Ένας οικονομικός αρθρογράφος, ο Κώστας Στούπας, έγραψε στο capital.gr, στις 19 Σεπτεμβρίου, ότι έχουμε μία επιθετική εξαγορά κόμματος και ότι ο ΣΥΡΙΖΑ και η Αριστερά, όπως τους ξέρουμε, τελείωσαν. Ως προς το φαινόμενο Κασσελάκη, έχει απόλυτο δίκιο. Για να γίνει επιθετική εξαγορά μίας εταιρείας χρειάζονται απογοητευμένοι μικρομέτοχοι, αδύναμο management και βέβαια η εμφάνιση ενός νέου μετόχου που υπόσχεται τον παράδεισο τον κερδών.
Όλα τα παραπάνω στοιχεία συνέτρεχαν στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ. Οι 20 μονάδες διαφορά στις εκλογές του περασμένου Μαΐου και Ιουνίου δημιούργησαν απογοήτευση, ακόμα δε μεγαλύτερη σε εκείνους που είχαν συστρατευθεί στην προοπτική της κατάκτησης της εξουσίας. Η παραίτηση Τσίπρα δημιούργησε το κενό εξουσίας και την πολυδιάσπαση του πάλαι ποτέ προεδρικού μπλοκ. Ο Κασσελάκης με το λαμπερό χαμόγελο, το γυμνασμένο σώμα και τη σαφή δήλωση ότι είναι καλύτερος, μπορεί να κερδίσει τον Μητσοτάκη και να χαρίσει την εξουσία στους απογοητευμένους οπαδούς, εκμεταλλεύτηκε τη χαλαρότητα του καταστατικού και κέρδισε.
Το ερώτημα που μπαίνει βασανιστικά σε όλους εμάς που στρατευθήκαμε στην Αριστερά όλα αυτά τα χρόνια, είναι εάν είναι τόσο εύκολο να αλωθεί ένα αριστερό κόμμα μέσα σε 30 μέρες, τότε προφανώς υπάρχει πρόβλημα στο ίδιο το κόμμα, τη σύσταση και την πορεία του, στην ίδια τη φύση του. Σημαίνει κατά την άποψη μου ότι η μετάλλαξη του κόμματος που μπορεί για κάποιους να ξεκίνησε από το 2015, για άλλους από το 2019, έχει ολοκληρωθεί, είναι πλήρης και ανεπίστρεπτη.
Παραφράζοντας τον παλιό αφορισμό του Άγγελου Ελεφάντη, μπορούμε να πούμε ότι από την άποψη της Αριστεράς, το κόμμα Κασσελάκη μάς αφήνει παγερά αδιάφορους. Και μπορεί ο ΣΥνασπισμός ΡΙΖοσπαστικής Αριστεράς πρακτικά να τελείωσε στις 24 Σεπτεμβρίου με την επιθετική εξαγορά του κόμματος, το θέμα όμως είναι εάν τελείωσε και η Αριστερά στην Ελλάδα. Προφανώς κάτι τέτοιο δεν ισχύει και εξαρτάται από όλους και όλες εμάς.