Η Κυριακή των εκλογών έφτασε. Και δεν θα είναι ένας περίπατος, όπως θέλει η ΝΔ και πολύ πρόθυμα τα ΜΜΕ το παρουσιάζουν. Διότι το διακύβευμα των εκλογών δεν είναι μόνο η κυβέρνηση. Στην κοινοβουλευτική δημοκρατία είναι πολλά περισσότερα τα κουτάκια που πρέπει να συμπληρωθούν. Η κάλπη δεν θα ορίσει μόνο ποια θα είναι η κυβέρνηση, που είναι και η μόνη απάντηση που ήδη έχουμε, ως προκύπτει, καθώς είναι τόσο σύντομο το χρονικό διάστημα της πρώτης με τη δεύτερη εκλογική αναμέτρηση, τόσο μεγάλη η διαφορά του πρώτου με το δεύτερο κόμμα, που είναι σχεδόν αδύνατο να υπάρξει ανατροπή. Η κάλπη θα προσδιορίσει πόσο δυνατή θα είναι αυτή η κυβέρνηση. Με πόσους βουλευτές; Και ύστερα, ποια θα είναι η αντιπολίτευση; Ποια θα είναι η δύναμή της; Πόσα κόμματα θα μπουν στη βουλή; Που τοποθετούνται στον άξονα Αριστερά-Δεξιά; Ποιο θα είναι το ποσοστό της αποχής; Η αντιπολίτευση θα έχει βουλευτές σε όλες τις περιφέρειες ή θα υπάρξουν περιφέρειες με μόνη φωνή αυτή της ΝΔ; Πώς ψήφισε ο απόδημος ελληνισμός και πώς επηρεάζει τη σύνθεση της βουλής το νέο αυτό σύστημα; Πόσα και ποια θα είναι τα κόμματα που θα μείνουν εκτός βουλής και τι ποσοστό αθροίζουν;
Έχρισε εαυτόν και αντιπολίτευση
Ο Κ. Μητσοτάκης εμφανίζεται ως ο μόνος υποψήφιος πρωθυπουργός, χωρίς αντίπαλο. Και προσπαθεί –δείχνοντας περιφρόνηση για νιοστή φορά στη δημοκρατία και τους θεσμούς της– να περιορίσει τα αποτελέσματα της κάλπης στο εξής ένα: στη διασφάλιση της παντοδυναμίας του. Προέβη δε σε ένα ακόμα αντικοινοβουλευτικό ατόπημα και έχρισε εαυτόν συμπολίτευση και αντιπολίτευση: «Η κυβέρνηση θα πρέπει να επιδείξει προσαρμοστικότητα. Η αντιπολίτευση θα ψάχνεται για πολύ καιρό, εμείς θα πρέπει να είμαστε η αντιπολίτευση του εαυτού μας. Θα έχουμε τα αυτιά μας ανοιχτά. Όσο καλύτερο το αποτέλεσμα τόσο πιο αυστηρός θα είμαι σε οποιαδήποτε αλαζονική συμπεριφορά». Αυτή η φράση προβάλλει τον τρόπο με τον οποίο σκοπεύει να κυβερνήσει στη δεύτερη τετραετία η ΝΔ. Να παγιώσει αυτό που ξεκίνησε την προηγούμενη: να μην υπόκειται σε κανέναν έλεγχο. Σκοπός της αντιπολίτευσης δεν είναι να σφυγμομετρά η κυβέρνηση την κοινωνική αποδοχή. Σκοπός της είναι να δίνει φωνή στην κοινωνία, να φέρνει προτάσεις στον τρόπο διακυβέρνησης, και πρωτίστως να ασκεί κοινοβουλευτικό έλεγχο. Η ΝΔ στην προηγούμενη θητεία της έστηνε επιτροπές κοινοβουλευτικού ελέγχου υπό τον απόλυτο έλεγχό της. Έτσι έκανε με το σκάνδαλο των υποκλοπών, τα Τέμπη, τις απευθείας αναθέσεις. Με την μιντιακή υπεροχή που έχει πετύχει, η ΝΔ την προηγούμενη τετραετία εξαφάνισε την αντιπολίτευση. Δεν ακουγόταν ο λόγος της ούτε το πρόγραμμά της ή οι θέσεις της. Φυσικά, και η αντιπολίτευση είχε εγκλωβιστεί σε ένα ρόλο αμυντικό και καταγγελτικό, όμως δεν της επετράπη να ασκήσει τα καθήκοντά της. Τώρα, στόχος της ΝΔ είναι να τελειώνει με την αντιπολίτευση. Να είναι κυρίαρχη της δημοκρατίας.
Και αυτό θα εξυπηρετήσει τους σκοπούς και το όραμα της ΝΔ. Η οικονομία έχει ήδη αρχίσει να κλυδωνίζεται, με την ΕΕ να έχει ρίξει τον πέλεκυ της δημοσιονομικής αυστηρότητας. Ο τουρισμός διαφαίνεται ότι δεν θα δώσει αέρα στα πανιά της κυβέρνησης, η στεγαστική κρίση οξύνεται με τα νοίκια να πετούν ανεξέλεγκτα, η ενεργειακή κρίση όσο συνεχίζεται ο πόλεμος δεν θα ελεγχθεί, η κλιματική κρίση θα προκαλέσει φαινόμενα που δεν υπάρχει καμία προετοιμασία να αντιμετωπιστούν. Ταυτόχρονα, οι δεσμεύσεις της ΝΔ θα αρχίσουν μία μία να διαψεύδονται. Ήδη το προσωπικό στοίχημα του κ. Μητσοτάκη για την Υγεία έχει αποκαλυφθεί: οι 10.000 νέες προσλήψεις είναι ουσιαστικά αντικαταστάσεις συνταξιοδοτήσεων, ενώ στο πρόγραμμα Σταθερότητας που έχει καταθέσει δεν προβλέπεται ούτε μία αύξηση στον προϋπολογισμό.
Γέφυρες και τείχη
Το διακύβευμα επομένως της επόμενης μέρας είναι να υπάρχει ισχυρή αντιπολίτευση. Να υπάρχει πολυφωνία στη βουλή, διότι οι κοινωνικές συμμαχίες την προϋποθέτουν, αλλά κυρίως να υπάρχει συνεργασία. Το πώς αυτή θα επιτευχθεί είναι ένα μεγάλο ερώτημα. Εφόσον υπάρξει πολυκομματική βουλή και εφόσον μπουν στη βουλή κόμματα που βρίσκονται από το κέντρο έως την αριστερά, από την επόμενη κιόλας μέρα θα πρέπει να αρχίσει η επικοινωνία μεταξύ τους. Η προηγούμενη προεκλογική περίοδος της απλής αναλογικής δεν άνοιξε αυτούς τους δρόμους, το αντίθετο. Δεν επιδιώχθηκε, ούτε οργανώθηκε, ούτε επετεύχθη την προηγούμενη τετραετία να χτιστούν γέφυρες. Στη δεύτερη προεκλογική περίοδο χτίστηκαν τείχη μεταξύ των κομμάτων της αντιπολίτευσης, προκειμένου το κάθε κόμμα να επιτύχει το στόχο του να ενισχύσει την κοινοβουλευτική του παρουσία ή να βρεθεί στη βουλή. Ο Αλ. Τσίπρας με τη στρατηγική της χαμένης ψήφου και με την επιμονή ότι η απλή αναλογική ηττήθηκε, δεν απέφυγε να πει ότι «βασικός στόχος της ΝΔ είναι μια 7κομματική ακόμα και 8κομματική βουλή. Δηλαδή μια βουλή γραφική και απαξιωμένη. Με μια αντιπολίτευση κατακερματισμένη και ένα πολιτικό σκηνικό που θα παραπέμπει σε χώρες και δημοκρατίες με απολυταρχικές κυβερνήσεις». Η υπονόμευση του πλουραλισμού. Ο Δ. Κουτσούμπας χαρακτήρισε τον ΣΥΡΙΖΑ «γιαλαντζί αριστερά» και την αντιπολίτευση που άσκησαν ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ ως «μούφα», και μίλησε για κόμματα «μιας χρήσης» που κάνουν τη δουλίτσα, υπονοώντας μεταξύ άλλων το ΜέΡΑ25. Η απόλυτη απομόνωση. Ο Ν. Ανδρουλάκης ο οποίος όρισε ως στόχο με τις επιλογές του να αποδείξει ότι «υπάρχει και ένας άλλος δρόμος, ένα νέο πολιτικό ήθος» χαρακτηρίζει τον ΣΥΡΙΖΑ «χρυσό χορηγό της ΝΔ» και από την άλλη ανοίγει συνεργασία για την κατάργηση του άρθρου 16 και υπερασπίζεται τον εκπρόσωπο τύπου του ΠΑΣΟΚ και υποψήφιο, Δ. Μάντζο, ο οποίος με τη σειρά του υπερασπίζεται τα funds και τους πλειστηριασμούς. Σε δύο βάρκες ακόμα. Ο Γ. Βαρουφάκης εξαιρεί από το ρόλο της αντιπολίτευσης τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ λέγοντας ότι «κανένα κόμμα του μνημονιακού τόξου δεν μπορεί να ασκήσει αποτελεσματικά αντιπολίτευση» και επιμένοντας ουσιαστικά στη γραμμή της μη συνεργασίας.
Η ισχύς εν τη ενώσει
Ο στόχος όλων των κομμάτων της αντιπολίτευσης για αυτή την Κυριακή είναι να μην είναι παντοδύναμη η ΝΔ. Αυτός δεν ολοκληρώνεται το βράδυ της Κυριακής ανάλογα με τη σύνθεση των εδρών, αλλά παραμένει ανοιχτός όλη την επόμενη τετραετία. Διότι η ΝΔ μπορεί να περιοριστεί μόνο από μια δυνατή αντιπολίτευση. Η ΝΔ εφαρμόζει εδώ και ήδη μία τετραετία τη λογική του «διαίρει και βασίλευε» και τώρα πρέπει η αντιπολίτευση να εφαρμόσει το «η ισχύς εν τη ενώσει». Θα πρέπει να συναντηθεί, στα έδρανα της βουλής, στους δρόμους, στους κοινωνικούς χώρους. Η επίθεση που δέχτηκε ο ΣΥΡΙΖΑ στις συγκεντρώσεις για το ναυάγιο στην Πύλο εκτός του ότι είναι αντιδημοκρατικές δείχνουν και πώς θα κατοχυρώσει η ΝΔ την παντοδυναμία της. Οι πόρτες και τα παράθυρα πρέπει να είναι ανοιχτά. Ούτε οι μπάτσοι του κινήματος θα δώσουν ανάταση στην κοινωνία, ούτε οι από τα πάνω αποκλεισμοί. Αυτό είναι το διακύβευμα για την αντιπολίτευση, αυτό θα κρατήσει την ελπίδα ζωντανή, ότι η ΝΔ δεν θα σαρώσει και θα συναντήσει ισχυρές αντιστάσεις, ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα της Κυριακής.