Πριν ακόμη να ανακοινωθεί το όνομα της κοινοβουλευτικής ομάδας των 11 βουλευτών που αποχώρησαν από τον ΣΥΡΙΖΑ, ο εκ προοιμίου επικεφαλής της Αλέξης Χαρίτσης έκανε την πρώτη πολιτική γκάφα ολκής ή προδιέγραψε, κατά άλλους, την απολύτως συμβατική κατεύθυνση του νέου πολιτικού χώρου που προκύπτει από τη διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ. Σε συνέντευξή του στο τηλεοπτικό κανάλι OPEN, όταν ρωτήθηκε για πιθανή συνεργασία με το ΜέΡΑ25, θα μπορούσε εύκολα να αποφύγει μια σαφή απάντηση, υποδηλώνοντας ότι είναι πολύ νωρίς για συγκεκριμένες αποφάσεις σε ένα πολιτικό χώρο που μόλις διαμορφώνεται. Αντ’ αυτού, σαν έτοιμος από καιρό, απάντησε: «Όχι με το ΜέΡΑ25» και στην επαναφορά της ερώτησης: «Το αποκλείετε το ΜέΡΑ25;», υπερθεμάτισε «Ναι». Στη συνέχεια ήταν λαλίστατος, ιδιαίτερα θετικός για άλλες συνεργασίες, όπως για παράδειγμα με την αριστερή σοσιαλδημοκρατία.
Τί σημαίνουν όλα αυτά, τον καιρό μάλιστα που το ΜέΡΑ25, καμένο κι αυτό από τις δικές του πολιτικές γκάφες, δημοσιεύει 10 ενδιαφέροντα σημεία για βάση συζήτησης με άλλες δυνάμεις της Αριστεράς; Πώς αποκλείεις ευθαρσώς και εκ προοιμίου έναν κοντινό αριστερό χώρο, τη στιγμή μάλιστα που διατυμπανίζεις ότι δημιουργείς ένα νέο εγχείρημα, όχι κόμμα, που θα λειτουργήσει κι ως χώρος διαλόγου για την Αριστερά; Περίεργα και ανακόλουθα πράγματα θα έλεγε κάποιος ασυνήθιστος στην αριστερή ίντριγκα. Δεν είναι, όμως, καθόλου περίεργα τα πράγματα αν αναλογιστεί κανείς:
• Η διαιρετική τομή που προέκυψε το καλοκαίρι του 2015, και οδήγησε στην πρώτη επίσημη διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ, καλά κρατεί. Και δεν είναι μόνο αυτοί που φύγανε τότε που δεν μπορούν να ξεπεράσουν την πραξικοπηματική(;) ανατροπή της αντιμνημονιακής πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ, από τον Αλέξη Τσίπρα και το περιβάλλον του, και της ψήφισης του μνημονίου. Τα στελέχη που μείνανε και υπηρέτησαν από κομβικές θέσεις την υλοποίηση του 3ου μνημονίου, έχουν γαντζωθεί πεισματικά στις «δάφνες» της αριστερής διακυβέρνησης και δεν εννοούν να κάνουν χιλιοστό πίσω στην υπεράσπιση των πεπραγμένων εκείνης της περιόδου. Μια στοιχειώδης, ψύχραιμη και αυτοκριτική αποτίμηση κι από τις δυο πλευρές, θα μπορούσε ίσως να γεφυρώσει το χάσμα. Δυστυχώς, και το ΜέΡΑ25, υπό την πίεση του αυτοαναφορικού αρχηγού του και της ΛΑΕ, η οποία «δεν συνεργάζεται με όσους υλοποίησαν μνημόνια», βρήκε, μετά τη δήλωση Χαρίτση, την ευκαιρία να κλείσει κι από τη μεριά του κάθε πιθανότητα συζήτησης.
• Οι υποτιθέμενοι υπονομευτές του Αλέξη Τσίπρα, ακόμα και τώρα που έχουν αποχωρήσει από τον ΣΥΡΙΖΑ και φτιάξανε τη «Νέα Αριστερά», ενώ ο πρώην πρόεδρος κάνει ταξιδάκια στην Ευρώπη χαριεντιζόμενος με απαξιωμένους πρώην πρωθυπουργούς, δεν τολμούν να πουν κουβέντα για τις διαχρονικές ευθύνες του που οδήγησαν στο σημερινό κατάντημα του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν μπορεί να έχουν ανεχτεί λουδοβίκειες πρακτικές, όπως η αλήστου μνήμης συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής, όπου ο Αλέξης Τσίπρας τους έβαλε να ξαναψηφίσουν γιατί δεν είχαν καταλάβει(!) τί ψήφισαν, και να τις βάζουν κάτω από το χαλί. Η τακτική «μη μου τον Τσίπρα τάραττε», που υποδηλώνει είτε πολιτική ατολμία, είτε πολιτική συνενοχή, δεν είναι ο καλύτερος οδηγός για μια «Νέα Αριστερά».
Όταν ένα πολιτικό εγχείρημα προκύπτει από διάσπαση, όσα δίκια κι αν έχει, είναι σε μειονεκτική θέση σε σχέση με το κόμμα από το οποίο προέρχεται. Κάτι τέτοιο έχει αποδειχτεί ιστορικά και το έχουμε δει παλιότερα στη διάσπαση του ενιαίου ΚΚΕ και πρόσφατα, το 2015, στην πρώτη διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν θα είναι εύκολα τα πράγματα για τη «Νέα Αριστερά», πόσο μάλλον όταν από τα πρώτα της βήματα φαίνεται ότι υπάρχουν αμηχανία, επικοινωνιακά φάλτσα, αποκλεισμοί και κλειστές δίοδοι για πολιτικές συνευρέσεις και συνεργασίες.
ΥΓ.: Το ΜέΡΑ25 στο συνέδριό του πρωτοτυπεί. Η προσυνεδριακή του εκδήλωση στη Θεσσαλονίκη συνοδευόταν με συναυλία με τους Σπύρο Γραμμένο, Δημήτρη Ζερβουδάκη και Κωνσταντίνο Πουλή, ενώ στην πρώτη μέρα του συνεδρίου προβλήθηκε η υπέροχη ταινία του Κεν Λόουτς «Η τελευταία Παμπ». Πέρα, όμως, από αυτές τις πολύ πετυχημένες ιδέες, για να προσελκυθεί ο, πολύς πλέον, ανέστιος κόσμος της Αριστεράς απαιτείται διαρκής, επίμονη και αποτελεσματική ενωτική προσπάθεια που προϋποθέτει το ξεπέρασμα του προπατορικού αμαρτήματος του 2015.
Πάνος Δημητρούδης