«Αυτό που μου δίνει ελπίδα είναι η δουλειά μου, καθώς προσπαθώ πάντα να κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ για τους ανθρώπους μαγειρεύοντας και προσφέροντας φαγητό», λέει ο Adel Boshi, πρόσφυγας από τη Συρία και Head Chef στη φοβερή ομάδα του Saffron Kitchen Project. «Όταν μαγειρεύω για τους άλλους ανθρώπους, νιώθω χαρούμενος και έτσι θέλω να τους προσφέρω την ίδια χαρά». Ο Adel είναι ένας από τους συμμετέχοντες του φετινού Φεστιβάλ Μαγειρικής Προσφύγων Cooking #WithRefugees κατά τη διάρκεια του οποίου έλληνες και πρόσφυγες σεφ ενώνουν τις δυνάμεις τους σε τέσσερα εστιατόρια στην Αθήνα.
Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Προσφύγων, που τιμάται κάθε χρόνο στις 20 Ιουνίου, το Φεστιβάλ Cooking #WithRefugees επιστρέφει στην Αθήνα από τις 18 ως τις 22 Ιουνίου για να παρουσιάσει νέες μαγειρικούς συνδυασμούς και να αναδείξει τη δύναμη της συμπερίληψης. Ο Αdel θα ενώσει τις συριακές του γεύσεις με τη δυναμική κουζίνα της Γωγώς Δελογιάννη στο Στοά Κεραμεικός. Η Μariia, πρόσφυγας από την Ουκρανία, θα φιλοξενηθεί στο σπίτι του περιοδικού Σχεδία, που ξέρει τι σημαίνει για έναν άνθρωπο να χάνει την εστία του και μαζί ό,τι τον συνδέει με την κοινότητά του. H Diane από το Καμερούν βρήκε ζεστή υποδοχή στη Λόντζα της Γειτονιάς και η Roya από το Aφγανιστάν θα μπει στη γυναικεία μαγειρική ομάδα του Lost Athens.
Στο Φεστιβάλ αυτό που διοργανώνει η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες για τέταρτη φορά με τη στήριξη οργανώσεων που βοηθούν τους πρόσφυγες να έχουν πρόσβαση σε ευκαιρίες με αξιοπρέπεια, το φαγητό μπορεί να είναι ο προφανής πρωταγωνιστής. Αλλά αυτό που το κάνει ξεχωριστό είναι η δύναμη που έχουν δύο άνθρωποι, δύο μάγειρες, όταν βρίσκονται μαζί και συνεργάζονται για κάτι κοινό. Όχι από φιλανθρωπία, αλλά από επιλογή. O Αdel νιώθει περήφανος που κάθε μέρα στη δουλειά του μαγειρεύει 250 μερίδες φαγητού, που φτάνουν σε ξενώνες γυναικών, κοινοτικά κέντρα και ανθρώπους σε ανάγκη στον δρόμο. Μέσα στο φαγητό που ετοιμάζει, ελπίζει ότι ταξιδεύει λίγη από τη χαρά που του δίνει η μαγειρική. Το κάνει αυτό πολλά χρόνια. Αλλά σπάνια έχει την ευκαιρία να μιλήσει γι’ αυτό σε πολύ κόσμο.
Στον απόηχο του τρομερού ναυαγίου ανοιχτά της Πύλου, που αφύπνισε για λίγο τον κόσμο, θυμίζοντάς μας το δράμα των ανθρώπων που βάζουν τη ζωή τους σε κίνδυνο αναζητώντας ασφάλεια και μια ζωή με αξιοπρέπεια, το να στρέψουμε το βλέμμα σε ανθρώπους όπως ο Adel, είναι ίσως μια απάντηση. Ζουν μαζί μας, εργάζονται δίπλα μας, παλεύουν καθημερινά και παίρνουν ελπίδα μέσα από τη δουλειά τους. Ο Adel μάς υπόσχεται ότι δεν θα κάνει τα πιάτα του για το Φεστιβάλ πολύ καυτερά, όπως αρέσουν στον ίδιο. Στο χέρι μας είναι να τον τιμήσουμε και να τα δοκιμάσουμε. Αλλά και να κρατήσουμε την ανάμνησή τους, αφότου περάσει η Παγκόσμια Ημέρα Προσφύγων και τα πρωτοσέλιδα σταματήσουν να ασχολούνται με τους ανθρώπους που συνεχίζουν να ξεριζώνονται σε όλο τον κόσμο.