Από την περίοδο της διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, κάποια νέα σε ηλικία στελέχη του κόμματος άρχισαν να αποκτούν κυβερνητικές και κομματικές θέσεις, θετικό επικοινωνιακό προφίλ και αρκετά ισχυρή διεισδυτικότητα στον κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ. Όλα αυτά, βέβαια, γίνονταν υπό την αιγίδα και την επίβλεψη του Αλέξη Τσίπρα και κυρίως με την πρόνοια ώστε να μην πάρουν κανενός τα μυαλά αέρα και αποκτήσει ηγετικές βλέψεις. Πέρασε κάποιο χρονικό διάστημα, τα στελέχη αυτά εξελίχθηκαν κι απέκτησαν εμπειρίες, κάποιο εξ αυτών απέκτησε και ρόλο φαβορί για την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ στην μετά Τσίπρα εποχή, μέχρι που φτάσαμε στην αιφνιδιαστική επέλαση Κασσελάκη ο οποίος ήρθε από το πουθενά, μπήκε αλλαγή στα τελευταία λεπτά και στο 90+, στις καθυστερήσεις του αγώνα, κέρδισε το ματσάκι. Κάνουμε και λίγη πλακίτσα για να διασκεδάσουμε κάπως αυτή την πρωτοφανή και επώδυνη ήττα για την Αριστερά, η οποία παρότι έχει πάρει σήμερα κωμικοτραγικές διαστάσεις, είναι πλέον βέβαιο ότι εκτείνεται σε βάθος χρόνου στο πρόσφατο και στο απώτερο παρελθόν του κόμματος. Γιατί, πόσοι να είναι οι στημένοι και οι τυχάρπαστοι που πήγαν και ψήφισαν Κασσελάκη; 10%, 20% του συνόλου των ψηφισάντων; Οι υπόλοιποι που τον ψήφισαν ήταν μέλη ή ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ κι αυτό αποδεικνύει την έκταση και το μέγεθος της ιδεολογικής και πολιτικής αλλοτρίωσης του χώρου, της αριστερής απονεύρωσης και της απώλειας αντανακλαστικών που τους κατέστησε έρμαια της επικοινωνίας, των σόσιαλ-μίντια και ενός σχεδίου αποδόμησης και αμερικανοποίησης του κόμματός τους.
Τα νέα σε ηλικία αυτά στελέχη δημιούργησαν μια πολλά υποσχόμενη τάση στον ΣΥΡΙΖΑ, την τάση των 6+6, και μία από αυτά τα στελέχη, η Έφη Αχτσιόγλου, ήταν υποψήφια για την προεδρία. Μετά την ήττα της, η ίδια και τα υπόλοιπα στελέχη των 6+6, είχαν ως αντίδραση την μη ανάληψη των θέσεων που τους πρότεινε ο νέος αρχηγός και λίγες δηλώσεις προσεκτικής διαφοροποίησης. Εκεί όμως που έπρεπε να δείξουν πυγμή και πολιτική αποφασιστικότητα, στην ψηφοφορία της πολιτικής Γραμματείας, ψήφισαν λευκό διευκολύνοντας τη νέα προεδρική ομάδα να περάσει τις θέσεις της για την μεταφορά του συνεδρίου στα τέλη Φεβρουαρίου. Μήπως τα μέλη αυτής της τάσης έχουν έλλειμμα πολιτικού αναστήματος στις κρίσιμες και συγκρουσιακές στιγμές; Μήπως γαλουχήθηκαν κατά τέτοιο τρόπο από τον μέντορά τους Αλέξη Τσίπρα για τις ευθύνες του οποίου δεν λένε κουβέντα; Τώρα που όλοι έχουν βγει στα κάγκελα κι ο νέος αρχηγός, που υφάρπασε το κόμμα με συνευθύνη όσων ψήφισαν τον τρόπο εκλογής του προέδρου στο νέο καταστατικό δείχνοντας πιστοποιητικά νομιμοφροσύνης στον Αλέξη Τσίπρα, διαγράφει αφειδώς μέσω του facebook, οι φερέλπιδες των 6+6 πρέπει να αποφασίσουν με ποιον θα πάνε και ποιον θα αφήσουν. Τα λευκά στις ψηφοφορίες των οργάνων είναι υπέρ του Κασσελάκη. Αναμένουμε την στάση τους στη νέα, αν ποτέ γίνει, σύγκλιση της Πολιτικής Γραμματείας του κόμματος την οποία αιτήθηκαν με κοινή τους δήλωση Αχτσιόγλου, Ηλιόπουλος και Χαρίτσης. Κακά τα ψέματα, βρισκόμαστε μπροστά σε μια οδυνηρή στρατηγική ήττα της Αριστεράς. Η ατολμία και οι ισορροπισμοί δεν μπορούν, πλέον, να σώσουν οτιδήποτε αν σώζεται…
ΥΓ1. Είναι τρομερό το γεγονός, που συνέβη σχεδόν αυτομάτως εντός του ΣΥΡΙΖΑ, της μετάλλαξης από τσιπρικούς σε κασσελακικούς, με προεξάρχοντα τον, άλτερ έγκο του Αλέξη Τσίπρα, Νίκο Παππά. Πολιτικοί νάνοι που ξεφτιλίζουν την ιστορία του ΣΥΡΙΖΑ, αθροίζονται θριαμβικά πίσω από το νέο πρόεδρο αδιαφορώντας για τον οριστικό ενταφιασμό της αριστερής ταυτότητας του κόμματος, μόλις ένα μήνα μετά την εκλογή του.
ΥΓ2. Σκηνές απείρου κάλους στην παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου στην Θεσσαλονίκη. Καμιά σχέση με τους κομμουνιστοσυμμορίτες συριζαίους μιας άλλης εποχής όταν, με παρόντες τους βουλευτές Τάσο Κουράκη και Δέσποινα Χαραλαμπίδου, έκαναν αντιπαρέλαση μπροστά στην εξέδρα των επισήμων. Τώρα, σινιέ κουστουμάκια, βουλεύτριες με λευκά ταγεράκια και, στο περιθώριο της παρέλασης, θερμοί εναγκαλισμοί με θαυμάστριες του νέου προέδρου. Θύμισε την άνθιση του ελληνικού κινηματογράφου την δεκαετία του 60, όταν κυριαρχούσε το σύνθημα: «Κορίτσια, ο Μπάρκουλης!».
Πάνος Δημητρούδης