Η αποτυχημένη προσπάθεια της Σέφιλντ να αποκτήσει τον Ντιέγκο Μαραντόνα
Αυτό τον Νοέμβριο συμπληρώνονται τρία χρόνια από τον θάνατο του Ντιέγκο Μαραντόνα. Ο μεγάλος Αργεντίνος που έγραψε «χρυσές» σελίδες στα ποδοσφαιρικά γήπεδα τόσο με τη φανέλα της Εθνικής ομάδας, όσο και με της Νάπολι, της Μπαρτσελόνα, της Μπόκα Τζούνιορς, παραμένει ένας από τους πιο επιδραστικούς ανθρώπους στον χώρο του ποδοσφαίρου. Όπως είναι γνωστό, ο Ντιέγκο έκανε τα πρώτα του ποδοσφαιρικά βήματα στους Αργεντίνος Τζούνιορς, όπου αγωνίστηκε πέντε χρόνια (1976-1981). Όταν η Αργεντινή διοργάνωσε το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1978, δεν έλαβε μέρος, καθώς δεν είχε κλείσει καν τα 18 χρόνια του και θεωρήθηκε πολύ μικρός για να παίξει στην εθνική σε μία τόσο μεγάλη διοργάνωση. Ήταν μάλιστα ένας από τους τρεις τελευταίους παίκτες που αποκλείστηκαν από την ομάδα, μόλις 13 ημέρες πριν από την έναρξη της διοργάνωσης. Στις δηλώσεις του ο Ντιέγκο έλεγε ότι πόνεσε πολύ όταν ο Μενότι του είπε ότι θα πάρει πιο έμπειρους παίκτες και σίγουρα θα στενοχωρήθηκε όταν δεν ήταν εκεί για να σηκώσει την κούπα.
Η Αργεντινή κατέκτησε το «ματωμένο» Μουντιάλ του Βιντέλα και παρ’ ότι παραμένει το παγκόσμιο κύπελλο της ντροπής, κανείς δεν μπορούσε να αμφισβητήσει την ποιότητα των παικτών της, το ταλέντο που έβγαζε στο χορτάρι. Έτσι αποτέλεσε μια ελκυστική ποδοσφαιρική αγορά για τις ομάδες της Ευρώπης. Μια από αυτές τις ομάδες ήταν η αγγλική Σέφιλντ Γιουνάιτεντ. Είχε τερματίσει 6η το 1975, χάνοντας στο όριο την έξοδο στην Ευρώπη, αλλά τρία χρόνια αργότερα βρισκόταν στη 2η κατηγορία και ήθελε να επιστρέψει. Το μπάτζετ της δεν ήταν πολύ μεγάλο και έψαχνε για «φθηνούς» παίκτες που θα έκαναν τη διαφορά. Κάπως έτσι, o προπονητής της ομάδας Χάρι Χάσλαμ πήγε να βρει ποδοσφαιριστές για την ομάδα του στην Αργεντινή.
Οι δυο πρώτοι και βασικοί στόχοι της Σέφιλντ ήταν ο Ρικάρντο Βίγια και ο Οσβλάντο Αρντίλες, όμως οι «λεπίδες» δεν μπορούσαν να ανταποκριθούν οικονομικά και οι δυο παίκτες κατέληξαν στη Τότεναμ, με τους δυο Αργεντίνους να παίζουν αρκετά χρόνια στους Σπερς, με τον Αρντίλες ειδικά να γίνεται ένας από τους πιο αγαπητούς παίκτες στην ιστορία του συλλόγου. Έτσι ο Χάσλαμ αναγκαστικά έστρεψε τα βλέμματά του σε άλλους ποδοσφαιριστές, λιγότερο γνωστούς. Ο Χάσλαμ παρακολουθεί τους Αργεντίνος Τζούνιορς και εντυπωσιάζεται από το αεικίνητο πιτσιρίκι που φόραγε το νούμερο 10 και αναστατώνει κάθε άμυνα, σκοράρει και μοιράζει ασίστ. Το όνομα του; Ντιέγκο Μαραντόνα. Η μεταγραφή φαίνεται να «κλείνει» και ο Μαραντόνα ενημερώνεται από τον πρόεδρο των Αργεντίνος Τζούνιορς και συμφωνεί κι ο ίδιος με την αγγλική ομάδα, μέχρι και τα εισιτήρια έχουν κλειστεί. Τα χρήματα που θα έπαιρνε στην Αγγλία ήταν τρεις φορές περισσότερα, ενώ θα έπαιρνε και ένα ποσοστό από τη μεταγραφή, θα είχε δικό του σπίτι και αυτοκίνητο στο Σέφιλντ. Οι Αργεντίνος εκτός από χρήματα, θα έπαιρναν και τα έσοδα από φιλικά στην Αγγλία. Τα πράγματα φαίνονται τελειωμένα κι ο ίδιος ο Ντιέγκο ετοιμαζόταν να αποχαιρετίσει την Αργεντινή. Όμως η μεταγραφή δεν ολοκληρώθηκε και γι’ αυτό υπάρχουν τρεις διαφορετικές εκδοχές της υπόθεσης. Η μία λέει ότι η Σέφιλντ έκανε μεν πρόταση και σχεδόν τα είχε βρει, αλλά οι Αργεντίνος εμφανίστηκαν να ζητούν παραπάνω χρήματα. Σε συνέντευξη της εποχής, ο Ντιέγκο Μαραντόνα υποστηρίζει αυτή την εκδοχή. Η Σέφιλντ έδινε ένα ποσό κοντά στις 400 χιλιάδες λίρες, αλλά η διοίκηση των Αργεντίνος ζητούσε περίπου 900.000, θεωρώντας το ποσό πολύ μικρό για τον Ντιέγκο. Η δεύτερη εκδοχή δίνεται από τον ίδιο τον αργεντίνικο σύλλογο και λέει ότι το πρόβλημα δεν ήταν τα χρήματα, αλλά μια απόφαση της Π.Ο. της χώρας. Σε μια χώρα που βρισκόταν υπό στρατιωτικό καθεστώς, μια πολύ σκληρή χούντα, οι υπεύθυνοι του ποδοσφαίρου της Αργεντινής έβγαλαν μια λίστα με 40 ταλαντούχους πιτσιρικάδες της χώρας που απαγορευόταν να πάρουν μεταγραφή στο εξωτερικό. Ο λόγος, να μη χάσει η χώρα τα ταλέντα της και αποδυναμωθεί ποδοσφαιρικά. Μέσα σε αυτή τη λίστα βρισκόταν και το όνομα του Μαραντόνα.
Υπάρχει, όμως, και μια τρίτη εκδοχή που προκύπτει από την αγγλική πλευρά. Σύμφωνα με αυτή, ενώ όλα είχαν κλείσει, εμφανίστηκαν στο ξενοδοχείο όπου διέμενε ο Χάσλαμ κύριοι με γκρι καμπαρντίνα και μαύρα γυαλιά ηλίου. Οι κύριοι αυτοί ήταν άνθρωποι του χουντικού καθεστώτος, οι οποίοι ζήτησαν από τον άγγλο προπονητή... μίζα, που ανέβαζε την τιμή σε επίπεδα που η Σέφιλντ δεν μπορούσε να φτάσει και έτσι η μεταγραφή δεν γινόταν να προχωρήσει. Τελικά η μεταγραφή του Μαραντόνα στη Σέφιλντ δεν έγινε, αλλά η αγγλική ομάδα πήρε έναν άλλο αργεντίνο παίκτη, τον Αλεχάντρο Σαμπέλα που έγινε γνωστός ως ο προπονητής που οδήγησε την Αργεντινή στον τελικό του Μουντιάλ του 2014. Ο Σαμπέλα ήταν ένα αρκετά καλό χαφ, παίκτης της Ρίβερ Πλέιτ τότε, αλλά σίγουρα σε καμία περίπτωση στο επίπεδο του Μαραντόνα. Δεν μπόρεσε να κάνει τη διαφορά και μάλιστα η Σέφιλντ υποβιβάστηκε στη Γ’ κατηγορία της Αγγλίας την επόμενη χρονιά.