Διαμαρτυρία γάλλων βουλευτών για τον μεταναστευτικό νόμο.
Μετά την ψήφιση του μεταναστευτικού, τα συνδικάτα, η αριστερά, τα κοινωνικά κινήματα και τμήματα της τοπικής αυτοδιοίκησης, με κοινή τους δήλωση απαιτούν να μην εφαρμοστεί ο νόμος αυτός και να αποσυρθεί. Πρόκειται για ένα νόμο που είναι αποτέλεσμα της σύγκλισης των πολιτικών δυνάμεων του μακρονισμού, της συντηρητικής δεξιάς και της άκρας δεξιάς – η οποία μάλιστα κατάφερε να περάσει τις βασικές της απόψεις σε ορισμένα άρθρα του νόμου. Μάλιστα, η Λεπέν βρήκε την ευκαιρία να μιλήσει για ιδεολογική νίκη. Ωστόσο, «Νόμοι σαν κι αυτόν αμφισβητούν τις αρχές της δημοκρατίας», τονίζουν οι οργανώσεις στο κοινό τους κείμενο.
Με τον νόμο αυτό υιοθετείται η αρχή της εθνικής προτεραιότητας με συνέπεια να αποκλείονται οι ξένοι από την πρόσβαση στα οικογενειακά επιδόματα και τα επιδόματα στέγασης. Επίσης, αμφισβητείται το δικαίωμα παραμονής σε γαλλικό έδαφος και γίνεται ακόμη πιο δύσκολη η απόκτηση της γαλλικής ιθαγένειας – ακόμη και στα νεογέννητα από αλλοδαπούς γονείς δεν δίνεται η ιθαγένεια, αντίθετα με ό,τι ίσχυε μέχρι σήμερα. Σε άλλο άρθρο του νόμου, προβλέπεται η καταβολή εγγύησης για την απόκτηση κάρτας παραμονής από όσους νέους, εκτός Ευρώπης, επιθυμούν να σπουδάσουν στη Γαλλία. Τέλος, αναμένεται να ανακοινωθούν μέτρα που θα δυσκολέψουν περισσότερο την πρόσβαση των ξένων σε υπηρεσίες υγείας και φαρμακευτικής περίθαλψης.
Οι ξένοι εργαζόμενοι δεν διευκολύνονται σε τίποτε πλέον με τη νέα νομοθεσία. Οι αρμόδιες αστυνομικές αρχές παραμένουν ο κύριος ρυθμιστής των υποθέσεων που αφορούν αυτούς τους εργαζόμενους, γεγονός που σημαίνει ότι μόνο με την κινητοποίησή τους μπορούν να κερδίσουν τα δικαιώματά τους, όπως συνέβη με τη μεγάλης διάρκειας απεργία των 600 ενοικιαζόμενων εργαζομένων χωρίς χαρτιά που κατάφεραν να πάρουν τα δεδουλευμένα τους. Ο νόμος αυτός, «η μεγάλη μεταρρύθμιση» σύμφωνα με την κυβέρνηση, συντάχτηκε με βάση τις βασικές αντιλήψεις που υποστηρίζει η άκρα δεξιά εδώ και πολλά χρόνια, που συμπυκνώνονται στο σύνθημα «οι ξένοι είναι υπεύθυνοι για την ανασφάλεια». Αντίθετα, οι πολιτικές οργανώσεις της αριστεράς, τα συνδικάτα και οι κοινωνικές οργανώσεις, υποστηρίζουν ότι «οι ξένοι εργαζόμενοι είναι ένας πλούτος για τη χώρα». Και αυτό αποδεικνύεται από τις έρευνες που έχουν διεξαγάγει ερευνητικά κέντρα είτε ανεξάρτητα είτε των συνδικάτων. Με βάση τα πορίσματά τους, οι ξένοι συνεισφέρουν κάθε χρόνο 60 δισ. ευρώ στα δημόσια ταμεία για ασφαλιστικές εισφορές και φόρους.
Στην ευρύτερη περιοχή του Παρισιού, το 20% των εργασιών καλύπτεται από τους ξένους όπως επίσης και το 20% των εργαζομένων που απασχολούνται στα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα είναι και αυτοί ξένοι. Οι ξένοι βρίσκονται παντού, στις οικοδομές, τα εστιατόρια, τα νοσοκομεία κ.λπ. Να σημειωθεί ότι στην περίοδο του κορονοϊού, οι ξένοι προσέφεραν τις υπηρεσίες τους στην πρώτη γραμμή… «Και τώρα θα πρέπει κάποιος να τους εξηγήσει πώς θα ζήσουν αυτοί οι άνθρωποι χωρίς τα δικαιώματα που τους ανήκουν και χωρισμένοι από τις οικογένειές τους. Η μόνη λύση είναι η νομιμοποίηση όλων των χωρίς χαρτιά εργαζομένων», επισημαίνει η CGT καθώς εκτός από δίκαιο είναι και μέτρο αντιμετώπισης του κοινωνικού ντάμπινγκ. Μια τέτοια ρύθμιση θα επέτρεπε να διεκδικήσουν όλοι οι εργαζόμενοι από κοινού καλύτερες συνθήκες εργασίας και υψηλότερες αμοιβές. Αντίθετα, ο νόμος που ψηφίστηκε δεν φέρνει τίποτε το καινούργιο. Δεν αποτελεί «μια ασπίδα που έλειπε», όπως είπε ο Μακρόν σε τηλεοπτική του εμφάνιση. Ωστόσο, ο πρόεδρος αναγκάστηκε να αναγνωρίσει ότι ορισμένα άρθρα του έρχονται σε αντίθεση με το Σύνταγμα. Η διαπίστωσή του αυτή θα έπρεπε να τον οδηγήσει στην απόσυρση του νόμου γιατί «ο νόμος αυτός είναι ντροπή για τη χώρα», τονίζουν οι συνεργαζόμενες οργανώσεις και καλούν όλους να μην τον εφαρμόσουν. Να μην αναγνωρίσουν την Λεπεν-οποίηση της Γαλλίας. Προς την κατεύθυνση αυτή κινούνται 32 νομάρχες από διάφορες περιοχές, μεταξύ αυτών και του Παρισιού, που πρόσκεινται στην αριστερά, οι οποίοι αποφάσισαν να μην εφαρμόσουν τον νόμο. «Τον άδικο και αναποτελεσματικό», όπως τον χαρακτήρισαν. Συγκεκριμένα αναφέρουν «εμείς οι πρόεδροι – προεδρίνες της αριστεράς αρνούμαστε να εφαρμόσουμε το άρθρο του νόμου που αναφέρεται στο εξατομικευμένο προσωπικό βοήθημα. Πρόκειται για ένα άρθρο ακροδεξιάς έμπνευσης που ψηφίστηκε από μια κυβέρνηση η οποία διατείνεται πως εκφράζει τη μετριοπάθεια, ενώ στην πραγματικότητα εκφράζει τη συναλλαγή με την ακροδεξιά.
Την αντίθεσή τους εξέφρασαν και οι πανεπιστημιακοί της Γαλλίας, οι οποίοι τονίζουν πως «παραμένουν πιστοί στην παράδοση του ανοιχτού πανεπιστημίου και στην υποδοχή των ξένων φοιτητών». Παράλληλα, επαναδιατύπωσαν τη φιλοδοξία τους «να κάνουν τη Γαλλία την πρώτη χώρα της Ε.Ε. στην υποδοχή ξένων φοιτητών».
Το σύνολο των οργανώσεων που αντιτίθενται στο νόμο για το μεταναστευτικό, τον χαρακτηρίζουν ως ηθικό και πολιτικό ναυάγιο της κυβέρνησης Μακρόν και καλούν όλες τις προοδευτικές δυνάμεις να δράσουν συλλογικά και να πάρουν πρωτοβουλίες στο αμέσως προσεχές διάστημα για την απόσυρσή του.