Τα ξημερώματα του περασμένου Σαββάτου αστυνομικοί εισέβαλαν στην Κατάληψη Ευαγγελισμού στο Ηράκλειο, η οποία λειτουργεί επί 23 χρόνια στο κέντρο της πόλης, και συνέλαβαν έντεκα συνολικά ανθρώπους. Κατά τη διάρκεια της αστυνομικής επιχείρησης, ένας από τους ανθρώπους που βρίσκονταν μέσα στο κτίριο, μεταπτυχιακός φοιτητής στο Πανεπιστήμιο Κρήτης, κατέφυγε στην ταράτσα από όπου «βρέθηκε στο κενό» από ύψος περίπου 12 μέτρων. Αν και αρχικά μεταφέρθηκε στο Βενιζέλειο Νοσοκομείο, οι αστυνομικοί τον πήραν, με σπασμένα πόδια και ρωγμώδη κατάγματα στη σπονδυλική στήλη -που απέτυχαν να διαγνωστούν σε πρώτη φάση…- στην Αστυνομική Διεύθυνση Ηρακλείου όπου συνεχίστηκε η διαδικασία της ανάκρισης παρά τους αφόρητους πόνους και τις διαμαρτυρίες του.
Λίγο μετά, δόθηκε στη δημοσιότητα μαρτυρία αυτόπτη και συλληφθέντα σχετικά με το πώς «βρέθηκε στο κενό» ο νεαρός μεταπτυχιακός φοιτητής με αποτέλεσμα τον βαρύ τραυματισμό του.
«Η πτώση του Α., νεαρού μεταπτυχιακού στο ΠΚ έγινε μπροστά στα μάτια μου», αποκαλύπτει ο Γιάννης Στεφανής, μέλος του ΣΕΕΕΗ, υποψ. δρ ΗΜΜΥ στο ΕΛΜΕΠΑ και μέλος του εργαστηρίου Βιοϊατρικής Πληροφορικής στο ΙΤΕ. «Εκείνη τη στιγμή ένοπλος αστυνομικός της ΕΚΑΜ πίεζε με το γόνατο του την πλάτη μου εμποδίζοντας με να αναπνεύσω, ενώ ήδη φορούσα πισθάγκωνα χειροπέδες. Ο νεαρός που έπεσε είχε δεχθεί ήδη ξυλοδαρμό από τις ειδικές δυνάμεις της αστυνομίας καθώς τον έσερναν από τα μαλλιά στη μισή ταράτσα μέχρι να του φορέσουν χειροπέδες. Κόσμος από τα γειτονικά μπαλκόνια είχε αρχίσει να διαμαρτύρεται και εκείνη την στιγμή ο Α. βρέθηκε στο χείλος της ταράτσας του κτιρίου και στη συνέχεια σε δευτερόλεπτα στο κενό.
Την ίδια στιγμή τα ΕΚΑΜ, παρότι ήμουν χειροπεδημένος και μπρούμυτα, με κλωτσούσαν στο κεφάλι φωνάζοντας μου στο αυτί “βούλωσε το γιατί και εσύ θα βρεθείς στο νεκροτομείο”. Αυτό το τρομακτικό γεγονός, η πτώση ενός ανθρώπου από τα δώδεκα μέτρα ύψος ενώ φορούσε πισθάγκωνα χειροπέδες, καθαρά από τύχη δεν οδήγησε στον θάνατο.»
Ωστόσο, η συγκλονιστική μαρτυρία συνεχίζει και για τις ευθύνες των γιατρών που παρέλαβαν τον τραυματία αλλά επέτρεψαν να μεταφερθεί στην Αστυνομική Διεύθυνση παρά τους βαρύτατους τραυματισμούς του: «Αυτή τη στιγμή ο Α. βρίσκεται νοσηλευόμενος στο ΠΑΓΝΗ. Από θαύμα ζει και δεν έμεινε παράλυτος. Το βασανιστήριο του όμως συνεχίστηκε καθώς είχε την ατυχία να πέσει σε βάρδια γιατρού από το Βενιζέλειο που προσπάθησε να κουκουλώσει την υπόθεση, ξαναστέλνοντας τον πίσω στην Αστυνομική Διεύθυνση. Εκεί για περίπου δέκα ώρες βρίσκονταν ακινητοποιημένος σε αμαξίδιο, καθώς η υποδιευθύντρια της υπηρεσίας ισχυριζόταν ότι είναι καλυμμένη από το εξιτήριο του Βενιζελείου και η μόνη της υποχρέωση είναι να του δίνει κανένα ντεπόν. Μετά από πολύ έντονες διαμαρτυρίες, δεκατρείς ώρες αργότερα, τον παρέλαβε το ΕΚΑΒ και τον εισήγαγε στο ΠΑΓΝΗ όπου με τις πρόσθετες εξετάσεις έγινε γνωστό το πλήρες εύρος των τραυματισμών». Η μαρτυρία συνεχίζεται και με άλλες αποκαλύψεις για τις ευθύνες των πρυτανικών αρχών και δημοσιεύεται ολόκληρη στο τέλος του κειμένου της Ευτυχίας Καρασμάνη, που ακολουθεί.
Aυτήν την ιστορική στιγμή, και σε πρώτη φάση, το ελάχιστο που μπορεί να απαιτήσει η κοινωνία του Ηρακλείου είναι την παραίτηση των πρυτανικών αρχών αλλά και όλων όσοι εμπλέκονται από την πλευρά του Πανεπιστημίου στη συναίνεση που δόθηκε για να εισβάλει η αντιτρομοκρατική στο κτίριο του Ευαγγελισμού, στην κατατρομοκράτηση των παιδιών που ήταν μέσα, στον ξυλοδαρμό και τον βασανισμό τους, πράγματα που εν τέλει οδήγησαν και στην πτώση του μεταπτυχιακού φοιτητή, από την ταράτσα του κτιρίου.
Θεωρώ ότι την παραίτηση αυτήν πρέπει να την απαιτήσει και να την βροντοφωνάξει κι όλη η ακαδημαϊκή κοινότητα, αν θέλει να σταθεί στη σωστή πλευρά της ιστορίας σ’ αυτήν τη, μαύρη μεν κορυφαία δε, στιγμή για την ιστορία του κινήματος της πόλης του Ηρακλείου.
Ο λόγος που εμείς οι δημοκρατικοί και φορολογούμενοι πολίτες, παραμένουμε στο άστυ και δεν έχουμε πάρει τα βουνά, είναι γιατί υποθέτουμε ότι υπάρχει ένα κοινωνικό συμβόλαιο, ένα κράτος που προστατεύει τον πολίτη, πρυτανικές αρχές που τουλάχιστον δεν θα δίνανε τη συναίνεση να γίνει νύχτα μια τέτοια εισβολή.
Δεν μπορεί να μην ξέρουν οι αρχές... (για να μην πω τίποτα χειρότερο...) ότι στον ιστορικό αυτόν χώρο της κατάληψης Ευαγγελισμού έχουν περάσει μπαινοβγαίνοντας γενιές φοιτητών όχι μόνο επειδή αναζητούν έναν ελεύθερο χώρο πολιτικής έκφρασης αλλά και για να συναναστραφούν κοινωνικά με άλλους ανθρώπους με τις ίδιες πνευματικές ανησυχίες.
Μήπως τελικά το υψηλά εξειδικευμένο ανθρώπινο δυναμικό αυτής της χώρας είναι ο στόχος;
Μήπως τελικά η ανύπαρκτη πολιτική για την έρευνα στη χώρα δεν είναι τυχαία;
Αλλά αυτή είναι μια συζήτηση που κατά τη γνώμη μου πρέπει να γίνει στο Εργατικό Κέντρο του Ηρακλείου ενώπιον σωματείων και φορέων γιατί η επίθεση που δέχεται το φοιτητικό και το εργατικό κίνημα είναι μεγάλη, διαχρονική, έρχεται από πολύ μακριά και θα μας πάει ακόμα μακρύτερα...
Όσον αφορά τις σοβαρότατες ευθύνες του Βενιζελείου Νοσοκομείου που έδωσε συναίνεση να φύγει ένας πολυτραυματίας και να επιστρέψει στο μπουντρούμι, αναρωτιέμαι πότε άλλοτε έχει γίνει κάτι τέτοιο...
Ας πιέσουμε προς πάσα κατεύθυνση για να αναλάβει άμεσα ο καθείς, τον ιστορικό του ρόλο.
Την υπεραξία που μας δόθηκε από αυτήν την αλαζονεία της εξουσίας, αυτήν την Ύβρη, ας μην την πετάξουμε στα σκουπίδια.
Να λογοδοτήσουν μέρα.
ΥΓ. Παρατηρώ ότι στα διάφορα δημοσιεύματα στον Τύπο, μάλλον επειδή είναι και το κλίμα προεκλογικό, γίνεται λόγος για δυνητική αξιοποίηση του κτιρίου πότε για φοιτητικές εστίες, πότε για πολιτιστικό κέντρο που θα συνδέει το Πανεπιστήμιο και το Ηράκλειο και πότε για Μουσείο Ιατρικής. Τι θα εκθέτουν, άραγε; Τα σπασμένα κόκαλα των φοιτητών τους;
Προφανώς δεν υπάρχει ούτε σχέδιο, ούτε χρήματα.
Όσο για τις φοιτητικές εστίες, αυτοί που ποτέ δεν ενδιαφέρθηκαν για εστίες τόσα χρόνια που παρέλαυναν τόσα λεφτά από το Πανεπιστήμιο Κρήτης, αυτοί που πιο εύκολα θα βρίσκανε χρηματοδότηση για αστεροσκοπείο στις Βούτες παρά για εστίες, αυτοί που το καλύτερο που κάνανε ήταν να στοιβάξουν τους φοιτητές στα κτίρια της Κνωσσού και παραλίγο να τους κάψουν ζωντανούς... Τώρα με περίσσεια υποκρισία λένε ότι δήθεν είναι καλή ιδέα να βάλουν τους φοιτητές στον Ευαγγελισμό;
Ποιος θα χάψει ότι θα δαπανήσουν τόσα λεφτά για να ανακαινίσουν ένα τέτοιο κτίριο για τους φοιτητές ή για την κοινωνία;
Εδώ δέρνουν υψηλά εξειδικευμένο προσωπικό του Πανεπιστημίου Κρήτης και το πετάνε από την ταράτσα…
Άλλα επειδή έρχονται και εκλογές, έχω να πω και το εξής:
Οι διάφορες παρατάξεις να μην προτείνουν σενάρια για την αξιοποίηση του κτιρίου. Η κατάληψη Ευαγγελισμού έχει συγκλονιστική ιστορία που θα αρχίσει να παρουσιάζεται οργανωμένα το επόμενο διάστημα. Το κτίριο στέκεται όρθιο κυριολεκτικά και μεταφορικά όλα αυτά τα χρόνια με πολλούς κόπους και πολύ ιδρώτα. Ο Ευαγγελισμός είναι το μόνο πράγμα που λειτουργεί στη χώρα υποδειγματικά! Κι ένα παράδειγμα πραγματικής λαοκρατίας που έρχεται από παλιά να μας εμπνεύσει και πάλι...
* * *
Είμαι ένας από τους έντεκα που συνελήφθησαν κατά τη διάρκεια της αστυνομικής επιχείρησης στην κατάληψη Ευαγγελισμού τα ξημερώματα του Σαββάτου 30/09. Η πτώση του Α., νεαρού μεταπτυχιακού στο Πανεπιστήμιο Κρήτης έγινε μπροστά στα μάτια μου. Εκείνη τη στιγμή ένοπλος αστυνομικός της ΕΚΑΜ πίεζε με το γόνατο του την πλάτη μου εμποδίζοντας με να αναπνεύσω, ενώ ήδη φορούσα πισθάγκωνα χειροπέδες. Ο νεαρός που έπεσε είχε δεχθεί ήδη ξυλοδαρμό από τις ειδικές δυνάμεις της αστυνομίας καθώς τον έσερναν από τα μαλλιά στη μισή ταράτσα μέχρι να του φορέσουν χειροπέδες. Κόσμος από τα γειτονικά μπαλκόνια είχε αρχίσει να διαμαρτύρεται και εκείνη την στιγμή ο Α. βρέθηκε στο χείλος της ταράτσας του κτιρίου και στη συνέχεια σε δευτερόλεπτα στο κενό.
Την ίδια στιγμή τα ΕΚΑΜ, παρότι ήμουν χειροπεδημένος και μπρούμυτα, με κλωτσούσαν στο κεφάλι φωνάζοντας μου στο αυτί «βούλωσε το γιατί και εσύ θα βρεθείς στο νεκροτομείο». Αυτό το τρομακτικό γεγονός, η πτώση ενός ανθρώπου από τα δώδεκα μέτρα ύψος ενώ φορούσε πισθάγκωνα χειροπέδες, καθαρά από τύχη δεν οδήγησε στον θάνατο.
Αυτή την στιγμή ο Α. βρίσκεται νοσηλευόμενος στο ΠΑΓΝΗ καθώς είναι με σπασμένα τα πόδια του και έχει ρωγμώδη κατάγματα στη σπονδυλική του στήλη. Από θαύμα ζει και δεν έμεινε παράλυτος. Το βασανιστήριο του όμως συνεχίστηκε καθώς είχε την ατυχία να πέσει σε βάρδια γιατρού από το Βενιζέλειο που προσπάθησε να κουκουλώσει την υπόθεση, ξαναστέλνοντας τον πίσω στην Αστυνομική Διεύθυνση. Εκεί για περίπου δέκα ώρες βρίσκονταν ακινητοποιημένος σε αμαξίδιο, καθώς η υποδιευθύντρια της υπηρεσίας ισχυριζόταν ότι είναι καλυμμένη από το εξιτήριο του Βενιζελείου και η μόνη της υποχρέωση είναι να του δίνει κανένα ντεπόν.
Μετά από πολύ έντονες διαμαρτυρίες, δεκατρείς ώρες αργότερα τον παρέλαβε το ΕΚΑΒ και τον εισήγαγε στο ΠΑΓΝΗ όπου με τις πρόσθετες εξετάσεις έγινε γνωστό το πλήρες εύρος των τραυματισμών.
Θα ήθελα να επίσης να επισημάνω κάτι ανατριχιαστικό. Ο πρύτανης του Πανεπιστημίου Κρήτης κ. Κοντάκης αντιδεοντολογικά επισκέφτηκε χθες τον πολυτραυματία Α. για να του ανακοινώσει ότι θα είναι ο θεράπων ιατρός του και ότι αυτός δεν κάνει διακρίσεις με τους ασθενείς.
Λένε ότι και ο Μένγκελε χαμογελούσε υπέροχα. Δεν είναι δυνατόν ο υπαίτιος του παραλίγο θανάτου του ασθενούς, να βρίσκεται ως θεράπων ιατρός πάνω από το προσκέφαλο του από θέση ισχύος καθώς η υπόθεση πολύ πιθανόν να προχωρήσει στα δικαστήρια. Επιβάλλεται οι ιατρικοί και φοιτητικοί σύλλογοι αλλά και τα όργανα του Πανεπιστημίου να πάρουν θέση.
Για του λόγου το αληθές, υπήρξε και δημοσίευμα στο cretalive για το γεγονός, το οποίο κατέβηκε στα γρήγορα όταν κατάλαβαν τι ανοησία έχουν κάνει. Να συμπληρώσω ότι για το πρώτο συμβάν με το εξιτήριο στο Βενιζέλειο έχει γίνει ήδη παρέμβαση της ΟΕΝΓΕ και ψάχνουν να βρουν τι έγινε, ίσως τα αρμόδια όργανα να πρέπει να ασχοληθούν και με τη συμπεριφορά του κ. Κοντάκη.
Θέλω να ενημερώσω ότι εγώ και οι άλλοι δέκα, έχουμε αφεθεί ελεύθεροι με προφορική εντολή εισαγγελέα. Μαζί με εμένα είναι συλληφθείς ακόμα ένας υποψήφιος διδάκτορας, ο οποίος όμως δεν δύναται αυτή τη στιγμή να τρέξει την υπόθεση. Εκτιμώ ότι υπάρχει λόγος. Το πλήρες κατηγορητήριο θα μας ανακοινωθεί μόλις απολογηθούμε στον ανακριτή μέσα στην εβδομάδα.
Κλείνοντας αυτό το κείμενο, θα ήθελα να συμπληρώσω ότι χθες, στη διάρκεια της αστυνομικής επιχείρησης στο στέκι του αθλητικού σωματείου Τηγανήτη, προσήχθην ενώ περπατούσα στο δρόμο από την Ασφάλεια Ηρακλείου, καθώς όπως μου είπαν «με γνωρίζουν». Προς έκπληξη μου στην Ασφάλεια, συνάντησα άλλες δύο υποψήφιες διδακτόρισσες οι οποίες είχαν επίσης προσαχθεί. Αν αυτό δεν μας προβληματίζει, δεν ξέρω τι άλλο να πω.
Το πανεπιστήμιο είμαστε εμείς και όχι η ΟΠΠΙ ή οι διάφοροι κυβερνητικοί εγκάθετοι σε συγκλητικούς θώκους. Την ευθύνη για ό,τι έχει συμβεί αλλά και για ό,τι θα συμβεί την φέρει πλήρως ο πρύτανης κ. Κοντάκης και η Σύγκλητος με την ομόφωνη έγκριση της επιχείρησης στις 20/07/23.
Ο ΣΕΕΕΗ σε συνεργασία με φοιτητικούς συλλόγους και άλλους φορείς πρέπει να πάρει ξεκάθαρη θέση για αυτά τα γεγονότα, καθώς ο φασισμός πρώτα έρχεται για τους άλλους και μετά για εμάς.
Γιάννης Στεφανής,
μέλος του Συλλόγου Ερευνητών/Ερευνητριών και Εργαζομένων στην Έρευνα Ηρακλείου, υποψ. Δρ ΗΜΜΥ στο στο ΕΛΜΕΠΑ, μέλος του εργαστηρίου Βιοϊατρικής Πληροφορικής στο ΙΤΕ.