Μεσ’ τη δροσιά του Άλσους Βεΐκου στο Γαλάτσι διεξάγεται το φετινό Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ. Στη σκιά ψηλόκορμων δένδρων όπως πεύκα, κυπαρίσσια, χαρουπιές και μυρτιές και δίπλα σε ευωδιαστούς θάμνους από θυμάρι, φασκομηλιές και δενδρολίβανο. Περιτριγυρισμένο από το βουνό που ανηφορίζει μαλακά έως τον αυχένα πάνω από τη Φιλοθέη και το Ψυχικό, απέναντι από την Πεντέλη απ’ τη μια πλευρά και το Αττικό Άλσος από την άλλη.
Το βουνό αυτό, μέρος του ορεινού όγκου των Τουρκοβουνίων, ενός απ’ τους ελάχιστους εναπομείναντες πνεύμονες πρασίνου στο λεκανοπέδιο της Αττικής, τόπος επιβίωσης «άγριας» χλωρίδας και πανίδας τόσο κοντά στις κατοικίες των ανθρώπων, σήμερα κινδυνεύει.
Ύστερα από χρόνια εγκατάλειψης και κρατικής αδιαφορίας, κι ενώ μεγάλο μέρος της επαναβλάστησής του, αλλά και της σωτηρίας του από τις ενδημικές, πλέον, θερινές φλόγες οφείλεται στην αυτόβουλη κι εθελοντική δράση των κατοίκων της πόλης, ο επίσημος χαρακτηρισμός, από την πολιτεία, όλου του ορεινού όγκου δίπλα και γύρω από το Άλσος, ως δασικής και αναδασωτέας περιοχής, έχει αρχίσει σταδιακά ν’ αμφισβητείται.
Κι αν οι προηγούμενες κυβερνήσεις ολιγώρησαν εντυπωσιακά στην πρακτική εφαρμογή του νόμου, που ακόμη και σήμερα ορίζει την περιοχή ως τμήμα του Μητροπολιτικού Πάρκου Τουρκοβουνίων, μια ονομασία κενή περιεχομένου, αφού κανείς δεν φρόντισε να το αποτυπώσει, επί κυβέρνησης Μητσοτάκη τα πράγματα επιδεινώνονται ραγδαία.
Πρώτα ήταν η θεσμοθέτηση, το 2020, του Σταθμού Μεταφόρτωσης Απορριμμάτων (ΣΜΑ) στον χώρο του παράνομου δημοτικού πάρκινγκ απορριμματοφόρων, δίπλα ακριβώς στην ταμπέλα που ορίζει την περιοχή ως δασική – αναδασωτέα. Ύστερα, το 2021, ο δήμαρχος Γ. Μαρκόπουλος, με προσωπική του ευθύνη τοποθέτησε εν μια νυκτί το απίθανο προκάτ «κόκκινο εκκλησάκι» εντός της δασικής έκτασης του Άλσους Βεΐκου. Η πολεοδομία το έκρινε παράνομο και κατεδαφιστέο, επιβάλλοντας και πρόστιμο στο δήμο και τότε, ως εκ θαύματος, με φωτογραφική τροπολογία σε άσχετο νόμο, το εκκλησάκι νομιμοποιήθηκε!
Το κυριότερο, όμως, είναι ότι από το 2021, σχετικές αποφάσεις του Εφετείου και του Αρείου Πάγου επί προσφυγών ιδιωτών ιδιοκτητών, θέτουν υπό αμφισβήτηση τον δασικό χαρακτήρα επί μέρους εκτάσεων της περιοχής, ενώ φέτος, εν μέσω της προεκλογικής περιόδου, έγιναν δεκτές ενστάσεις ιδιοκτητών στους δασικούς χάρτες, για τον αποχαρακτηρισμό των οικοπέδων τους από δασικά αναδασωτέα σε χορτολιβαδικά.
Από το σημείο αυτό η απόσταση έως την εκτός σχεδίου δόμηση, με όποιο πρόσχημα, τουριστικό, εμπορικό, αναψυχής κλπ, είναι προφανώς ελάχιστη. Κι αφού η οικοδομή εντός της πόλης, δεν έχει πλέον περιθώρια ν’ αναπτυχθεί, ιδού πεδίον δόξης λαμπρό για εργολάβους κάθε είδους.
Η δημοτική αρχή Μαρκόπουλου μόλις ένα μήνα πριν εδέησε ν’ ασχοληθεί με το ζήτημα, ενώ όλα τα προηγούμενα χρόνια δεν συμμετείχε στις δικαστικές διαδικασίες, ως μη έχουσα έννομο συμφέρον! Μόλις πρόσφατα αποφασίστηκε ομόφωνα, με πίεση της αντιπολίτευσης και των κινημάτων της πόλης, στο δημοτικό συμβούλιο να προσφύγει ο δήμος στο Συμβούλιο της Επικρατείας, αλλά πότε και με ποιες προοπτικές;
Εμείς, πάλι, Γαλατσιώτες και Γαλατσιώτισσες, άνθρωποι της Αριστεράς και ενεργοί πολίτες με μακρά θητεία στα κινήματα για την προστασία του περιβάλλοντος και για ζωή σε πόλεις ανθρώπινες και όχι τσιμεντένια κουτιά, δεν πρόκειται να δεχτούμε την οικοπεδοποίηση και το τσιμέντωμα του βουνού μας με κανένα αναπτυξιακό ή δικονομικό πρόσχημα.
Κι ελπίζουμε το Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ του χρόνου, που μακάρι και πάλι να το φιλοξενούμε στην πόλη μας, ν’ αντικρίζει το ίδιο όμορφο τοπίο, όπως και σήμερα. Θα παλέψουμε γι’ αυτό.