Οι περιπτώσεις της Κρήτης και του Δήμου Ρεθύμνου
Δυστυχώς οι εσωκομματικές διαδικασίες για την εκλογή νέου προέδρου, συμπίπτουν χρονικά με τις διαδικασίες διεξαγωγής των αυτοδιοικητικών εκλογών, με αποτέλεσμα να εμπλέκεται το πολιτικό-οργανωτικό μας πρόβλημα, με το ζήτημα της πολιτικής μας για την Τοπική Αυτοδιοίκηση (ΤΑ).
Είναι τέτοιος ο πανικός που έχει καταλάβει τις ομάδες εξουσίας που ελέγχουν τους κομματικούς μηχανισμούς, ώστε έχουν άπασες ομονοήσει στην ασφυκτική επιβολή μιας μονοδιάστατης α-χρονικής αντιδεξιάς γραμμής, η οποία σημαίνει στοίχιση πίσω από την απολύτως συντηρητική πολιτική που ασκούν τα εντός και εκτός ΣΥΡΙΖΑ, υπολείμματα του ΠΑΣΟΚ.
Η Περιφέρεια Κρήτης
Για να κατανοήσουμε, όσο μας είναι δυνατό, το μέγεθος της κατάντιας μας, θα θυμίσω τα εξής:
Στις προηγούμενες περιφερειακές εκλογές είχαμε συμπράξει με τον περιφερειάρχη κ. Αρναουτάκη πρώην υφυπουργό του ΠΑΣΟΚ, στη βάση μιας γενικώς κοινά αποδεκτής, νεφελώδους προοδευτικότητας. Αποτέλεσμα ήταν να εκλέξουμε έναν (!) περιφερειακό σύμβουλο, τη στιγμή που είμαστε πρώτο κόμμα στην Κρήτη. Ακόμη χειρότερα, η παρέμβασή μας στην περιφέρεια ήταν μηδενική, όχι μόνο εξαιτίας του εκλογικού αποτελέσματος, αλλά κυρίως λόγω παντελούς απουσίας μιας εναλλακτικής αριστερής στρατηγικής του κόμματός μας για την πράσινη λεγόμενη ανάπτυξη της Κρήτης.
Ξαφνικά όμως, φέτος το καλοκαίρι, μετά τις βουλευτικές εκλογές, μας προέκυψε εν αιθρία, μία πολιτικότατη ανακοίνωση της ΝΔ: “στηρίζουμε τον ανεξάρτητο κ. Αρναουτάκη ως υποψήφιο Περιφερειάρχη για την Κρήτη”(!)
Το πρόβλημα σε όλη του τη μεγαλοπρέπεια! Να μπεί κανείς ή να μη μπεί; Και πώς να κάνεις τώρα αντιπολίτευση στον μέχρι χθες σύμμαχό σου; Αλλά πάλι, αυτό το απολίτικο τρικέφαλο τέρας ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΣΥΡΙΖΑ τι θα μπορούσε να σημαίνει; Δεν θα έμοιαζε με μία περίεργη σύγκλιση, που θα ακύρωνε ολοσχερώς τον πολιτικό λόγο ύπαρξης ενός κόμματος της εναλλακτικής αριστεράς;
Εξ ανάγκης λοιπόν τα όργανα της Αθήνας, έφτιαξαν στο γόνατο μια γενική γραμ- μή και ξύπνησαν την αμοιβάδα του ΣΥΡΙΖΑ Κρήτης επιστρατεύοντας παράλληλα το αντιδεξιό του σύνδρομο. Βρέθηκε κι ένας καλός επώνυμος σύντροφος να βάλει το κεφάλι του στον πάγκο του χασάπη, και πάμε στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα, για ένα αξιοπρεπές ποσοστό. Για την αλλαγή βεβαίως της δεξιάς μας πολιτικής ούτε λέξη!
Ο μητροπολιτικός Δήμος Ρεθύμνου
Ας δούμε όμως τι έχει συμβεί στον Δήμο Ρεθύμνου:
α) Στις προηγούμενες δημοτικές εκλογές, είχαμε διαπιστώσει διαφορές στρατηγι- κού χαρακτήρα ανάμεσα στις επιλογές που ήθελε να επιβάλει ο απερχόμενος δήμαρχος και τις προτεραιότητες που διεκδικούσε η ανεξάρτητη δημοτική ομάδα στην οποία συμμετείχαμε. Για αυτό τον λόγο είχαμε αποφασίσει να κατέβουμε με ανεξάρτητο ψηφοδέλτιο, παρά την λυσσαλέα αντίδραση εκείνων των τοπικών στελεχών που, ενώ δεν είχαν καμία επαφή με τη δημοτική μας παράταξη, είχαν όμως και έχουν ανοιχτή γραμμή επικοινωνίας με τον τότε και τώρα απερχόμενο δήμαρχο κ. Μαρινάκη.
β) Αυτή η επιλογή έδωσε στην παράταξή μας την ελευθερία να επεξεργαστεί και να προτείνει ένα διαφορετικό σχέδιο για την αναβάθμιση της ποιότητας ζωής των συμπολιτών μας από εκείνο που υπηρετεί ο επί τέσσερις τετραετίες δήμαρχος Ρεθύμνου και στέλεχος του ΠΑΣΟΚ κ. Μαρινάκης.
Ήταν τέτοια η πολιτική μας δυναμική μέχρι σήμερα, ώστε σε όλες τις πρόσφατες εσωκομματικές συνεδριάσεις οργάνων για τις εκλογές του Οκτώβρη όλοι οι σύντροφοι είχαν υποχρεωθεί να συμφωνήσουν πως καλύτερη λύση για την παράταξή μας, θα ήταν αυτή της αυτόνομης καθόδου.
γ) Έχοντας την εμπειρία μιας τετραετούς συστηματικής λειτουργίας και αποδο- χής, είχαμε εκτιμήσει αφελώς και λανθασμένα ότι, παρά τις δυσκολίες, η εκ νέου αυτόνομη κάθοδός μας στις δημοτικές εκλογές του Οχτώβρη, θα ήταν, εύκολα ή δύσκολα, η μόνη επιλογή. Τα γνωστά όμως τοπικά αλλά και κεντρικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ Ρεθύμνου, χρησιμοποίησαν το φοβερό(!) επιχείρημα ότι εξαιτίας του εκλογικού συστήματος ήταν περίπου ανεφάρμοστη η λύση της αυτόνομης καθόδου, επομένως, ως μοναδική λύση απομένει η κοινή κάθοδος με το ΠΑΣΟΚ.
Αγνοώντας προκλητικά και εντέλει διαλύοντας πολιτικά τη μοναδική ομάδα που τα μέλη της, παρήγαγαν αριστερή πολιτική με συγκροτημένες αναλύσεις και δράσεις.
Θα πρέπει να επισημάνουμε εδώ ότι, τελικά, τρία εκλογικά σχήματα διεκδικούν τη δημαρχία στην πόλη μας. Η Λαϊκή Συσπείρωση την οποία στηρίζει το ΚΚΕ, μία κεντροδεξιά ομάδα την οποία φαίνεται να στηρίζει ανεπίσημα η ΝΔ, και μία ετερόκλητη συμμαχία τοπικών στελεχών από Δεξιά μέχρι ΣΥΡΙΖΑ υπό τον κ. Μαρινάκη. Και όπως όλα δείχνουν, θα έχουμε για πέμπτη περίοδο τον ίδιο δήμαρχο “για να ολοκληρώσει το έργο του” όπως διατείνεται.
Οι παραγοντισμοί και οι διαπροσωπικές συμφωνίες, αφού έστειλαν μεγάλο αριθμό συντροφισσών και συντρόφων είτε σε συμπαράταξη με τον απερχόμενο δήμαρχο είτε στα σπίτια τους, έχουν τελματώσει την αυτοδιοικητική και αυτόνομη δράση μας, σήμερα που η πολιτική συγκυρία επιβάλλει περισσότερο από ποτέ την αναζήτηση αριστερής πολιτικής, ειδικά στους μητροπολιτικούς δήμους. Αντί να έχουμε ως οδηγό (έστω με τον τρόπο που έγινε) την αυτόνομη κάθοδό μας στις περιφερειακές εκλογές Κρήτης, ένα σημαντικό κομμάτι του ΣΥΡΙΖΑ Ρεθύμνου έχει οδηγηθεί σε συμπόρευση με το τοπικό ΠΑΣΟΚ αλλά και με ένα αντίστοιχα μεγάλο κομμάτι της ΝΔ, στην κατασκευή δηλαδή ενός τρικέφαλου απολιτικού τερατουργήματος με επικεφαλής (επί κεφαλών πιο σωστά) τον κ. Μαρινάκη. Ό,τι δηλαδή φαίνεται πως γλιτώσαμε στην περιφέρεια, τα στελέχη μας στο Ρέθυμνο “κατόρθωσαν” να το “φιλοτεχνήσουν” για τον μητροπολιτικό δήμο Ρεθύμνου. Μαγεία!
Κάτι σαν πρόλογος
Αντιγράφω από την «Αυγή» ένα απόσπασμα από άρθρο του Αριστείδη Μπαλτά:
“Ο κ. Κασσελάκης διεκδικεί την προεδρία του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. προκειμένου να τον μετατρέψει «το ταχύτερο δυνατό» σε αντίγραφο του Δημοκρατικού Κόμματος των ΗΠΑ. Ώστε να συνεργάζεται με τη Ν.Δ. σε όσα αφορούν τα μεγάλα ζητήματα της χώρας. Ακόμη και αν έτσι η διάκριση Αριστερά/Δεξιά εξαερώνεται, ενόσω η ίδια η Αριστερά, μαζί με ολόκληρη την ιστορία της, εξαφανίζεται από την πολιτική σκηνή. Παραγοντισμός χωρίς όρια. Κατά τη γνωστή αποστροφή Μητσοτάκη (για τον οποίο ο κ. Κασσελάκης εξακολουθεί να τρέφει «μεγάλο σεβασμό»): «Ποιος ενδιαφέρεται για το τι και το πώς της δολοφονίας του Λαμπράκη;». Αλλά είπαμε: Η δημοκρατική γενναιοδωρία του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. είναι απέραντη. Μπορεί να φτάσει μέχρι του σημείου όπου οι φίλοι-μέλη του (τους οποίους ο κ. Κασσελάκης είχε σπεύσει να χαρακτηρίσει ως «not sophisticated enough») μπορούν να ψηφίσουν χαρωπά και χωρίς δεύτερη σκέψη την αυτοκατάργησή του.”
Φαίνεται ότι όχι μόνο ειδικά για την Κρήτη αλλά και για την Ελλάδα γενικότερα, ισχύει το πρόβλημα που θέτει ο σύντροφος και εξήντα χρόνια φίλος Αριστείδης Μπαλτάς με το άρθρο του: Μήπως δηλαδή κάθε τυχόν σύμπραξη ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ συνεπάγεται, όχι μόνο κάποια “αριστεροποίηση” της κυβερνώσας δεξιάς, αλλά κυρίως τη δεξιοποίηση της κυβερνώσας αριστεράς, δηλαδή του κόμματός μας; Μήπως δηλαδή θα πρέπει να διαβάζουμε κάθε φορά πριν και μετά από κάθε δράση μας το αφήγημά μας για τις δεξιές πολιτικές και να διορθώνουμε πρώτα και πάνω απ’ όλα τη δική μας πολιτική πράξη;
Αν ζούμε πράγματι σε τέτοιου τύπου πολιτικά περιβάλλοντα, αν αυτή η ιστορική περίοδος χαρακτηρίζεται από αποπολιτικοποίηση και ιδιώτευση του πολίτη, φαίνεται ότι, κάποιες συντρόφισσες και κάποιοι σύντροφοι που έχουμε μάθει να μην μας αρκεί η ζωή μόνο εντός ή μόνο εκτός κόμματος, θα υποχρεωθούμε άλλη μια φορά σε μια ιδιαίτερα κρίσιμη χρονική στιγμή για το ανθρώπινο είδος ενός τουλάχιστον πλανήτη, να πιάσουμε τον μίτο πάλι από την αρχή. Καλή μας δύναμη.