«Το Φόρουμ της Γένοβα αποτέλεσε μια μεγάλη καμπή για τα κινήματα κατά της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης και τα αντιπολεμικά κινήματα της περιόδου, αλλά δυστυχώς βρεθήκαμε σήμερα να μας κυβερνούν τα εγγόνια αυτών που έχασαν τον πόλεμο το 1945», τόνισε στην «Εποχή» ο Αντόν – Αντόνιο Μπρούνο, συνταξιούχος σήμερα εκπαιδευτικός πληροφορικής, αλλά πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου της Γένοβα την περίοδο του G8 και εμβληματική φιγούρα της αριστερής δημοτικής και περιφερειακής πολιτικής της Γένοβα και της Λιγουρίας.
Είκοσι τρία χρόνια μετά τις κινητοποιήσεις και την καταστολή του Κοινωνικού Φόρουμ από τις 19 έως τις 22 Αυγούστου του 2001 πως σας φαίνονται τα αιτήματα που είχε θέσει;
Είναι πολύ σημαντικό να υπογραμμίσουμε ότι οι αναλύσεις, οι σκέψεις, τα αιτήματα, οι πολιτικές και κοινωνικές πρακτικές των κινημάτων που ξεκίνησαν πριν από το Φόρουμ και με το Φόρουμ της Γένοβας έφθασαν στο αποκορύφωμά τους είναι εξαιρετικά επίκαιρες. Είκοσι πέντε χρόνια πριν, από το Πόρτο Αλέγκρε έως τη Γένοβα και στο μεγαλύτερο τμήμα του κόσμου, είχαμε αναδείξει τα θέματα της κλιματικής αλλαγής και της υποταγής της οικονομίας στον χρηματοοικονομικό – χρηματιστηριακό τομέα. Είχαμε αναδείξει τεράστια θέματα, όπως το μεταναστευτικό και αυτό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Βλέποντας τις προτάσεις και τις κοινωνικές πρακτικές των Φόρουμ προκαλεί μεγάλη εντύπωση η εξαιρετική τους επικαιρότητα μετά από ένα τέταρτο του αιώνα. Κάποιες από τις προτάσεις μας τις αντέγραψε η ακροδεξιά, κυρίως η Λέγκα, για να προστατεύσει τα μικροσυμφέροντα ορισμένων εμπορικών κατηγοριών. Υπάρχουν όμως και ορισμένα πράγματα που έχουν αλλάξει εντελώς τα τελευταία 25 χρόνια που τα κινήματα βρέθηκαν απροετοίμαστα ή δεν κατάφεραν ακόμη να εκφραστούν και αφορούν την ικανότητα του συστήματος να μανιπουλάρει τις συνειδήσεις των ανθρώπων, γιατί όλα αυτά τα εργαλεία που βρίσκονται συνδεδεμένα με τα δίκτυα επιτρέπουν τον προσωπικό έλεγχο των ανθρώπων ακόμη και στα αγαθά και εμπορεύματα που καταναλώνουν. Στα 25 χρόνια που ακολούθησαν τα Φόρουμ είχαμε μια αυταρχική εφαρμογή της τεχνητής νοημοσύνης στα κοινωνικά φαινόμενα πέρα από τις διαφημιστικές εκστρατείες και τις πολιτικές και οικονομικές πολιτικές. Για ένα διάστημα είχαμε μια άνευρη αντιμετώπιση αυτών των πραγμάτων. Σήμερα αυτό που παραμένει από τα κινήματα, κυρίως σε ό,τι αφορά την Ιταλία, βρίσκεται σε μια φάση αναδιάταξης. Ξέρουμε όλοι για παράδειγμα ότι το Zoom είναι επικίνδυνο και ότι μας ελέγχει, μανιπουλάρει τις εικόνες και τις επικοινωνίες χωρίς τον παραμικρό ενδοιασμό, αλλά συνεχίζουμε να το χρησιμοποιούμε παρόλο που υπάρχουν άλλες πλατφόρμες στη διάθεσή μας. Τα κινήματα δεν μπορούν να παραμείνουν στην εποχή του πολύγραφου και να χρησιμοποιούν βέλη για να αντιμετωπίσουν αυτόματα όπλα.
Τι σημαίνουν σήμερα για την πόλης σας το στρατόπεδο της αστυνομίας στο Μπολτζανέτο ή το σχολείο Ντίας, που δεκάδες ακτιβιστές έπεσαν θύματα της ωμής αστυνομικής βίας και βαρβαρότητας;
Εμείς που ζήσαμε από κοντά τα γεγονότα και ξέρουμε τι σημαίνουν αυτές οι δύο τοποθεσίες σκεφτόμαστε αυτό που συνέβη. Οι νέοι δεν ξέρουν τίποτα ή πολύ λίγα πράγματα. Ήμουν εκπαιδευτικός και ξέρω τις δυσκολίες να μιλήσεις μέσα στα σχολεία για την πλέον σύγχρονη ιστορία μας. Μπολτζανέτο και Ντίας ζουν στις μνήμες όσων είδαμε δεκάδες ειρηνικούς ανθρώπους μέσα στα αίματα. Οι υπόλοιποι δεν αναφέρονται και δεν συζητάνε αυτά τα θέματα.
Αυτές τις ημέρες έχετε τις εκδηλώσεις για την επέτειο από το Φόρουμ της Γένοβας σε μια πολιτική κατάσταση, από την μια πλευρά έφυγε ο Μπερλουσκόνι, υπαίτιος πρωθυπουργός της καταστολής, και από την άλλη για πρώτη φορά έχετε μια νεοφασίστρια πρωθυπουργό.
Το Φόρουμ της Γένοβας αποτελεί πλέον τμήμα της ιστορίας, πέρασαν 23 χρόνια και συνέβησαν πολλά πράγματα. Για παράδειγμα τα τελευταία επτά χρόνια η Γένοβα έχει μια ακροδεξιά δημοτική αρχή. Στη Γένοβα είχαμε πάντα την ιδέα ότι ό,τι συνέβαινε στην πόλη μετατρεπόταν αργότερα σε τμήμα της εθνικής πολιτικής. Αυτό είχε γίνει παλιά όταν είχαμε τις πρώτες δημοτικές αρχές της κεντροαριστεράς, τα κινήματα. Η κατάσταση είναι πολύ άσχημη γιατί ο σημερινός δήμαρχος αξιοποίησε την πτώση της γέφυρας Μοράντι τον Αύγουστο του 2018 και το σοκ από τους 43 νεκρούς για να δρομολογήσει το αποκαλούμενο «Μοντέλο Γένοβα», δίνοντας χωρίς διαγωνισμό 100 εκατ. ευρώ για την ανοικοδόμηση της γέφυρας, έργα δηλαδή που πήγαν στους φίλους των φίλων. Δυστυχώς το «Μοντέλο Γένοβα» το πήρε για παράδειγμα η κυβέρνηση Ντράγκι και όλο το πολιτικό σύστημα. Για άλλη μια φορά υπήρξαμε ο προπομπός των εξελίξεων. Σε τοπικό επίπεδο έχουμε αυτό που συμβαίνει σε εθνικό επίπεδο, μια τοπική κυβέρνηση, τη δημοτική αρχή, που στηρίζει τη συναίνεσή της στον έλεγχο των τοπικών μέσων ενημέρωσης και τη διαπλοκή. Την ίδια στιγμή βαθαίνει η κοινωνική κρίση με τις περιφέρεις της πόλης να εγκαταλείπονται διαρκώς και περισσότερο στην τύχη τους. Φτάσαμε στο σημείο η ακροδεξιά δημοτική αρχή να απαγορεύσει στον κόσμο να τρώει έξω στο δρόμο ή στην θάλασσα μια πίτσα ή ένα σάντουιτς ή να πίνει μια μπύρα, χρησιμοποιώντας την καταπολέμηση του αλκοολισμού ως άλλοθι μιας αντιδραστικής εκστρατείας περιστολής δικαιωμάτων κα ελευθεριών. Στην Ιταλία μάς κυβερνούν τα εγγόνια αυτών που έχασαν τον πόλεμο το 1945. Προσοχή όμως στην Ιταλία δεν αυξάνεται η συναίνεση στην ακροδεξιά. Το πρόβλημα είναι ότι αυτοί που θα έπρεπε να αποτελούν την εναλλακτική λύση δεν μπορούν να κερδίσουν την εμπιστοσύνη και τη συναίνεση του κόσμου. Όταν η εναλλακτική λύση είναι αυτοί που ήθελαν να ιδιωτικοποιήσουν τις δημόσιες υπηρεσίες είναι πολύ δύσκολο να κερδίσουν την ψήφο των εργαζομένων.
Πώς κατάφερε η ακροδεξιά να ελέγξει τη Γένοβα, που αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα σύμβολα του αντιφασιστικού αγώνα;
Δυστυχώς είχαμε μια καταστροφική πολιτική από τη δημοτική αρχή της κεντροαριστεράς και της αριστεράς, που με τον δήμαρχο Ντόρια προσπάθησε να ιδιωτικοποιήσει τις αστικές συγκοινωνίες της πόλης. Οι οδηγοί της εταιρείας δημοτικών συγκοινωνιών ΑΜΤ έκαναν μια πενθήμερη σκληρή και καθολική απεργία, παραλύοντας την πόλη. Υπήρξε μια τεράστια ρήξη μέσα στον προοδευτικό και αριστερό χώρο, τα συνδικάτα, τις συλλογικότητες και τον κόσμο, με αποτέλεσμα πολλοί να απογοητευτούν και να αποσυρθούν ή να σταματήσουν να ψηφίζουν και κυρίως να ψηφίζουν προοδευτικά και αριστερά κόμματα. Το Κίνημα Πέντε Αστέρων εκμεταλλεύτηκε την κατάσταση, αλλά και αυτό ήταν πρόσκαιρο, γιατί έχασαν τη συναίνεση που είχαν αποκτήσει.
Στο επίπεδο των ιστορικά ισχυρών κινημάτων της πόλης μας είχαμε μια οπισθοδρόμηση, παρόλο που παραμένουν ακόμη μερικοί χώροι. Έχουν διασωθεί ορισμένες λέσχες του ARCI, η κινηματική Κοινότητα του Σαν Μπενεντέτο και ορισμένα κοινωνικά κέντρα παρά την προπαγάνδα των ΜΜΕ και το lockdown, που περιόρισε την κοινωνικοποίηση όλων μας. Υπάρχει ακόμη η Επιτροπή Κάρλο Τζουλιάνι, που θα πραγματοποιήσει και φέτος στις 20 Ιουλίου εκδηλώσεις στην Πλατεία Αλιμόντα που δολοφονήθηκε ο Κάρλο. Τα Κοινωνικά Κέντρα που υπάρχουν δέχονται μια συνεχή επίθεση από την ακροδεξιά δημοτική αρχή με το ιστορικό Κοινωνικό Κέντρο της πόλης Ζαπάτα να απειλείται διαρκώς από μια εισβολή της αστυνομίας και το κλείσιμο. Στην Ιταλία δυστυχώς δεν έχουμε μια υγιή αντίδραση των πολιτών, όπως συμβαίνει στη Γαλλία, ή μια μεταρρυθμιστική κυβέρνηση, σαν αυτή της Ισπανίας. Προσπαθούμε να διασώσουμε τα κινήματά μας, να τα κρατήσουμε ενεργά και ζωντανά και να κάνουμε αντιπολίτευση. Η Γένοβα υποφέρει σήμερα από την πολιτική των lockdown και την αντικοινωνικότητα που έφεραν διαμέσου των επαφών on line. Καταστάσεις που επιτάχυναν την προηγούμενη κρίση που βιώναμε. Κάθε Τετάρτη απόγευμα πάντως γίνονται εκδηλώσεις εναντίον του πολέμου στην Ουκρανία.