«Όταν ξύπνησα το πρωί έβρεχε και είπα “ακόμη κι ο Θεός είναι λυπημένος που σταματάω”. Ένιωθα σαν ζόμπι, δεν μιλούσα, δεν έκανα πλάκα. Πριν τρεις μήνες πανικοβαλλόμουν στην ιδέα να αποσυρθώ, αλλά πλέον το έχω αποδεχτεί και είμαι έτοιμος. Είμαι λίγο στενοχωρημένος, προφανώς, αλλά το έχω αποδεχτεί». Με τα παραπάνω λόγια ο Ζλάταν Ιμπραΐμοβιτς, την περασμένη Κυριακή, αποχαιρέτησε τους φιλάθλους της Μίλαν, ανακοινώνοντας ότι σταματά το ποδόσφαιρο. Ο Ζλάταν γεννήθηκε πριν από 42 χρόνια στη Σουηδία από βόσνιο πατέρα και μητέρα από την Κροατία. Στη γενέτειρά του, το προάστιο Ρόζενγκαρντ του Μάλμε, που έμοιαζε με γκέτο λόγω των πολυάριθμων μεταναστών κατοίκων του, το ποδόσφαιρο ήταν το αγαπημένο σπορ στα πάρκα της περιοχής, αλλά και στα γήπεδα.
Ο Ζλάταν πέρασε πολύ δύσκολα παιδικά χρόνια. Σε ηλικία μόλις 2 ετών είδε τον αλκοολικό πατέρα του να χωρίζει με την μητέρα του, η οποία προτού μάλιστα χάσει την επιμέλειά του, αναγκαζόταν να τον αφήνει μόνο, μιας και εργαζόταν ακόμα και έως 14 ώρες την ημέρα. Μερικά χρόνια μετά η επιμέλεια περνά στον πατέρα του, επιστάτη υψηλού, για τα κοινωνικά δεδομένα της πόλης, προσώπου, του οποίου το πάθος όμως για το αλκοόλ παρέμενε ακατεύναστο. Όλα αυτά εξηγούν το γιατί δεν αποτελούσε και… πρότυπο καλού παιδιού στο σχολείο ο «Ίμπρα», μιας και αντί να μελετά είτε έκλεβε ποδήλατα (η δεύτερη μεγάλη του αγάπη), είτε έτρεχε πίσω από μία μπάλα.
Ο Ιμπραΐμοβιτς από μικρή ηλικία έδειξε το ταλέντο του και πολύ νωρίς εντάχθηκε στην τοπική ομάδα FBK Balkan, που είχαν συγκροτήσει κάτοικοι της περιοχής που είχαν βαλκανική καταγωγή. Από τις πρώτες μέρες φάνηκαν στοιχεία του δυναμικού χαρακτήρα του Ζλάταν. Ο αγαπημένος του αθλητής είναι ο Μοχάμεντ Άλι, διότι «ήξερε πάντα τι έκανε, απέδειξε ότι ήταν ο καλύτερος του κόσμου». Ποδοσφαιρικά ο Ιμπραΐμοβιτς πέρναγε πολλές ώρες προκειμένου να μιμηθεί τις ντρίπλες που χάζευε στα βίντεο του ποδοσφαιρικού ειδώλου του, του Ρονάλντο… όχι του Κριστιάνο, του Βραζιλιάνου Ρονάλντο, του «Φαινομένου».
Λίγα χρόνια μετά τη παρουσία του στην Balkan, ο Ζλάταν θα επιστρέψει στην Μάλμε. Στα 20 του έχοντας συμπληρώσει δυο χρόνια στην ομάδα της πόλης του, θα πάρει μεταγραφή στον Άγιαξ, όπου θα μείνει τρία χρόνια και θα αποτελέσει την αφετηρία για την τεράστια καριέρα του με σταθμούς Γιουβέντους, Ίντερ, Μίλαν, Παρι Σεν Ζερμέν, Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, Λος Αντζελες Γκάλαξι και τερματικός σταθμός πάλι η Μίλαν.
Ο Ζλάταν δεν έκρυψε ποτέ τις απόψεις του για όσα συμβαίνουν εκτός γηπέδων. Παιδί μεταναστών δεν «μάσησε» τα λόγια του: «Σουηδός; Σουηδός πολίτης θέλετε να πείτε αφού ο Ιμπραΐμοβιτς δεν εκπροσωπεί την κουλτούρα και τον πολιτισμό του σουηδικού έθνους. Όπου πηγαίνω εκπροσωπώ την Σουηδία, αλλά επίσης εκπροσωπώ και το Rosengård. Δεν ξεχνώ από που προέρχομαι. Γυρνούσα στο σπίτι πεινασμένος και παρακαλούσα όταν ανοίξω το ψυγείο να έχει κάτι. Αλλά τίποτα...»
O Ζλάταν σε ένα ματς της Παρί Σεν Ζερμέν κόντρα στη Καέν όταν σκόραρε έβγαλε την μπλούζα του και αποκάλυψε τα χτυπημένα προσωρινά τατουάζ με τα ονόματα 50 παιδιών που βοηθήθηκαν από το φιλανθρωπικό πρόγραμμα. Μετά το ματς θα πει για την ενέργεια του: «Όπου κι αν πάω ο κόσμος με αναγνωρίζει, φωνάζουν το όνομά μου, ζητοκραυγάζουν, αλλά τα δικά τους ονόματα κανένας δεν νοιάζεται να τα θυμηθεί. Δεν είναι για να ζητωκραυγάζει κανείς με το γεγονός ότι 805 εκατομμύρια άνθρωποι πεινάνε σε ολόκληρο τον κόσμο. Έχω υποστηρικτές σε όλο τον κόσμο. Από τώρα θέλω αυτή η στήριξη να πάει σε όλους αυτούς τους ανθρώπους που πεινάνε, αυτοί είναι οι πραγματικοί πρωταθλητές. Οπότε κάθε φορά που θα ακούτε το όνομά μου, θα σκέφτεστε αυτόματα τα ονόματά τους».
Από τα γήπεδα της Σουηδίας και την Μάλμε το 1999 μέχρι τη περασμένη Κυριακή στο Σαν Σίρο και τη Μίλαν, ο Ζλάταν έγραψε τη δική του, μεγάλη, καριέρα στα ποδοσφαιρικά γήπεδα. «Ο κόσμος πιστεύει πως ο Ίμπρα είναι ο Σούπερμαν. Ναι, είναι ο Σούπερμαν, αλλά έχω επίσης μεγάλη καρδιά και συναισθήματα. Προσπαθούσα να εντοπίσω μέσα στο πλήθος ένα πρόσωπο να μου δώσει δύναμη, αλλά όλοι έκλαιγαν. Οι συμπαίκτες μου έκλαιγαν, οι φίλαθλοι έκλαιγαν, έψαχνα τη σύζυγό μου κι εκείνη έκλαιγε περισσότερο από όλους. Δεν θα μπορούσα να ονειρευτώ τέτοια βραδιά. Από την πρώτη μέρα ένιωσα σαν στο σπίτι μου στη Μίλαν. Θα μου λείψει πολύ, έβγαλαν το πραγματικό μου πρόσωπο», θα πει με χαρακτηριστικά λόγια για το τέλος της καριέρας του.
Φυσικά μια επιβλητική προσωπικότητα όπως ο Ιμπραΐμοβιτς δεν θα μπορούσε να κλείσει τη καριέρα του χωρίς αναφορά στον… εαυτό του: «Είναι αδύνατο! Υπάρχει μόνο ένας Ζλάταν! Όταν ήμουν παιδί με σύγκριναν με τον Φαν Μπάστεν, αλλά εκείνος ήταν αυτός που ήταν και εγώ αυτός που είμαι. Μπορεί να υπήρχαν ομοιότητες, αλλά δεν θεωρώ σωστές τις συγκρίσεις. Αμφιβάλλω αν θα βρεθεί ένας νέος Ζλάταν με τον δικό μου εγωισμό».