Ο φετινός Δεκέμβρης βρήκε την Ουκρανία παγωμένη. Κυριολεκτικά μιλώντας, οι σοβαρές ζημιές από τους ρωσικούς βομβαρδισμούς στις ηλεκτροπαραγωγές μονάδες της χώρας, υποχρέωσαν την Ukrenergo να απαιτήσει περιορισμούς στην κατανάλωση και ακόμα μεγαλύτερες ενεργειακές εισαγωγές από την Πολωνία, τη Σλοβακία και τη Ρουμανία.
Τα παγωμένα σπίτια εναρμονίζονται με τη χιονοστιβάδα που καταπλάκωσε τον ουκρανό πρόεδρο Ζελένσκι, ο οποίος την Τρίτη δεν εμφανίστηκε στην προγραμματισμένη τηλεδιάσκεψη με τα μέλη της αμερικανικής Γερουσίας και τον Τζο Μπάιντεν, πρελούδιο στο πάγωμα της πολεμικής βοήθειας, όπως προέκυψε την επομένη στη συνεδρίαση του Κογκρέσου. Ναι μεν ο αμερικανός πρόεδρος κατέθεσε νομοσχέδιο έκτακτων δαπανών για χρηματοδότηση της πολεμικής προσπάθειας των Ουκρανών, αλλά οι Ρεπουμπλικανοί το εξουδετέρωσαν μέσω… Μεξικού! Προεκλογικά ο Μπάιντεν υποσχέθηκε την ακύρωση του τραμπικού τείχους με το Μεξικό ως όπλου κατά της εισόδου λατινοαμερικανών στις ΗΠΑ. Οι αντίπαλοι του αντεπιτέθηκαν δια του εκβιασμού. Καμία βοήθεια στον Ζελένσκι –και επομένως έκθεση του Μπάιντεν– αν δεν σταματήσει η εισροή 10.000 μεταναστών την ημέρα. Ο πρόεδρος δεν υπαναχώρησε στην εξαγγελία υπέρ των λατίνων ψηφοφόρων και οι Ρεπουμπλικανοί καταψήφισαν την πρόταση του, υποχρεώνοντας τον να υποβαθμίσει σαφώς τη συμμετοχή των ΗΠΑ στα ευρωπαϊκά πράγματα, θυμίζοντας την πολιτική του προκατόχου του. Εξάλλου, οι Αμερικανοί έχουν χάσει το ενδιαφέρον τους για το δράμα των Ουκρανών, που τόσο τους συγκινούσε πρόπερσι.
Τι κι αν ο επικεφαλής του ΝΑΤΟ, Γενς Στόλτενμπεργκ, επέκρινε τη μικρή παραγωγή πυρομαχικών για την Ουκρανία και επέσεισε το διάταγμα Πούτιν για αύξηση των στρατεύσιμων κατά 170.000, ανεβάζοντας τους έτσι στο 1,3 εκατομμύριο. Η προσπάθεια του δεν μετακίνησε τις θέσεις των Γερακιών, όπως ελάχιστα μετατοπίζονται πλέον τα πολεμικά μέτωπα.
Σε πολικές θερμοκρασίες μοιάζει να κυμαίνεται και η δημοφιλία του ουκρανού ηγέτη. Οι συμπατριώτες του έχουν εξαντληθεί και το αδάμαστο πατριωτικό θυμικό των πρώτων μηνών διαδέχτηκε, 21 μήνες μετά, η επιθυμία άμεσης ειρήνευσης. Όλο και περισσότεροι θεωρούν ότι ο αυταρχισμός του ηγέτη τους αυξάνεται, πλησιάζοντας αυτόν του ρώσου αντιπάλου του. Και μπορεί οι προεδρικές και γενικές εκλογές να απομακρύνθηκαν οριστικά όσο ο πόλεμος διαρκεί συν ένα 6μηνο μετά το τέλος του, αλλά ούτε η σύζυγος του δεν θεωρεί καλή ιδέα την επανεκλογή του στην προεδρία της χώρας.
Ποιας χώρας όμως; Ο ουκρανικός στρατός εξασθενεί, σε αντίθεση με το ρωσικό που –κάνοντας επίδειξη υπεροπλίας προς όλες τις κατευθύνσεις– σπέρνει το μέτωπο νάρκες, σηκώνει σμήνη drones και επιστρατεύει τη διαστημική τεχνολογία εκτόξευσης πυραύλου με μεταφερόμενους στρατιωτικούς δορυφόρους αναγνώρισης και κρούσης από τη στρατόσφαιρα.
Στο μεταξύ, οι σχέσεις του ουκρανού προέδρου με τον επικεφαλής του στρατού αρχιστράτηγο Βαλέρι Ζαλούζνι έχουν παγώσει. Ο Ζελένσκι συνομιλεί με κατώτερους στην ιεραρχία και ο Ζαλούζνι –του οποίου η δημοτικότητα ως βασικού δελφίνου για την προεδρία ανεβαίνει συνεχώς και έχει τη δημόσια στήριξη, μεταξύ άλλων, του δημάρχου του Κιέβου– χαρακτηρίζει τη διακυβέρνηση Ζελένσκι αυταρχική και διεφθαρμένη και τον ίδιο βασικό υπεύθυνο για τη λανθασμένη επιλογή ανακατάληψης του Μπαχμούτ που απέτυχε. Ο Ζαλούζνι δήλωσε στον Economist ότι η απεμπλοκή από τον πόλεμο που βαλτώνει, θα είναι οδυνηρή. Ο ίδιος φέρεται να διαπραγματεύεται με τον ρώσο ομόλογο του Βαλέρι Γερασίμοφ την κατάπαυση του πυρός, παρακάμπτοντας τον Ζελένσκι που έχει ήδη απορρίψει στο παρελθόν την πιθανότητα συνομιλιών με τον Πούτιν. Στο μεταξύ, από τη ρωσική πλευρά ακούγεται η πιθανότητα ενσωμάτωσης της Ουκρανίας μέσω δημοψηφίσματος, κατά τα πρότυπα της Κριμαίας, το 78% των Ουκρανών επιθυμεί άμεση ειρήνευση, 35.000 ουκρανοί στρατιώτες είναι αιχμάλωτοι και οι Ρώσοι επιλέγουν «διαφωνούντες» για τη δημιουργία δικών τους πυρήνων ουκρανικού στρατού, με επαγγελματικά συμβόλαια και προσφορά της ρωσικής υπηκοότητας.
Ο παγωμένος Δεκέμβρης καίει το χαρτί του Ζελένσκι απέναντι στη Δύση, αλλά ζεσταίνει τα ταμεία. Σύμφωνα με την Eurostat, οι ΗΠΑ κέρδισαν πάνω από 50 δισ. δολάρια ως «εναλλακτικός προμηθευτής» φυσικού αερίου στην Ευρώπη. Ούτε η Ρωσία κακόπεσε. Παρά τις κυρώσεις κατά των καυσίμων τους, οι Ρώσοι πουλάνε πετρέλαιο στις αναπτυσσόμενες χώρες με πάνω από 60 δολάρια το βαρέλι, μεταφερόμενο από «σκιώδη δεξαμενόπλοια», πολλά εκ των οποίων ελληνικών ναυτιλιακών που σπάνε το εμπάργκο, ακολουθώντας το ένδοξο παράδειγμα του Ωνάση. Στο σχέδιο προστίθεται η Βουλγαρία με τα διυλιστήρια στο Μπουργκάς, ενώ το ρωσικό αέριο κατακλύζει την Αυστρία που το διακινεί και παραπέρα.
Όταν πρόκειται για πυρηνικά, οι κυρώσεις ακυρώνονται. Οι ρωσικού σχεδιασμού αντιδραστήρες Βουλγαρίας, Τσεχίας, Φινλανδίας, Ουγγαρίας, Σλοβακίας θέλουν τα συμβατά τους καύσιμα κι έτσι η τιμωρημένη Ρωσία κέρδισε –κατά τον Οργανισμό Εφοδιασμού της EURATOM– περισσότερα απ’ ό,τι προπολεμικά κέρδη, ηθικά και οικολογικά.
Τι κέρδισε η Ουκρανία; Το « Χρυσό Σκύθη» και άλλα 500 αρχαία αντικειμένα που είχε δανειστεί το Άμστερνταμ, το 2014, από μουσεία της Κριμαίας. Με απόφαση ολλανδικού δικαστηρίου, επιστράφηκαν. Δεν φτάνει;