Όταν ο Εσκομπάρ αποφάσιζε και για τους διαιτητές του κολομβιανού πρωταθλήματος
«Κάποιος άγνωστος μού είπε ότι οι διαιτητές του πρωταθλήματος Κολομβίας είναι απαράδεκτοι. Ρώτησα γιατί επέλεξαν εμένα, και μου απάντησε ότι θα μπορούσε να ήταν οποιοσδήποτε άλλος από τους ρέφερι της χώρας, που είχαν την ίδια τύχη. Μου τόνισε ότι οι διαιτησίες των αγώνων οφείλουν να είναι πεντακάθαρες», είπε ο Πέρες Χόγιος, ο οποίος, δύο χρόνια αργότερα, έγινε βοηθός του Μεξικανού Εντγκάρδο Κοντεσάλ στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου της Ιταλίας το 1990. Οι απαγωγείς τού επεσήμαναν ότι εκπροσωπούσαν έξι συλλόγους του πρωταθλήματος Κολομβίας: την Ατλέτικο Νασιονάλ, τη Μιλιονάριος, την Ντεπόρτες Κουντίο, την Ντεπορτίβο Περέιρα, την Κούκουτα και τη Τζούνιορ Μπαρανκίγια». Κολομβία. Πάμπλο Εσκομπάρ. Ποδόσφαιρο. Ο αργεντίνος συγγραφέας Λουσιάνο Βερνίκε έγραψε το βιβλίο «Ματωμένα γκολ» (Εκδόσεις Belle Epoque) στο οποίο "τρέχει" σε ποδοσφαιρικούς ρυθμούς, με πολλές φάσεις, γκολ κι αποκαλύψεις, για την πολιτική ποδηγέτηση του δημοφιλέστερου αθλήματος στον πλανήτη.
Στο κεφάλαιο «ο βαρώνος των γκολ» ο Βερνίκε φωτίζει τις σχέσεις του Εσκομπάρ με το κολομβιανό ποδόσφαιρο. «Το 1988, ο διαιτητής Αρμάντο Πέρες Χόγιος απήχθη όπως και ο Λοουστάου. Οι απαγωγείς τον κατέβασαν από το όχημα που οδηγούσε, του φόρεσαν κουκούλα στο κεφάλι και τον μετέφεραν σε άγνωστη τοποθεσία. Ο διαιτητής έμεινε αιχμάλωτος για 20 ώρες, δεμένος χειροπόδαρα, περιμένοντας ένα τηλεφώνημα. Όταν χτύπησε το τηλέφωνο, ένας από τους απαγωγείς κράτησε το ακουστικό στο αυτί του Πέρες Χόγιος. Ο άνδρας από την άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής μίλησε περιφρονητικά για την Αμέρικα Κάλι και την Ιντεπεντιέντε Σάντα Φε της Μπογκοτά, των ομάδων που ελέγχονταν από τους αδερφούς Ροδρίγες Ορεχουέλα και έναν άλλο υποτιθέμενο έμπορο ναρκωτικών, τον Φερνάντο Καρίλο Βαγιέχο.
Αν και ο άνδρας που τηλεφώνησε στον Πέρες Χόγιος δεν αποκάλυψε την ταυτότητά του, ο διαιτητής πιστεύει ότι ήταν ο Πάμπλο Εσκομπάρ. Λίγο πριν κλείσει το τηλέφωνο, ο άγνωστος απαίτησε από τον Πέρες Χόγιος, μόλις αφεθεί ελεύθερος, να μιλήσει με δημοσιογράφους και να μεταφέρει την απειλή σε όλους τους συναδέλφους του: «Όποιος διαιτητής σφυρίζει άσχημα, θα εξαφανίζεται». Ο πρόεδρος της επίσημης λίγκας της Κολομβίας, Χόρχε Κορέα Παστράνα, καταδίκασε την απαγωγή του Πέρες Χόγιος, διαψεύδοντας παράλληλα τις φήμες περί δωροδοκιών των διαιτητών του πρωταθλήματος.
Παρά τις διαψεύσεις, όμως, η λίγκα πήρε μια πρωτοποριακή απόφαση, στέλνοντας τρεις διαιτητές σε κάθε γήπεδο. Λίγη ώρα πριν από την έναρξη των αγώνων, θα αποφασιζόταν ποιος από τους τρεις θα διαιτήτευε. Ήταν ένα μέτρο, που είχε σκοπό να καταπολεμήσει το φαινόμενο της διαφθοράς. Το μέτρο δεν λειτούργησε.
Λίγους μήνες αργότερα, στις 26 Οκτωβρίου 1989, η Αμέρικα επικράτησε 3-2 της Ιντεπεντιέντε Μεντεγίν στο στάδιο «Πασκουάλ Γκερέρο» του Κάλι. Στο τελευταίο λεπτό, ο επιθετικός των φιλοξενούμενων Κάρλος Κάστρο σημείωσε ένα εκπληκτικό γκολ με γυριστό σουτ. Όμως ο διαιτητής του αγώνα, Άλβαρο Ορτέγα, ακύρωσε το γκολ ως επιθετικό φάουλ του Κάστρο. Λίγα δευτερόλεπτα αργότερα, ο Ορτέγα σφύριξε τη λήξη του ματς, που βρήκε νικήτρια την Αμέρικα. Ο Βελάσκες Βάσκες αποκάλυψε σε συνέντευξή του ότι παρακολουθούσε εκείνον τον αγώνα στην τηλεόραση μαζί με το αφεντικό του, τον Πάμπλο Εσκομπάρ. «Ήμουν δίπλα στον “Ελ Πατρόν”. Ο Πάμπλο ένιωσε τέτοια προσβολή, που διέταξε τον Τσόπο (ο Μάριο Αλμπέρτο Καστάνο Μολίνα ήταν ένας από τους εκτελεστές του καρτέλ του Μεντεγίν) να αναζητήσει τον διαιτητή Άλβαρο Ορτέγα, για να τον σκοτώσει».
Στις 15 Νοεμβρίου ο Άλβαρο Ορτέγα και ένας από τους συναδέλφους του, ο Χεσούς Τσούτσο Ντίας Παλάσιο, έφυγαν από το ξενοδοχείο τους στο Μεντεγίν, για να κάνουν μια βόλτα. Ξαφνικά οι διαιτητές είδαν μπροστά τους έναν άνδρα οπλισμένο με πολυβόλο: τον Τσόπο. «Φύγε, Τσούτσο, αυτό δεν είναι για σένα», φώναξε ο δολοφόνος. Ο Ορτέγα προσπάθησε να διαφύγει, αλλά μια σφαίρα χτύπησε το ένα του πόδι και τον έριξε στο πεζοδρόμιο. Ο δολοφόνος πλησίασε αργά, πάτησε το θύμα του στον λαιμό και πυροβόλησε ακόμη εννέα φορές. Ο θάνατος του Ορτέγα ήταν μια σταγόνα στον ματωμένο ωκεανό της βίας και της διαφθοράς, με την οποία ο Πάμπλο Εσκομπάρ χρωμάτισε την Κολομβία».
Εκτός από τη δράση του Εσκομπάρ στο βιβλίο του Βερνίκε θα διαβάσετε πως αδίστακτοι δικτάτορες, επιφανείς πολιτικοί δημοκρατικών καθεστώτων, βαρόνοι ναρκωτικών, ζάμπλουτοι επιχειρηματίες, μετέτρεψαν το ποδόσφαιρο σε πανίσχυρο όπλο προπαγάνδας. Μπενίτο Μουσολίνι, Αδόλφος Χίτλερ, Εβίτα και Χουάν Περόν, Φρανθίσκο Φράνκο, Αουγκούστο Πινοσέτ, Μπιλ Κλίντον, Στάλιν, Ρίτσαρντ Νίξον, Πάμπλο Εσκομπάρ, είναι μόνο κάποιοι από τους πρωταγωνιστές του βιβλίου. Άνθρωποι οι οποίοι, κάτω από διαφορετικές συνθήκες και αντιλήψεις ο καθένας, εκμεταλλεύτηκαν τον μαγνητισμό που ασκεί το ποδόσφαιρο στα πλήθη, για να αυξήσουν τη δημοτικότητά τους, να χειραγωγήσουν τα πλήθη, να τονώσουν το πατριωτικό αίσθημα, να «καμουφλάρουν» μεγάλα ή μικρά σκάνδαλα κι ατασθαλίες. Ένα εξαιρετικό πόνημα για φιλάθλους και μη!