Στις γραμμές του άρθρου αυτού παρουσιάζονται τα γεγονότα της περασμένης εβδομάδας για τη δράση των φασιστικών οργανώσεων και τη στάση του κρατικού μηχανισμού.
Το χρονικό, λοιπόν, έχει ως εξής: το Σάββατο 28 Οκτωβρίου το απόγευμα, λαμβάνει χώρα αντιφασιστική συναυλία στον σταθμό του ΗΣΑΠ στο Ηράκλειο, η οποία γίνεται εν όψει της πανευρωπαϊκής συγκέντρωσης της 1ης Νοεμβρίου των φασιστικών οργανώσεων, με αφορμή τα 10 χρόνια από τη δολοφονία των δύο νεαρών χρυσαυγιτών στο Ηράκλειο. Στη συγκέντρωση των νεοναζί της 1ης Νοεμβρίου το αντιφασιστικό κίνημα απαντά με δικό του κάλεσμα σε διαφορετικό μέρος στην ίδια περιοχή.
Η συναυλία του Σαββάτου είχε αρκετό κόσμο και την αντίστοιχη περιφρούρηση από συλλογικότητες. Γενικά οι παριστάμενοι/ες δεν αντιλήφθηκαν κάποια μεγάλη αναστάτωση, εκτός από μία στιγμή όπου έγινε αντιληπτή η έντονη οσμή δακρυγόνου, χωρίς όμως να έχει πέσει στον χώρο της συναυλίας. Αργότερα έγινε γνωστό από στόμα σε στόμα ότι υπήρξε κάποια εμπλοκή δύο στενά πιο πέρα, μάλλον της περιφρούρησης της συναυλίας –η οποία πρόσεχε για τυχόν χτύπημα– με δυνάμεις των ΟΠΚΕ. Αρκετές ώρες μετά, δημοσιοποιήθηκε ότι μία νεαρή κοπέλα, μόλις 16 ετών, διεκομίσθη στο «Γεννηματάς» με το ΕΚΑΒ, συνοδεία ΟΠΚΕ, φέροντας βαριά τραύματα στον θώρακα, καθώς επίσης και πολύ βαριά κρανιοεγκεφαλική κάκωση (με αιμορραγία), που σύμφωνα με την εκτίμηση των γιατρών της Παθολογικής που την υποδέχτηκαν, προέρχονταν σχεδόν ξεκάθαρα από γκλομπ. Το νεαρό κορίτσι εισήχθη σε μονάδα αυξημένης φροντίδας, όπου και έμεινε για μερικές μέρες. Το συνταρακτικό είναι ότι το πρωί της Κυριακής, και όσο το παιδί ήταν στην εντατική, ανακοινώθηκε στους γονείς η σύλληψή της.
Στο σημείο αυτό επικοινωνήσαμε με τη δικηγόρο της ανήλικης, η οποία μας ενημέρωσε ότι αφέθηκε ελεύθερη με εντολή της εισαγγελέως Ανηλίκων, παρότι οι κατηγορίες σε βάρος της συνεχίζουν να ισχύουν. Η κατηγορία που βαραίνει την ανήλικη είναι ότι η αμφίεση της ήταν παρόμοια με κάποιων από την ομάδα που επιτέθηκε στην αστυνομία. Ακόμη ρωτήσαμε εάν οι γιατροί και ένας εκ των ανθρώπων που βρήκαν πρώτοι την κοπέλα χωρίς τις αισθήσεις της, έχουν κληθεί για κατάθεση και η απάντηση είναι ότι στα πλαίσια της συγκεκριμένης δικογραφίας δεν έχουν κληθεί. Βέβαια υπάρχει και παράλληλη προκαταρκτική εξέταση που διετάχθη από την Εισαγγελία Πρωτοδικών, όπου δεν γνωρίζουμε εάν έχουν κληθεί να καταθέσουν στο πλαίσιο αυτής.
Η ιστορία αυτή όμως δεν τελειώνει με την υπόθεση της 16χρονης.
Το Νέο Ηράκλειο και ευρύτερη περιοχή από τα Πευκάκια, καθώς και όλοι οι σταθμοί του ΗΣΑΠ, την Τετάρτη 1 Νοεμβρίου ήταν «αστακός» από αστυνομικές δυνάμεις. Νωρίτερα είχε απαγορευτεί κάθε συγκέντρωση εκείνη την ημέρα, κρατώντας ίση απόσταση τόσο από τις ναζιστικές συγκεντρώσεις, όσο όμως και από τα βαθιά λαϊκά αντιφασιστικά αντανακλαστικά των πολιτών. Δεδομένης της απαγόρευσης, του κλεισίματος του σταθμού και της ισχυρής αστυνομικής παρουσίας, η βασική αντιφασιστική συγκέντρωση έληξε νωρίς. Σε όλη αυτή τη διάρκεια, αρκετοί αντιφασίστες δεν κατάφεραν να φτάσουν ποτέ στο Ηράκλειο για να διαδηλώσουν. Όλες και όλοι αυτοί, λοιπόν, πήραν τον δρόμο της επιστροφής προς Πειραιά. Εκεί, λοιπόν, συμβαίνει το άλλο ανατριχιαστικό περιστατικό, όπου φασιστική ομάδα στο σταθμό Μοναστηράκι ρίχνει βενζίνη σε βαγόνι τρένου όπου επιβαίνουν αντιφασίστες, αλλά και πλήθος κόσμου. Τη σκηνή αυτή τη βιντεοσκοπούν ανεβάζοντάς την, προκαλώντας με φράσεις όπως «που είναι ο Παύλος». Και σε αυτή την περίπτωση η αστυνομία κρατά τις ίσες αποστάσεις, προχωρώντας σε συλλήψεις των φασιστών που έριχναν βενζίνη, αλλά και αυτών που ήταν στο βαγόνι.
Μιλώντας με τη δικηγόρο της υπόθεσης, ενημερωθήκαμε ότι οι φασίστες που έριχναν βενζίνη στο βαγόνι και οι αντιφασίστες που βρίσκονταν εντός και συνελήφθησαν, αντιμετωπίζουν τις ίδιες ακριβώς κατηγορίες. Οι φασίστες που, όπως φαίνεται στο βίντεο, είναι μία σπίθα μακριά από την απόπειρα δολοφονίας, αντιμετωπίζουν την ίδια κατηγορία με τους επιβαίνοντες του τρένου, οι οποίοι είναι σε άμυνα. Οι κατηγορίες είναι διατάραξη, σωματική βλάβη, αλλά και επικίνδυνες παρεμβάσεις στη συγκοινωνία σε βαθμό κακουργήματος.
Οι συλληφθέντες αφέθηκαν ελεύθεροι, όπως και οι φασίστες.
Το συμπέρασμα που καταλήγουμε από τα παραπάνω περιστατικά, είναι ότι έχουμε κάτι πολύ παραπάνω από την εξίσωση θύτη και θύματος και στις δύο περιπτώσεις. Όταν πρόκειται για ένα παιδί 16χρονών που χτυπήθηκε βαρύτατα πιθανότατα από αστυνομικούς και βρίσκεται κατηγορούμενη, αυτό δεν είναι εξίσωση, αλλά τραγική ανισότητα. Το ίδιο ισχύει στην περίπτωση των αντιφασιστών στο τρένο που βρέθηκαν με τις ίδιες κατηγορίες με εκείνους που πήγαν να τους κάψουν.
Κλείνοντας, για εμάς η ανθρώπινη ζωή δεν είναι συγκρίσιμο μέγεθος, δεν μπαίνει σε ζυγαριά.
Θα θέλαμε να ζουν οι δύο νεαροί χρυσαυγίτες, θα κάναμε τα πάντα για αυτό. Την ιδεολογία τους θέλουμε να τερματίσουμε που γεννά μίσος, δεν θέλουμε νεκρούς, η ανθρώπινη ζωή είναι αυταξία και θέλουμε να την υπερασπίσουμε απέναντι σε όσους την εξευτελίζουν.