Για την παρένθετη κύηση υπάρχει νομοθετικό πλαίσιο από το 2002 (ν.3089) και υπάρχουν και μία σειρά άλλοι νόμοι που μετέτρεψαν το «αλτρουιστικό» της υπόθεσης σε αναπαραγωγικό τουρισμό και όχι μόνο. Έχουν ανέβει τα όρια ηλικίας. Δεν τηρείται κανένας έλεγχος για την προστασία της παρένθετης από την εκμετάλλευση. Δεν τηρούνται οι προϋποθέσεις που απαιτούνται για να δοθεί η άδεια στην αιτούσα γυναίκα. Η προϋπόθεση να έχει κατοικία στην Ελλάδα η παρένθετη καταργήθηκε με τον Ν. 4272/2014. Ασκείται διακίνηση, εμπορία (trafficking) γυναικών και εμπορία βρεφών.
Η επιθυμία για παιδί γίνεται δικαίωμα και στο παιδί; Μήπως παραβιάζεται κάθε διεθνής σύμβαση για τα δικαιώματα του παιδιού και για τα ανθρώπινα δικαιώματα των γυναικών; Στο πλαίσιο του «αλτρουισμού», σύμφωνα με τα στοιχεία του Πρωτοδικείου Αθηνών, δόθηκαν κάτω από τις μισές άδειες για παρένθετη κύηση σε γυναίκες συγγενικά πρόσωπα και σε πάνω από τις μισές η παρένθετη μητέρα είναι αλλοδαπή.
Η υγεία των γυναικών, οι επιπτώσεις στο έμβρυο και στο παιδί ούτε που λαμβάνονται υπόψη. Ακόμα και οι επιπτώσεις στα άλλα παιδιά στην οικογένεια της παρένθετης γυναίκας.
Το ερώτημα, λοιπόν, είναι: επιλέγουμε να κάνουμε διορθωτικές νομοθετικές παρεμβάσεις για να βελτιώσουμε την κατάσταση ή να αξιολογήσουμε τις δραματικές επιπτώσεις, δραματικές παραβιάσεις διεθνών συμβάσεων στις ζωές των ανθρώπων και να προχωρήσουμε στην απαγόρευση και εξάλειψη της παρένθετης μητρότητας;
Άλλο ερώτημα, τι σχέση έχουν αυτά με το όραμα και τη μάχη που δίνει η Αριστερά για την εξάλειψη των ανισοτήτων, για την εξάλειψη της βίας, για την εξάλειψη της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο; Στον σοσιαλισμό του 21ου αιώνα δεν παλεύουμε για αυτά; «It’s the economy stupid». Αυτό είναι; Γιατί αν είναι αυτό, η επιχείρηση/βιομηχανία σε διεθνές επίπεδο της παρένθετης μητρότητας αποφέρει δισεκατομμύρια δολάρια και δικαιολογεί την ανάπτυξη του αναπαραγωγικού τουρισμού, όπου η Ελλάδα φαίνεται να πρωταγωνιστεί.
Η παρένθετη μητρότητα απαγορεύεται σε Γαλλία, Γερμανία, Ιταλία, Ισπανία, Αυστρία, Σουηδία, Νορβηγία, Φινλανδία, Βέλγιο, Λιθουανία, Σλοβακία, Λετονία, Ελβετία. Η Γαλλία ξεχωρίζει για τη μαχητικότητά της, στο όνομα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της αξιοπρέπειας του ανθρώπου.
Ακούω το επιχείρημα να μη μείνουμε πίσω από τις νέες τεχνολογικές εξελίξεις. Ασφαλώς να μη μείνουμε πίσω. Η παρένθετη πώς εμπίπτει στις νέες τεχνολογικές εξελίξεις; Είναι ακριβώς «η ιστορία της θεραπαινίδας» της Atwood Margaret, όπου βιάζεται από τον «εντολέα», με τη συμμετοχή και της συζύγου του, για να μείνει έγκυος κατά τον πατροπαράδοτο τρόπο, ενώ τώρα με τις νέες τεχνολογικές εξελίξεις δεν την φέρει σε κατάσταση εγκυμοσύνης ο «εντολέας πελάτης», αλλά ο βιασμός υποκαθίσταται από τις τεχνολογίες αναπαραγωγής. Πού μένουμε πίσω λοιπόν;
Έχω γνωρίσει στη ζωή μου γυναίκες να κάνουν απίστευτες προσπάθειες και να βασανίζονται για να αποκτήσουν παιδί. Στα χωριά και όχι μόνο στα χωριά, τις αποκαλούν ακόμα «στέρφες». Μετά μάθαμε ότι ευθύνεται και το σπέρμα και η γονιμότητα των αντρών. Γυναίκες 60 χρονών προσπαθούν με ιατρικώς υποβοηθούμενους τρόπους να κάνουν παιδί, επιμένουν, υπομένουν, βασανίζονται, κινδυνεύει η υγεία τους, δεν ακούν τη γνώμη των ιατρών. Τι είναι αυτό το στερεότυπο βαθιά ριζωμένο στις καρδιές των γυναικών και πώς θα βοηθήσουμε στην εξάλειψή του; Συναινώντας στη διαρκή αύξηση της ηλικίας για ιατρικώς υποβοηθούμενη αναπαραγωγή, συναινώντας στην παρένθετη, χαλαρώνοντας όλο και περισσότερο τη νομοθεσία; Αγνοώντας τη βαθιά ταξικότητα του θέματος; Γυναίκες φτωχές, ευάλωτες, να διαθέτουν το σώμα τους, σε μια αγορά που κινείται με τους όρους της ζήτησης και της προσφοράς, σε πλούσιους ανθρώπους που έχουν τη δυνατότητα να αγοράσουν και να επιστρέψουν το εμπόρευμα βρέφος στην παρένθετη μητέρα αν δεν τους κάνει.
Η Τζούλια Κρίστεβα έγραψε: «Από τη Σιμόν ντε Μποβουάρ και τον αγώνα για το δικαίωμα στην έκτρωση και την προφύλαξη των γυναικών, φτάσαμε σε μία εποχή που γυναίκες 40, 50 και 60 χρόνων σαν μανιακές κυνηγούν να βρουν το νόημα της ζωής μέσα από την απόκτηση παιδιού. Παλεύουν με μανία, πολλές φορές ακόμα και να υπερβούν τη φύση. Η σημερινή τάση για απόκτηση παιδιού έχει κάτι από φρενίτιδα και κίνητρα καθαρά ναρκισσιστικά».