Η Νέα Αριστερά έχει επωμιστεί ένα ιδιαίτερα βαρύ και σύνθετο έργο. Κάθε της βήμα επιβάλλεται να είναι τολμηρό και ταυτόχρονα καλά ζυγισμένο, προσεκτικό. Συχνά θα έχει ανάγκη, όχι από καιροσκοπισμό, «και τούτο ποιείν και τ’ άλλο μη αφιέναι».
-
-Πρέπει να υπερασπιστεί το διάβημα της αποχώρησης από τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, να αναδείξει με πειστικό τρόπο τους λόγους που καθιστούσαν και καθιστούν αδύνατη την κοινή πορεία. Την ίδια ώρα, ωστόσο, είναι υποχρεωμένη να παρακολουθεί ό,τι συμβαίνει εκεί, καθώς η κρίση στο εσωτερικό του είναι ακόμα ενεργή.
-
-
-Είναι υποχρεωμένη να ανταποκριθεί στην ανάγκη για μια νέα αρχή, την ίδια ώρα που ο λόγος της δεν μπορεί να είναι πειστικός, αν προσποιηθεί ότι δεν έχει παρελθόν, που μπορεί να μην την καθορίζει, αλλά δεν διαγράφεται με μια μονοκονδυλιά.
-
-
Έχει ανάγκη να προσδιορίσει με σαφήνεια τη θέση της στον χώρο της Αριστεράς, σε ευκρινή και ευδιάκριτη απόσταση από προσμίξεις με το Κέντρο, την ίδια ώρα που χρειάζεται –ακριβώς για να διατηρεί αυτή τη θέση– να καλλιεργεί την κριτική σχέση της με τις δυνάμεις που αυτοπροσδιορίζονται ως κεντροαριστερές. Ανασύνταξη δεν επιδιώκεται μόνο στον χώρο της Αριστεράς, συντελείται και σε όμορους χώρους. Το αποτέλεσμα την αφορά.
-
-
-Επιβάλλεται να απαλλαγεί από τη φθοροποιό επίδραση του κυβερνητισμού, αποφεύγοντας τον κίνδυνο του απομονωτισμού και συνειδητοποιώντας ότι ο μόνος τρόπος ένα κόμμα της Αριστεράς να διατηρεί ζωηρό το ενδιαφέρον του για το πώς και από ποιους θα κυβερνηθεί αυτός ο τόπος, χωρίς να πνίγεται στα ρηχά της κυβερνησιμότητας, είναι να αποκτήσει καλά επεξεργασμένη πολιτική συμμαχιών τακτικού και στρατηγικού χαρακτήρα.
-
-
-Την ίδια ώρα που αντιμετωπίζει την επείγουσα ανάγκη ιδεολογικής, πολιτικής και οργανωτικής συγκρότησής της, ώστε να αποκτήσει με τη διακριτή δράση της υπόσταση στα μάτια της κοινωνίας, πρέπει να δείξει ότι δεν βιάζεται τόσο που να παραβλέψει την ανάγκη να λειτουργήσει συσπειρωτικά για ένα σημαντικό τμήμα της Αριστεράς.
-
-
-Αν θέλει να διακριθεί ως κοινωνικά ενδιαφέρουσα πολιτική δύναμη –και το έχει πραγματικά ανάγκη– χρειάζεται να ταράζει τα νερά με καινοτόμες προτάσεις και πρωτοβουλίες, να λειτουργεί ως μη αναμενόμενος παράγοντας, χωρίς να αφήνει, όμως, την εντύπωση της απρόβλεπτης δύναμης, που δεν γεννά εμπιστοσύνη.
-
Κάτι πολύ περισσότερο από πολιτικό μάρκετιγκ
Δύσκολο έργο. Ασύμφορο με όρους αγοραίου πολιτικού μάρκετιγκ, καθώς δεν προσφέρεται για εύκολο κέρδος. Όμως δεν πρόκειται περί αυτού, αλλά για την ανάγκη κάλυψης ενός πολιτικού κενού, που αν δεν καλυφθεί από μια Αριστερά με αυτά τα χαρακτηριστικά, θα αξιοποιηθεί για τη γιγάντωση της Ακροδεξιάς. Και θα καταλήξει πιθανότατα σε μια μασκαράτα υπεράσπισης της Κεντροδεξιάς από την απειλή της επελαύνουσας Ακροδεξιάς. Ωθώντας, όπως διδάσκει η πείρα, το σύνολο του πολιτικού συστήματος όλο και δεξιότερα. Αν στην Ελλάδα δεν είχαμε ζήσει ως τώρα το σενάριο που εκτυλίσσεται σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, ήταν γιατί, παρόλες τις αντιφάσεις και τις αποτυχίες, υπήρξαν δυνάμεις της Αριστεράς που λειτούργησαν ως ανάχωμα.
Οι πολιτικές κινήσεις της Νέας Αριστεράς μέχρι σήμερα υπήρξαν προσεκτικές και σε σωστή γενικά κατεύθυνση. Τόσο στη Βουλή (προϋπολογισμός, αμυντικές δαπάνες και εξωτερική πολιτική, επιστολική ψήφος, ισότητα στον πολιτικό γάμο), όσο και στο κοινωνικό πεδίο (ιδιωτικά πανεπιστήμια, αγροτικές κινητοποιήσεις, φυσικές καταστροφές). Καταγράφεται σαν μια μαχητική πολιτική δύναμη της Αριστεράς, με διακριτή συμπεριφορά και θέση, πρόθυμη να πάει κόντρα στο ρεύμα, προκειμένου να καλλιεργήσει μια διαφορετική από την επικρατούσα συλλογική συνείδηση. Κι αυτό πριν ακόμα αποκτήσει την υπόσταση κόμματος, πριν καταθέσει την προγραμματική πρότασή της.
Φαίνεται, όμως, ότι έχει ακόμα αρκετό δρόμο να διανύσει, πριν νιώσει η ίδια ότι πατάει γερά στα πόδια της και μεταδώσει την αίσθησή της αυτή στην κοινωνία. Γι’ αυτό και χρειάζεται ακόμα περισσότερη προσοχή τώρα. Η δικαιολογημένη ανησυχία για τη συστηματικά μειωμένη προβολή της δραστηριότητάς της από τα μίντια μπορεί να την πιέσει να κάνει κινήσεις που θα αφαιρέσουν από τα θετικά κεκτημένα της.
Περισσότερη προσοχή τώρα
Άρκεσε η αναγγελία μιας δημόσιας εκδήλωσης–συζήτησης με τη συμμετοχή εκπροσώπων του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ και της Νέας Αριστεράς, για να εκφραστούν ανησυχίες και ενστάσεις. Τόσο για τη σύνθεση του πάνελ, όσο και για τον τίτλο της εκδήλωσης, που παραπέμπει σε μια προσωποκεντρική αντίληψη της πολιτικής αντιπαράθεσης με την κυβέρνηση της ΝΔ και την πολιτική της: «Απέναντι στον Μητσοτάκη ποιος;». Παρά το γεγονός ότι γενικά ο τύπος την υποδέχτηκε ως εκδήλωση που ενοχλεί την Κουμουνδούρου περισσότερο και λιγότερο την Χαριλάου Τρικούπη, διότι εμφανίζει ως ισότιμο συνομιλητή τους τη Νέα Αριστερά.
Κάτι που υποδηλώνει ότι δεν έχουν παγιωθεί μέσα από συλλογικές διαδικασίες οι βασικοί κοινοί τόποι, που δημιουργούν το απαραίτητο αίσθημα πολιτικής ασφάλειας τόσο στο εσωτερικό, όσο και απέναντι στην κοινωνία. Με αποτέλεσμα μερικές φορές να μετράει περισσότερο ο συμβολισμός και το μήνυμα της συμμετοχής σε μια συζήτηση, παρά η θέση που θα εκφραστεί από τον καθένα σ’ αυτή.
Τι δηλοί ο μύθος; Ότι χρειάζεται περισσότερη προσοχή στις δημόσιες παρουσίες, καθώς στις λεπτομέρειες και στο τάιμιγκ κρύβεται ο διάβολος. Και πολύ περισσότερη ουσιαστική συζήτηση στο εσωτερικό τής Νέας Αριστεράς, καθώς βαδίζει προς τη συγκρότησή της σε ενιαίο πολιτικό υποκείμενο. Αφενός, για να αποκτήσει την απαραίτητη συλλογική αυτοπεποίθηση, αφετέρου, για να αποκλείσει κάθε κακόπιστη ερμηνεία των κινήσεών της. Στοιχεία που σίγουρα θα λάβει υπόψη της η έμπειρη και καλά καταρτισμένη εκπρόσωπός της στο κατά πάσα πιθανότητα ενδιαφέρον αυτό πάνελ την ερχόμενη Τρίτη.