Ο Αλέξης Τσίπρας είναι έξυπνος άνθρωπος και πιστεύω ότι είναι ικανός να διαχειριστεί γενναία αυτή την κρίσιμη κατάσταση για τον ΣΥΡΙΖΑ και συνολικά για την Αριστερά. Όλοι πλέον περιμένουν από αυτόν τις κινήσεις που θα κάνει για την επόμενη μέρα, ακόμα και μετά την παραίτησή του από την προεδρία. Κι αυτό γιατί, με απόλυτη ευθύνη του, ο ΣΥΡΙΖΑ κατάντησε δυστυχώς ένα ασπόνδυλο αρχηγοκεντρικό κόμμα, με διακοσμητικά όργανα και οργανώσεις, όπου όλα αρχίζουν και τελειώνουν πέριξ του προέδρου. Συνεπώς έχει και το μαχαίρι και το πεπόνι να σώσει τον ΣΥΡΙΖΑ από το οδυνηρό κατρακύλισμα και την οριστική απαξία, αρκεί να έχει την τόλμη να δρομολογήσει σημαντικές τομές στη λειτουργία και στη φυσιογνωμία του κόμματος. Κάποιες σκέψεις σ’ αυτή την κατεύθυνση θα μπορούσαν να είναι οι εξής:
• Ο Αλέξης Τσίπρας είναι 15 περίπου χρόνια αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ, πολλά για ένα κόμμα της ριζοσπαστικής Αριστεράς που ευαγγελιζόταν τη συλλογική έκφραση και τις εναλλαγές στις θέσεις εκπροσώπησης και δεν ήθελε(;) να μιμηθεί θητείες αρχηγών σοβιετικού τύπου. Επίσης καλό είναι να θυμηθεί και την μεγαλοψυχία του Αλέκου Αλαβάνου ο οποίος, ενώ ήλεγχε άνετα την πλειοψηφία του τότε Συνασπισμού, του έδωσε το δαχτυλίδι της προεδρίας του κόμματος.
• Το τρομοκρατικό αφήγημα ότι χωρίς τον Τσίπρα, ο ΣΥΡΙΖΑ θα πέσει πάλι στο 3% δεν μπορεί να είναι αποδεκτό από έναν πραγματικά αριστερό ηγέτη. Μπορεί να το καλλιεργούν διάφοροι αυλικοί που τρέμουν για την καρεκλίτσα τους ή κάποιοι πρώην πασόκοι οι οποίοι είναι συνηθισμένοι από αρχηγικά κόμματα. Ο Αλέξης Τσίπρας όμως γνωρίζει ότι η Αριστερά έχει άλλες αξίες και τα πρόσωπα πρέπει να τις υπηρετούν κι όχι να κατσικώνονται στην καρέκλα του αρχηγού. Άλλωστε ο ΣΥΡΙΖΑ δημιουργήθηκε αρκετά πριν αναλάβει ο Τσίπρας την προεδρία, ήταν προϊόν μιας μεγάλης προσπάθειας σύγκλισης πολλών αριστερών συνιστωσών, αποτέλεσε μια ενωτική δύναμη πρωτόγνωρη για την πολυδιασπασμένη Αριστερά που η υπεραξία της ξεπερνά τα ηγετικά προσόντα οποιουδήποτε προσώπου.
• Φτάνει πια με την μάταιη αναζήτηση του ελντοράντο του μεσαίου χώρου, ενός κόσμου υποταγμένου ολοκληρωτικά στις χαμηλές προσδοκίες των επιδομάτων του Μητσοτάκη, στην ελαστική κι επισφαλή απασχόληση, στον ατομισμό και την παραίτηση και στη μίζερη ασφάλεια των συντηρητικών απόψεων. Δε μπορείς να παίζεις συνεχώς στο γήπεδο του αντιπάλου. Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να επιστρέψει και να επικαιροποιήσει τις αξίες της ριζοσπαστικής και ανανεωτικής Αριστεράς.
• Η διεκδίκηση της κυβέρνησης δεν μπορεί να είναι αυτοσκοπός. Μια δυναμική, αποφασιστική και διεκδικητική Αριστερά ως αντιπολίτευση, στη βουλή και στο δρόμο, μπορεί να είναι πιο αποτελεσματική και πιο χρήσιμη από μια στρυμωγμένη και συμβιβασμένη κυβερνώσα Αριστερά. Άλλωστε, με τα αποτελέσματα των εκλογών και το αυτοκτονικό κάψιμο της απλής αναλογικής, η υπόθεση για μια αριστερή κυβέρνηση φαντάζει πολύ μακρινή.
• Ήταν απολύτως αναγκαίο ο Αλέξης Τσίπρας να παραιτηθεί από την προεδρία, χωρίς να θέσει εκ νέου υποψηφιότητα, όπως και έκανε, εν τέλει. Επιβάλλεται να ανοίξει τον δρόμο της διόρθωσης και της αλλαγής πολλών καταστροφικών λαθών στην κομματική οργάνωση, στις πολιτικές προτεραιότητες και στους στρατηγικούς στόχους του ΣΥΡΙΖΑ.
Όσο γράφονταν αυτές οι λέξεις, πολλά δημοσιεύματα υποστήριζαν ότι ο Αλέξης Τσίπρας είναι σε τελείως διαφορετική κατεύθυνση. Θα επιδιώξει να ηγηθεί ενός κόμματος με άλλο όνομα, καθαρά σοσιαλδημοκρατικού, με την αποχώρηση από το Ευρωπαϊκό Κόμμα της Αριστεράς και την είσοδό του στους Ευρωπαίους Σοσιαλιστές. Με άλλα λόγια θα επιχειρηθεί να μπει οριστική ταφόπλακα στον αριστερό και ριζοσπαστικό χαρακτήρα του ΣΥΡΙΖΑ. Άραγε, το ιστορικό κατρακύλισμα του ισχυρότατου Ιταλικού Κομμουνιστικού Κόμματος, που πρώτα μετονομάστηκε σε Δημοκρατικό Κόμμα της Αριστεράς και έφτασε στον πάτο και την πολιτική απαξίωση ως Δημοκρατικό Κόμμα (σκέτο), δεν λέει τίποτα σε πολλούς ανιστόρητους καλοθελητές; Ευτυχώς ο Αλέξης Τσίπρας τους διέψευσε…
Πάνος Δημητρούδης