Όταν η λογική μένει άφωνη, καλούνται να μιλήσουν οι αριθμοί.
Μέχρι το απόγευμα της Δευτέρας οι νεκροί από τους ισραηλινούς βομβαρδισμούς στη Γάζα είχαν φτάσει τους 5.087, από τους οποίους οι 2.053 παιδιά, οι 1.119 γυναίκες και οι 217 υπερήλικες. Σύνολο νεκρών άμαχων από την έναρξη των βομβαρδισμών, τουλάχιστον 3.389. Την επομένη, καταμετρήθηκαν άλλοι 436 νεκροί, ανάμεσά τους 182 παιδιά. Προσθέστε τις χιλιάδες των τραυματιών και των αγνοούμενων, τους εγκλωβισμένος στα ερείπια νοσοκομείων, σχολείων, τεμένων, εκκλησιών –που ίσως φτάνουν τους 1.500, μεταξύ των οποίων 830 παιδιά– και θα έχετε το άθροισμα που καλεί τη λογική να ξαναβρεί τη φωνή της και να συνομιλήσει με την ωμή πραγματικότητα.
Η οποία λέει ότι το Ισραήλ του Μπενιαμίν Νετανιάχου δεν χτυπά στρατιωτικούς στόχους. Σπέρνει τον τρόμο στους αμάχους όχι απλώς για να μεταθέσει, ως «αυτοαμυνόμενος», την ευθύνη για το μακελειό στη Χαμάς. Σύμφωνα με όλες τις μέχρι στιγμής ενδείξεις, μεθοδεύει τη βίαιη εκκένωση της Λωρίδας της Γάζας, εκδιώκοντας μαζικά το παλαιστινιακό στοιχείο, για να προχωρήσει, σε εύθετο χρόνο, στον εποικισμό της, αδιαφορώντας αν αυτό συνιστά άλλη μια ωμή παραβίαση των κανόνων του Διεθνούς Ανθρωπιστικού Δικαίου εκ μέρους του.
Στη Γάζα υπάρχει και δεύτερο θύμα μετά τους Παλαιστίνιους: το Διεθνές Δίκαιο. Ο πόλεμος εκεί είναι ο δεύτερος σοβαρός περιφερειακός πόλεμος μετά τον ουκρανικό, σε λιγότερο από δύο χρόνια, κρούσμα και αυτός του νέου Ψυχρού Πολέμου. Παγκόσμιοι οργανισμοί που θεσμοθετήθηκαν μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο σαν βάση για τη μεταπολεμική συνεννόηση προς αποφυγή εκτροχιασμών, με τον ρόλο τους να μην έχει αμφισβητηθεί όσο σήμερα ακόμη και στις πιο κρίσιμες φάσεις του Ψυχρού Πολέμου, είναι τώρα επικίνδυνα αποδυναμωμένοι, αποτέλεσμα της αποδυνάμωσης των Ηνωμένων Πολιτειών παγκοσμίως, της αδυναμίας τους να συνεχίσουν να ευθυγραμμίζουν εν πολλοίς τους διεθνείς οργανισμούς με τα συμφέροντά τους.
Μέτρο της ανυποληψίας που επιφυλάσσεται από πολλούς στους διεθνείς οργανισμούς και τους εκπροσώπους τους στην ανώτατη κλίμακα μάλιστα, θα μπορούσε να είναι το ύφος και το ήθος της αντίδρασης του Ισραήλ στην παρατήρηση του γενικού γραμματέα του ΟΗΕ, Αντόνιο Γκουτέρες, στο Συμβούλιο Ασφαλείας, ότι η επίθεση της Χαμάς στις 7 Οκτωβρίου δεν συνέβη «εν κενώ», αλλά ήταν αποτέλεσμα «της ασφυκτικής κατοχής που υφίστανται οι Παλαιστίνιοι επί 56 χρόνια», και στη «βαθιά ανησυχία» που ο γ.γ. εξέφρασε, χωρίς να κατονομάζει το Ισραήλ, για τις «ξεκάθαρες παραβιάσεις του διεθνούς ανθρωπιστικού δικαίου στη Γάζα». «Δεν είναι ικανός να ηγείται του ΟΗΕ. Τον καλώ να παραιτηθεί άμεσα», αντέδρασε με ανάρτησή του σε οργίλο ύφος στο διαδίκτυο ο πρέσβης του Ισραήλ στα Ηνωμένα Έθνη, Γκιλάντ Ερντάν. «Δεν υπάρχει περιθώριο διαλόγου με όσους δείχνουν κατανόηση για τις φρικαλεότητες που διαπράχθηκαν κατά των πολιτών του Ισραήλ από μια τρομοκρατική οργάνωση». Ακολούθησε, λίγο αργότερα, ο ισραηλινός υπουργός Εξωτερικών, Ελί Κοέν, ανακοινώνοντας ότι ακυρώνει την προγραμματισμένη συνάντησή του με τον επικεφαλής του ΟΗΕ. «Μετά την 7η Οκτωβρίου», έγραψε σε ανάρτησή του, «δεν υπάρχει περιθώριο για ισόρροπη προσέγγιση. Η Χαμάς πρέπει να σβηστεί από προσώπου γης».
Οι δηλώσεις του Κυριάκου Μητσοτάκη, μετά τη συνάντησή του με τον Μπενιαμίν Νετανιάχου στην Ιερουσαλήμ τη Δευτέρα, απείχαν έτη φωτός από την τοποθέτηση του γ.γ. του ΟΗΕ για το δράμα των Παλαιστινίων, που «έχουν δει τη γη τους να καταβροχθίζεται από εποικισμούς, να καταστρέφεται από τη βία, με την οικονομία τους παγωμένη, τον λαό εκτοπισμένο, τα σπίτια τους κατεδαφισμένα και τις ελπίδες τους για μια πολιτική λύση να εξαφανίζονται». Ο έλληνας πρωθυπουργός δεν είχε ούτε μια λέξη για το δράμα των Παλαιστινίων και για το δικαίωμά τους, αναγνωρισμένο από τον ΟΗΕ από το 1947, να αποκτήσουν δικό τους κράτος. Αρκέστηκε στην αναγνώριση του δικαιώματος του Ισραήλ «στην αυτοάμυνα, σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο» και στη διαβεβαίωση ότι «θα συνεχίσουμε να σας στηρίζουμε και να ελπίζουμε πως ό,τι και αν συμβεί πρέπει να συμβεί χωρίς μεγάλο ανθρωπιστικό κόστος».
Με τους νεκρούς στη Γάζα να έχουν ίσως ξεπεράσει, όσο γράφονται αυτές οι αράδες, τους 5.200, η λογική μένει άφωνη για το τι μπορεί να εννοούσε ο πρωθυπουργός λέγοντας «μεγάλο ανθρωπιστικό κόστος». Τι μπορεί να σημαίνει για τον Κυριάκο Μητσοτάκη μικρό ή μεγάλο κόστος όταν πρόκειται για ανθρώπινες ζωές; Ήταν απλώς άλλη μια γκάφα αυτή του η φράση; Εννοούσε, άραγε, μην σκοτώσετε και πάρα πολλούς, για να μην εκτεθούμε κι εμείς για την ανοχή μας απέναντί σας; Είναι, μήπως, δείγμα αναλγησίας, εγγενούς ανθρώπινης μικρότητας, που το κόστος της, μικρό ή μεγάλο, ίσως κληθεί να το πληρώσει η χώρα, εμπλεκόμενη σε έναν άδικο πόλεμο, με απρόβλεπτες συνέπειες για τα συμφέροντα και την ασφάλειά της;
Φρόντισε να τον εγκαλέσει έμμεσα, την επομένη κιόλας μέρα, ο Κώστας Καραμανλής, στην ομιλία του κατά την παρουσίαση στην Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών του τελευταίου βιβλίου του δημοσιογράφου Γιώργου Χαρβαλιά. «Η Ευρώπη και η Δύση συνολικά», είπε σε μια αποστροφή της ομιλίας του ο πρώην πρωθυπουργός και πρώην πρόεδρος της ΝΔ, «έρχονται ξανά αντιμέτωπες με το επιτακτικό και χρονίζον ζήτημα της ειρήνευσης και της σταθερότητας στην περιοχή. Δεν θα την φέρει η όποια επιχείρηση του Ισραήλ στη Γάζα. Το Παλαιστινιακό είναι για πάρα πολλά χρόνια μια χαίνουσα πληγή που κακοφορμίζει συνεχώς. Είναι ανάγκη όσο ποτέ το φλέγον ζήτημα της επίλυσης του Παλαιστινιακού να καταστεί άμεση προτεραιότητα. Πρώτο βήμα η διακοπή των ισραηλινών εποικισμών, κύριος στόχος η ίδρυση παλαιστινιακού κράτους. Δεν είναι απλό, αλλά επείγει, αν δεν θέλουμε να δούμε στην ευρύτερη γειτονιά της Ευρώπης και έναν δεύτερο γενικευμένο πόλεμο…».