Η ολομέτωπη επίθεση της ΝΔ στον ΣΥΡΙΖΑ έχει σαφή ιδεολογικά χαρακτηριστικά. Και όχι τυχαία. Αξιοποιώντας την εκλογική της κυριαρχία, που προέκυψε στην κάλπη του Μάη, επιχειρεί να «στριμώξει» την Αριστερά σε ζητήματα, που έχουν σχέση με τον πυρήνα του αξιακού της φορτίου. Το προσφυγικό ζήτημα, οι φράχτες και η αποτροπή ως λογική και κυρίως πρακτική, είναι στην κορυφή της ατζέντας της Δεξιάς. Η ΝΔ «πυροβολεί κατά ριπάς» τον ΣΥΡΙΖΑ, ενισχύοντας τα ξενοφοβικά αντανακλαστικά ενός μεγάλου μέρους της κοινωνίας. Με την ίδια λογική κινείται στο ζήτημα της Ροδόπης και της μειονότητας.
Δεξιά τρολ αναπαράγουν χυδαίες, απάνθρωπες, ρατσιστικές, εθνικιστικές και ξενοφοβικές δηλώσεις και αναρτήσεις. Οποιαδήποτε αναφορά, από την πλευρά μας, σε αλληλεγγύη στους πρόσφυγες και τα παιδιά τους απαντιέται με απύθμενο μίσος. Ομάδες φασιστών, όταν πέφτει το σκοτάδι, καίνε ή καταστρέφουν τα προεκλογικά κιόσκια του ΣΥΡΙΖΑ, γράφοντας Χρυσή Αυγή, έτσι, για να αφήσουν το θλιβερό τους αποτύπωμα. «Περαστικοί» της Δεξιάς και της Ακροδεξιάς γεμάτοι χολή, μας καλούν να πάρουμε τους πρόσφυγες στα σπίτια μας. Η εικόνα του Αλέξη Τσίπρα που είναι αγκαλιά με 15χρονο διασωθέντα της Πύλου, θεωρείται από δεξιά σάιτ στοιχείο και αιτία εκλογικής υποχώρησης. Στελέχη πρώτης γραμμής της ΝΔ, ως επαγγελματίες πατριδοκάπηλοι, κατηγορούν τον ΣΥΡΙΖΑ ότι κάνει ζημιά στην πατρίδα, μόνο και μόνο γιατί θέτει εύλογα ερωτήματα για το έγκλημα της Πύλου. Η «εθνική εξαίρεση» έρχεται επιθετικά ως κατηγορία αποκλειστικά για τον ΣΥΡΙΖΑ. Τυχαίο;
Και ενώ αυτά συμβαίνουν εν μέσω προεκλογικής περιόδου στη μικρή μας χώρα, εξουσιαστές του κινήματος (ναι, βαθιά εξουσιαστές, βαθιά αυταρχικοί) επιτίθενται στο μπλοκ της Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ στην Θεσσαλονίκη με μπουνιές και κράνη, στέλνοντας πέντε μέλη της, αλλά και του τομέα Δικαιωμάτων, στο νοσοκομείο. Στη Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ, που μέλη της λίγες ημέρες πριν στάθηκαν μπροστά στην πρόεδρο της Δημοκρατίας ασκώντας της κριτική για το προσφυγικό. Σε αυτή τη Νεολαία, που λόγω της γενικότερης στάσης της χαρακτηρίζεται από ακροδεξιά στοιχεία ως δύναμη εθνικής μειοδοσίας. Σε αυτή τη Νεολαία, που μιλάει ανοιχτά για τους φράχτες και την ανάγκη αλληλεγγύης.
Αυτούς και αυτές χτύπησαν δολοφονικά, την ίδια ώρα που κάποιοι από άλλες συλλογικότητες απλώς κοίταζαν και σιωπούσαν.
Ναι, σε μέλη του ΣΥΡΙΖΑ, που χωρίς φόβο, αλλά με πολύ πάθος, βρίσκονται σε δικαστήρια υπερασπίζοντας τούρκους και κούρδους αγωνιστές ή πρόσφυγες ή ανθρώπους, που η σωφρονιστική εξουσία –και όχι μόνο– καταδικάζει σε αφανισμό μέσα στις φυλακές.
Ναι, που γι αυτούς τους λόγους και τόσους ακόμα η Δεξιά και η Ακροδεξιά, μας κατατάσσει στην κατηγορία «εθνική εξαίρεση»
Αλλά δεν περιμένω από βαθιά εξουσιαστές να καταλάβουν, να αναρωτηθούν, να αναστοχαστούν. Η εξουσιομανία τους δεν τους αφήνει περιθώριο. Ο φανατισμός, που τους διακατέχει, δεν τους επιτρέπει να ρωτήσουν, για παράδειγμα, τους ανθρώπους των προσφυγικών και μεταναστευτικών κοινοτήτων. Άλλωστε γι’ αυτούς, ως φαίνεται, η γνώμη των ίδιων των ανθρώπων είναι παγερά αδιάφορη.
Λέμε συχνά ότι «ο δρόμος έχει τη δική του ιστορία». Και η ιστορία αυτή έχει ατελείωτα χιλιόμετρα, ατελείωτους βηματισμούς ανυπακοής και απελευθερωτικών μηνυμάτων. Και αυτό τον δρόμο δεν τον απεμπολούμε. Οι δυνάμεις της ανανεωτικής και ριζοσπαστικής Αριστεράς θα είναι πάντα εκεί. Καμία ομάδα κρούσης, καμία ομάδα τραμπούκων εξουσιαστών, δεν μπορεί με βία και αυταρχισμό να μας εξοβελίσει. Θα είμαστε πάντα στον δρόμο, θα είμαστε πάντα στις γιορτές υπερηφάνειας, θα είμαστε πάντα στις αντιρατσιστικές εκδηλώσεις και τα φεστιβάλ, θα είμαστε πάντα σε δομές και κινήματα αλληλεγγύης, θα είμαστε πάντα εκεί που άνθρωποι θα αναζητούν δικαιώματα, ελευθερία και ορατότητα. Μαζί με άλλους και άλλες σε ένα ευρύ και πολύμορφο μέτωπο ενάντια στο «μαύρο», που δεν αχνοφαίνεται, αλλά είναι επιθετικά μπροστά μας.