Οι εκδηλώσεις αλληλεγγύης γα τους πρόσφυγες, αλλά και οι διαμαρτυρίες για την εγκληματική στάση της κυβέρνησης και των υπηρεσιών –επί της ουσίας κατά της ΝΔ, διότι η πολιτική της εφαρμόστηκε– ήταν μια πολύ θετική και ελπιδοφόρα κινηματική δράση μετά το εγκληματικό συμβάν ανοιχτά της Πύλου. Η πανελλαδικότητα, η νεανική συμμετοχή, το εύρος ήταν τα αισιόδοξα χαρακτηριστικά της σε ένα κλίμα αλληλεγγύης και στην κοινωνία.
Ωστόσο, δεν έλειψαν και οι συμπεριφορές που δοκίμασαν το κίνημα αυτό, το συναγωνιστικό-συναισθηματικό του υπόβαθρο, απαραίτητο σε κάθε αγώνα. Στην Αθήνα τη 15η Ιουνίου και, κυρίως, στη Θεσσαλονίκη την 20ή Ιουνίου, ομάδες, είτε της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς είτε αναρχικών, προπηλάκισαν, ακόμα και επιτέθηκαν βάρβαρα και βάναυσα εναντίον των δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ και της Νεολαίας του.
Ο τραυματισμός νέων συναγωνιστριών και συναγωνιστών και η μεταφορά τους στο νοσοκομείο, πράξη τραμπούκων ενδεδυμένη με αριστερό ή αναρχικό ένδυμα, είναι σοβαρό τραύμα που δεν πρέπει να αποκρυβεί, για να προφυλαχτεί, έναντι ενός ισχυρού εχθρού, η εικόνα του κινήματος αλληλεγγύης στους πρόσφυγες-μετανάστες. Οι αρχικοί δισταγμοί να καταγγελθούν οι προπηλακισμοί στην Αθήνα, έφεραν την έμπρακτη βία στη Θεσσαλονίκη που αμαυρώνει, εντέλει, το κίνημα. Οι παραδόσεις της Αριστεράς, διεθνώς και εδώ, είναι αρνητικές στον τομέα αυτό· δεν πρέπει να ξεχαστούν, τη στιγμή μάλιστα που βρισκόμαστε μπροστά σε μια τετραετία δεξιάς διακυβέρνησης, που η πολιτική της θα απαιτεί τη μέγιστη συσπείρωση δυνάμεων, τη μέγιστη ευρύτητα. Γι’ αυτό η «Εποχή» θέτει το ζήτημα με ευθύνη.
Να υπενθυμίσουμε τα γεγονότα: Στη διαδήλωση της Αθήνας, στα Προπύλαια –το ΚΚΕ εξακολουθεί να πορεύεται χωριστά ή όπου μπορεί ελέγχοντας έναν φορέα, «καπελωτικά»– αρχικά ομάδα από αριστερές οργανώσεις προπηλάκισε τους/τις συμμετέχοντες/συμμετέχουσες από τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ. Αυτό αποσοβήθηκε χάριν της ψυχραιμίας της πλευράς που δέχτηκε τον προπηλακισμό και την απειλή χειροδικιών. Στη συνέχεια, όμως, ομάδα αναρχικών, απειλώντας τους οργανωτές ακόμα και με ανοιχτή βία, άρπαξαν τα μικρόφωνα και απαίτησαν να ξανανοίξουν και, έτσι, φώναξαν ονομαστικά εναντίον στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ που πορεύονταν.
Στη Θεσσαλονίκη η βία πολλαπλασιάστηκε. Στην αρχή της πορείας, η Νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ περπατούσε κανονικά, παρά τις προκλήσεις, με τα πανό της –ένα εκ των οποίων, μάλιστα, καταφερόταν εναντίον του φράχτη…– με τη θετική παρέμβαση ψύχραιμων συνοδοιπόρων. Στη συνέχεια, όμως, ομάδες τραμπούκων επιτέθηκαν με τρομακτική βία κατά του μπλοκ της Νεολαίας του ΣΥΡΙΖΑ, χτυπώντας τυφλά τα μέλη της, κλοτσώντας ακόμα και πεσμένους κάτω, τραυματισμένους νεολαίους, αντιγράφοντας προφανώς σκηνές από τις επιθέσεις των ΜΑΤ, που κατά τα άλλα θα ήθελαν οι «αναμορφωτές» να καταργήσουν.
…και οι «αδιάφοροι»
Αυτόπτες μάρτυρες, έμπειροι σύντροφοι και έμπειρες συντρόφισσες από πορείες, διαδηλώσεις και διαπληκτισμούς διαφόρων τύπων, θα εκφράσουν την πίκρα τους όχι μόνο για τη βάρβαρη επίθεση· κυρίως για την αδιαφορία πολλών από όσους πορεύονταν, από αριστερές οργανώσεις, που παρακολουθούσαν αμέτοχοι τα τεκταινόμενα. Ενώ, όπως αναφέρει και η ανακοίνωση της Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ Θεσσαλονίκης, επικράτησε εκκωφαντική ησυχία μετά την επίθεση: «Με βαθιά απογοήτευση παρατηρούμε πως έπειτα από το κατάπτυστο περιστατικό, που αποπροσανατολίζει τον δημόσιο διάλογο από τα πραγματικά επίδικα, επικρατεί σιγή ιχθύος από τις αριστερές οργανώσεις και σχήματα της πόλης. Από τις δυνάμεις που διεκδικούν τη θέση τους στο ελληνικό κοινοβούλιο ως και συλλογικότητες που απευθύνονται στην κοινότητα της Θεσσαλονίκης. Κάτι τέτοιο μας είναι ανήκουστο να γίνει ανεκτό από όποια πολιτική δύναμη διατείνεται ότι υπερασπίζεται την ανθρώπινη ζωή. Σε αυτούς τους σκοτεινούς καιρούς ο κόσμος της αλληλεγγύης δεν μπορεί να σιωπά, δεν έχει το περιθώριο να κάνει πλέον πως δεν βλέπει. Έχει χρέος να τοποθετηθεί. Οι δημοκρατικές δυνάμεις και οι δημοκρατικοί πολίτες οφείλουν να σταθούν ανάχωμα σε τέτοιου τύπου πρακτικές».
«Ναι, όχι δεν είναι σωστά αυτά τα πράγματα, αλλά και ο ΣΥΡΙΖΑ είχε κι αυτός μια μεταναστευτική πολιτική που…», ήταν η σκέψη κάποιων. Εύκολη δικαιολογία, απλοποιητική, ισοπεδωτική, μυωπική συνάμα, γι’ αυτό απέφυγαν να πουν κάτι δημόσια, ως όφειλαν. Μυωπική, διότι δεν βλέπουν τις ανάγκες στο άμεσο μέλλον στο θέμα αυτό. Διότι αν δεν ενδιαφέρει η αποτελεσματικότητα-μαζικότητα, τότε εργαλειοποιείς το κίνημα. Αν δεν βλέπεις ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αγωνίστηκε και τοποθετήθηκε σχεδόν μόνος στο ζήτημα της υπεράσπισης της μειονότητας στη Θράκη· ότι τοποθετήθηκε πολύ σωστά στο έγκλημα της Πύλου, ιδίως η προπηλακιζόμενη από το όλο σύστημα Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ· αν συγκρίνεις τη μεταναστευτική πολιτική της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ και τις βρίσκεις ίδιες –όπως το ΚΚΕ που ακίνδυνα προτάσσει το κυνήγι του ΝΑΤΟ από το να καταγγείλει την κυβέρνηση της Δεξιάς– και αν, πολλά αν ακόμα υπάρχουν, τότε κάτι δεν πάει καλά.
Υπάρχει, όμως, και κάτι ακόμη που «διευκολύνει» τέτοιες πράξεις. Είναι το πολιτικό νεοδιαμορφωμένο περιβάλλον που ωθεί στην επιθετικότητα απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ και τη Νεολαία του. Είναι η ήττα του της 21ης Μαΐου. Είναι η «ιδεολογική» ομπρέλα του ΚΚΕ που χαρακτήρισε την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ τη χειρότερη μετά τη Μεταπολίτευση. Είναι η άποψη του ΠΑΣΟΚ, για τη Θράκη, ότι ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ έκαναν τυχοδιωκτισμούς στην περιοχή. Είναι η επιθετικότητα –αναμενόμενη βέβαια– της ΝΔ και όλου του μιντιακού συστήματος. Και βεβαίως η αδιαφορία, που σημειώσαμε ήδη παραπάνω.
Η «Εποχή» έκρινε ότι δεν έπρεπε να αφήσει να χαθεί ανάμεσα στα άλλα αυτό το ζήτημα. Μπαίνουμε σε πολύ δύσκολη εποχή, υπάρχει αρνητικό παρελθόν. Γι’ αυτό και απευθυνθήκαμε σε διάφορους πολιτικούς φορείς να τοποθετηθούν. Βρήκαμε ανοιχτά αυτιά, διαφωνία με τη βαρβαρότητα και μας ικανοποίησε αυτό, έστω και αν δεν πετύχαμε από όλες τις περιπτώσεις ανοιχτή τοποθέτηση. Διότι είναι θετικό έδαφος για τα επόμενα βήματα.
Η βία μέσα στο κίνημα
δεν έχει καμία σχέση με τις αξίες της Αριστεράς
Ενάντια στις δολοφονίες των προσφύγων στην Πύλο, το γεγονός ότι χιλιάδες άνθρωποι διαδηλώνουν από την Αθήνα μέχρι όλη την Ελλάδα διεκδικώντας ανοιχτά σύνορα, να πέσει ο φράχτης, να καταργηθεί η ρατσιστική συμφωνία με την ΕΕ, είναι πάρα πολύ θετικό και ελπιδοφόρο. Αυτό θα έπρεπε να κάνουν όλες οι δυνάμεις του κινήματος και της Αριστεράς χωρίς «ναι μεν αλλά», χωρίς να δίνουν καμία υποστήριξη στη ρατσιστική πολιτική της ΝΔ, που θέλει τον φράχτη να τον επεκτείνει. Από αυτή την άποψη, σε τέτοιες διαδηλώσεις, το να υπάρχουν επιθέσεις από ομάδες που αυτοαποκαλούνται ομάδες του αναρχικού-αντιεξουσιαστικού χώρου στα μπλοκ των διαδηλωτών, είναι απαράδεκτες. Η βία μέσα στο κίνημα δεν έχει καμία σχέση με την πρακτική, την κουλτούρα και τις αξίες της Αριστεράς, ειδικά των κομματιών που αναφέρονται στη ριζοσπαστική και αντικαπιταλιστική Αριστερά.
Γιάννης Σηφακάκης,
μέλος της ΚΣΕ της ΑΝΤΑΡΣΥΑ
Εξουσιαστικές λογικές και συμπεριφορές
Είναι σαφές ότι στα πλαίσια της ιδεολογικοπολιτικής διαπάλης συχνά χάνεται ο κύριος στόχος. Ο φατριασμός έχει αρχέγονες ρίζες και η μανιχαϊστική αντίληψη εκφράστηκε στον μεσαίωνα με τις επιτυχείς τελικά συνταγές των αιρέσεων, που εξασφάλιζαν συσπείρωση μέσα από τον αυτοπεριορισμό των μελών και τη δαιμονοποίηση των άλλων. Η κόλαση είναι οι άλλοι, έλεγε ο Σαρτρ, και η Αριστερά, όπως και ο χώρος του αναρχισμού, έχει να επιδείξει εξαιρετικές επιδόσεις στην ανθρωποφαγία –πολλές φορές εναντίον των πιο συγγενών ρευμάτων και πρώην συντρόφων.
Όταν έχεις μπροστά σου ένα τραγικό ναυάγιο με θύματα 600 πρόσφυγες και μετανάστες, με ευθύνες και της ελληνικής πλευράς, και θέλεις να εκφράσεις όσο πιο μαζικά τη διαμαρτυρία σου, δεν μπορείς να κάνεις πολιτικό face control. Όταν πολιτικοί υπάνθρωποι δείχνουν απίστευτη αναλγησία απέναντι στα θύματα και ακροδεξιά κόμματα ζητούν από τους «ευαισθητούληδες» να πάρουν από έναν πρόσφυγα στο σπίτι τους, δεν μπορείς να συμπεριφέρεσαι ως ιδιοκτήτης της πλατείας. Όταν λόγω του επείγοντος, δεν έχεις θέσει πολιτικό πλαίσιο και διοργανωτές, οι αποκλεισμοί, οι γροθιές, οι ψιλές, τα σπρωξίδια ακόμη και σε επίδοξους διαμεσολαβητές είναι εξουσιαστική λογική και συμπεριφορά.
Τα μέλη και οι φίλοι του ΣΥΡΙΖΑ, όμως, ακόμη και αν δεν ταυτίστηκαν με κεντρικές επιλογές, ας αναζητήσουν τις αιτίες γιατί υπάρχει τόσο μίσος απέναντι στο κόμμα τους.
Πράσινο και Μωβ
Καμία ανοχή στους τραμπουκισμούς
Δημόσια ανακοίνωση εξέδωσε και το Ξεκίνημα Θεσσαλονίκης, με την οποία αφενός καταδικάζει την άσκηση βίας στον ΣΥΡΙΖΑ, αφετέρου όμως περιγράφει πως θα πρέπει να γίνει «σωστά» και «ειρηνικά» ο αποκλεισμός του από τον δρόμο, ναρκοθετώντας έτσι τη μαζικότητα του κινήματος. Ακολουθούν αποσπάσματα της δήλωσης, ενώ ολόκληρη μπορείτε να τη διαβάσετε στο https://xekinima.org/thes-niki-me-aformi-tin-epithesi-sto-mplok-tis-n-syriza-kamia-anochi-stoys-trampoykismoys/
« (…) Κατά τη γνώμη μας, όπως την είχαμε εκφράσει και σε παλιότερα παρόμοια περιστατικά, αυτές οι πρακτικές είναι απολύτως εχθρικές προς το κίνημα και τους αγώνες του, δεν έχουν καμία θέση στο κίνημα και οι οργανώσεις-ομάδες-συλλογικότητες της ανατρεπτικής Αριστεράς πρέπει να πάρουν σαφή θέση εναντίον τους.
Η στάση του ΣΥΡΙΖΑ είναι υποκριτική και εξοργιστική.
(…) Με άλλα λόγια δεν πρέπει να υπάρχει καμία αυταπάτη ότι στη θεωρητική περίπτωση που θα μπορούσε ο ΣΥΡΙΖΑ να επανεκλεγεί στην κυβέρνηση, δεν θα έκανε απολύτως τίποτα για να ανατρέψει αυτήν την κατάσταση. Αντιθέτως, είναι σίγουρο ότι θα συνέχιζε σε γενικές γραμμές την ίδια πολιτική που ακολουθείται σήμερα. Αυτό όμως σημαίνει ότι όποτε εμφανιστεί η νεολαία ΣΥΡΙΖΑ με πανό, η απάντηση των αυτόκλητων εκπροσώπων του κινήματος θα πρέπει να είναι «ξύλο»; Ξεκάθαρα όχι.
Ποια θα πρέπει να είναι η απάντηση του κινήματος:
(…) Αυτό που θα έπρεπε να γίνει, και έχει συμβεί και σε άλλες περιπτώσεις στο παρελθόν με οργανωμένα ή μεμονωμένα (νυν ή πρώην) κυβερνητικά στελέχη, είναι να καταγγελθεί δημόσια ότι η παρουσία τους εκεί είναι κοροϊδία. Ότι συγκεκριμένα το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ έχει κι αυτό τεράστια ευθύνη για την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί και ότι δεν γίνεται να πορεύεται με το υπόλοιπο κίνημα σαν να μην συμβαίνει τίποτα. Που σημαίνει, να φωνάζονται συνθήματα από τα υπόλοιπα μπλοκ που να εξηγούν τα παραπάνω και να διαχωρίζουν τη στάση όλης της υπόλοιπης πορείας από τα μπλοκ του ΣΥΡΙΖΑ –ακόμα και χωροταξικά, δηλαδή η υπόλοιπη πορεία να κρατάει αποστάσεις από τα μπλοκ του ΣΥΡΙΖΑ.
(…) Όλοι οι πολιτικοί χώροι έχουν ευθύνη να πάρουν καθαρή θέση καταδίκης των τραμπούκικων επιθέσεων και να περιφρουρήσουν τις δυνάμεις τους από αυτές, όχι ασφαλώς σε μια γενική υπεράσπιση της νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ (που τώρα τυχαίνει είναι το θύμα), αλλά στην υπεράσπιση του κινήματος, της δημοκρατίας του και των διαδικασιών του.
Καταδίκη χωρίς δεύτερες σκέψεις
Χωρίς δεύτερες σκέψεις, καταγγέλλουμε απερίφραστα τις χουλιγκάνικες και τραμπουκικές επιθέσεις ενάντια σε μέλη του ΣΥΡΙΖΑ που έγιναν στη Θεσσαλονίκη την Πέμπτη 15 και την Τρίτη 20 Ιούνη, στο περιθώριο των διαδηλώσεων για το έγκλημα στην Πύλο. Για να γίνει σαφές σε όσ@ δεν είχαν την ατυχία να είναι μπροστά, αναφερόμαστε σε πρακτικές όπως κυνηγητό στον δρόμο μακριά από τον χώρο της συγκέντρωσης, χτυπήματα με κράνη από πίσω στο κεφάλι, λιντσάρισμα πεσμένων ανθρώπων στην άσφαλτο.
Είναι δεδομένο για εμάς ότι οι ματσό αυτές πρακτικές είναι αντίθετες με την ηθική του αντιρατσιστικού κινήματος και της δικής μας Αριστεράς. Δεν προσφέρουν τίποτα στον αγώνα για τα δικαιώματα των προσφύγων/ισσών, ίσα - ίσα, διώχνουν ανθρώπους, ντόπιους και πρόσφυγες/ισσες, από τον δρόμο. Το κυριότερο, δεν έχουν καμία σχέση με τις πραγματικές αγωνίες των ίδιων των προσφύγων και προσφυγισσών –για αυτό άλλωστε πραγματοποιήθηκαν από άντρες Έλληνες που από την προνομιούχα θέση τους υποκαθιστούν κατά το δοκούν τις επιθυμίες των προσφύγων.
Η αυτονόητη στάση μας απέναντι στον τραμπουκισμό προφανώς δεν έχει τίποτα να κάνει με την επίσης αυτονόητη αντίστασή μας στις αντιπροσφυγικές πολιτικές που εφάρμοσε ο ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση, ή στις αντιπροσφυγικές θέσεις που συνεχίζει να έχει ως κόμμα. Ούτε θέλουμε, ούτε μπορούμε να ξεχάσουμε το σύμφωνο ΕΕ-Τουρκίας, τη Μόρια, το κλείσιμο του βαλκανικού διαδρόμου, την εκκένωση της Ειδομένης, τις επαναπροωθήσεις, τον φράχτη του Έβρου. Για αυτούς τους λόγους και ως συλλογικότητα δεν επιδιώκουμε να συνδιοργανώσουμε καμία κοινή αντιρατσιστική εκδήλωση με αυτό το κόμμα. Είναι όμως άλλο αυτό, και άλλο ο τραμπουκισμός. Όποιος/α συγχέει αυτά τα δύο ζητήματα, το κάνει για να δικαιολογήσει είτε το ένα, είτε το άλλο. Εμείς θεωρούμε ζήτημα στοιχειώδους λογικής να τα διαχωρίζουμε. Πέρα από αυτό, δεν νιώθουμε υποχρεωμένες να αποδείξουμε οτιδήποτε: το κάνουμε με την έμπρακτη στάση μας στον δρόμο και το κίνημα.
Αναμέτρηση - Συνέλευση Βάσης Θεσσαλονίκης
Τουίτ του Γιάνη Βαρουφάκη, γραμματέα ΜέΡΑ25
Η επίθεση τραμπούκων στα μέλη της Νεολαίας του ΣΥΡΙΖΑ στη Θεσσαλονίκη με γεμίζει θλίψη και οργή. Φτάνει πια!
Όχι στην ενδοκινηματική βία
Η επίθεση με ρόπαλα ομάδας αναρχικών εναντίον του μπλοκ του ΣΥΡΙΖΑ στη διαδήλωση της Τρίτης 20 Ιουνίου στη Θεσσαλονίκη κατά του κρατικού εγκλήματος στην Πύλο, που δεν είναι η πρώτη, είναι απαράδεκτη από κάθε άποψη: πολιτική, ιδεολογική, ηθική.
Πρώτον, από πού κι ως πού κάποιοι αυτοορίζονται φρονηματικοί εισαγγελείς και εκτελεστική εξουσία στο πλαίσιο του κινήματος.
Δεύτερον, είναι προφανές για κάθε εχέφρονα ότι τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ που συμμετείχαν στη διαδήλωση, δεν συμφωνούν με τις προεκλογικές δηλώσεις του καιροσκόπου Τσίπρα για τη διατήρηση του Φράχτη στον Έβρο. Τρίτον, είναι σημάδι παρακμής αναρχικοί, που το ρεύμα τους έχει υποστεί επί δεκαετίες τη σταλινική βία και όχι μόνο, να χρησιμοποιούν τις ίδιες μεθόδους, επειδή είναι εύκολο, ασφαλές και θεαματικό.
Ως Δίκτυο, στην τριανταπεντάχρονη πορεία μας στο πλευρό του αναρχικού χώρου, έχουμε αποδείξει τι σημαίνει για μας συντροφικότητα και κινηματική αλληλεγγύη και γι’ αυτό είμαστε ακόμα πιο οργισμένες-οι με τέτοια φαινόμενα.
Δίκτυο για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα