Ο νεαρός φοιτητής Αρχιτεκτονικής στη Ρώμη, που έμενε απέναντι από το σπίτι του Πιέτρο Ιγκράο, είχε πιάσει φιλίες με τον κομμουνιστή αστυνομικό της φρουράς του, γιατί την εποχή που ήταν πρόεδρος της Βουλής και την εποχή της τρομοκρατίας ήταν δύσκολο να πλησιάσει κανείς τους θεσμικούς παράγοντες της χώρας. «Από το παράθυρο του δωματίου του ο Βασίλης κοιτούσε τα παράθυρα του σπιτιού του Ιγκράο», θυμήθηκε ο πρώην συγκάτοικός του Κώστας Ποντικόπουλος.
«Ο Βασίλης, μια παρουσία διακριτική, ποτέ δεν διεκδίκησε χώρο κι όμως γέμιζε τον χώρο. Ο Βασίλης, μια φωνή που δεν υψώθηκε ποτέ, κι όμως πάντα ακουγόταν πολύ προσεκτικά. Ο Βασίλης με την εξωπραγματική εγκυκλοπαιδική μόρφωση και την ακόμα πιο εξωπραγματική μνήμη. Ο Βασίλης γραμματέας του γραφείου του Ρήγα Ρώμης, ο Βασίλης του ΔΣ του Συλλόγου Ελλήνων Φοιτητών της Ρώμης, φωνή πάντα λογική και ενωτική, ο Βασίλης, που αυτό που λέμε προσωποποίηση του ηθικού πλεονεκτήματος της Αριστεράς, που τόσο έχει πια τσαλακωθεί, έβρισκε την απόλυτη ουσία του», τόνισε στον αποχαιρετισμό του ο παλιός Ρηγάς, Κ. Ποντικόπουλος.
Όταν επέστρεψε από την Ιταλία συμμετείχε στο ΚΚΕ εσωτερικού, την ΕΑΡ, για χρόνια γραμματέας του Συνασπισμού Νέας Σμύρνης και αργότερα της ΔΗΜΑΡ, για να έρθει στο ΣΥΡΙΖΑ πιστεύοντας ότι το καλοκαίρι του 2015 έσωσε τη χώρα. Τις τελευταίες εβδομάδες με την αισιοδοξία της θέλησης του Γκράμσι υποστήριζε τη δημιουργία του νέου κόμματος, γιατί η προοπτική της Αριστεράς τον απασχολούσε περισσότερο από τις διασπάσεις της.
Εργάστηκε για χρόνια στην Τεχνική Υπηρεσία του Δήμου, για να βρεθεί πολλές φορές να υπερασπίζεται μόνος του το δημόσιο συμφέρον εναντίον της Αριστεράς του τσιμέντου, αναλαμβάνοντας έναν ιδιαίτερο ρόλο για τη ματαίωση της κατασκευής του τεράστιου εμπορικού κέντρου στον Πανιώνιο που προωθούσε η υποτιθέμενη αριστερή και προοδευτική αρχή της Νέας Σμύρνης. Στάθηκε πάντα δίπλα στα κινήματα των πολιτών για την υπεράσπιση των δημοσίων χώρων και εναντιώθηκε στην 25ετή παραχώρηση της Πλατείας Ταχυδρομείου στον μεγαλοκατασκευαστή Μπόμπολα για την κατασκευή πάρκινγκ, το σπάσιμο έργων και τις δαπανηρές απευθείας αναθέσεις, την παρουσία του Α. Μπέου στον Πανιώνιο, τη λεηλασία της Πλατείας της Νέας Σμύρνης από τη βιομηχανία της καφετιέρας, υπερασπίστηκε με κάθε μέσο τη μείωση του συντελεστή δόμησης.
Η αριστερή ηθική και συνέπεια του, η ανιδιοτέλεια και η ακεραιότητα του χαρακτήρα του είχαν όμως και το τίμημά τους. Ο Β. Ανανιάδης με το κεφάλι ψηλά αντιμετώπισε την απομάκρυνσή του από την Τεχνική Υπηρεσία το Δήμου, την περιπλάνησή του για καιρό χωρίς αντικείμενο και την τοποθέτησή του στη Μηχανογράφηση, παρόλο που είχε πτυχίο Αρχιτεκτονικής και μεταπτυχιακό. Μπροστά στην εύκολη ρητορική απέδειξε στην πράξη ποιο είναι το ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς και ότι αυτό κερδίζεται πρωτίστως με τους προσωπικούς καθημερινούς αγώνες μας.
Η μεγάλη του καρδιά τον πρόδωσε ξαφνικά στα 69 χρόνια του. Δεν αφήνει μόνο μεγάλο κενό ανάμεσα στους ανιδιοτελείς αριστερούς της Νέας Σμύρνης, τους φίλους του και όσους τον γνώρισαν, αλλά και στη σύζυγό του Αφροδίτη Κουκουτσάκη και την κόρη τους Νεφέλη, για τις οποίες έδειξε όλα αυτά τα χρόνια την αγάπη και αφοσίωσή του και οι οποίες είναι σήμερα περήφανες για τη στάση ζωής του.