Η ανάγκη συσπείρωσης των δυνάμεων της ριζοσπαστικής Αριστεράς ενώπιον των μεγάλων πολιτικών προκλήσεων που υπάρχουν –με πρώτο σταθμό τις επικείμενες ευρωεκλογές– βρέθηκε στο επίκεντρο μαζικής εκδήλωσης, η οποία πραγματοποιήθηκε το βράδυ της περασμένης Δευτέρας.
Την πρωτοβουλία έλαβαν 45 διανοούμενοι, ακτιβιστές, συνδικαλιστές, αυτοδιοικητικοί από τον ευρύτερο χώρο της ριζοσπαστικής Αριστεράς με κείμενο που συνυπέγραψαν. Παράλληλα τη στήριξή τους στην εν λόγω πρωτοβουλία είχαν δηλώσει κόμματα και πολιτικές οργανώσεις, όπως το ΜέΡΑ25, η Λαϊκή Ενότητα-ΑΑ και η Αναμέτρηση.
Κοινός τόπος στις τοποθετήσεις των ομιλητών της εκδήλωσης υπήρξε η απουσία αριστερής αντιπολίτευσης απέναντι στην απόλυτη κυριαρχία της «νεοφιλελεύθερης λαίλαπας» της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Αυτή η απουσία, όπως επισημάνθηκε, γίνεται ακόμη πιο έντονη μετά και από τις πρόσφατες εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ. Την ίδια στιγμή, όμως, δεν έλειψαν οι αιχμές για τον απομονωτισμό αλλά και τον συντηρητισμό των θέσεων που υιοθετεί το ΚΚΕ καθώς και «την επιλογή της Νέας Αριστεράς να υπερασπίζεται τη διακυβέρνηση Τσίπρα του 2015-2019». Επιπλέον, όλοι επισήμαναν τους κινδύνους που απορρέουν από το γεγονός ότι από τη δυστοκία της Αριστεράς καρπώνεται σημαντικά πολιτικά οφέλη η ακροδεξιά, η οποία επιχειρεί να εμφανιστεί ως κατ’ εξοχήν εκφραστής της λαϊκής δυσαρέσκειας.
«Είμαστε εδώ γιατί δεν πάει άλλο» είπε ο συντονιστής της εκδήλωσης, Γιάννης Κουζής, επισημαίνοντας τη «γενικευμένη απογοήτευση» που επικρατεί σε μεγάλα τμήματα της κοινωνίας λόγω της υποταγής συνειδήσεων στη λογική πως «δεν υπάρχει εναλλακτική». Στάθηκε στην ανάγκη να δημιουργηθούν οι όροι να υπάρξει «μια Αριστερά που σέβεται τον ρόλο της», προσθέτοντας παράλληλα πως πρέπει να βγούμε και από λογικές «κυβερνησιμότητας άνευ όρων».
Από την πλευρά του, ο Κώστας Λαπαβίτσας υπογράμμισε πως «η ανάγκη για τη ριζοσπαστική Αριστερά είναι προφανής, όχι μόνο στη χώρα μας αλλά ευρύτερα». Επισήμανε πως το ένα τρίτο του ελληνικού πληθυσμού βρίσκεται σε βαθιά «εργαζόμενη φτώχεια» και είναι «άφωνο», σημειώνοντας πως με αυτό πρέπει να ασχοληθεί η ριζοσπαστική Αριστερά. Στον αντίποδα ανέφερε πως –εκτός του εφοπλιστικού κεφαλαίου– υπάρχει μια ανώτερη μεσαία τάξη, η οποία εκτός από υψηλά εισοδήματα καταφέρνει να έχει έλεγχο στα ΜΜΕ και κατ’ επέκταση καθορισμό της ατζέντας στη δημόσια συζήτηση. Μίλησε επίσης για την αξιοπιστία και την εμπιστοσύνη της ριζοσπαστικής Αριστεράς, ακόμη και στο εσωτερικό της, αλλά και την ανάγκη τεκμηρίωσης από ομάδες επεξεργασιών (think tank).
Η Ηρώ Διώτη ανέφερε πως «μιλάμε για το μέλλον της ριζοσπαστικής Αριστεράς μέσα σε συνθήκες πολιτικής, οικονομικής, κοινωνικής, πολιτισμικής, ηθικής, αισθητικής ηγεμονίας της Δεξιάς». Πρόσθεσε πως αυτή η συνθήκη «μας απαλλάσσει για πρώτη φορά στα μεταπολιτευτικά χρονικά από την αυταπάτη, που κυριάρχησε την περίοδο 2012-2015, πως θα πραγματώσουμε τις ιδέες μας σε συνεργασία με το σύστημα ή έστω εξαπατώντας το. Βρισκόμαστε πλέον με πολύ καθαρό τρόπο στη δύσκολη αλλά συνάμα λυτρωτική θέση να αντιλαμβανόμαστε ότι είμαστε η αντιπολίτευση σε αυτό το σύστημα και οφείλουμε να εκφράσουμε τη θέση μας ολόκληρη, επιχειρώντας παράλληλα να την κάνουμε μαζική και όχι να την κρατήσουμε σφιχτά μέχρι να μας οδηγήσει στον παράδεισο των καλών αριστερών», συνέχισε.
Ο Χρήστος Λάσκος, υπογράμμισε πως ο κίνδυνος της «ιταλοποίησης» βρίσκεται πλέον προ των πυλών και στη χώρα μας. Επιπλέον, επιχείρησε να αποτυπώσει με αριθμούς την υποχώρηση των σοσιαλδημοκρατικών, κομμουνιστικών και αριστερών κομμάτων στην Ευρώπη σήμερα συγκριτικά με τις δεκαετίες του ’70 και ’80. Συνέχισε διαπιστώνοντας πως στη σύγχρονη εποχή έχουμε φτάσει στο σημείο «οι φασίστες να εξελίσσονται σε επιδραστική δύναμη», προσθέτοντας πως αυτό συμβαίνει καθώς οι δυνάμεις τους διαμορφώνουν πλέον ατζέντα. Η δημοσιογράφος Ελευθερία Κουμάντου επισήμανε πως ο κόσμος δεν ασχολείται με την πολιτική, όχι επειδή δεν ενδιαφέρεται αλλά γιατί δεν εμπιστεύεται κάποιον, ούτε την Αριστερά. Διερωτήθηκε συνεχίζοντας κατά πόσο η ίδια η Αριστερά ακούει τον κόσμο αναφορικά με κρίσιμα ζητήματα, όπως η ακρίβεια, η ανεργία, η έλλειψη υγειονομικής περίθαλψης, η βία μεταξύ ανηλίκων, η έμφυλη βία.
Τέλος, η Δήμητρα Ρομποτή επισήμανε πως «τα μνημόνια» αποτελούν εμπεδωμένες διατάξεις», προσθέτοντας πως στα σημερινά δεδομένα «έχει επικρατήσει ο ατομισμός και ο επιβιωτισμός, που οδηγεί σε μεγάλο βαθμό και στον κοινωνικό κανιβαλισμό». Μίλησε για την ανάγκη «να ακούσουμε πριν μιλήσουμε», αναφερόμενη σε συλλογικότητες κατά των έμφυλων καταπιέσεων, LGBTQ+ συλλογικότητες ή κινήσεις κατά περιβαλλοντικών εγκλημάτων, όπως αυτές που δραστηριοποιούνται στη Θεσσαλία. Αναφερόμενη στις ευρωεκλογές σημείωσε πως είναι μια ευκαιρία να αναδειχθούν «τα διαφορετικά πεδία στα οποία η ευρωπαϊκή πολιτική, που διαμορφώνεται μέσα σε κλειστά γραφεία, δεν μας επιτρέπει να ανασάνουμε».
Μετά τις τοποθετήσεις των εισηγητών ακολούθησαν παρεμβάσεις του Νίκου Θεοχαράκη, εκ μέρους του ΜέΡΑ25, της Μαριάννας Τσίχλη, εκ μέρους της ΛΑΕ-ΑΑ και της Τόνιας Κατερίνη, εκ μέρους της Αναμέτρησης καθώς και εκπροσώπων οργανώσεων όπως η ΑΡΑΝ/ Κ-ΣΧΕΔΙΟ, η ΔΕΑ, η ΑΠΟ αλλά και ανένταχτων πολιτών.
Σημειώνεται ότι στην εκδήλωση δεν προσήλθε ο Γιάνης Βαρουφάκης ο οποίος «ακούγεται» για το ευρωψηφοδέλτιο, ενώ ήταν φανερή και η απουσία της ΑΝΤΑΡΣΥΑ η οποία, πέρα από τις διαφορές στο εσωτερικό της, εξακολουθεί να αντιτίθεται συνολικά στο εν λόγω εγχείρημα.