Οι δημοσιογράφοι της Journal De Dimanche συνεχίζουν, πάνω από ένα μήνα τώρα, την απεργία τους για την υπεράσπιση της ελευθερίας του Tύπου, όπως αναφέρει ανακοίνωση των εργαζομένων της εφημερίδας. Αρνούνται να δεχτούν ως διευθυντή τον Geo Lejeune, που επιχειρεί να επιβάλει ο Arnaud Legard, να συνεργαστούν με τον άνθρωπο που οι αξίες και οι αρχές του βρίσκονται σε ριζική αντίθεση με αυτές της εφημερίδας. Ο Lejeune ήταν επί επτά χρόνια διευθυντής του περιοδικού Valeurs Actuelles που πρόβαλε με ιδιαίτερο ζήλο στις προεδρικές εκλογές του 2022 τις απόψεις της άκρας δεξιάς, ιδιαίτερα του Ερίκ Ζεμούρ. Ταυτόχρονα, οι απεργοί δημοσιογράφοι, προβάλλουν την ανάγκη θεσμοθέτησης ενός νέου πλαισίου - νόμου για τη διασφάλιση της ανεξαρτησίας της γνώμης τους.
Απέναντι στην αποφασιστική στάση των δημοσιογράφων ο Legard επιχειρεί να επιβάλει άμεσα την επιλογή του. Καθόρισε μάλιστα ότι από 1ης Αυγούστου, ο νέος διευθυντής της εφημερίδας θα αναλάβει τα καθήκοντά του και η εφημερίδα θα επανακυκλοφορήσει στις 6 Αυγούστου. Ο προγραμματισμός αυτός, σχολιάζουν οι δημοσιογράφοι, «θα αποτύχει, γιατί πώς μπορεί να βγει η εφημερίδα χωρίς τους δημοσιογράφους, των οποίων το 98% έχει αποφασίσει να συνεχίσει τις επαναλαμβανόμενες απεργίες;». Όμως, την ίδια στιγμή, ο Legard, ανακοίνωσε πως «τερματίστηκε κάθε διαπραγμάτευση με τους εργαζόμενους» – «ποια διαπραγμάτευση, αυτή που δεν έγινε ποτέ;», λένε οι εργαζόμενοι. Ο Legard ωστόσο προειδοποίησε ότι «όποιος δεν επιθυμεί να εργάζεται στον όμιλο, μπορεί να περάσει από το ταμείο…».
Η σκληρή στάση του Legard, σύμφωνα με παρατηρητές, δεν φανερώνει τίποτε άλλο παρά την ολοκλήρωση των διαπραγματεύσεων για τη συγχώνευση του ομίλου του με τον όμιλο του Vincent Bollore, του μεγιστάνα που έχει στα χέρια του τηλεοπτικούς σταθμούς, ραδιόφωνα, έντυπα κ.λπ. Τώρα, διευρύνεται η επιρροή του με την εφημερίδα JDD, το περιοδικό Paris Match και το Canal +.
Η συγκέντρωση αυτή των ΜΜΕ στα χέρια ενός υπερσυντηρητικού παράγοντα, προκαλεί γενικότερη ανησυχία. Οι άμεσα ενδιαφερόμενοι, οι δημοσιογράφοι, με επιστολή τους στον πρόεδρο Μακρόν τονίζουν την ανάγκη να ληφθούν άμεσα μέτρα. Και η ανάγκη αυτή είναι πιο επιτακτική τώρα που η Γαλλία δεν έχει σημειώσει καμία πρόοδο στον τομέα αυτόν, όπως αναφέρει η έκθεση της Επιτροπής για τα Δημοκρατικά Δικαιώματα και το Κράτος Δικαίου. Ο πρόεδρος αποφεύγει να μιλήσει για το ζήτημα και το παραπέμπει για συζήτηση τον Σεπτέμβριο. Όλα δείχνουν ότι τελικά δεν θα την αποφύγει καθώς όλο και περισσότερες φωνές υποστηρίζουν ότι το κράτος δεν μπορεί να μείνει αδιάφορο μπροστά στη συνεχιζόμενη συγκέντρωση και κατοχή των ΜΜΕ από τον Vincent Bollore. Αυτό συμβαίνει μάλιστα σε μια εποχή παραπληροφόρησης, διάδοσης ψευδών ειδήσεων αλλά και της προσπάθειας «κανονικοποίησης» των ρατσιστικών και ξενοφοβικών απόψεων, όπως επισημαίνουν οι συντάκτες της JDD.
Οι δημοσιογράφοι της JDD με τον αγώνα τους έθεσαν ένα πολύ μεγάλο και ζωτικό ζήτημα στο πολιτικό προσκήνιο. Αυτό έγινε φανερό και από το κύμα αλληλεγγύης και οικονομικής στήριξης προς τους απεργούς. Στο διάστημα από τις 20 Ιουνίου και μετά, βρέθηκαν στο πλευρό τους τα κόμματα της Αριστεράς, προσωπικότητες από όλους τους χώρους αλλά και 8 παλιά διευθυντικά στελέχη της εφημερίδας και των περιοδικών του ομίλου, θεωρώντας ότι με την πολιτική Legard απαξιώνεται η ταυτότητα της εφημερίδας. Ταυτόχρονα θεωρούν την κίνησή του αυτή ως προβοκάτσια, καθώς δίνει τη δυνατότητα στην ακροδεξιά να διεισδύσει αθόρυβα στα ΜΜΕ.
Οι «Ρεπόρτερ χωρίς σύνορα» της Γαλλίας οργάνωσαν εκδήλωση στο Παρίσι, στην οποία παραβρέθηκαν πολλοί – ξεχώρισαν όμως με την παρουσία τους η Σοφί Μπινέ, γ.γ. της CGT, και η Μαριλίζ Λεό, οι οποίες μετέφεραν το μήνυμα αλληλεγγύης και συμμετοχής στον αγώνα των εργαζομένων. Οι παρουσίες αυτές δίνουν αναμφισβήτητα μια προοπτική στον αγώνα των απεργών, από τους οποίους δεν διαφεύγει και το γεγονός ότι μπροστά τους υπάρχουν τεράστιες δυσκολίες. Τέλος, αξίζει να αναφερθεί πως η απεργία απασχόλησε και τις εφημερίδες Le Monde, Liberation και Humanite. Άφησε δε σχεδόν αδιάφορα τα ΜΜΕ της Ελλάδας. Από άγνοια μήπως ή ενοχή;