο όπως και το λυχνάρι αυστηρής υπενθύμισης για τις ανθρώπινες θηριωδίες του 20ού αιώνα που προκλήθηκαν από θεωρίες φυλετικής ανωτερότητας.
Ο Ζβελιβέλιλε Μάντλα Μαντέλα1 ο μεγαλύτερος εγγονός του Ν. Μαντέλα και διάδοχός του στους αγώνες για τα πανανθρώπινα ιδανικά, είναι βουλευτής του Αφρικανικού Εθνικού Κογκρέσου(ΑΕΚ). Ως επίσημος καλεσμένος των αλγερινών αρχών εντός του κατάμεστου σταδίου «Νέλσον Μαντέλα», εκτός από την αναφορά του στη Δ. Σαχάρα, είπε κατά τη διάρκεια της ομιλίας2 του: «Πρέπει να θυμόμαστε ότι ο Ματίνμπα (Νέλσον Μαντέλα) είπε ότι η ελευθερία μας είναι ανολοκλήρωτη χωρίς την ελευθερία της Παλαιστίνης. Επομένως όλοι μαζί θα αγωνιστούμε για την απελευθέρωση της. Λευτεριά στην Παλαιστίνη».
Τον ευχαριστούμε θερμά για τη συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης που μας παραχώρησε.
Ποιες είναι οι μεγαλύτερες προκλήσεις που πρέπει να αντιμετωπιστούν σε σχέση με την οικονομία, τη φτώχεια, τη μεταρρύθμιση για αγροτική γη, το κράτος δικαίου, τη διαφθορά και επιπρόσθετα τους αγνοούμενους;
Η Νότια Αφρική πλησιάζει κοντά στο τέλος της τρίτης δεκαετίας όσον αφορά την αποκατάσταση της δημοκρατίας, όμως συνεχώς δίνει μια μάχη ενάντια στο συλλογικό τραύμα και στις κοινωνικές και οικονομικές συνέπειες 350 χρόνων αποικιοκρατίας και ενός σκληρού καθεστώτος Απαρτχάιντ διάρκειας έξι δεκαετιών. Η αποικιοκρατία όχι μόνο έκλεψε τη γη και την αξιοπρέπεια του λαού μας αλλά εξίσου λεηλάτησε τον άφθονο και ποικίλο ορυκτό πλούτο που ακόμα μονοπωλείται μέχρι σήμερα.
Στη Νότια Αφρική του καθεστώτος Απαρτχάιντ και των φυλετικών διακρίσεων όχι μόνο η πλειοψηφία του λαού μας αντιμετωπιζόταν σαν πολίτες δεύτερης κατηγορίας, αλλά επίσης υπήρξε δημογραφική αλλοίωση στην συνολική εδαφική επικράτεια από κάθε άποψη. Μέσω του νόμου για τη Γη των Ιθαγενών του 1913 και της τροποποίησής του το 1937, το 87% των Αφρικανών εξαναγκάστηκε να μετοικήσει στο 13% της εδαφικής επικράτειας της χώρας με τη δημιουργία των 10 Μπαντουστάν, τα αποκαλούμενα εθνικά κρατίδια που ήταν απομονωμένες εδαφικές ζώνες που στην ουσία αποτελούσαν γκέτο. Συνεπώς η πλειονότητα των μαύρων Νοτιοαφρικανών εξορίστηκε –ενώ τους έκλεψαν τη γη τους, τη σοδειά τους στερώντας τους τη δυνατότητα βιοπορισμού– και καταδικάστηκαν σε μια ζωή ανείπωτης οικονομικής εξαθλίωσης.
H αποξένωση των μαύρων Αφρικανών από την πατρογονική τους γη επιδεινώθηκε περαιτέρω και με τον κοινωνικό και πολιτικό τους αποκλεισμό, καθώς απαιτούταν να έχουν μαζί τους ειδικές άδειες ή αλλιώς ντόπας3 όταν ταξίδευαν εκτός της εδαφικής τους επικράτειας. Εάν τους βρίσκανε σε πόλεις χωρίς τα ντόπας, τότε υφίσταντο ταπεινωτική μεταχείριση, άγριες επιθέσεις και τελικά συλλαμβάνονταν.
Κατά τη διάρκεια της κράτησης χωρίς τη διεξαγωγή δίκης πολλοί υπέστησαν απάνθρωπα βασανιστήρια και από τότε υπάρχουν πολλοί αγνοούμενοι. Οικογένειες έχουν χάσει τους δικούς τους ανθρώπους και δεν έχουν ιδέα που έχουν ταφεί ή τι έγινε με τη σορό τους. To ψυχολογικό βάρος αυτού του τραύματος το κουβαλάμε μέσα μας. Και αυτές οι βαθιές ουλές θα παραμείνουν για πολλές ακόμα γενιές.
H Επιτροπή Αλήθειας και Συμφιλίωσης4 έφερε στην επιφάνεια όλες τις επώδυνες μνήμες αυτής της ιστορίας αλλά για όλο αυτό το βάρος και την απώλεια δεν έχουν ακόμα καταβληθεί αποζημιώσεις στα θύματα και η επανορθωτική δικαιοσύνη5 παραμένει μια άπιαστη ουτοπία. Όμως το πρόσφατο κύμα επανεξέτασης υποθέσεων και νομικών ερευνών αποδεικνύει πόσο βαθιά είναι η πληγή αυτού του τραύματος και ότι είναι ευρέως διαδεδομένο.
Ίσως η πιο έντονη εκδήλωση του οδυνηρού παρελθόντος κατά τη διάρκεια του Απαρτχάιντ είναι η συνεχής μάστιγα της φτώχειας και της ανισότητας, που απειλούν τον κοινωνικό ιστό της νεοσύστατης δημοκρατίας μας. Η κυβέρνηση του Αφρικανικού Εθνικού Κογκρέσου (ΑΕΚ) έχει προβεί στη δημιουργία δικτύου κοινωνικής προστασίας 17,5 εκ. Νοτιοαφρικανών που είναι παγιδευμένοι στη συστημική φτώχεια. Μια από τις πιο κρίσιμες κοινωνικές προκλήσεις που αντιμετωπίζουμε σήμερα είναι η ένταξη της πλειονότητας των πολιτών μας στις σύγχρονες οικονομικές δομές, για να μπορούν να συμμετέχουν και να είναι οικονομικά αποδοτικοί, ώστε να αξιοποιηθούν στο μέγιστο οι προοπτικές της οικονομίας μας. Αυτές οι μεταρρυθμίσεις που εστιάζουν στις ταχείς διεργασίες οικονομικής μετεξέλιξης είναι κομβικής σημασίας για το πολιτικό πρόγραμμα του ΑΕΚ και τη στρατηγική του για την οικονομική μεγέθυνση και ανάπτυξη.
Οι Μεταρρυθμίσεις για τη Γη, που αφορούν την αναδιανομή εδαφών και τις απαιτούμενες μεταρρυθμίσεις που αφορούν την ιδιοκτησία γης, είναι κρίσιμοι πυλώνες για τη συγκρότηση μιας στερεής, ισχυρής βάσης προκειμένου να επιτευχθεί μελλοντικά η μεγέθυνση και η ανάπτυξη, όμως τα τελευταία 25 χρόνια δεν έχει σημειωθεί αξιοσημείωτη πρόοδος. Συγκεκριμένα, οι ιδιοκτήτες γης δεν ανταποκρίνονται στην πολιτική του ΑΕΚ «των πρόθυμων αγοραστών και των πρόθυμών πωλητών», που επιτάσσει την αλλαγή ιδιοκτησιακού καθεστώτος γης μέσω απαλλοτρίωσης, χωρίς να καταβάλλεται αποζημίωση4. Αν και η συγκεκριμένη μεταρρύθμιση έχει δημιουργήσει σφοδρές αντιδράσεις τόσο εντός της χώρας όσο και στη διεθνή σκηνή, δίνει τη δυνατότητα στο κράτος να διευκολύνει σε μεγάλη κλίμακα την διαδικασία επιστροφής εδαφικών εκτάσεων, που υποβοηθείται από τις νομικές διεργασίες που προβλέπονται στην επανορθωτική δικαιοσύνη.
Το διαγενεακό τραύμα που μεταβιβάζεται από τη μια γενιά στην άλλη έχει αφήσει στη Νότια Αφρική ανεξίτηλες ουλές. Και αυτό το ανεπούλωτο ψυχικό τραύμα είναι απόρροια της σκλαβιάς, της κακοποίησης, των δολοφονιών και των βιασμών. Πρόσφατα ξεκίνησαν διαβουλεύσεις με τις αποικιοκρατικές δυνάμεις για την αναγνώριση του και για την καταβολή αποζημιώσεων.
Από τα πρώιμα χρόνια της αποικιοκρατίας και στη συνέχεια κατά τη διάρκεια του Απαρτχάιντ, τα ναρκωτικά και η έξαρση της εγκληματικότητας ρίζωσαν στην κοινωνία της Νότιας Αφρικής και έως σήμερα συνεχίζουν να αποτελούν ένα βαρύ φορτίο το οποίο πρέπει να αντιμετωπίσουμε. H επίδρασή του στην κοινωνική δυσλειτουργία είναι υπέρμετρα προφανής και αντικατοπτρίζεται στην αύξηση βίαιων εγκληματικών περιστατικών όπως και επεισοδίων ενδοοικογενειακής και έμφυλης βίας, τα οποία αυξάνονται σε τρομακτική κλίμακα.
Από τις πρώτες μέρες της νεοσύστατης δημοκρατίας μας συνειδητοποιήσαμε ότι απαιτούνται στοχευμένες παρεμβάσεις προκειμένου να υπάρξει κοινωνική συνοχή. Ο ρόλος της είναι καθοριστικής σημασίας για την επούλωση του τραύματος και πρέπει να εισχωρεί σε κάθε πτυχή της συλλογικής κοινωνικής μας πορείας, με πολιτικές που ενδυναμώνουν την κοινωνική ευαισθητοποίηση, με την εμπλοκή της τοπικής κοινωνίας σε δράσεις αποτροπής εγκληματικών πράξεων και με την ενίσχυση μηχανισμών κοινωνικής δικαιοσύνης.
Η διαφθορά έχει τις ρίζες της στην κοινωνική δυσλειτουργία και έχει εισχωρήσει βαθιά στον κοινωνικό ιστό, ωθώντας την κυβέρνηση του ΑΕΚ να προβεί στη λήψη αυστηρών μέτρων, προκειμένου να αντιμετωπιστεί τόσο στον ιδιωτικό όσο και στο δημόσιο τομέα. Η ύπαρξή της όχι μόνο στερεί τη δυνατότητα από τους κρατικούς μηχανισμούς να εφαρμόσουν αποτελεσματικές πολιτικές παροχής κοινωνικής πρόνοιας αλλά τα τελευταία χρόνια διαπιστώνεται ποικιλότροπα με την αυξανόμενη «δραστηριοποίηση» συνδικάτων οργανωμένου εγκλήματος, που εμπλέκονται σε μια σειρά εγκληματικών πράξεων, όπως ληστείες κατά τη μεταφορά μετρητών, απαγωγές, ξέπλυμα χρήματος, λαθρεμπόριο ναρκωτικών και διακίνηση προϊόντων λαθρεμπορίας.
Η Έκθεση του Economist σχετικά με τον Δείκτη Δημοκρατίας χαρακτηρίζει τη Ν. Αφρική ως «ελαττωματική Δημοκρατία». Ποιες είναι οι πραγματικές αιτίες;
Δεν διεκδικήσαμε ποτέ ασυλία από ελλειμματικές πολιτικές και αποτυχίες. Με χιλιάδες τρόπους η δημοκρατία μας συμβιβάστηκε, όμως έχουμε ένα αυστηρό σύστημα ποινικής δικαιοσύνης ικανό να διαχειριστεί κάθε είδους παραβίαση. Η δημοκρατία μας θωρακίζεται από το Σύνταγμα μας, παγκοσμίου κύρους, το οποίο προστατεύει τα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα και την αρχή της ισότητας για όλους τους πολίτες ενώπιον του νόμου.
Υπάρχουν δημοκρατίες, μερικές είναι πολλών, εκατοντάδων χρόνων, που αν και έχουν, πλέον, ωριμάσει, ακόμα αγωνίζονται εναντίον του ρατσισμού και των θεσμοθετημένων φυλετικών διακρίσεων. Προσπαθούμε να εφαρμόζουμε νέα μέτρα και πολιτικές για την αποτελεσματική αντιμετώπιση των δικών μας προκλήσεων και εξάλλου ο παππούς μου ο πρόεδρος Νέλσον Ρολιχλάχλα Μαντέλα μάς υπενθύμιζε πάντοτε ότι ο λαός μας κέρδισε μόνο το δικαίωμα να είναι ελεύθερος, όμως έχουμε να δώσουμε πολλές μάχες, ακόμα, για να χτίσουμε τη Νότια Αφρική των ονείρων μας.
Πως σχολιάζετε τη δήλωση του Πρόεδρου του Ενιαίου Δημοκρατικού Κινήματος, Μπαντού Χολομούσα, ότι η «πολυκομματική δημοκρατία είναι η μοναδική άμυνα ενάντια στην κυριαρχία ενός κόμματος»;
Η Νότια Αφρική είναι ζωντανό παράδειγμα πολυκομματικής δημοκρατίας. Υπήρχαν τουλάχιστον 27 κόμματα στα ψηφοδέλτια, της τελευταίας εκλογικής αναμέτρησης. Όμως η πληθώρα των κομμάτων δεν είναι συνώνυμη με τη δημοκρατία και ούτε εγγυάται την ελευθερία. Υπάρχουν τέσσερα πολιτικά κόμματα που έχουν δημιουργηθεί λόγω της διάσπασης που έλαβε χώρα στο κυβερνών ΑΕΚ, όμως οι επιτυχίες που έχουν συντελεστεί στη νεόκοπη δημοκρατία μας δεν εξαρτώνται από τις δικές τους επιδόσεις. Για να διασφαλίσουμε την υγεία της δημοκρατίας, θα πρέπει να ενθαρρύνουμε την ενεργοποίηση των πολιτών και να διασφαλίσουμε τη θεμελιώδη αρχή ότι όλοι είναι ίσοι ενώπιον του νόμου.
Αναφορικά με τη σύγκληση των BRICS και την επίσκεψη του Β. Πούτιν στη Ν. Αφρική η χώρα σας, τελικά, θα αποσυρθεί από το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο; Υπάρχουν διπλά κριτήρια στις αποφάσεις του;
Έχουν καταγραφεί δηλώσεις μας για αυτό το ζήτημα οι οποίες αναδεικνύουν την υποκρισία των δυτικών κυβερνήσεων. Επιπρόσθετα έχουμε επανειλημμένα ζητήσει να γίνουν μεταρρυθμίσεις στους Οργανισμούς παγκόσμιας διακυβέρνησης και συγκεκριμένα στα Ηνωμένα Έθνη, στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο(ICC) και σε όλους τους πολυμερείς Οργανισμούς.
Είναι έγκλημα κατά της ανθρωπότητας η πρακτική αυτών των Οργανισμών να συγκαλύπτουν εγκλήματα πολέμου που έγιναν στο Ιράκ, στη Συρία, στην Υεμένη και στην Παλαιστίνη αλλά είναι επί ποδός πολέμου ενάντια στη Ρωσία για την εισβολή στην Ουκρανία. Αυτή η στάση είναι εντελώς απαράδεκτη, υποκριτική και επιπρόσθετα υπονομεύει όλους εμάς και άλλους πολυμερείς οργανισμούς.
Ζητήσαμε την αποχώρηση μας, καθαρά τακτικού χαρακτήρα, από το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο, έως ότου βάλει τάξη στα του οίκου του και επαναξιολογήσει τις διώξεις αφρικανών ηγετών που εμπίπτουν στην αρμοδιότητα του, ενώ οι αρχιτέκτονες των όπλων μαζικής καταστροφής παραμένουν ατιμώρητοι .
Σε διεθνές επίπεδο υπάρχουν κομβικές διεργασίες αναπροσαρμογής της παγκόσμιας τάξης από ένα μονοπολικό κόσμο ελεγχόμενο από τη Δύση υπό την αιγίδα των ΗΠΑ, προς ένα πιο δίκαιο, πολυπολικό διεθνές σύστημα. Η δική μας συμμετοχή στις BRICS υπογραμμίζει τη στρατηγική φύση αυτών των ανακατατάξεων. Ταυτόχρονα θεωρώ ότι το ένταλμα σύλληψης του Πούτιν αποτελεί απλώς ένα τέχνασμα, για να ανακοπεί αυτή η πιο κρίσιμη εξέλιξη στη σύγχρονη ιστορία.
Ως προς αυτό το θέμα, η Ν. Αφρική παραμένει ουδέτερη και ενώ αγωνίζεται για την παύση των εχθροπραξιών, προκειμένου να αποφευχθεί περαιτέρω η απώλεια ανθρώπινων ζωών, δεν θα γίνουμε πράκτορες του δυτικού ιμπεριαλισμού. Πρέπει και θα αγνοήσουμε τα αιτήματα για τη σύλληψη του πρόεδρου Βλαντιμίρ Πούτιν.
Ο ρόλος του είναι καταλυτικός στη μετάβαση προς μια πιο δίκαιη, παγκόσμια τάξη. Εξάλλου η Ρωσία είναι εταίρος μας και ιστορικά πολύτιμη σύμμαχος, γιατί στάθηκε στο πλευρό μας στον αγώνα για την κατάργηση του βάναυσου καθεστώτος Απαρτχάιντ, ενώ η Δύση στήριζε και εξόπλιζε το Απαρτχάιντ της Ν.Αφρικής με τον ίδιο τρόπο που εξοπλίζει και υποστηρίζει το ίδιο καθεστώς στο Ισραήλ.
Όσον αφορά το νέο Ψυχρό Πόλεμο, εκτιμάτε ότι η διαδικασία της από-δολαροποίησης θα επηρεάσει την ισορροπία ισχύος μεταξύ των μεγάλων δυνάμεων; Οδεύουμε σε έναν πολυπολικό κόσμο;
Αυτή η διαδικασία είναι σε εξέλιξη και είναι μη αναστρέψιμη. Πρέπει να καταβάλουμε κάθε δυνατή προσπάθεια για να διασφαλίσουμε την πλήρη πραγμάτωση της.
Ποιος θα είναι ο ρόλος της αφρικανικής ηπείρου σε ένα πολυπολικό διεθνές σύστημα και περαιτέρω ποιες πολιτικές/πρωτοβουλίες απαιτούνται για την ανάδειξη της σημαντικής γεωπολιτικής της υπόστασης; Τι συμβαίνει στη Δυτική Σαχάρα;
Ο κόσμος χρειάζεται την Αφρική και τους πόρους της. Για ολόκληρους αιώνες οι χώρες μας στερήθηκαν τα μεταλλεύματα τους και εκατοντάδες εκατομμύρια πολίτες μας τους έκλεψαν, τους απήγαγαν και τους έστειλαν ως σκλάβους για να οικοδομήσουν τον «νέο κόσμο». Αγωνιζόμαστε αδιάκοπα και εντείνουμε τις πολιτικές πρωτοβουλίες μας για να οικοδομήσουμε μια καλύτερη, ενωμένη Αφρική, όπως άλλωστε υποδηλώνεται και στις διακηρύξεις των ιδρυτών του «Οργανισμού για την Αφρικανική Ενότητα» και του διάδοχου «Οργανισμού την Αφρικανική Ένωση». Επιπρόσθετα, η ανάδυση της Αφρικανικής Ηπειρωτικής Ζώνης Ελεύθερων Συναλλαγών (AfCFTA) αποτελεί το πρώτο βήμα στη δημιουργία μιας ισχυρής ηπειρωτικής αγοράς 1 δισ. πολιτών και η συμβολή της Ν. Αφρικής είναι καταλυτική στην προώθηση της ειρήνης, για να σιγάσουν τα όπλα του πολέμου που βυθίζουν την ήπειρο μας στο χάος, παγιδευμένη στη μέγγενη εκείνων που επωφελούνται από τα δεινά μας. Συνεχίζουμε τον αγώνα για την απελευθέρωση της τελευταίας πολιτικής αποικίας στην αφρικανική ήπειρο. Η Δυτική Σαχάρα τίθεται στο επίκεντρο των πολιτικών μας πρωτοβουλιών και παράλληλα άσκησης πίεσης σε επίπεδο διαβουλεύσεων, για να διασφαλίσουμε ότι το Μαρόκο θα τιμήσει τις πρόνοιες και τα ψηφίσματα διεθνούς νομιμότητας που ζητούν τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος, για την αυτοδιάθεση του λαού Σαχαράου.
Πώς θα μπορούσε να επιτευχθεί η απελευθέρωση της Παλαιστίνης;
Με τόση βεβαιότητα όση και η διαδοχή της μέρας από τη νύχτα πιστεύω ότι η απελευθέρωση της Παλαιστίνης είναι αναπόφευκτη. Και ενώ το απαρτχάιντ του Ισραήλ έχει εδραιώσει την κατοχή υποστηριζόμενο από τον δυτικό ιμπεριαλισμό, αυτές οι δυνάμεις τελικά ταπεινώθηκαν από μόνες τους στον δικό μας μακρύ δρόμο για την ελευθερία. Η κατοχή των παλαιστινιακών εδαφών σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο είναι παράνομη και αν και παρατηρείται αύξηση της συχνότητας των βάρβαρων εγκλημάτων εναντίον των Παλαιστινίων με την άνοδο στην εξουσία του Νετανιάχου, είμαι σίγουρος, τελικά, ότι η δικαιοσύνη θα θριαμβεύσει.
Η δική μας μάχη, τακτικού χαρακτήρα, κατά τη διάρκεια των 350 χρόνων αποικιοκρατίας και έξι δεκαετιών του καθεστώτος Απαρτχάιντ δόθηκε σε τέσσερα μέτωπα και συγκεκριμένα με την αντίσταση εντός της χώρας, τον ένοπλο αγώνα, τη διεθνή αλληλεγγύη μέσω του κινήματος αντι-απαρτχάιντ και μέσω των δίαυλων της διεθνούς διπλωματίας και των πολυμερών Οργανισμών. Οι Παλαιστίνιοι πρέπει να εξαντλήσουν όλα τα περιθώρια και τις δυνατότητες που έχουν στον αγώνα τους και αυτό πράττουν και πολύ αποτελεσματικά μέσω του κινήματος Μποϊκοτάζ, Αποεπενδύσεις και Κυρώσεις (BDS), με το Παγκόσμιο Κάλεσμα για την Επιστροφή στην Παλαιστίνη και με άλλες σημαντικές πρωτοβουλίες. Ειδικότερα η συμβολή της νεολαίας είναι καταλυτική για τη γενναιότητα και το θάρρος που επιδεικνύει όπως και για τη μάχη της Ιντιφάντα που δίνεται πλέον και στις ψηφιακές πλατφόρμες. Και σε αυτόν τον αγώνα εμείς στεκόμαστε στο πλευρό τους, άλλωστε ο ίδιος ο πρόεδρος Νέλσον Μαντέλα ανέλαβε αυτή τη δέσμευση, όταν επισκέφτηκε τη Γάζα το 1995. Συγκεκριμένα δήλωσε ότι «η ελευθερία μας είναι ανολοκλήρωτη χωρίς την ελευθερία των Παλαιστινίων».
Πρέπει, επίσης, να αγωνιστούμε ενάντια στην παγκόσμια υποκρισία. Ένα πρόσφατο παράδειγμα είναι οι δηλώσεις, με παντελή έλλειψη ευαισθησίας, της πρόεδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, η οποία συνεχάρη το κράτος Απαρτχάιντ του Ισραήλ για την 75η επέτειο της σύστασης του, ενώ παραμένει εκκωφαντικά σιωπηλή στα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, της εθνοκάθαρσης και της γενοκτονίας που τελούνται κάτω από το πλήρες φως της δημοσιότητας εναντίον των Παλαιστινίων. Είμαι σίγουρος αυτό δεν θα κρατήσει για πολύ. Πιστεύω ότι ο ρόλος που διαδραματίζει η Ευρώπη στην κλοπή παλαιστινιακής γης για να επανορθώσει για τα δικά της εγκλήματα, στο πέρασμα του χρόνου θα πάψει να υφίσταται.
Πώς υπερασπίζεστε την παρακαταθήκη του Ν. Μαντέλα και από πολιτική άποψη με τη συμμετοχή σας στην κεντρική πολιτική σκηνή της Ν. Αφρικής;
Ο παππούς μου μας έχει ενσταλάξει ότι πρέπει ανά πάσα στιγμή να είμαστε έτοιμοι να στρατευτούμε στο Αφρικανικό Εθνικό Κογκρέσο, όποτε κληθούμε να το υπηρετήσουμε. Επιπρόσθετα προασπίζουμε τις ιδέες και τις αξίες που μας άφησε ως παρακαταθήκη, μέσω του έργου μας στο Κοινοβούλιο. Έχω εκλεγεί για τρίτη φορά βουλευτής. O Βασιλικός Οίκος του Μαντέλα, το Μουσείο Μαντέλα στο Μβέζο, είναι ένας από τους τρεις οργανισμούς προάσπισης της κληρονομιάς και του έργου του που δημιούργησε κατά τη διάρκεια της ζωής του και εμείς ακατάπαυστα προωθούμε τις δικές του προτεραιότητες και άξονες δράσης που μας εμπιστεύτηκε και ειδικότερα στον τομέα της εκπαίδευσης.
Υποστηρίζουμε τα ιδανικά, τα οράματα και τους σκοπούς για τους οποίους αγωνίστηκε στη Νότια Αφρική, στην αφρικανική ήπειρο και σε ολόκληρο τον κόσμο υψώνοντας το λάβαρο της διεθνούς αλληλεγγύης, μέσω της δημιουργίας δικτύων, για την υποστήριξη όλων των αγωνιζόμενων λαών, γιατί εκείνος πάντα μας υπενθύμιζε ότι «έστω και ένας άνθρωπος αν υποφέρει οπουδήποτε στον κόσμο, ο δικός μας αγώνας ακόμα δεν έχει τελειώσει».
Σημειώσεις:
1. Ο Ζβελιβέλιλε Μάντλα Μαντέλα γιος του Μαγκάτο Λεβάνικα Μαντέλα και της Νολουσάπο Μαντέλα-Πέρρυ έχοντας αποκτήσει το χρίσμα της διαδοχής ως ο μεγαλύτερος ηλικιακά εγγονός του Ν. Μαντέλα είναι πλέον αρχηγός της φυλής Τέμπου (Tembu) και ο ηγέτης της κοινότητας Μβέζο Κομχούλου(Mvezo Komhulu) του τόπου γενέτειρας του μεγάλου νοτιοαφρικανού ηγέτη. Είναι κάτοχος πτυχίου και μεταπτυχιακού προγράμματος στον τομέα της Πολιτικής Επιστήμης και Διεθνών Σχέσεων από το Πανεπιστήμιο της Ρόδου, το δημόσιο ερευνητικό πανεπιστήμιο που βρίσκεται στο Ανατολικό Ακρωτήριο της Νότιας Αφρικής. Στον πολιτικό στίβο από το 2009 έως σήμερα είναι βουλευτής του Αφρικανικού Εθνικού Κογκρέσου(ΑΕΚ) και από τους πιο ενεργούς στην Εθνική Συνέλευση, έχοντας επιτελέσει σημαντικό κοινοβουλευτικό έργο στους τομείς των Δημοσίων Έργων, της Μεταρρύθμισης για τη Γη στις Επιτροπές Πολιτισμού, Γεωργίας, όπως επίσης και στις Επιτροπές Δασοκοµικών και Αλιευτικών εκμεταλλεύσεων και Αγροτικής Ανάπτυξης.
2. Η ομιλία του στο στάδιο Νέλσον Μαντέλα (βλέπε εδώ)
3. Ντόπας: Ειδικά δελτία/βιβλιάρια που περιείχαν τα προσωπικά τους στοιχεία, την εργασιακή τους απασχόληση, τα οποία καθόριζαν τους περιορισμούς μετακίνησης όταν ταξίδευαν εκτός των καθορισμένων εδαφικών ζωνών(Μπαντουστάν).
4. Η Επιτροπή Αλήθειας και Συμφιλίωσης της Νότιας Αφρικής δημιουργήθηκε από την κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας, που σχηματίστηκε μετά την προκήρυξη των εκλογών του 1994 με στόχο τη διερεύνηση των απάνθρωπων εγκλημάτων που έλαβαν χώρα κατά τη διάρκεια του Απαρτχάιντ της λευκής μειονότητας. Εδράζεται στον Νόμο για την Προώθηση της Εθνικής Ενότητας και της Συμφιλίωσης και το έργο της διεξάγεται μέσω των συγκεκριμένων τριών επιτροπών: Επιτροπή Αμνηστίας, Επιτροπή Αποζημιώσεων και Αποκατάστασης και Επιτροπή Παραβίασης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων
5. Η επανορθωτική δικαιοσύνη (restorative justice) παρέχει ένα ερμηνευτικό πλαίσιο για τη δικαιοσύνη και αποτελεί προσέγγιση η οποία εστιάζει στην επανόρθωση του αδικήματος μέσω της επαφής των εμπλεκόμενων μερών -ακόμα και των οικογενειών τους- και την ενεργή συμμετοχή πολιτών, οικογενειών -εφόσον απαιτείται τοπικών κοινωνιών και φορέων- προκειμένου να διερευνηθεί συλλογικά ένα βίαιο περιστατικό. Περαιτέρω διερευνά τις ανάγκες και τις ευθύνες όλων των εμπλεκόμενων μερών και ειδικότερα από τον δράστη της ζημιάς ή της βλάβης που υπέστη το θύμα. Μέσω της εξωποινικής διευθέτησης και της διαμεσολάβησης, π.χ με συνεδρίες οικογενειακές ή κοινοτικές, επέρχεται η αυτορρύθμιση των προβλημάτων, η επούλωση και τέλος η επανόρθωση για όλους τους ανθρώπους που έχουν αναφορά στο συγκεκριμένο ιστορικό γεγονός.
6. Απαλλοτρίωση Γης: Η Εθνική Συνέλευση τον Σεπτέμβριο του 2022 ενέκρινε το Νομοσχέδιο για την Απαλλοτρίωση αγροτικών εκτάσεων για το οποίο απαιτείται η ψήφιση και η έγκριση του σε τελικό στάδιο για να γίνει νόμος. Στον πρόλογο του τονίζεται ότι η απαλλοτρίωση ιδιοκτησίας λαμβάνει χώρα όταν εξυπηρετείται το δημόσιο συμφέρον ή υπέρτερος δημόσιος σκοπός και ειδικότερα προβλέπει ότι δεν απαιτείται αποζημίωση στις εξής περιπτώσεις: δημόσια γεωργική γη, αγροτικές εκτάσεις που εξυπηρετούν ειδικούς σκοπούς και εγκαταλελειμμένη γη. Περαιτέρω το Νομοσχέδιο προβλέπει τη κατάργηση του Νόμου για την Απαλλοτρίωση και τη δημιουργία ενός συνεκτικού ρυθμιστικού πλαισίου συμβατό με το Σύνταγμα όπου οι κρατικοί θεσμοί θα αναλάβουν την διεκπεραίωση απαλλοτρίωσης ιδιοκτησίας.