Σχεδόν ταυτόχρονα με τη νίκη του ισλαμόφοβου Γκέερτ Βίλντερς και του Κόμματος της Ελευθερίας PVV, με 37 από τις 150 έδρες μιας κατακερματισμένης σε δεκαπέντε κόμματα ολλανδικής βουλής, ο Βίκτορ Όρμπαν έθεσε τον πήχη για το πολύμορφο ακροδεξιό τσουνάμι που ετοιμάζεται να σαρώσει στις ευρωεκλογές1 του Ιουνίου και να διεκδικήσει τις δικές του ανατροπές.
Ο «μακροβιότερος πρωθυπουργός της Ευρώπης», όπως αυτοανακηρύχθηκε ο Όρμπαν, έθεσε σε ομιλία του στη Ζυρίχη και με επιστολή του στον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Σαρλ Μισέλ, τους στόχους της ευρωπαϊκής Ακροδεξιάς ενόψει των ευρωεκλογών, μιας που θα διαμορφώσει και την ατζέντα του εξαμήνου της ΕΕ μετά τις ευρωεκλογές, αναλαμβάνοντας την εξάμηνη προεδρία.
Στην Ολλανδία ο συνασπισμός Εργατικών και Πράσινων του πρώην Επιτρόπου Φρανς Τίμερμανς πήρε μόλις 25 έδρες, ενώ η παραδοσιακή Δεξιά του απερχόμενου πρωθυπουργού Μαρκ Ρούτε μόλις 24. Θα χρειαστούν ίσως μήνες διαπραγματεύσεων για να επιτευχθεί, ή να αποτραπεί, η είσοδος του Βίλντερς στην κυβέρνηση της Χάγης, αλλά προς το παρόν φαίνεται εντελώς απίθανο να οδηγηθεί η χώρα σε ένα Nexit, που αποτελεί σημαία του PVV.
Την ίδια στιγμή μετά την Ιταλία πέφτουν το ένα μετά το άλλο τα δημοκρατικά αναχώματα ανάμεσα στην παραδοσιακή Δεξιά και τη φασιστική και φασιστοειδή Ακροδεξιά, όπως στην Ισπανία, όπου ο επικεφαλής του Λαϊκού Κόμματος Αλμπέρτο Νούνιεθ Φεϊχόο μαζί με ηγετικά στελέχη του κόμματός τους εμφανίστηκαν μαζί με τον ηγέτη του Vox, Σαντιάγκο Αμπασκάλ, να παροτρύνουν ορδές τραμπούκων να επιτεθούν στα κεντρικά γραφεία των «προδοτών» του Σοσιαλιστικού Κόμματος στη Μαδρίτη, για να αντιμετωπιστούν από τα χημικά της ισπανικής αστυνομίας. Τα Λαϊκό Κόμμα προηγούμενα είχε άνοιξε για πρώτη φορά την πόρτα των δήμων και των περιφερειών στους απογόνους του φρανκισμού.
Στη Γαλλία, το κόμμα της Μαρίν Λε Πεν έρχεται πρώτο στις δημοσκοπήσεις με 28% και ο ακροδεξιός Ερίκ Ζεμούρ αποσπά 7%, ενώ ο Εμανουέλ Μακρόν συγκεντρώνει μόλις και μετά βίας 19%, οι Σοσιαλιστές 9%, οι Οικολόγοι και οι Ρεπουμπλικάνοι από 8% ο καθένας, η Ανυπότακτη Γαλλία του Ζαν-Λυκ Μελανσόν 7% και το Γαλλικό Κομμουνιστικό Κόμμα 3%.
Στην Πορτογαλία ο φασίστας Αντρέ Βεντούρα του Chega φιλοδοξεί να μετατραπεί σε κυβερνητικό εταίρο του δεξιού PSD στις εκλογές της 10ης Μαρτίου του 2024, με τα κόμματα της Αριστεράς να αδυνατούν να εκμεταλλευτούν προς το παρόν την κατάρρευση των σοσιαλιστών του Αντόνιο Κόστα.
H Εναλλακτική για τη Γερμανία, AfD ήρθε δεύτερη στις εκλογές του Οκτωβρίου στο κρατίδιο της Έσσης και Τρίτη στη Βαυαρία με το 20% και 14,6% αντιστοίχως, ενώ τα κόμματα που κυβερνητικού συνασπισμού βυθίστηκαν στις κάλπες με το SPD του σοσιαλδημοκράτη Όλαφ Σολτς να απέχει είκοσι ποσοστιαίες μονάδες από τη δεξιά CSU της Βαυαρίας, που έλαβε μόλις 36%, μπροστά στον ανταγωνισμό και δύο ακόμη ακροδεξιών κομμάτων που πήραν συνολικά 8,6%, με τα συντηρητικά κόμματα να φθάνουν στο 59,2%.
Η απάντηση της Σάρα Βάγκενκνεχτ στην αντιμετώπιση της Δεξιάς και της Ακροδεξιάς, να αποχωρήσει από την Αριστερά, Die Linke, φτιάχνοντας ένα είδος μαυρο-κόκκινου σχήματος, κυμαίνεται και αυτή μέσα στα πλαίσια της στρατηγικής ήττας των προοδευτικών, σοσιαλδημοκρατικών, οικολογικών και αριστερών δυνάμεων για να αντιμετωπίσουν την Ακροδεξιά και τη φασιστική Δεξιά σε ολόκληρη την Ευρώπη, από τη Σκανδιναβία έως τη Μεσόγειο και από τη Μάγχη έως τα σύνορα της Ουκρανίας. Παρά την ήττα του Κόμματος του Δικαίου και της Δικαιοσύνης – PiS, του Ματέους Μοραβιέτσκι στην Πολωνία, που έχασε μετά από μια 8ετία την κυβερνητική πλειοψηφία, λαμβάνοντας πάντως από μόνο του 36,4%.
Η ακροδεξιά έχει καταφέρει να εκφράζει στην Ευρώπη μεγάλες λαϊκές μάζες, με αποκορύφωνα την εκλογική έκρηξη των Αδελφών της Ιταλίας της Τζιόρτζια Μελόνι, που εφαρμόζει τις ίδιες και χειρότερες πολιτικές από αυτές του Μάριο Ντράγκι.
Παρά τη μεγάλη οικονομική και κοινωνική κρίση, από τον πόλεμο στην Ουκρανία και τις συνέπειες της αποπαγκοσμιοποίησης, οι μετριοπαθείς, δημοκρατικές και προοδευτικές δυνάμεις έχουν αφήσει ένα τεράστιο πολιτικό κενό σε όλες σχεδόν τις ευρωπαϊκές κοινωνίες, ακολουθώντας επί δεκαετίες νεοφιλελεύθερες και αντιλαϊκές πολιτικές που αυξάνουν τις ανισότητες, ενώ ακόμη και οι αριστερές και ριζοσπαστικές δυνάμεις έφθασαν να κατακερματίζονται μπροστά στη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, με τη φιλανδική Αριστερά να διασπάται στη βουλή του Ελσίνκι με τους μισούς βουλευτές της να ψηφίσουν υπέρ της ένταξης της χώρας στο ΝΑΤΟ, και την ισπανική Ενωμένη Αριστερά να στηρίζει την ΝΑΤΟϊκή πολιτική του Πέδρο Σάντσεθ για την Ουκρανία, με το εκτός κυβέρνησης πλέον Podemos, για αυτό και άλλα πολλά, να ακολουθεί μια περισσότερο αντιπολεμική και ειρηνιστική πολιτική.
Σημείωση:
1. Έρευνα της Prorata καταγράφει τον κίνδυνο η Ακροδεξιά να έρθει πρώτη σε δυνάμεις αθροιστικά, ξεπερνώντας ακόμα και το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα στην επόμενη σύνθεση του Ευρωκοινοβουλίου.