Όσοι γνώριζαν καλά τα εσωτερικά του ΣΥΡΙΖΑ και έχουν βιώσει, σε τραυματική πολιτική κλίμακα, τη βαθμιαία διολίσθησή του σε ένα ηγετικό κόμμα, περίμεναν ότι η «προεκλογική περίοδος» δεν θα τέλειωνε τόσο ήπια, κάποια έκπληξη περίμενε στη γωνία, στο παρά πέντε της εκλογής του νέου προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ. Η αδύναμη υποψηφιότητα του Νίκου Παππά σίγουρα δεν ικανοποιούσε τους προεδρικούς και την ηγετική ομάδα, οπότε ήταν βέβαιο ότι θα προετοίμαζαν μια πιο δυνατή υποψηφιότητα, χρησιμοποιώντας το τάιμινγκ του αιφνιδιασμού της τελευταίας στιγμής. Κι ενώ πολλοί περίμεναν να σκάσει από στιγμή σε στιγμή η υποψηφιότητα Φάμελλου, εμφανίστηκε από το πουθενά και έκλεψε την παράσταση ο Κασσελάκης. Και τι παράσταση! Σκηνοθετημένη από τον μετρ των βίντεο κλιπ και της διαφήμισης Νίκο Σούλη (ποιος δεν θυμάται την τεράστια επιτυχία που έκανε με το «Gucci φόρεμα»), με έντονο το χρώμα του αμερικάνικου λάιφ στάιλ, έρχεται να κονιορτοποιήσει τα επικοινωνιακά μοντέλα του Γκρίνμπερκ και να κάνει τον Μητσοτάκη να μοιάζει με δευτεροκλασάτο κομπάρσο της καλωδιακής αμερικάνικης τηλεόρασης. Κι αυτό που δεν κατάφερε τόσα χρόνια o ΣΥΡΙΖΑ, να μην έχει ένα τηλεοπτικό κανάλι δικό του, το κατάφερε ο Κασσελάκης σε μια μέρα. Όλα τα κανάλια του αφιέρωσαν απλόχερα τον τηλεοπτικό τους χρόνο, με αποκορύφωμα το Κόντρα που του έκανε συνέντευξη μιας περίπου ώρας στο κεντρικό του δελτίο και στη συνέχεια, στην εκπομπή της Αναστασίας Γιάμαλη, το βίντεο της υποψηφιότητας Κασσελάκη επαναλαμβανόταν τουλάχιστον δέκα φορές –για να το εμπεδώσουμε– ενώ η παρουσιάστρια συνομιλούσε σε παράθυρο με κάποιον επικοινωνιολόγο.
Κάθισα, το τέρας της υπομονής, και είδα όλη τη συνέντευξη στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων, στον Πάνο Χαρίτο. Ο καλός δημοσιογράφος έκανε ό,τι μπορούσε, αλλά πώς είναι δυνατό να ανταπεξέλθει κανείς σε τόση αμερικανιά; Γύρω από τον συνεντευξιαζόμενο καμιά δεκαριά άτομα, πιθανόν συγγενείς, και οι απαντήσεις απερίγραπτες. Ο επιχειρηματίας που κατέκτησε το αμερικάνικο όνειρο, με τον πατριωτικό και θρησκευτικό αναχρονισμό που χαρακτηρίζει τους Έλληνες της Αμερικής, με άγνοια της ελληνικής πραγματικότητας, με μόνιμη επωδό την αυθεντία του στα επιχειρηματικά και τα οικονομικά που δίνουν απάντηση σε κάθε πολιτικό ζήτημα. Θα μπορούσε αυτή η εικόνα να ταίριαζε σε έναν υποψήφιο γερουσιαστή του Δημοκρατικού Κόμματος, που θεωρείται η Αριστερά στην Αμερική. Τί σχέση, όμως, μπορεί να έχει με την Αριστερά στην Ελλάδα; Τί σχέση μπορεί να έχει με την ιδρυτική, ανανεωτική, ριζοσπαστική ταυτότητα του ΣΥΡΙΖΑ;
Ας επικεντρωθούμε, όμως, στα σημαντικά ερωτήματα που γεννιούνται από αυτή την εξέλιξη. Πώς μας προέκυψε ο Κασσελάκης μαζί μ’ αυτόν τον τεράστιο επικοινωνιακό κουρνιαχτό; Από μόνος του; Λίγο δύσκολο. Εξυπηρετεί κάποιο σχέδιο που έχει να κάνει με την οριστική μετατροπή του ΣΥΡΙΖΑ σε ένα συμπληρωματικό κόμμα του αστικού μοντέλου κατά τα αμερικάνικα πρότυπα; Αφού ο Κασσελάκης ήταν επιλογή του Αλέξη Τσίπρα για το ψηφοδέλτιο Επικρατείας στις περασμένες εκλογές, δεν θα έπρεπε ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας να επιδιώξει να φρενάρει αυτή την υποψηφιότητά για την προεδρία, βλέποντας ότι με μια τέτοια πιθανή ηγεσία αλλοιώνεται απόλυτα η φυσιογνωμία του κόμματος στο οποίο ήταν αρχηγός για 15 χρόνια;
Οι υπόλοιποι υποψήφιοι μετρούν τα λόγια τους και δεν κάνουν δηλώσεις, άσχετα αν αυτό το θέμα θίγει τον ταυτοτικό πυρήνα του ΣΥΡΙΖΑ και την υπόστασή του ως κόμμα της Αριστεράς. Κι αντί να ακουστεί κάποια αριστερή φωνή που να λέει ότι θα δρομολογηθεί αλλαγή στο καταστατικό που θα επαναφέρει την εκλογή του προέδρου στα όργανα του κόμματος, ο Νίκος Παππάς προτείνει να ανοίξει η βεντάλια και να ψηφίσουν και οι φίλοι του ΣΥΡΙΖΑ. Μπάτε σκύλοι αλέστε! Εν τω μεταξύ, ήδη οι στοιχηματζήδες, που ξέρουν καλά τη δουλειά τους, δίνουν πρώτους την Έφη Αχτσιόγλου και τον Στέφανο Κασσελάκη και τους άλλους υποψήφιους πολύ πιο πίσω. Που σημαίνει ότι ο Κασσελάκης πιθανόν να πάει στη δεύτερη Κυριακή, με απρόβλεπτες συμμαχίες και συνέπειες. Σ’ αυτό το τοπίο, ένας παλιός συριζαίος με καταγωγή από το ΚΚΕ εσωτερικού μονολογούσε απογοητευμένος: ήρθε ο καιρός να πούμε, όπως στην παλιά ελληνικά ταινία, παίρνω το «Κασσελάκη» μου και φεύγω!
Πάνος Δημητρούδης