Για την Ευρωπαϊκή Ένωση και τις ΗΠΑ, η Χαμάς καταγράφεται ως τρομοκρατική οργάνωση. Επομένως, οι ανακοινώσεις που ακολούθησαν την επίθεση του περασμένου Σαββάτου είχαν, στην πλειοψηφία τους, ως περιεχόμενο μονομερή καταδίκη της Χαμάς και αναντίρρητη στήριξη στο Ισραήλ.
Η ομοφωνία αυτή δεν αφορά κόμματα και προσωπικότητες της Αριστεράς, όπου η αλληλεγγύη στον αγώνα των Παλαιστινίων αποτελεί διαχρονική θέση. Η διατύπωση της, όμως, με διαχωρισμό ταυτοχρόνως από το λουτρό αίματος εναντίον αμάχων αποδείχτηκε δύσκολη εξίσωση.
Για τη Die Linke, τη γερμανική Αριστερά, τα πράγματα υπήρξαν παραδόξως ξεκάθαρα, χωρίς εσωτερικούς κραδασμούς.
«Ο διακηρυγμένος στόχος της Χαμάς είναι η καταστροφή του Ισραήλ και η εγκαθίδρυση ισλαμιστικής δικτατορίας στην Παλαιστίνη και υποστηρίζεται από το ιρανικό καθεστώς… Καταδικάζουμε τον αντισημιτισμό και τις ενέργειες της Χαμάς… Όσο οι Ισραηλινοί και οι Παλαιστίνιοι δεν μπορούν να ζήσουν μαζί με ελευθερία και αξιοπρέπεια, η ειρήνη και η ασφάλεια όλων των ανθρώπων στην περιοχή θα απειλούνται πάντα. Η Die Linke στηρίζει το δικαίωμα του Ισραήλ να υπάρχει και μια ειρηνική λύση δύο κρατών εντός των συνόρων του 1967 με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ, συμπεριλαμβανομένης της δυνατότητας φιλικής ανταλλαγής εδαφών με βάση ψηφίσματα του ΟΗΕ», αναφέρει. Καλεί τη γερμανική κυβέρνηση να συμβάλει στην κατεύθυνση του διαλόγου και την ισραηλινή να σταματήσει τη στέρηση των βασικών για την επιβίωση από τους Παλαιστίνιους.
Στο γαλλικό αριστερό μέτωπο NUPES, η τοποθέτηση της «Ανυπότακτης Γαλλίας» έφερε θύελλα: «Η αντεπίθεση των παλαιστινιακών δυνάμεων που πραγματοποιεί η Χαμάς γίνεται στα πλαίσια εντατικοποίησης της πολιτικής της ισραηλινής κατοχής στη Λωρίδα της Γάζας. Εκφράζουμε τη λύπη μας για τους ισραηλινούς και παλαιστίνιους νεκρούς, ζητάμε μια δίκαιη και διαρκή ειρήνη. Όλη η βία που προκαλείται εναντίον του Ισραήλ και της Γάζας αποδεικνύει ένα πράγμα: η βία παράγει και αναπαράγει μόνο τον εαυτό της». Για τους εταίρους της NUPES, Σοσιαλιστές, Κομμουνιστές και Οικολόγους, η διατύπωση αποτελεί πρόκληση. Οι δικές τους ανακοινώσεις μιλούν για απαράδεκτη και αδικαιολόγητη βία (ΓΚΚ), τρομοκρατία (ΣΚ) και απερίφραστη καταδίκη της Χαμάς (Οικ). Ο Ολιβιέ Φορ, επικεφαλής του Σοσιαλιστικού Κόμματος, πιθανολογείται ότι θα απαιτήσει την απομάκρυνση του κόμματος του Ζαν Λυκ Μελανσόν από τη Συμμαχία.
Στην Ισπανία, η παρέμβαση της Γιολάντα Ντίας, επικεφαλής του αριστερού μετώπου SUMAR, «χρειαζόμαστε μια δίκαιη, διαρκή και βιώσιμη ειρήνη που σημαίνει συμμόρφωση με το διεθνές δίκαιο, τερματισμό της κατοχής και δυνατότητα στον παλαιστινιακό λαό να ζει με αξιοπρέπεια…», ακολούθησαν δηλώσεις για «διπλά πρότυπα» της ΕΕ και «ισραηλινό απαρτχάιντ» κατά του παλαιστινιακού λαού που πρέπει να καταδικαστεί. Αποτέλεσμα, νέα προβλήματα στον επικείμενο κυβερνητικό συνασπισμό Σοσιαλιστικού Κόμματος–SUMAR, όπου η Ντίας θα έχει πιθανότατα την αντιπροεδρία.
Για το ιρλανδικό Sinn Fein, η Μαίρη Λου Μακντόναλντ καταδίκασε τις «φρικαλεότητες της Χαμάς», χωρίς ωστόσο να αγνοήσει τους βομβαρδισμούς του Ισραήλ στη Γάζα.
Οξύτερο το πνεύμα του ανεξαρτήτου πλέον βρετανού βουλευτή Τζέρεμι Κόρμπιν. Αποτροπιασμός τόσο για τα εγκλήματα κατά ισραηλινών αμάχων, όσο και για το χρόνιο εγκλεισμό και την εξαθλίωση των Παλαιστινίων: «Αμέσως μετά τη φρίκη, χρειαζόμαστε φωνές για αποκλιμάκωση και ειρήνη. Αντίθετα, οι πολιτικοί μας ηγέτες έδωσαν το πράσινο φως για τον αφανισμό της Γάζας», καταλήγει.
Από την πλευρά του, ο αμερικανός γερουσιαστής Μπέρνι Σάντερς υποστήριξε μεν την αλληλεγγύη των ΗΠΑ στο Ισραήλ, επέμεινε όμως στην ανάγκη στήριξης της ανθρωπιστικής βοήθειας και τερματισμού των επιθέσεων εναντίον του παλαιστινιακού πληθυσμού.
Δυσφορία και έντονη κριτική προκάλεσε στην ελληνική Αριστερά η ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ. Καταδικάζεται η επίθεση της Χαμάς χωρίς να αναφέρονται οι πολιτικές στραγγαλισμού και οι επιθέσεις του Ισραήλ κατά των Παλαιστινίων. «…Τασσόμαστε σταθερά υπέρ της άμεσης επανέναρξης αξιόπιστων διμερών συνομιλιών, για λύση δύο βιώσιμων κρατών στη βάση των συνόρων του 1967, με πρωτεύουσα του Παλαιστινιακού κράτους την Ανατολική Ιερουσαλήμ», καταλήγει το κείμενο. Η ελαφρά διαφοροποίηση του κειμένου της Νεολαίας υπήρξε ανακουφιστική.
«Καμία λύση χωρίς την κατάργηση του απαρτχάιντ στην Παλαιστίνη», υποστηρίζει το ΜΕΡΑ25, ενώ κατά το ΚΚΕ «η επιθετικότητα του κράτους του Ισραήλ τελικά στρέφεται και κατά του ίδιου του ισραηλινού λαού».