Η κακοκαιρία Ντάνιελ που έπληξε χώρες της Αν. Μεσογείου, όπως Ελλάδα, Βουλγαρία, Τουρκία και Λιβύη, στην αφρικανική χώρα απέκτησε τα χαρακτηριστικά μεσογειακού τυφώνα, ενός υβριδικού φαινόμενου που ενσωματώνει χαρακτηριστικά κυκλώνα και καταιγίδας, προκαλώντας μια ανείπωτη ανθρωπιστική καταστροφή, με τουλάχιστον 3.958 νεκρούς, 10.000 αγνοούμενους και στις πόλεις Ντέρνα και Αζνταβίβα 30.000 και 3.000 εκτοπισμένους αντίστοιχα. Η φονική επέλαση του Ντάνιελ, με ισχυρούς άνεμους ταχύτητας 70-80 χλμ, προκάλεσε την κατάρρευση του δικτύου τηλεπικοινωνιών και ηλεκτροδότησης, όπως και των δύο απαρχαιωμένων φραγμάτων, που είχαν χτιστεί νότια της πόλης, με συνέπεια ολόκληρα οικοδομικά τετράγωνα, σχεδόν η μισή πόλη, να βυθιστούν κάτω από τα λιμνάζοντα νερά. Επιπρόσθετα τουλάχιστον το 70% των υποδομών έχει υποστεί ζημιές και ειδικότερα 11 γέφυρες και 30 χλμ οδικού δικτύου έχουν καταστραφεί ολοσχερώς.
Σύμφωνα με τις υγειονομικές αρχές της χώρας, 55 παιδιά έχουν δηλητηριαστεί από το μολυσμένο νερό και το πρόβλημα αναμένεται να ενταθεί με τα σωστικά συνεργεία να αγωνίζονται να περισυλλέξουν τις σορούς, εντός της βυθισμένης πόλης, κάτω από τα ερείπια γκρεμισμένων κτιρίων και μέσα στη θάλασσα. Ήδη ο στρατός έχει διαχωρίσει την πόλη σε 4 τμήματα, ώστε να αποτραπεί η μετάδοση μολυσματικών ασθενειών, ενώ οι αρχές απαγόρευσαν την πρόσβαση σε ξένους δημοσιογράφους για «λόγους υγείας». Ξένες αποστολές συνεχώς καταφθάνουν στη χώρα, ανάμεσα τους ήταν και η ελληνική.
Τραγικό δυστύχημα της ελληνικής αποστολής
Η «Εποχή» παραθέτει στο αναγνωστικό της κοινό την αποκλειστική δήλωση του λίβυου δημοσιογράφου Φάρατζ Αλτζαρίχ για τα αίτια του τραγικού δυστυχήματος της ελληνικής αποστολής στην αφρικανική χώρα:
«Στις 17 Σεπτεμβρίου, η ελληνική ομάδα διάσωσης ενεπλάκη στο τραγικό αυτοκινητιστικό δυστύχημα, καθώς κατευθυνόταν, για να παρέχει βοήθεια, στη χτυπημένη από τη μεσογειακή καταιγίδα Ντάνιελ πόλη της Αν. Λιβύης, Ντέρνα, όπου έχει προκληθεί τεράστια καταστροφή, εκτοπισμός πολιτών και έχουν σκοτωθεί χιλιάδες άνθρωποι.
Η ελληνική αποστολή ταξίδευε με λεωφορείο, όταν συγκρούστηκε μετωπικά με αυτοκίνητο, στο οποίο επέβαινε μια οικογένεια, σε έναν δρόμο κοντά στη Βεγγάζη. Όπως είναι ήδη γνωστό στο ελληνικό κοινό, 5 μέλη της αποστολής σας και 3 από τους επιβάτες του αυτοκινήτου σκοτώθηκαν, ενώ υπήρξαν και τραυματισμοί 15 μελών της αποστολής, εκ των οποίων 7 σε κρίσιμη κατάσταση.
Η δικαστική έρευνα είναι ακόμα σε εξέλιξη για τα αίτια του δυστυχήματος, όμως εικάζεται ότι οφείλεται σε ένα συνδυασμό παραγόντων, που μεταξύ άλλων περιλαμβάνει την υπερβολική ταχύτητα, επικίνδυνη οδήγηση και τις άσχημες οδικές συνθήκες.
Ο λιβυκός λαός λυπήθηκε πραγματικά για το ατύχημα. Μέσω των μέσων κοινωνικής δικτύωσης εξέφρασε τα συλλυπητήρια του στις οικογένειες των θυμάτων και ευχαρίστησε την ελληνική κυβέρνηση για την αποστολή βοήθειας, εκφράζοντας την ευγνωμοσύνη του για την προθυμία της ελληνικής ομάδας διάσωσης να βοηθήσει τη χώρα του σε μια τόσο κρίσιμη στιγμή. Ταυτόχρονα, οι πολίτες ζητούν επιτακτικά από την κυβέρνηση να παρέχει ουσιαστική στήριξη στις ομάδες άμεσης επέμβασης.
Η κυβέρνηση εξέφρασε τα συλλυπητήρια της, καταδικάζοντας το τροχαίο ατύχημα και άμεσα πρόσφερε την στήριξη της στις ελληνικές αρχές, υποσχόμενη ότι θα βελτιώσει την ασφάλεια στις οδικές αρτηρίες και ότι θα συνδράμει ουσιαστικά στο έργο των σωστικών συνεργείων. Ωστόσο, είναι εμφανές ότι η Λιβύη θα χρειαστεί την βοήθεια της διεθνούς κοινότητας για την ανοικοδόμηση των κρατικών υποδομών.
Πιστεύω ότι το ατύχημα στο οποίο ενεπλάκη η ελληνική ομάδα διάσωσης είναι τραγωδία τόσο για την Ελλάδα, όσο και τη Λιβύη. Επιπρόσθετα παραθέτω τα εξής σημεία που αποκλείουν κάποιον άλλον ισχυρισμό: 1)Υπήρχαν μάρτυρες όταν συνέβη το ατύχημα που έγινε σε δημόσια οδό. 2) Δεν υπάρχει καμία απόδειξη που να παραπέμπει ότι υπήρχε κάποια συνομωσία πίσω από το τροχαίο και ότι η ελληνική ομάδα στοχοποιήθηκε. 3) Τέλος, τόσο η ελληνική, όσο και η λιβυκή κυβέρνηση συνεργάζονται με τις δικαστικές αρχές για να διαλευκανθούν πλήρως τα αίτια αυτής της τραγωδίας».
Συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας για τις ευθύνες
Στην κατεστραμμένη πόλη της Ντέρνα σε συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας οργισμένοι πολίτες, αντιμέτωποι με τον εφιάλτη των δικών τους νεκρών και αγνοούμενων, απαιτούν να λογοδοτήσουν ο δήμαρχος της πόλης Αμπντουλμενάμ αλ-Γκάιτι, όπως επίσης και ο εκπρόσωπος της Βουλής των Αντιπροσώπων (HoR) Ακίλα Σάλεχ και ζητούν τη διάλυση του Κοινοβουλίου της Αν. Λιβύης. Την προηγούμενη Δευτέρα, το σπίτι του δήμαρχου τυλίχθηκε στις φλόγες από τους διαδηλωτές, οι οποίοι ζητούν επιτακτικά απάντηση στο ερώτημα: γιατί οι αρχές, ενώ είχαν έγκαιρα ενημερωθεί από την Εθνική Μετεωρολογική Υπηρεσία, δεν προέβησαν σε επιχείρηση εκκένωσης οικισμών που βρίσκονταν κοντά στα φράγματα, όπως επίσης και σε άλλες περιοχές της πόλης;
Ο πολιτικός αναλυτής Αχμέντ Αλμχαντουί, σε δηλώσεις του στην ιστοσελίδα Asharq Al-Awsat, τόνισε ότι ο επικεφαλής της κυβέρνησης εθνικής ενότητας, Αμπντουλχαμίντ αλ-Ντμπειχάχ, είναι πρωταρχικά υπεύθυνος για αυτήν την καταστροφή, καθώς η κυβέρνηση του δεν αξιοποίησε έσοδα από την εξαγωγή του «μαύρου χρυσού», τα οποία θα μπορούσε να διαθέσει για την ανοικοδόμηση μισογκρεμισμένων πόλεων, «χαρακωμένων» από την παρατεταμένη εμφύλια σύρραξη που ξέσπασε μετά τη λήξη της ΝΑΤΟϊκής εισβολής στις πόλεις της Αν. Λιβύης, που λαβώθηκαν από τη φονική κακοκαιρία. Τη δυτική εισβολή για «ανθρωπιστικούς λόγους» που αποσκοπούσε στην ανατροπή με οποιοδήποτε τίμημα του Μ. Καντάφι, επιφέροντας ανυπολόγιστη καταστροφή στον αστικό ιστό, εκτός από τις απώλειες ανθρώπινων ζωών, δημιουργώντας ένα κράτος αποτυχημένο, έρμαιο των γεωστρατηγικών συμφερόντων διεθνών δρώντων. Άλλωστε, η Χίλαρυ Κλίντον μετά την εκτέλεση του Καντάφι δήλωσε: «Ήρθαμε, είδαμε, πέθανε». Οι Λίβυοι διάλεξαν «ελευθερία» και όμως αναβίωσε η σκλαβιά και ο εγκλεισμός σε στρατόπεδα συγκέντρωσης με απάνθρωπες συνθήκες κράτησης, για την αναχαίτιση των προσφυγικών ροών από τους πρώην ευρωπαίους αποικιοκράτες.
Ο γ.γ. του ΟΗΕ, Α. Γκουτέρες, στην ομιλία του στη 78η συνεδρίαση της Γενικής Συνέλευσης, αναφερόμενος στη λιβυκή τραγωδία, μεταξύ άλλων ανέφερε ότι «οι πλημμύρες της Λιβύης είναι “θλιβερό στιγμιότυπο” της παγκόσμιας αδικίας», τονίζοντας ότι «εκείνοι που έχασαν τη ζωή τους στην Ντέρνα, ως απόρροια των πρωτοφανών πλημμυρών, ήταν θύματα της σύγκρουσης, της αδιαφορίας και της αποτυχίας των ηγετών να ανακαλύψουν έναν κοινό βηματισμό για την ειρήνη».