Του Τάσου Αναστασίου στην “Αυγή”
“Τα φετινά Χριστούγεννα βρίσκουν την Ελλάδα να έχει αφήσει πίσω της μια υπερδεκαετή αλυσίδα κρίσεων και να ατενίζει το μέλλον με περισσότερη αισιοδοξία”, ήταν το μήνυμα του Κ. Μητσοτάκη προς τους πολίτες την παραμονή των Χριστουγέννων στα social media. Λογικά θα το επαναλάβει και για την παραμονή της Πρωτοχρονιάς ως απολογισμό έτους, με την ίδια αλαζονεία και τον ίδιο εγωκεντρισμό, διαφορετικά δεν εξηγείται πώς γράφτηκε ένα μήνυμα 1785 λέξεων (είναι η εβδομαδιαία αδιαμεσολάβητη επικοινωνία με τους πολίτες) από το οποίο λείπουν οι άνθρωποι. “Σε λίγες μέρες φεύγει άλλη μία χρονιά με πολλές δυσκολίες αλλά και με σημαντικές κατακτήσεις”, έγραψε και απαρίθμησε καμία δυσκολία και τις εξής κατακτήσεις, σε επίπεδο εβδομάδας, με διάθεση ανασκόπησης: ανάκτηση επενδυτικής βαθμίδας, ανάδειξη από τον Economist ως χώρα της χρονιάς, επίτευξη ειδικής εξαίρεσης των αμυντικών δαπανών από την ευρωπαϊκή διαδικασία του υπερβολικού ελλείμματος, ανακοίνωση λειτουργίας μη κερδοσκοπικών μη κρατικών ιδρυμάτων ανώτατης εκπαίδευσης, αναβάθμιση της επαγγελματικής εκπαίδευσης και κατάρτισης, συμφωνία για το μεταναστευτικό στην Ευρωπαϊκή Ένωση, υπογραφή μνημονίου συνεργασίας με την Ένωση Ελλήνων Εφοπλιστών για αποκατάσταση 33 σχολικών μονάδων σε Θεσσαλία και Στερεά Ελλάδα, νομοσχέδιο για την αντιμετώπιση τραύματος, 7 καίριες παρεμβάσεις για την οπαδική βία (αυτές που ήδη ισχύουν, εννοεί), προκήρυξη διαγωνισμού για 2.000 κάμερες που θα φέρουν αστυνομικοί, μεταγωγή κρατουμένων στο νέο σωφρονιστικό κατάστημα Ανατολικής Μακεδονίας Θράκης, πώληση λιμανιού Ηρακλείου, παρουσίαση του Ενοποιημένου Σχεδίου Κυβερνητικής Πολιτικής για το 2024, έναρξη Εθνικού Μητρώου Ζώων Συντροφιάς (“ήταν καιρός να κάνει και η Ελλάδα γενναία βήματα για την προστασία των μικρών μας φίλων. Μου το ζήτησε άλλωστε και ο Πίνατ, και η αλήθεια είναι πως δεν του χαλάμε ποτέ χατίρι!” τόνισε εμφατικά).
Η καλή
Το 2023 μάλλον είναι νόμισμα, κατά την κυβέρνηση, που έχει δύο πλευρές. Μία καλή και μία ανάποδη. Στην καλή είναι ο διθυραμβικός απολογισμός της κυβέρνησης ΝΔ με ένα στενάχωρο “αναγνώριση των θυσιών του ελληνικού λαού” και έξω από την πόρτα. Εδώ ο πρώην δήμαρχος Αθηνών, Κ. Μπακογιάννης, δεν κοκκίνισε που στο αποχαιρετιστήριο μήνυμά του έγραψε “αύριο αναλαμβάνει ο νέος δήμαρχος. Του εύχομαι να πετύχει για να ωφεληθούν οι δημότες και η πόλη. Ο πήχης είναι πλέον ψηλά. Εκεί που υποσχεθήκαμε ότι θα τον ανεβάσουμε”. Ο δήμαρχος των κομμένων δέντρων, του απέραντου εργοταξίου, της απόλυτης καταστροφής της πόλης δήλωσε περήφανος για το έργο τους προσθέτοντας “είναι ελευθερία να μπορείς να περπατάς στο δρόμο και να κοιτάζεις τους άλλους στα μάτια”. Ούνα φάτσα ούνα ράτσα λέει ο σοφός λαός. Ομοίως λοιπόν ο πρωθυπουργός νιώθει περήφανος για όσα λέει και καμία ντροπή για όσα δεν λέει.
Η ανάποδη
Η άλλη όψη του νομίσματος δείχνει τον απολογισμό έτους, αυτόν που αφορά τη ζωή όχι την οικονομία: Πενηνταεπτά νεκροί από την πολύνεκρη σύγκρουση τρένων στα Τέμπη επειδή δεν λειτουργούσε με ασφάλεια το σιδηροδρομικό δίκτυο, παρά τις προειδοποιήσεις των εργαζομένων. Στη βουλή Εξεταστική Επιτροπή διερευνά το τροχαίο, χωρίς να αναζητά ποινικές ευθύνες! Όπως άλλωστε μεθοδεύτηκε και η Εξεταστική Επιτροπή για τις υποκλοπές, η οποία εξέδωσε απόρρητο πόρισμα (ούτε οι βουλευτές που το ψήφισαν δεν το διάβασαν!) που έβαζε το σκάνδαλο μέσα στο συρτάρι, το διπλοκλείδωνε και πετούσε και το κλειδί. Ογδόντα δύο σωροί προσφύγων εντοπίστηκαν από το ναυάγιο ανοιχτά της Πύλου, με τους επιβαίνοντες να κυμαίνονται μεταξύ 400-750. Η ευθύνη του Λιμενικού σώματος διερευνάται από την Ευρώπη, αλλά όχι από την Ελλάδα. Δεκαεφτά νεκροί από την κακοκαιρία Daniel στη Θεσσαλία, όπου οι πλημμυρισμένες εκτάσεις έφτασαν τα 720.000 στρέμματα. Κάηκαν συνολικά 1,6 στρέμματα γης, αύξηση 270% σε σύγκριση με την έκταση που κατά μέσο όρο (2002-2022) καίγεται ετησίως στη χώρα. Η φωτιά δε στον Έβρο αφέθηκε να καίει ένα εκατομμύριο στρέμματα δάσους επί δεκαεφτά μέρες και ήταν η μεγαλύτερη στην ιστορία της ΕΕ από το 2000. Δύο νεκροί, ο Μιχάλης Κατσουρής και ο αστυνομικός Γιώργος Λυγγερίδης, θύματα της τυφλής οπαδικής βίας. Έπεσε πυροσβεστικό Canadair με δύο νεκρούς, εκπαιδευτικό αεροσκάφος της πολεμικής αεροπορίας με έναν νεκρό (27/12), αεροσκάφος F4 της πολεμικής αεροπορίας με δύο νεκρούς (30/1), χωρίς να απαντάται επαρκώς ότι ο εξοπλισμός των ενόπλων δυνάμεων είναι σε κατάσταση που δεν θέτει σε κίνδυνο ανθρώπινες ζωές.
Αυτά είναι βέβαιο ότι ο Κ. Μητσοτάκης δεν θα τα μνημονεύσει διότι δεν τον απασχόλησαν για να διαμορφώσει την πολιτική του, δεν έστρεψε ποτέ το βλέμμα από το στόχο της οικονομίας. Αλλά και εκεί κάθε άλλο παρά ρόδινα είναι όλα. Διότι εκτός από τις επενδύσεις υπάρχει και η πραγματική οικονομία. Τη χρονιά που μας πέρασε η Ελλάδα αναδείχθηκε (από τη Eurostat) πρώτη στο ποσοστό ανεργίας νέων στην ΕΕ και δεύτερη στην ανεργία, πρώτη στο κόστος στέγασης, πρώτη στο πιο ακριβό ίντερνετ στην Ευρώπη, πρώτη στις ανατιμήσεις για την τετραετία 2019-2023, πρώτη σε ακρίβεια στα καύσιμα, πρώτη στις τιμές τροφίμων, προτελευταία (26η στους 27) σε μονάδες αγοραστικής δύναμης, πρώτη στο δημόσιο χρέος (αν και μειώνεται με τον πιο γρήγορο ρυθμό, το ύψος παραμένει δυσθεώρητο).
Λίγη εγκράτεια δεν βλάπτει
“Διανύουμε την εποχή του άκρατου “δικαιωματισμού”, χωρίς να υπολογίζονται οι αντίστοιχες υποχρεώσεις και τα καθήκοντα, που οφείλουμε να σεβόμαστε και να εκπληρώνουμε, με ήθος, πνευματική ποιότητα, διάθεση προσφοράς στο κοινωνικό σύνολο, ταπεινότητα στη συμπεριφορά, προσήνεια, ευγένεια, απουσία εγωπάθειας και αλαζονείας” ήταν το μήνυμα της προέδρου του Αρείου Πάγου Ιωάννας Κλάπα για τις γιορτές. Εκείνη που έχει ορκιστεί να υπηρετεί το Δίκαιο και τη Δικαιοσύνη επέλεξε να διαλέξει τις λέξεις του εορταστικού μηνύματός της να διχάζουν αντί να ενώνουν. Η τοποθέτησή της είναι πως τα δικαιώματα έχουν όρια και απαιτείται εγκράτεια; Να είναι δηλαδή “η κοινωνία έτοιμη”, να μην το “τραβάμε από τα μαλλιά”, να μην “μας κάνουν ότι θέλουν οι δικαιωματιστές”; Και επομένως ποιων τα δικαιώματα είναι υπερβάλλοντα; Των εργαζομένων; Των παιδιών; Των γυναικών; Των προσφύγων; Των ομοφυλόφιλων; Των ζώων; Των δέντρων; Των ποταμιών; Των φοιτητών; Των πολιτών; Των ανθρώπων ως σύνολο; Σε μια εποχή που τα δικαιώματα συνεχώς περιστέλλονται είναι αδιανόητο να υπάρχουν τοποθετήσεις που ενθαρρύνουν την κυβέρνηση ή μια τάση αυτής να συνεχίζουν τέτοιες πρακτικές. Η δήλωση αυτή λησμονεί την ουσία της έννοιας “δικαίωμα”, που είναι οι εγγυημένες ελευθερίες που βασίζονται στην αρχή του σεβασμού του ατόμου και της φύσης. Αφήνεται να εννοηθεί επομένως ότι η ελευθερία μπορεί και να μην είναι οικουμενική. Να είναι προνόμιο. Και αυτό είναι πολύ μεγάλη οπισθοδρόμηση για τη Δικαιοσύνη και για τη χώρα.
Η πολιτική
Η κυβέρνηση για τη νέα χρονιά θα ευχηθεί να είναι και η επόμενη χρονιά το ίδιο πετυχημένη με την προηγούμενη. Μία κυβέρνηση η οποία άλλαξε την εξωτερική πολιτική και ενέπλεξε τη χώρα σε εμπόλεμη ζώνη στην Ουκρανία, ενώ έβαλε στο ζύγι ανθρώπινες ζωές δεχόμενη τα αντίποινα στην Παλαιστίνη. Μια κυβέρνηση η οποία άλλαξε την πολιτική για την ανάκτηση των Γλυπτών του Παρθενώνα από επιστροφή σε δανεισμό. Μία κυβέρνηση η οποία δεν εφαρμόζει το Δίκαιο της θάλασσας και κατηγορείται για παράνομες και βίαιες επαναπροωθήσεις προσφύγων, ακόμα και με θύματα. Μια κυβέρνηση η οποία θεσμοθετεί συνεχώς την ευελιξία στην εργασία, την επισφάλεια και την εργοδοτική αυθαιρεσία (έχουν αυξηθεί τρομακτικά τα θανατηφόρα εργατικά ατυχήματα, αφότου απελευθερώθηκαν ουσιαστικά οι ώρες εργασίας). Μία κυβέρνηση η οποία ευνόησε τη σχολική διαρροή, τη μείωση των εισακτέων στα πανεπιστήμια και τώρα φέρνει τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, για να αντιστρέψει το brain drain, λέει. Μία κυβέρνηση η οποία εφάρμοσε το “άστο να καεί” ή “άστο να βουλιάξει” με την πολιτική των εκκενώσεων, την οποία επικροτεί ως πρωτοπόρα. Μια κυβέρνηση η οποία αρνείται να αντιμετωπίσει την ακρίβεια, αφήνοντας την αγορά να αυτορυθμιστεί και μοιράζει επιδόματα για να εισπράττει ευγνωμοσύνη. Μία κυβέρνηση η οποία κατηγορείται για διαφθορά και παρακολουθήσεις και αντί να απολογείται υπερασπίζεται με σθένος τις πολιτικές της. Μία κυβέρνηση η οποία επανεξελέγη με 41% και στο όνομα αυτού του ποσοστού πατά πάνω από το κουφάρι του συντάγματος αλλά και από ανθρώπους, ζώα και δέντρα. Μια κυβέρνηση καταστροφική. Για να την ανακόψουμε δεν αρκεί να το ευχηθούμε, χρειάζεται οργάνωση, αλληλεγγύη, αξιοπιστία, ιδέες, προσήλωση, φαντασία, συλλογικότητα. Χρειάζεται ορμή.