Σιωπή σκεπάζει πλέον τους διωγμένους από την Τυνησία στην έρημο, σε μια απεγνωσμένη πορεία προς μια νέα κόλαση.
Τι σχέση μπορεί να έχει η αντιμετώπιση της μετανάστευσης με την ανάπτυξη και με τις νεοαποικιακές βλέψεις της κυβέρνησης Μελόνι; Είναι τυχαίες οι συμφωνίες με πολλά αυταρχικά καθεστώτα, στο όνομα του πολέμου κατά των διακινητών, που συνάπτονται για την «υπεράσπιση των ευρωπαϊκών συνόρων»; Η απάντηση είναι προφανής: Η «υπεράσπιση των συνόρων» συνδυάζεται με την εκμετάλλευση των χωρών των πνιγμένων και βασανισμένων ανθρώπων, μέσα από συμφωνίες με τους δικτάτορες ηγέτες τους. Μας το εξηγεί καλύτερα ο ιταλός υπουργός Περιβάλλοντος και Ενεργειακής Ασφάλειας Τζιλμπέρτο Πικέτο Φρατίν: «Η εκκίνηση πρέπει να γίνει από τις υποδομές αερίου, η ενίσχυση και η ανάπτυξη των οποίων θα επιτρέψει στην Ιταλία, χάρη στην κεντρική θέση της στη Μεσόγειο, να γίνει το ευρωπαϊκό hub φυσικού αερίου».
Άρα, η ενίσχυση της επαναεριοποίησης, των αγωγών αερίου και των εγκαταστάσεων αποθήκευσης θα επιτρέψει στην Ιταλία να γίνει το κεντρικό σημείο του αερίου που έρχεται από την Αφρική και τη Μέση Ανατολή και κατευθύνεται προς την Ευρώπη. Γι’ αυτό χρειάζεται να αυξηθούν και να διαφοροποιηθούν οι προμήθειες αερίου, για να αντικατασταθεί και το αέριο που προερχόταν από τη Ρωσία. Η πρωθυπουργός Τζόρτζια Μελόνι μιλάει για ένα «σχέδιο Ματέι για την Αφρική και τη Μεσόγειο», χρησιμοποιώντας το όνομα του Ενρίκο Ματέι, του ιδρυτή του Εθνικού Φορέα Υδρογονανθράκων (ENI). Στο σχέδιο αυτό, που ένας στόχος του είναι και η υπέρβαση της χρήσης του ρωσικού αερίου, εντάσσονται οι συμφωνίες με την Αλγερία και τη Λιβύη, που πραγματοποίησε η Μελόνι συνοδευόμενη από τον διευθύνοντα σύμβουλο ENI, Κλάουντιο Ντεσκάλτσι, όπως είχε κάνει και ο προκάτοχός της Μάριο Ντράγκι.
Εξηγείται, λοιπόν, η καθυστέρηση της μετάβασης σε ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, εφόσον η στρατηγική του Φορέα Υδρογονανθράκων είναι η αύξηση της εξόρυξης φυσικού αερίου. Αυτό συμβαίνει όταν η στρατηγική μιας χώρας για την ενέργεια ταυτίζεται με τη στρατηγική μιας επιχείρησης. Με το σχέδιο Ματέι, η Ιταλία ελπίζει να μετατραπεί στο ενεργειακό hub της Ευρώπης, ενώ η Ευρωπαϊκή Ένωση ελπίζει με αυτόν τον τρόπο να περιορίσει την επιρροή της Κίνας και της Ρωσίας στην Αφρική. Το συγκεκριμένο σχέδιο έχει στόχο την καταλήστευση της ενέργειας χωρών όπως η Αλγερία, αφήνοντάς τους σε αντάλλαγμα μερικά ψίχουλα.
Στην πρόσφατη Διεθνή Συνδιάσκεψη για την Ανάπτυξη και τη Μετανάστευση στη Ρώμη, η Μελόνι τόνισε ότι «έθνη, τα οποία μέχρι σήμερα δεν είχαν συνεργαστεί, αντιλαμβάνονται τώρα ότι τα συμφέροντά συγκλίνουν και χρειάζεται να συνεργαστούν… Είναι η αρχή μιας μεγάλης στρατηγικής διαδρομής, όπου άλλες χώρες θα εμπλακούν, και το έργο αυτό θα είναι πολυετές».
Η Συνδιάσκεψη έληξε με συμφωνία μεταξύ των ηγετών των χωρών της Μεσογείου και του Κόλπου με την Ιταλία και τους επικεφαλής της ΕΕ: «Χρειάζεται μια κοινή δέσμευση και περισσότερη συνεργασία. Η μαζική παράνομη μετανάστευση μας βλάπτει όλους», είπε η Μελόνι. «Εμείς είμαστε μια γέφυρα μεταξύ Ευρώπης, Αφρικής και Μέσης Ανατολής», πρόσθεσε.
Ανάμεσα στους παρευρισκομένους ηγέτες 21 χωρών ήταν ο πρόεδρος της Τυνησίας Καΐς Σαϊέντ, που έχει εξαπολύσει ένα άνευ προηγουμένου πογκρόμ στους πρόσφυγες από την Υποσαχάρια Αφρική που βρίσκονται στη χώρα του, με δικαιολογίες φασιστικής λογικής, ο πρόεδρος των Αραβικών Εμιράτων Μοχάμεντ Μπιν Ζαγιέντ, ο πρόεδρος του Προεδρικού Συμβουλίου της Λιβύης, Μοχάμεντ Μένφι, καθώς και ο πρωθυπουργός Αμπντούλ Χαμίντ Ντεϊμπαχ μιας άλλης χώρας στην οποία οι πρόσφυγες υπόκεινται τα χειρότερα βασανιστήρια και πολλοί δολοφονούνται για να μην φθάσουν στην Ευρώπη (με συμφωνίες με την Ιταλία από την εποχή του υπουργού Εσωτερικών του Δημοκρατικού Κόμματος Μάρκο Μινίτι), ο τούρκος υπουργός Εσωτερικών Χακάν Φιντάν και ο υπουργός Εσωτερικών της Σαουδικής Αραβίας Αμπντουλαζίζ Μπιν Μοχάμεντ Μπιν Ναγιάφ Αλ Σαούντ, μιας χώρας επίσης γνωστής για το «δημοκρατικό» της πολίτευμα. Παρούσα βέβαια και η πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ούρσουλα Φον Ντερ Λάιεν και ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Σαρλ Μισέλ.
Η συμφωνία προβλέπει, μεταξύ των άλλων, μεγαλύτερο συντονισμό ανάμεσα στις διάφορες αστυνομίες, απελάσεις, βοήθεια στις κοντινότερες χώρες, όπως ο Λίβανος και η Ιορδανία. Τα ανθρώπινα δικαιώματα ασφαλώς δεν απασχόλησαν τη Συνδιάσκεψη. Αυτό που την απασχόλησε ιδιαίτερα ήταν η δημιουργία ενός Ταμείου για την Αφρική στο οποίο η Ιταλία προτίθεται να «δωρίσει» ένα δισεκατομμύριο ευρώ εν αναμονή μιας νέας συνδιάσκεψης τον Οκτώβριο.
Το ανατριχιαστικό γεγονός ότι η Μελόνι αποκάλεσε τη συμφωνία με τον πρόεδρο της Τυνησίας «συμφωνία μοντέλο» που θα πρέπει να εξαχθεί και σε άλλες χώρες, μας επιτρέπει να φανταστούμε το ζοφερό μέλλον των προσφύγων, ειδικά από την Υποσαχάρια Αφρική. Έτσι, σιωπή σκεπάζει πλέον τους διωγμένους από την Τυνησία στην έρημο, χωρίς τροφή και νερό, κάτω από τον καυτό ήλιο, με την άμμο να καίει τα πόδια τους, σε μια απεγνωσμένη πορεία προς μια νέα κόλαση.
Οι εκκλήσεις για βοήθεια πέφτουν στο κενό, ενώ νέα πτώματα ανακαλύπτονται κάθε μέρα στα σύνορα με τη Λιβύη. Η φωτογραφία της νεκρής μητέρας με το νεκρό κοριτσάκι της στο πλάι, που βρήκαν τον θάνατο αναζητώντας στον ήλιο μοίρα, δύο ανθρώπων πεταμένων σαν κουρέλια πάνω στην άμμο, δεν θα στοιχειώνουν τον ύπνο της Μελόνι, της Φον Ντερ Λάιν και του Σαρλ Μισέλ, γιατί, απλά, δεν έχουν συνείδηση. Οι γεωπολιτικές βλέψεις τους, καθώς και αυτό που εκείνοι αποκαλούν «ανάπτυξη», είναι ζητήματα σημαντικότερα από τη ζωή των κολασμένων της γης. Έτσι ήταν πάντα για τους ομοίους τους. Εμείς, θα το αλλάξουμε κάποτε;