Σύμφωνα με μια θεμελιώδη αρχή της δημοκρατίας, ο περιορισμός ή η αφαίρεση των δικαιωμάτων ενός πολίτη αποφασίζεται από τα αρμόδια δικαιοδοτικά όργανα.
Αν κάποιος κατηγορείται ότι παραβίασε ορισμένους κανόνες, δεν παραπέμπεται από τον βασιλιά, τον πρωθυπουργό ή τον αρχηγό ενός κόμματος στο πλήθος, προκειμένου να δικαστεί από αυτό και να του επιβληθούν ποινές.
Σε ό,τι αφορά, ειδικότερα, το καταστατικό του ΣΥΡΙΖΑ, η πειθαρχική διαδικασία ορίζεται, με σαφή και συγκεκριμένο τρόπο, από τα άρθρα 7 (απώλεια και αναστολή της ιδιότητας μέλους) και 19 (επιτροπή δεοντολογίας). Εφόσον τα άρθρα αυτά τυποποιούν την πειθαρχική διαδικασία και προβλέπουν το αρμόδιο όργανο για την επιβολή κυρώσεων, οποιαδήποτε άλλη μεθόδευση συνιστά ευθεία παραβίαση του καταστατικού, δηλαδή του θεμελιώδους νόμου του κόμματος.
Και ένα γενικότερο σχόλιο. Ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να ασκεί εξουσία, βάσει της εντολής που έλαβε από τη βάση του κόμματος, αλλά οφείλει να καταλάβει ότι αυτή η εξουσία είναι συντεταγμένη, όχι συντακτική. Αυτό σημαίνει ότι οι αποφάσεις που λαμβάνει πρέπει να εναρμονίζονται με τους κανόνες λειτουργίας του κόμματος. Αν δεν του αρέσουν, μπορεί να τους αλλάξει. Σίγουρα όμως δεν δικαιούται να τους μετατρέπει σε κουρελόχαρτο.
Δυστυχώς, ο νέος ΣΥΡΙΖΑ δεν παίρνει διαζύγιο μόνο από την Αριστερά. Η μετάλλαξή του σε ένα μόρφωμα με βοναπαρτιστικά χαρακτηριστικά, το οποίο δεν σέβεται θεσμούς, διαδικασίες και δικαιώματα, το απομακρύνει από βασικές κατακτήσεις της ίδιας της νεωτερικότητας.
Όπως έχει γραφεί και από άλλους, περιμέναμε ότι θα εμφανιζόταν κάποια στιγμή μια τραμπική φιγούρα στον χώρο της Δεξιάς, αλλά τελικά εμφανίσθηκε και στρογγυλοκάθισε στην ηγεσία του μεγαλύτερου κόμματος της - μέχρι πρόσφατα - ελληνικής Αριστεράς. Τα πώς και τα γιατί δεν είναι της ώρας.
Της ώρας είναι η επιλογή όχθης.
Aνάρτηση από το facebook.