Είναι δεμένος μαζί της υπαρξιακά, όμως την απαρνήθηκε, για λίγο έστω αλλά με τόση ιδιοτέλεια, που και η ίδια έχει αρχίσει να αμφιβάλλει για τα αισθήματά του…
Όλα ξεκίνησαν στις 28 Φεβρουαρίου. Την τραγική εκείνη νύχτα, που η αυτοδυναμία –την οποία ο Κυριάκος Μητσοτάκης προεξοφλούσε με έπαρση στις κάλπες της ενισχυμένης αναλογικής– έγινε συντρίμμια στα Τέμπη. Μαζί με το 33,3% που χρειάζεται κατ’ ελάχιστον στις κάλπες της απλής αναλογικής η ΝΔ, για να ελπίζει ότι στις δεύτερες κάλπες θα φτάσει το 38% που απαιτεί η ενισχυμένη αναλογική των Μητσοτάκη-Βελόπουλου για να υπάρξει οριακή πλειοψηφία. Μαζί με τη δημοσκοπική διαφορά ανάμεσα στη ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία, που έπεσε κάτω από 3%, στα όρια του στατιστικού λάθους και της αμφισβήτησης της πρώτης θέσης.
Κύλησε έτσι ένα εφιαλτικό δίμηνο για τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Ύστερα οι δημοσκοπήσεις ξαναβρήκαν τον συνήθη βηματισμό τους και, μπαίνοντας ο Μάιος, «είδαν» άμπωτη της πάνδημης οργής για την τραγωδία των Τεμπών και εξασθένηση της μνήμης των πολιτών, ειδικά των νέων ηλικιών, και ξανασήκωσαν το προβάδισμα της ΝΔ έναντι του ΣΥΡΙΖΑ στις 6 και στις 6,4% μονάδες,
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης είχε, εν τω μεταξύ, επιδοθεί σε ένα κρεσέντο τακτικισμού, μετακινούμενος από την αυτοδυναμία στην κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Οι δεύτερες εκλογές, είπε στην περίφημη συνέντευξή του στον Σταύρο Θεοδωράκη στις 21 Μαρτίου, «θα μας υποδείξουν από ποια κοινοβουλευτική πλειοψηφία θα κυβερνηθεί η χώρα». Ισχυριζόμενος ότι αυτοδύναμη ΝΔ δεν σημαίνει μονοκομματική κυβέρνηση, ουσιαστικά απευθύνθηκε σε ηχηρά ονόματα στο ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, που (γνωρίζει ότι…) είναι πρόθυμα να συνεργαστούν στην επιδίωξη του μίνιμουμ των 151 εδρών.
Δυο εβδομάδες αργότερα, με τα δημοσκοπικά ευρήματα για τα ποσοστά της ΝΔ στις κάλπες του Μαΐου να κινούνται ανησυχητικά κάτω από το 33,3%, προφανώς αντιλήφθηκε τον κίνδυνο που συνεπάγεται για τον ίδιο η στροφή του από την αυτοδυναμία στην κοινοβουλευτική πλειοψηφία και «ανέκρουσε πρύμναν».
Στις 7 Απριλίου δίνει συνέντευξη σε μια νεαρή youtuber, θέλοντας να καθησυχάσει την… αυτοδυναμία, δηλαδή τους ψηφοφόρους της ΝΔ, που έχουν αρχίσει να ανησυχούν ότι η απομάκρυνση από τον στόχο της κατάκτησης της καθαρής πλειοψηφίας μπορεί να κρύβει έλλειμμα αυτοπεποίθησης του αρχηγού. Τους διαβεβαιώνει ότι δεν διανοήθηκε ποτέ να την απαρνηθεί:
«Διεκδικώ την αυτοδυναμία και πιστεύω ότι μπορώ να την πετύχω στη δεύτερη κάλπη. Αλλά δεν είναι το μυαλό μου στη δεύτερη κάλπη… Είναι στην πρώτη κάλπη, στην 21η Μαΐου. Εκεί θα καθοριστεί το μέλλον της χώρας…».
Με άλλα λόγια, το δικό του μέλλον.
Το οποίο ο Κυριάκος Μητσοτάκης βλέπει να διακυβεύεται αν η ετυμηγορία της κάλπης της ερχόμενης Κυριακής τον θέσει μπροστά στο δίλημμα να σχηματίσει κυβέρνηση με το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ –αν βγαίνουν οι αριθμοί, αν ο Νίκος Ανδρουλάκης (υποχρεωθεί, παρ’ ελπίδα, να…) άρει την ένστασή του για το όνομα του πρωθυπουργού. Το ενδεχόμενο να υποχρεωθεί να συγκυβερνήσει θα ανέτρεπε άρδην τις βλέψεις του για απόλυτη εξουσία, για διακυβέρνηση με ισχυρά προσωποπαγή χαρακτηριστικά, που αποδεδειγμένα εφάρμοσε και σκοπεύει να συνεχίσει να εφαρμόζει.
Θέλει να αποκλείσει κάθε περίπτωση να κληθεί να συγκυβερνήσει. Γι’ αυτό προκαλεί τον Νίκο Ανδρουλάκη, γι’ αυτό του καταλογίζει άρνηση συνεννόησης. «Ο κ. Ανδρουλάκης ουδέποτε δέχθηκε να με συναντήσει», ισχυρίστηκε σε συνέντευξή του στα «Νέα» του περασμένου Σαββατοκύριακου.
Ωθεί στα άκρα, αφενός για να αποκλείσει κάθε πιθανότητα ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ να συγκατατεθεί σε συνεργασία με την ΝΔ –αφού κάτι τέτοιο θα τον εκμηδένιζε πολιτικά διά παντός– και για να μπορεί, αφετέρου, να επιρρίψει σε εκείνον την ευθύνη της αποτυχίας σχηματισμού κυβέρνησης. Ελπίζει ότι περικλείοντας τον εκατέρωθεν θα προσελκύσει στις κάλπες της 21ης Μαΐου ένα σημαντικό κομμάτι κεντρώων που τον υποστήριξαν το 2019, αλλά σήμερα εμφανίζονται ιδιαίτερα δύσπιστοι. Στόχος του πάντα, να επιτύχει η ΝΔ ποσοστά που θα επέτρεπαν βάσιμες ελπίδες ότι οι κάλπες του Ιουλίου θα βγάλουν αυτοδυναμία. Υπολογίζει ότι χαμηλές επιδόσεις του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ στις πρώτες κάλπες θα του επιτρέψουν να λεηλατήσει το κόμμα αυτό ακόμη περισσότερο στις δεύτερες –συρρικνώνοντάς το, ταυτόχρονα, σε βαθμό που να μην προσφέρεται αριθμητικά για συγκυβέρνηση ούτε με τη ΝΔ, ούτε βέβαια με τον ΣΥΡΙΖΑ.
Ο Νίκος Ανδρουλάκης είναι σε δύσκολη θέση. Ίσως πίστεψε ότι η αυτοδυναμία της ΝΔ τον απαλλάσσει από τον εφιάλτη να επιλέξει. Μετά τα Τέμπη, αυτοδυναμία από την πρώτη κάλπη δεν υπάρχει. Υπάρχει μόνο η πίεση που του ασκεί ο Μητσοτάκης για να υφαρπάξει ψηφοφόρους του στη δεύτερη.
Είναι παγιδευμένος στη λογική των ίσων αποστάσεων. Στην τηλεμαχία της Τετάρτης κατέθεσε ότι στόχος του είναι να «πάνε φυλακή όσοι έστησαν το παρακράτος» των υποκλοπών. Επειδή όμως αυτό τον έφερνε επικίνδυνα κοντά στη θέση του ΣΥΡΙΖΑ για διερεύνηση από την επόμενη Βουλή του σκανδάλου των παρακολουθήσεων σε βάθος, μέχρι και τη συγκρότηση ειδικού δικαστηρίου, αναφέρθηκε στη συνέχεια επικριτικά και με έμφαση στη συμπερίληψη του Νίκου Παππά στα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ, «παρά την καταδίκη του με 13-0 από το Ανώτατο Δικαστήριο».
Δεν έπραξε το ίδιο αναφορικά με τη διαπίστωση ότι οι δεσμεύσεις του, π.χ., για τη ρύθμιση του ιδιωτικού χρέους, τις 120 δόσεις των χρεών στο δημόσιο και την προστασία της πρώτης κατοικίας συμπίπτουν αξιοπρόσεκτα πολύ με ανάλογες προτάσεις στο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ.
Η Δευτέρα 22 Μαΐου μπορεί, ξυπνώντας, να βρεθεί μπροστά σε ένα τελείως διαφορετικό πολιτικό πεδίο. Αυτό που διαταράσσει τον ύπνο του Κυριάκου Μητσοτάκη. Μπορεί να βρεθεί μπροστά στην επιβεβαίωση των φόβων του ότι η δεύτερη κάλπη δεν θα ικανοποιήσει το μοιραίο πάθος του για την αυτοδυναμία, επειδή, απλούστατα, δεύτερη κάλπη δεν θα υπάρξει.