Ψηφίστηκε μόνο από τη συγκυβέρνηση η προϋπολογιστική απόκλιση για το 2024, η οποία, σύμφωνα με την εισαγωγή του ισοσκελισμένου προϋπολογισμού στο Σύνταγμα το 2012, δικαιολογείται μόνο από έκτακτες περιστάσεις. Η αντιπολίτευση εξέφρασε την αντίθεσή της, κρίνοντας ότι δεν υπάρχει μια σοβαρή δέσμευση για τη δημόσια υγεία, την ανάπτυξη και την ακρίβεια.
Η ακροδεξιά ιταλική κυβέρνηση δυσκολεύεται να επιβάλλει την πολιτική της και σε άλλους τομείς. Η συμφωνία με τον δικτάτορα Σαϊέντ στην Τυνησία για να εμποδίζει τους πρόσφυγες να προσεγγίσουν τις ακτές της, συνάντησε παταγώδη αποτυχία. Η κυβέρνηση Μελόνι οικοδόμησε μεγάλο μέρος της εκλογικής της επιτυχίας στη γραμμή του Ματέο Σαλβίνι, που μιλούσε για κλειστά λιμάνια, και στην ίδια τη Μελόνι, που μιλούσε για «ναυτικό αποκλεισμό». Ένα χρόνο μετά την εκλογική της νίκη, η Δεξιά αναγκάστηκε να αποδεχτεί ότι, από την πρώτη Ιανουαρίου έως τις 13 Σεπτεμβρίου 2023, έχουν αποβιβαστεί στην Ιταλία 123.863 πρόσφυγες και μετανάστες, αριθμός διπλάσιος από την ίδια περίοδο του 2022, γιατί κανείς δεν μπορεί να σταματήσει απελπισμένους ανθρώπους από τη φυγή απέναντι στον πόλεμο, τη φτώχεια και τις πολιτικές διώξεις.
Η λύση που επέλεξε η κυβέρνηση ήταν να προσπαθήσει να επιβάλλει τη μεταφορά των μεταναστών από τα σκάφη που διασώζουν τους πρόσφυγες στη θάλασσα στις χώρες της σημαίας των σκαφών αυτών. Η άποψη αυτή προκάλεσε εντάσεις μεταξύ Ιταλίας και Γερμανίας, που επιλύθηκαν κατά κάποιον τρόπο στη συνάντηση της Γρανάδας, εντάσσοντας στο κείμενο τη συμβιβαστική φράση «οι επιχειρήσεις ανθρωπιστικής βοήθειας δεν θα έπρεπε να θεωρούνται ως εργαλειοποίηση των μεταναστών, όταν δεν υπάρχει ο στόχος της αποσταθεροποίησης της Ένωσης ή ενός κράτους-μέλους».
Η ιταλική κυβέρνηση σκαρφίστηκε ως λύση για τη συνέχιση της αντιμεταναστευτικής της πολιτικής την παράταση της κράτησης στα Κέντρα Παραμονής για τον Επαναπατρισμό, ακόμη και των αιτούντων άσυλο, πέραν του μέγιστου χρόνου των 6 μηνών που προβλέπεται από τους ευρωπαϊκούς κανόνες, σε ακόμα 12 μήνες, φθάνοντας δηλαδή στους 18.
Η κράτηση είναι δυνατό να αποφευχθεί, σύμφωνα με Νομοθετικό Διάταγμα, με την καταβολή του ποσού των 4.938 ευρώ, το οποίο αναδιαμορφώνεται ανά διετία, ανάλογα με τον καθορισμό του κόστους του επαναπατρισμού.
Η κυβέρνηση, όμως, δεν υπολόγιζε στη δικαστή της Κατάνια Γιολάντα Αποστόλικο, η οποία δεν εφάρμοσε το διάταγμα στηριζόμενη στο άρθρο 3 του ιταλικού Συντάγματος (όλοι οι πολίτες έχουν ίση κοινωνική αξιοπρέπεια και είναι ίσοι έναντι του νόμου, χωρίς διακρίσεις φύλου, φυλής, γλώσσας, θρησκείας, πολιτικής και κοινωνικής κατάστασης) και στο άρθρο 10 (ο αλλοδαπός, στον οποίο εμποδίζεται στη χώρα του η ουσιαστική άσκηση των δημοκρατικών ελευθεριών που εγγυάται το ιταλικό Σύνταγμα, έχει δικαίωμα ασύλου στην επικράτεια της Δημοκρατίας, σύμφωνα με τις προϋποθέσεις που ορίζονται από τον νόμο). Ακολούθησαν λεκτικές επιθέσεις και απειλές κάθε είδους προς τη δικαστή, με ένα μεγάλο μέρος των δικαστών και της κοινωνίας των πολιτών να συντάσσονται στο πλευρό της. Σε μια προσπάθεια εκφοβισμού της, κάποιοι απέστειλαν ένα βίντεο στον Σαλβίνι, στο οποίο εικονίζεται η Αποστόλικο σε μια διαδήλωση υπέρ των προσφύγων στο λιμάνι της Κατάνια το 2018. Όμως, άλλοι δικαστές ακολουθούν το παράδειγμά της, αποδεικνύοντας ότι το μεγαλύτερο τμήμα του δικαστικού σώματος δεν είναι δυνατό να το ελέγξει η εκτελεστική εξουσία.
Στα βάσανα της ιταλικής κυβέρνησης προστίθεται η δυσκολία εφαρμογής του σχεδίου της να αποτελέσει η Ιταλία το ενεργειακό hub της Ευρώπης, έπειτα από τη νέα ανάφλεξη της Μέσης Ανατολής. Το καθεστώς της Αλγερίας, που συνιστά έναν από τους κύριους εταίρους της Ιταλίας στην προμήθεια φυσικού αερίου, είναι κοντά στην Παλαιστίνη, όπως και άλλες αραβικές χώρες που συμμετέχουν στο «Σχέδιο Ματέι», όπως το Κατάρ και η Αίγυπτος.
Το Σάββατο, 7 Οκτωβρίου, άλλος ένας πονοκέφαλος προστέθηκε στους πολλούς πονοκεφάλους της κυβέρνησης. Μια μεγάλη διαδήλωση του συνδικάτου Cgil στη Ρώμη, με τη συμμετοχή και στελεχών της αντιπολίτευσης, μεταξύ των οποίων ήταν και η Έλι Σλάιν, γραμματέας του Δημοκρατικού Κόμματος, κινητοποιήθηκε για την προστασία του Συντάγματος και των εργαζομένων. «Αυτοί που παράγουν τον πλούτο, είναι αυτοί που εργάζονται, δεν είναι ο χρηματοπιστωτικός τομέας και γι’ αυτό ο πλούτος πρέπει να επιστρέψει στους εργαζομένους. Δεν μπορεί να είναι κανείς φτωχός ενώ εργάζεται, δεν είναι πολυτέλεια, είναι δικαίωμα, είναι η δημοκρατία, η ελευθερία», είπε στην ομιλία του ο γραμματέας του συνδικάτου, Μαουρίτσιο Λαντίνι.
Επικεφαλής της πορείας τα κινήματα ειρήνης, που με πανό που έγραφαν, μεταξύ των άλλων, «Η Ιταλία απορρίπτει τον πόλεμο» και «Περικοπή των στρατιωτικών δαπανών».
Σχετικά με την περικοπή των στρατιωτικών δαπανών, το Κίνημα 5 Αστέρων θα παρουσιάσει στη Γερουσία ένα κείμενο, σύμφωνα με το οποίο οι στρατιωτικές δαπάνες όχι μόνο δεν θα φθάσουν το 2% του ΑΕΠ, αλλά, αντίθετα, θα μειωθούν περαιτέρω. Τι θα κάνει, άραγε, η γραμματέας του Δημοκρατικού Κόμματος, που είπε πολλές φορές ότι είναι αντίθετη με την αύξηση των εξοπλιστικών δαπανών στο 2% του ΑΕΠ, το όριο που έχει ορίσει το ΝΑΤΟ;
Τέλος, ανάμεσα στα ενδιαφέροντα και ενθαρρυντικά γεγονότα που συμβαίνουν στην Ιταλία, είναι οι διαδηλώσεις σε Μιλάνο, Τορίνο, Νάπολη κατά της νέας σφαγής των παλαιστινίων αμάχων, ενώ η πλειονότητα των πολιτικών προτιμά να κρατά μεροληπτική στάση προς την πλευρά του Ισραήλ.