«Η γη της επαγγελίας»
Βρισκόμαστε στα μέσα του 18ου αιώνα. Η Γιουτλάνδη, στη βόρεια Δανία, είναι μια μεγάλη άγονη έκταση γης που κανείς δεν κατάφερε να καλλιεργήσει. Μέχρις ότου εμφανίζεται, ο Λούντβιχ Κέιλεν, ένας συνταξιούχος λοχαγός, ο οποίος ζητά από την κυβέρνηση να του επιτρέψει να προσπαθήσει να πετύχει ό,τι δεν έχει καταφέρει κανείς άλλος στο παρελθόν. Το μόνο που θέλει εφόσον τα καταφέρει, είναι να του δοθεί ένας τίτλος ευγενείας και ένα εφ’ όρου ζωής εισόδημα. Τελικά καταφέρνει να πάρει την πολυπόθητη άδεια, πηγαίνει στην άγονη γη της Γιουτλάνδης και αφού χτίσει ένα σπιτάκι, που το ονόμασε «Οίκο του Βασιλιά», αρχίζει να δουλεύει σκληρά. Όμως ένας ηγεμόνας της περιοχής, ο Φρέντερικ ντε Σίνκελ, δεν βλέπει με καλό μάτι την άφιξη του Κέιλεν και προσπαθεί να τον απομακρύνει. Εκείνος όχι μόνον αρνείται αλλά παίρνει στη δούλεψή του και ένα ζευγάρι δουλοπαροίκων, τον Έρικσεν και την Αν Μπάρμπαρα, που το έχουν σκάσει από τον τυραννικό Σίνκελ. Μετά από όλα αυτά, και ενώ ο Κέιλεν καταφέρνει τελικά να καλλιεργήσει πατάτες στην άγονη γη και ο βασιλιάς αποφασίζει να στείλει εποίκους στην περιοχή, η εκδικητική μανία του Σίνκελ κορυφώνεται. Η σύγκρουση ανάμεσα στους δύο άνδρες θα είναι σκληρή και χωρίς κανένα έλεος.
Ο Νικολάι Αρσέλ στην ταινία «Η γη της επαγγελίας» (Bastarden) μεταφέρει στην οθόνη το μυθιστόρημα της Ίντα Γιένσεν «Ο λοχαγός και η Αν Μπάρμπαρα». Γυρισμένη στο σκληρό τοπίο της βόρειας Ευρώπης (γυρίσματα έγιναν στη Γερμανία, τη Σουηδία και την Πράγα, αλλά όχι στη Δανία!), η ταινία αφηγείται την ιστορία ενός γενναίου οραματιστή που αποφάσισε να διεκδικήσει μια καλύτερη ζωή. Ο Λούντβιχ Κέιλεν -που τον ερμηνεύει ο θαυμάσιος Μαντς Μίκελσεν- είναι ένας σκληρός και αποφασισμένος άνδρας προσηλωμένος στον σκοπό του. Μέσα όμως από τον αγώνα που δίνει, θα αρχίσει κι ο ίδιος να επανεκτιμά τις αξίες του, να γίνεται πιο προσηνής και πιο ανθρώπινος. Έτσι σιγά-σιγά από μοναχικός λύκος θα μετατραπεί σε έναν άνθρωπο που θα αρχίσει να εκτιμά τη συντροφικότητα και θα ανακαλύψει την αγάπη.
Η σκηνοθεσία είναι ρεαλιστική και απεικονίζει αφενός τη σκληρή μάχη του ανθρώπου να δαμάσει τη φύση, αλλά και τον αγώνα των τίμιων ανθρώπων απέναντι σε δεσποτικούς ηγεμόνες που θεωρούν πως τους ανήκει η γη αλλά και οι ίδιοι οι άνθρωποι. Ο Αρσέλ υπογραμμίζει τις τεράστιες κοινωνικές ανισότητες της εποχής εκείνης καθώς και τις προκαταλήψεις και τους φόβους των απλών ανθρώπων για όσους είναι διαφορετικοί. Αλλά και τη θέση της γυναίκας, τη σεξουαλική κακοποίηση των γυναικών, την εκμετάλλευση.
«Η γη της επαγγελίας» είναι ένα βίαιο και καθηλωτικό βορειοευρωπαϊκό γουέστερν, που βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα. Μια ταινία για την ίδια τη ζωή και την επιθυμία να ζήσουμε καλύτερα που επιβεβαιώνει το γεγονός πως ο δρόμος προς την πρόοδο είναι, πολύ συχνά, βαμμένος με αίμα. Η ταινία αποτελεί την επίσημη πρόταση της Δανίας για το Όσκαρ Διεθνούς Ταινίας.
Για την ιστορία να αναφέρουμε πως ο Νικολάι Αρσέλ μιλάει άπταιστα ελληνικά, καθώς η μητέρα του είναι Ελληνίδα από τη Λέσβο.
.jpg)
«Το λιβάδι που δακρύζει»
Μια ιστορία προσφυγιάς
Ο Θόδωρος Αγγελόπουλος είναι ένας σκηνοθέτης ο οποίος στοχάζεται επάνω στην Ιστορία. Ένας δημιουργός που εξερευνά τα γεγονότα και οι χαρακτήρες του αποτελούν σύμβολα στα οποία αντικατοπτρίζεται το δράμα ολόκληρων πληθυσμιακών ομάδων. Δεν είναι λίγες οι φορές που η προσφυγιά και η μετανάστευση βρίσκονται στον πυρήνα των ταινιών του. Μια τέτοια ταινία είναι και «Το λιβάδι που δακρύζει» που γύρισε το 2004.
Η ιστορία ξεκινά με μια μεγάλη ομάδα ανθρώπων οι οποίοι αποβιβάζονται κοντά στη Θεσσαλονίκη. Άνδρες, γυναίκες και παιδιά, ταλαιπωρημένοι με φθαρμένα ρούχα περπατούν προς την ενδοχώρα. «Έι, από έρχεστε; Ποιοι είστε;», τους ρωτάει ένας ψαράς. Για να πάρει την απάντηση, «Έλληνες είμαστε… Πρόσφυγες απ’ την Οντέσσα… Τα καράβια μάς βγάλανε στη
Σαλονίκη…». Πρόσφυγες από την Οδησσό που αναγκάστηκαν να φύγουν φοβούμενοι αντίποινα, μετά την ήττα των ελληνικών στρατευμάτων που έφτασαν στην Ουκρανία για να πολεμήσουν στο πλάι των Λευκών εναντίον των Μπολσεβίκων, συμμετέχοντας σε έναν εμφύλιο που δεν είχαν κανέναν λόγο να βρεθούν! Ανάμεσά τους και δυο αδέλφια, η Ελένη κι ο Αλέξης, με τον δεύτερο
να παίρνει τον δρόμο της μετανάστευσης για την Αμερική. Φυσικά δεν είναι καθόλου
τυχαίο που ο Αγγελόπουλος έχει επιλέξει τη Θεσσαλονίκη, «την πρωτεύουσα των
προσφύγων», κατά το Γιώργο Ιωάννου, ως τόπο αποβίβασης.
Το 2004 ο Θόδωρος Αγγελόπουλος ξεκίνησε την τριλογία της Μοντέρνας Ελλάδας με την ταινία «Το λιβάδι που δακρύζει». Μέσα από την ιστορία της Ελένης και του Αλέξανδρου, ο
σκηνοθέτης βλέπει τους ανθρώπους μέσα στα ιστορικά γεγονότα. Δεν επιχειρεί απλώς να
στοχαστεί πάνω στην Ιστορία αλλά κάτι περισσότερο. Να δει τους ανθρώπους και το πώς
αυτοί γίνονται «θύματά» της. Προσωπικά θεωρώ την εν λόγω ταινία ως την πιο αδύναμη
του σκηνοθέτη, καθώς υπολείπεται του υπόλοιπου έργου του. Παρόλα αυτά η αγγελοπουλική θεώρηση της ιστορίας, η προσωπική του προσέγγιση και η τελειομανία του δεν μου επιτρέπουν να υποστηρίξω ότι πρόκειται για μια μέτρια ταινία, καθώς καμία ταινία του Αγγελόπουλου δεν μπορεί να θεωρηθεί ως τέτοια αφού διατηρεί τα υψηλά στάνταρ που πάντοτε έβαζε ο μεγάλος μας δημιουργός.
Επίσης προβάλλονται
«Daliland» της Μαίρη Χάρον: Στα τελευταία χρόνια του θυελλώδους γάμου του ιδιοφυούς Σαλβαδόρ Νταλί και της τυραννικής συζύγου του, Γκαλά, ο φαινομενικά ακλόνητος δεσμός τους αρχίζει να σπάει. Τοποθετημένη στη Νέα Υόρκη και την Ισπανία του 1973, η ιστορία εκτυλίσσεται μέσα από τα μάτια του Τζέιμς, ενός νεαρού βοηθού γκαλερίστα που θέλει να ανελιχθεί στον κόσμο της τέχνης και βοηθά τον εκκεντρικό και ανισόρροπο Νταλί.
«Μίλα μου» (Talk to me) των Ντάνι και Μάικ Φιλίππου: Όταν μια ομάδα φίλων ανακαλύπτει πώς να καλεί πνεύματα μέσω ενός ταριχευμένου χεριού, εθίζεται στη νέα περιπέτεια, μέχρι που ένας εξ αυτών ξεπερνά τα όρια και απελευθερώνει τρομακτικές υπερφυσικές δυνάμεις.
«Η κόρη του βασιλιά του βάλτου» (The marsh king’s daughter) του Νιλ Μπέργκερ: Η φαινομενικά φυσιολογική ζωή της Ελένα κρύβει μια σκοτεινή και επικίνδυνη αλήθεια: τον αποξενωμένο πατέρα της, τον διαβόητο Βασιλιά του Βάλτου, τον άνθρωπο που κράτησε όμηρο εκείνη και την μητέρα της για χρόνια. Όταν δραπετεύσει από τη φυλακή, η Ελένα θα έρθει αντιμέτωπη με το παρελθόν της.
«Ελεύθερος επαγγελματίας» (Freelancer) του Πιέρ Μορέλ: Πρώην στέλεχος των ειδικών δυνάμεων αλλά καθηλωμένος πια σε καρέκλα επιτελικού, ο Μέισον Πίτις θα δεχτεί διστακτικά μια θέση ελεύθερης σύμβασης, που τον θέλει να προστατεύει τη δημοσιογράφο Κλερ Γουέλινγκτον, καθώς αυτή θα πάρει συνέντευξη από τον αδίστακτο δικτάτορα Χουάν Βενέγκας. Την κρίσιμη όμως στιγμή, στη χώρα θα ξεσπάσει στρατιωτικό πραξικόπημα.
«Οι παράξενοι δρόμοι της ζωής» (Extrana forma de vida) του Πέδρο Αλμοδοβάρ: Δύο άντρες με κοινό παρελθόν, αλλά αντιδιαμετρικά αντίθετη εξέλιξη στα δύο άκρα του νόμου, συναντιούνται έπειτα από χρόνια σε έναν οικισμό της Άγριας Δύσης. Η επανασύνδεσή τους φέρνει στο φως καταπιεσμένα πάθη, πυροδοτώντας ένα νοσταλγικό ταξίδι στην εποχή της νιότης. Όταν όμως το επόμενο πρωί αποκαλύπτονται τα πραγματικά κίνητρα του ξανασμίγματός τους, η αιματηρή σύγκρουση μεταξύ τους μοιάζει αναπόφευκτη. Εκτός κι αν κερδίσει η αγάπη…
«How to have sex» της Μόλι Μάνινγκ Γουότερ: Μια νεαρή κοπέλα ταξιδεύει με τις φίλες της στα Μάλια για να ζήσει την all-inclusive διονυσιακή εμπειρία του ελληνικού καλοκαιριού.
«Fingernails» του Χρήστου Νίκου: Η Άννα και ο Ράιαν συνάντησαν την αληθινή αγάπη… και αυτό έρχεται να το αποδείξει μια αμφιλεγόμενη νέα τεχνολογία. Υπάρχει όμως ένα μικρό πρόβλημα και αυτό αφορά τις αμφιβολίες της ίδιας της Άννα.
«Προετοιμασίες για να είμαστε μαζί άγνωστο για πόσο» ( Felkészülés Meghatározatlan Ideig Tartó Együttlétre) της Λίλι Χόρβατ: Η Μάρτα, μια σαραντάχρονη νευροχειρουργός, εγκαταλείπει μια υποσχόμενη καριέρα στις ΗΠΑ για να σμίξει με τον έρωτα της ζωής της, στη Βουδαπέστη. Πολύ σύντομα, θα χάσει τη γη κάτω από τα πόδια της, βλέποντας την «αδελφή ψυχή» της να συμπεριφέρεται σαν να μην έχουν γνωριστεί ποτέ.
«Οι ευχούληδες 2: Μαζί για μπάντα» (Trolls band together) του Γουόλτ Ντορν: Η Πόπη και ο Κλωνάρης είναι πλέον επίσημα ζευγάρι! Όσο έρχονται πιο κοντά, η Πόπη ανακαλύπτει ότι ο Κλωνάρης έχει ένα μυστικό παρελθόν.