Μετά από σχεδόν τρεις μήνες που το Ισραήλ καυχιέται και εναποθέτει την πίστη του στην ικανότητα των δυνάμεων κατοχής να πετύχουν τη νίκη και να συντρίψουν την αντίσταση, ένας τόνος απαισιοδοξίας και διχόνοιας έχει αρχίσει να κυριαρχεί στον πολιτικό λόγο του. Αυτό έρχεται ως συνέχεια στην αποτυχία να τερματιστεί αποφασιστικά η επιθετικότητα και στην αδυναμία επίτευξης ενός στρατηγικού στόχου από τη συνεχιζόμενη επίθεση εναντίον του παλαιστινιακού λαού, ειδικά στη Λωρίδα της Γάζας, εκτός από τις άνευ προηγουμένου στη σύγχρονη ιστορία βαρβαρότητες, που θα πρέπει να πάψουν σύντομα από την ανάληψη ενεργού δράσης της διεθνούς κοινότητας, που με την απουσία λογοδοσίας για τα ισραηλινά εγκλήματα και τη σιωπή, την υποκρισία και τα διπλά μέτρα και σταθμά, έδωσε το πράσινο φως στο αποικιακό διαχωριστικό κράτος του Ισραήλ να συνεχίζει να δρα ως κράτος υπεράνω του διεθνούς δικαίου.
Με μια απαραίτητη ολοκληρωμένη οπτική του τι συμβαίνει, βλέπω ότι αυτό που επιδιώκεται από την «επίτευξη της νίκης», εκτός από τον πρωταρχικό πολιτικό στόχο που εξυπηρετεί το σιωνιστικό αποικιακό όραμα που η κυβέρνηση Νετανιάχου προσπαθεί να εφαρμόσει ταχέως και που έχει ακολουθηθεί από όλες τις διαδοχικές ισραηλινές κυβερνήσεις, αποτελεί μέρος των αμερικανο-ισραηλινών προσπαθειών εξαγνισμού στη Μέση Ανατολή, με τις διαφορετικές εννοιολογήσεις, ειδικά την πολιτική και οικονομική. Σχετίζεται επίσης με την εξυπηρέτηση του στόχου που υποδείχθηκε μέσω της εξάλειψης των ρευμάτων και των δυνάμεων που αντιτίθενται και αντιστέκονται στην υλοποίηση των σχεδίων του δυτικού κόσμου στην περιοχή μας. Αυτά μπορούν να περιγραφούν ως μια επιχείρηση «Contra-2», μετά την πρώτη επιχείρηση «Contra», που οι Ηνωμένες Πολιτείες, σε συνεργασία με το Ισραήλ, εκτέλεσαν στη Λατινική Αμερική εναντίον προοδευτικών και αριστερών δυνάμεων που αντιστέκονται στις πολιτικές και τις επιχειρήσεις να εδραιωθεί η κυριαρχία των ΗΠΑ στη Λατινική ήπειρο εδώ και δεκαετίες.
Ως εκ τούτου, η βαθιά και άμεση αμερικανική εμπλοκή σήμερα, μια επέκταση της προηγούμενης εμπλοκής της στην περιοχή, δείχνει ότι η συνεχιζόμενη γενοκτονία δεν είναι ένα μεμονωμένο γεγονός, πέρα από αυτό που συμβαίνει ή αυτό που σχεδιάζεται σε άλλα μέρη του κόσμου στην Ευρασία, τα Βαλκάνια και τον Καύκασο. Ή πέρα από το όραμα των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ για το «οργανωμένο χάος», που οδηγεί στην έννοια της «Νέας Μέσης Ανατολής» στην περιοχή μας και διατηρεί τη βάναυση ηγεμονία τους. Αλλά λειτουργεί παράλληλα με την προσπάθεια να ξεπεραστούν τα παλαιστινιακά ιστορικά και νομικά δικαιώματα για αυτοδιάθεση και ανεξάρτητο κυρίαρχο δημοκρατικό παλαιστινιακό κράτος με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ και επιστροφή στα σύνορα πριν από την 4η Ιουνίου 1967, βάσει του διεθνούς δικαίου και ψηφισμάτων και διασφαλίζοντας το δικαίωμα της επιστροφής στον λαό μας, σύμφωνα με την απόφαση 194 του ΟΗΕ, και την απελευθέρωση όλων των πολιτικών μας κρατουμένων.
Αυτό το όραμα αντικρούει κάθε προσπάθεια που κλονίζει τη δυτική κυριαρχία και υπεροχή, η οποία περιλαμβάνει ηγετικό ρόλο για το Ισραήλ. Επιτυγχάνει επίσης μια ανανεωμένη μορφή ανταγωνισμού και πρόκλησης για τις αναδυόμενες δυνάμεις, ιδιαίτερα την Κίνα και τη Ρωσία, απέναντι στη βούλησή τους να αλλάξουν την υπάρχουσα διεθνή τάξη πραγμάτων προς ένα πιο δίκαιο και λιγότερο ηγεμονικό σύστημα. Ενώ περικλείει τις ανανεωμένες ιδέες της αποικιακής δυτικής κληρονομιάς.
Για δεκαετίες, οι διαδοχικές διοικήσεις των ΗΠΑ και το βαθύ κράτος τους έβλεπαν τη Μέση Ανατολή ως κέντρο σύγκρουσης και αστάθειας, ένα μέρος που, από τη δική τους οπτική, απαιτεί αμερικανική παρουσία για να διατηρήσει σε μεγάλο βαθμό τα συμφέροντα της ροής πετρελαίου και φυσικού αερίου, της οικονομικής κυριαρχίας και της ανωτερότητας του Ισραήλ, «του κράτους κατοχής», ώστε να επιτύχει τη συνέχιση των αποικιακών, πολιτικών λειτουργιών του. Ως εκ τούτου, εργάστηκαν για τη διαχείριση της σύγκρουσης χωρίς επίλυσή της, καθώς και για την αποτροπή της ίδρυσης παλαιστινιακού κράτους, με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ στα σύνορα πριν από τις 4 Ιουνίου 1967, σε συμφωνία με τη διεθνή επιλογή για τη λύση των δύο κρατών. Αλλά τώρα οι ΗΠΑ μιλούν γι' αυτό χωρίς λεπτομέρειες ή όρια, καθιστώντας το ένα νέο αντικατοπτρισμό που προστέθηκε στις συνήθεις κλασικές πολιτικές τους, ειδικά αφού αυτή η λύση προσέγγισε την έννοια μιας ανέφικτης ουτοπίας επί τόπου, λόγω της επέκτασης των αποικιακών οικισμών που συνεχίζεται ανεξάρτητα από την ευρεία και αυξανόμενη αντίθεση της κοινής γνώμης στις Ηνωμένες Πολιτείες για τις πολιτικές της κυβέρνησής τους, οι οποίες στοχεύουν στην παρεμπόδιση της εφαρμογής του δικαιώματος αυτοδιάθεσης του λαού μας στη γη του και τον περιορισμό του αντίστοιχου δικαιώματος του εβραϊκού λαού στο Ισραήλ.
Πάντα οποιαδήποτε συσσώρευση συνεχών ποσοτικών μεταβλητών, συμπεριλαμβανομένων των ευρέων προοδευτικών δυνάμεων και των λαών σε όλο τον κόσμο που διαδηλώνουν την αλληλεγγύη τους με την Παλαιστίνη, μπορεί να οδηγήσει σε ποιοτικούς πολιτικούς μετασχηματισμούς ή ίσως σε αλλαγή των πολιτικών θέσεων των κομμάτων στη διεθνή κοινότητα. Έτσι εμείς, οι Παλαιστίνιοι είμαστε μεταξύ εκείνων που συμβάλλουν στην επιτάχυνση και το συνεχιζόμενο μετασχηματισμό της παγκόσμιας διεθνούς τάξης και της νοοτροπίας των λαών της περιοχής, συμπεριλαμβανομένων και των εαυτών μας, για την επίτευξη δίκαιης ειρήνης μεταξύ των λαών που θα βασίζεται στην ισότητα, την ελευθερία και τη διαφύλαξη των αναπαλλοτρίωτων εθνικών δικαιωμάτων που απουσιάζουν επί 75 χρόνια.