Είναι νωπή η μνήμη του βαθύτατου μπλε χάρτη της Ελλάδας, με εξαίρεση την ροζ κουτσουλιά της Ροδόπης, στις τελευταίες εκλογές. Όπως επίσης θυμόμαστε και την αλγεινή εντύπωση που έκαναν οι δηλώσεις της Ελένης Λαφτσή, επικεφαλής της δημοτικής παράταξης που στήριζε ο ΣΥΡΙΖΑ και συζύγου του πρώην βουλευτή Ροδόπης του ΣΥΡΙΖΑ Τάκη Χαρίτου, που επειδή έχασε την έδρα ο άνδρας της έβαλε ζήτημα παρέμβασης στις εκλογές του τουρκικού προξενείου. Ο πολιτικά απαράδεκτος, ιδιοτελής και επικίνδυνος αυτός χειρισμός, εκτός του ότι έδωσε ένα ακόμα επικοινωνιακό ατού στον ήδη παντοδύναμο αντίπαλο, διέλυσε την δημοτική κίνηση του ΣΥΡΙΖΑ με την αποχώρηση των δημοτικών συμβούλων Ανέστη Στρατιάδη και Γιώργου Λουτατίδη.
Γνωρίζω τον Ανέστη Στρατιάδη από τα φοιτητικά μας χρόνια. Μαναβάκι στην λαχαναγορά της Κομοτηνής από τα παιδικά του χρόνια, ακούραστος συνδικαλιστής του μαρξιστικού-λενινιστικού χώρου στο πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, άνθρωπος της προσφοράς με ευρύτατη αποδοχή στην τοπική κοινωνία της Θράκης και με συμπάθειες σε όλους τους πολιτικούς χώρους. Αυτό όμως που χαρακτηρίζει περισσότερο από όλα τον Ανέστη είναι η πρωταγωνιστική του συμμετοχή στα κινήματα που οργανώνονται στην Θράκη και έχουν κυρίως περιβαλλοντικό χαρακτήρα. Στα κινήματα ενάντια στην εξόρυξη χρυσού, στην αλόγιστη τοποθέτηση ανεμογεννητριών, στην ανάκτηση των δημόσιων χώρων, στο φιλοζωικό κίνημα, όποια πέτρα κι αν σηκώσεις, θα βρεις τον Ανέστη από κάτω. Στο δημοτικό συμβούλιο, μάλιστα, ενώ η επικεφαλής της παράταξης έκανε δημόσιες σχέσεις, ο Ανέστης έβγαζε όλη την δουλειά, έκανε όλη τη λάντζα όπως λέμε στην καθομιλουμένη!
Τέτοια στελέχη αποτελούν μια πολύτιμη προίκα για την Αριστερά γενικά και για τον ΣΥΡΙΖΑ ειδικότερα, που σίγουρα δεν του περισσεύουν. Ο Ανέστης έκανε μια προσπάθεια να συγκροτήσει δημοτική κίνηση και να κατέβει στις δημοτικές εκλογές. Ο τοπικός ΣΥΡΙΖΑ, αντί να αγκαλιάσει μια τέτοια αριστερή και κινηματική υποψηφιότητα και να βγει από το αδιέξοδο της αυτοδιοικητικής ανυποληψίας στο οποίο έχει περιπέσει, την αγνόησε. Το ίδιο συνέβη, ειδικότερα, και με τον εκλεγμένο βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Φερχάτ Οζγκιούρ ο οποίος προτίμησε να συνεισφέρει υποψήφιους δημοτικούς συμβούλους στην παράταξη του νυν δημάρχου, πασοκικής προέλευσης με δεξιούς αντιδημάρχους. Έτσι, κάηκε η υποψηφιότητα του Ανέστη και μαζί κάηκε και η ευκαιρία που είχε ο ΣΥΡΙΖΑ να αναδείξει έναν γνήσιο αριστερό αγωνιστή στην Κομοτηνή, μακριά από καριερισμούς και παραγοντισμούς, που θα έσωνε την ήδη τραυματισμένη εικόνα του. Κι ως επιστέγασμα αυτής της κατρακύλας, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κατεβάζει συνδυασμό για τον δήμο Κομοτηνής ενώ η επικεφαλής της δημοτικής παράταξης Ελένη Λαφτσή, χωρίς να κάνει την ελάχιστη αυτοκριτική για τις απαράδεκτες δηλώσεις και το χάος που δημιούργησε, παραιτείται από τον ΣΥΡΙΖΑ που την κάλεσε σε απολογία και επιχαίρει για το ότι οι παραιτηθέντες δημοτικοί σύμβουλοι δεν κατάφεραν να συγκροτήσουν συνδυασμό!
Το αυτοδιοικητικό χάλι του ΣΥΡΙΖΑ, δυστυχώς, δεν περιορίζεται στην Κομοτηνή. Σε πολλούς δήμους και περιφέρειες της χώρας υπήρξε δυστοκία, διασπορά υποψηφίων συμβούλων σε άλλες παρατάξεις - ακόμα και δεξιάς κατεύθυνσης - με μοναδική σπουδή την εκλογή, αδυναμία συγκρότησης ψηφοδελτίων με συνέπεια την στήριξη αλλότριων υποψηφίων ή το αμήχανο κάλεσμα στήριξης αριστερών και προοδευτικών υποψηφιοτήτων. Στην Θεσσαλονίκη, η κληρονομιά της Κατερίνας Νοτοπούλου, η οποία έστησε την καριέρα της ως επικεφαλής δημοτικού σχήματος και την συνεχίζει στη βουλή, ήταν η αυτοδιοικητική ανυπαρξία οπότε άμεση συνέπεια ήταν η στήριξη της υποψηφιότητας του Σπύρου Πέγκα. Στην Καβάλα, η δημοτική παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ «Συμπαράταξη Πολιτών» υπονομεύτηκε από τον τοπικό ΣΥΡΙΖΑ και τους πρώην βουλευτές του. Έτσι, και στον δήμο Καβάλας, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κατεβάζει ψηφοδέλτιο ενώ κάποιοι από τους βουλευτές και τα στελέχη του στηρίζουν ανοιχτά πασοκο-δεξιούς υποψηφίους. Άντε μετά να ανακτήσει ο ΣΥΡΙΖΑ την αριστερή του υπόσταση και αξιοπιστία…
Πάνος Δημητρούδης