Το πρωτοσέλιδο θέμα της ημερήσιας αθηναϊκής εφημερίδας κύρους, όχι από αυτές που καταναλώνουν τα λεφτά των χορηγών του κ. Μητσοτάκη, έβγαζε μάτι: «Από τη δόξα στη διάλυση». Καταλάμβανε το 80% της επιφάνειας της σελίδας και αναφερόταν, αν δεν το έχετε ήδη υποπτευθεί, στον ΣΥΡΙΖΑ. Τόσος καημός για ένα κόμμα υπό «διάλυση», που μόλις έχει υποστεί μια διπλή εκλογική ήττα! Δεν θα ήταν πιο λογικό να το αφήσουν να παραδώσει το πνεύμα μέσα στην αδιαφορία και την αφάνεια;
Όχι δα! Δεν παίζουνε μ’ αυτά τα πράγματα. Κανείς από αυτούς που παρακολουθούν τα ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ τρίβοντας τα χέρια τους, δεν είναι τόσο αφελής, ώστε να μη βλέπει ότι το σοκ ήταν τόσο μεγάλο, μετά και από την παραίτηση του Αλ. Τσίπρα, που μπορεί να αφυπνίσει το κομματικό σώμα, να κινητοποιήσει το ένστικτο αυτοσυντήρησης.
Το σοκ της ήττας
Γι’ αυτό, συμπληρωματικά με την κήρυξη της «διάλυσης», προσφέρουν και συμβουλές σωτηρίας. Αν θέλει να διατηρηθεί στη χορεία των κομμάτων εξουσίας, πρέπει να αποφασίσει να γίνει κόμμα «συστημικό» και να προσανατολιστεί στο κέντρο. Να φτάσει, δηλαδή, στο ίδιο διαλυτικό αποτέλεσμα από άλλο δρόμο, μεταμορφωνόμενος σε έναν πολιτικό οργανισμό χωρίς τάργκετ γκρουπ, χωρίς λόγο ύπαρξης. Για κακή τους τύχη, ο ΣΥΡΙΖΑ βιώνει την εκλογική ήττα του σαν το πολύ αρνητικό αποτέλεσμα ενός σχεδίου, το οποίο είχε χαρακτηριστικά της λύσης που του προτείνουν για θεραπεία.
Το σοκ της εκλογικής ήττας κάνει πολύ περισσότερους από μία μόνο τάση να συνειδητοποιούν, παρά τις διαφορές, την ανάγκη να ανακτηθούν φυσιογνωμικά και προγραμματικά στοιχεία που είχαν παραμεληθεί, μετατρέποντας συνολικά το κόμμα από αδιάφορο έως απωθητικό για μεγάλα τμήματα του εκλογικού σώματος. Φαίνεται να λειτουργεί ως σήμα κινδύνου, που καλεί στην επίλυση εξισώσεων τόσο για την αντιμετώπιση άμεσης προτεραιότητας ζητημάτων, όπως η εκλογή νέας ηγεσίας, όσο και αλλαγών με μεσοπρόθεσμο χαρακτήρα, που θα φέρουν πιο κοντά στην κοινωνική πραγματικότητα τον ΣΥΡΙΖΑ και θα κάνουν πειστικό και ελκυστικό τον πολιτικό λόγο του. Έτσι εξηγείται και η σύμπτωση διαφορετικών τάσεων στον οδικό χάρτη –εκτός εξαιρέσεων– παρά τις αντιφάσεις που εμπεριέχει και θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε εσωτερικά χάσματα. Αυτό στα μάτια των αντιπάλων του τον κάνει επικίνδυνο, ακόμα και τη στιγμή που βρίσκεται στο καναβάτσο.
Δεν τους γελούν τα μάτια τους
Το έμπειρο μάτι τους δεν λαθεύει. Όσο κι αν διαθλούν μέσα από τα δημοσιογραφικά στερεότυπα των φερεφώνων τους την πραγματικότητα, βλέπουνε ότι η συζήτηση πάει υποχρεωτικά σε βάθος. Το κομματικό δυναμικό, ακόμα και τμήματα της πλειοψηφίας που οδηγούσε το σκάφος στα αβαθή, αναζητάει τρόπους, πρόσωπα και πολιτικές πρωτοβουλίες, διαδικασίες και δομές, που θα σηματοδοτούν ουσιαστική ανανέωση των σχέσεων του ΣΥΡΙΖΑ με τα ευρύτατα λαϊκά στρώματα σε ένα κοινωνικό κίνημα διεκδίκησης μιας ανώτερης ποιότητας συλλογικής και ατομικής ζωής.
-
-Διαπιστώνουν ότι βγαίνουν στο προσκήνιο ικανά πρόσωπα, που κακώς είχαν περιοριστεί σε αφανείς ρόλους, δίνοντας την εντύπωση ότι δεν υπάρχει ομάδα, συλλογικότητα ικανή να αντιπαραταχθεί στους νεοφιλελεύθερους «άριστους». Στελέχη έτοιμα να αναλάβουν ηγετικές ευθύνες και πρωτοβουλίες, που να θυμίζουν σε όλους ότι ο ΣΥΡΙΖΑ γεννήθηκε ως τέκνο πολιτικής ανάγκης, ως φορέας ελπίδας για τις νεότερες γενιές, ως κινητήρια δύναμη για την οργάνωση της κοινωνικής αλληλεγγύης, ως πολέμιος των διακρίσεων, ως συμπαραστάτης και εμπνευστής κινημάτων της νεολαίας, φεμινιστικών, περιβαλλοντικών, αντιπολεμικών.
-
-Διαβάζουν τις εκτιμήσεις αναλυτών, οι οποίες θυμίζουν ότι, ενώ υπήρξε η προειδοποίηση του 2019, ο ΣΥΡΙΖΑ «βιάστηκε να επανέλθει», αντί να αναστοχαστεί και να ανασυγκροτηθεί. Τονίζοντας έτσι ότι ο χρόνος δεν είναι μια μεταβλητή που μπορεί να βιαστεί, αλλά κρίσιμο στοιχείο για την οικοδόμηση της σχέσης ενός κόμματος με τις λαϊκές τάξεις, για τη διάδοση των ιδεών και των αξιών του στην κοινωνία, για την άσκηση του παιδαγωγικού ρόλου του, για τη διεκδίκηση της ηγεμονίας του πέρα και πάνω από τον τρέχοντα ρόλο του διεκδικητή μεριδίου της κυβερνητικής εξουσίας. Και βλέπουν ανήσυχοι ότι στον ΣΥΡΙΖΑ, παρότι βιάζονται γα την εκλογή προέδρου, διαπιστώνουν και την ανάγκη να βρεθεί χρόνος για μια σε βάθος συζήτηση σε επήκοο της κοινωνίας για όλα τα ερωτήματα που αναδεικνύει η άνετη επικράτηση της ΝΔ, η ήττα του ΣΥΡΙΖΑ και συνολικά της Αριστεράς.
-
-Τρίβουν τα χέρια τους που μειώθηκαν στο μισό οι βουλευτές και βουλεύτριες του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά σκέφτονται ταυτόχρονα ότι έτσι απελευθερώνονται στελέχη έμπειρα για τις ανάγκες ενός κόμματος που έχει εντελώς αναντίστοιχες με την εκλογική του δύναμη ενεργές οργανώσεις, πολύ μακριά από το ιδανικό να γίνονται «κόμμα στον χώρο τους». Πόσο δύσκολο είναι να γίνει πλεονέκτημα αυτό το μειονέκτημα;
Δικαιολογημένα ανησυχούν. Η εμμονή τους για την εξαφάνιση του ΣΥΡΙΖΑ, της Αριστεράς που είχε το θράσος να γίνει κυβέρνηση, με όλο το σωρό των προβλημάτων, είναι τόσο ισχυρή που θα τον διατηρούν διαρκώς σε μια δημοσιότητα - στόχαστρο. Οι επιθέσεις δεν πρόκειται να κοπάσουν. Θα ενταθούν. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι καταχωρημένος ως εξαίρεση, δεν τους αρκεί η «εξημέρωσή» του, την αναίρεσή του απαιτούν. Αυτό μπορεί να αποδειχτεί και σωτήριο για τον ίδιο.